Συνεχίζει με άλλες τρεις παραπομπές για το θυσιαστήριο που ο ίδιος ο Χριστός ίδρυσε: «προσέφερεν ἑαυτὸν τῷ Θεῷ θυσίαν ἄμωμον», από την προς Εφ.5, 2 και Εβρ.9, 14, «εἰς ὀσμὴν εὐωδίας» (Εφ.5, 2 και Φιλιπ.4, 18). Συμφιλίωσε τον Θεό με την ανθρωπότητα αφού μπήκε: «ἐφάπαξ εἰς τὰ ῞Αγια διὰ τοῦ ἰδίου αἵματος και εὑράμενος λύτρωσιν αἰωνίαν τῆ ἀνθρωπότητι», από την προς Εβρ.9, 12. Το θυσιαστήριο αυτό βρίσκεται ήδη αναμεσά μας, έτοιμο να δώσει στους ανθρώπους χάρη, αγιασμό και απολύτρωση, έτοιμο να ανακαινίσει όλη την ανθρωπότητα271 .
Ο Θεός με το ελεός του μας το πρόσφερε και στον άνθρωπο μένει να θέλει να σωθεί. Μεγάλη η οφειλή μας στον Θεό και πως μπορεί κάποιος να την περιγράψει; Με τι μέτρο να μετρήσει κανείς το άπειρο; Το θυσιαστήριο που ο Χριστός ίδρυσε, συνεχίζει ο Άγιος Νεκτάριος, παρέχει στην ανθρωπότητα τα μέγιστα πνευματικά δώρα, οπότε θα μας μιλήσει για τα καθηκοντά μας προς το άγιο θυσιαστήριο, αφού ο Χριστός μας παρέδωσε τα πλούσια δώρα που απορρέουν από αυτό, υπό συνθήκες272 . Οφείλουμε να γνωρίζουμε τις συνθήκες αυτές, τα καθηκοντά μας δηλαδή προς το άγιο θυσιαστήριο και μάλιστα με ακρίβεια και με σαφήνεια. Έτσι για την απολαβή των δώρων πρέπει να τηρούμε αυτές τις συνθηκες, αλλιώς όχι μόνο δεν ωφελούμαστε προσερχόμενοι στο άγιο θυσιαστήριο, αλλά αντίθετα κολαζόμαστε. Οπότε η γνώση των καθηκόντων μας είναι αναγκαία, αφού αν το θυσιαστήριο αυτό υψώθηκε λόγω της έλλειψης της σωτηρίας, άρα από αυτό και μόνο δεχόμαστε σωτηρία και αφού η σωτηρία είναι υπό όρους, πρέπει να τους γνωρίζουμε273 .
Καθηκοντά μας προς το άγιο θυσιαστήριο είναι ο αγιασμός του θυσιαστηρίου και το αγιάζουμε αν προσφέρουμε σ’ αυτό «θυσίαν ζῶσαν, ἁγίαν, εὐάρεστον τῷ Θεῷ, τὴν λογικὴν λατρείαν ἡμῶν» και παραπέμπει στην προς Ρωμ.12, 1 και δεύτερον όταν προσερχόμαστε στη θεία μετάληψη να έχουμε πλήρη τη συναίσθηση ότι άξια προσερχόμαστε274 . Κάθε άλλη προσφορά και ανάξια προσέλευση θεωρείται ως περιφρόνηση του Θεού, βεβήλωση του θυσιαστηρίου και οι αναξίως προσερχόμενοι τιμωρούνται από τον Θεό. Εδώ ο Άγιος Νεκτάριος παραπέμπει στα λόγια του αποστόλου Παύλου: «ὃς ἂν ἐσθίῃ τὸν ἄρτον τοῦτον ἢ πίνῃ τὸ ποτήριον τοῦ Κυρίου ἀναξίως, ἔνοχος ἔσται τοῦ σώματος καὶ αἵματος τοῦ Κυρίου. δοκιμαζέτω δὲ ἄνθρωπος ἑαυτόν, καὶ οὕτως ἐκ τοῦ ἄρτου ἐσθιέτω καὶ ἐκ τοῦ ποτηρίου πινέτω· ὁ γὰρ ἐσθίων καὶ πίνων ἀναξίως κρῖμα ἑαυτῷ ἐσθίει καὶ πίνει, μὴ διακρίνων τὸ σῶμα τοῦ Κυρίου» (Α΄Κορ.11, 27-29). Λέγοντας δοκιμασία, μας εξηγεί ο Άγιος Νεκτάριος, εννοεί την εξέταση της συνειδησής μας, ενώ με τη λέξη διάκριση να έχουμε συναίσθηση της θειότητας των μυστηρίων και της δικής μας αναξιότητας.
Η εκκλησία, ερμηνεύοντας τα λόγια αυτά του αποστόλου Παύλου, λέει σε αυτούς που είναι έτοιμοι να κοινωνήσουν: «Μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης προσέλθετε». Σε αυτή τη φράση περιέχεται όλη η διδασκαλία του Παύλου. Ο φόβος του Θεού που στην Αγία Γραφή θεωρείται μεγάλη αρετή, είναι ο άνθρωπος να ζει σύμφωνα με τον νόμο του Θεού. Όποιος «δεν φοβάται τον Θεό», στην Αγία Γραφή θεωρείται άνομος και βέβηλος276 . Όποιος βρίσκει τον εαυτό του να έχει φόβο Θεού, δηλαδή αγνό, άγιο, χωρίς άλλα αισθήματα ή ελατήρια, ας θεωρήσει ότι είναι άξιος στο πρώτο αίτημα της εκκλησίας. Εάν ακόμα πιστεύει χωρίς κανένα δισταγμό, ότι κοινωνάει το σώμα και το αίμα του Χριστού που χύθηκε για τη σωτηρία του κόσμου, τότε είναι άξιος και στο δεύτερο αίτημα της εκκλησίας. Πρέπει ακόμα να είναι πλήρης από αγάπη προς τον Θεό και τον πλησίον.
-99-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου