Ὁ αἰώνιος θρίαμβος τῆς Ἀλήθειας

 Ἀστράπτει καὶ λάμπει ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ» τὴν πρώτη Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν, τὴν Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας! Γιορτάζει πανηγυρικὰ τὴν ἀναστήλωση τῶν ἱερῶν εἰκόνων, τὴ συντριβὴ τῶν εἰκονομάχων καὶ γενικότερα τὸν θρίαμβο τῆς ἀλήθειας ἐναντίον κάθε ψεύδους καὶ πλάνης, κάθε δεισιδαιμονίας καὶ αἱρέσεως, κάθε ἐκτροπῆς ἀπὸ «τὴν ἅπαξ παραδοθεῖσαν τοῖς ἁγίοις πίστιν», ἀπὸ τὴν πίστη ποὺ παραδόθηκε μιὰ φορὰ γιὰ πάντα στοὺς Χριστιανούς (Ἰούδα 3). Ἡ πίστη αὐτή, ποὺ αἰῶνες τώρα διατηρεῖται ἀνόθευτη καὶ ἀπαραχάρακτη μέσα στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἡ ἀλήθεια ποὺ παραμένει ἴδια καὶ ἀπαράλλακτη, καὶ ἡ ὁποία ἀπὸ γενιὰ σὲ γενιὰ παραδόθηκε καὶ ἔφθασε μέχρις ἐμᾶς, αὐτὴ μᾶς ὁδηγεῖ μὲ ἀσφάλεια ἀπὸ τοὺς δρόμους τούτης τῆς πρόσκαιρης ζωῆς στὴν αἰώνια ζωὴ καὶ σωτηρία. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ διάβολος, ποὺ εἶναι ψεύτης καὶ πατέρας τοῦ ψεύδους, ὁ πρῶτος ἐπινοητὴς καὶ ὁ κύριος ὑποβολέας του (βλ. Ἰω. η΄ 44), πολεμᾶ μὲ λύσσα τὴν ἀλήθεια, παρασύρει σὲ πλάνες, προ καλεῖ τὶς ποικίλες κακοδοξίες καὶ αἱρέσεις καὶ ὑποκινεῖ σφοδρὴ πολεμικὴ ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας. Ἀποτελεῖ μέγα θαῦμα, ποὺ συνεχίζεται διὰ μέσου τῶν αἰώνων καὶ τῶν χιλιετιῶν, τὸ ὅτι μέσα στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας ἡ ἀλήθεια διατηρεῖται ἀνόθευτη, ἀκέραιη, καθαρή, χωρὶς σπίλους καὶ μολυσματι κὲς προσμείξεις. Καὶ ὅπως ὅλα τὰ θαύματα, ἔτσι καὶ αὐτὸ τὸ θαῦμα τὸ ἐργάζεται ὁ Θεός. Τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁδηγεῖ τὴν Ἐκκλησία «εἰς πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν» (Ἰω. ις΄ 13). Αὐτὸ ἐπιτυγχάνει τὴν περιφρούρηση καὶ διατή ρηση τῆς ἀλήθειας μέσα στὴν Ἐκκλησία καὶ ἐξασφαλίζει τὴν ἀκεραιότητα τῆς ἀμωμήτου πίστεως. Μὲ τὴ δύναμη τοῦ Θεοῦ ἡ Ἐκκλησία μας ἀποδεικνύεται «στῦλος καὶ ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας» (Α΄ Τιμ. γ΄ 15), ἀδιάσειστη βάση καὶ θεμέλιο στερεὸ ποὺ ὑποβαστάζει τὴν ἀλήθεια, τὴν ὁποία ὑπερασπίζεται ἀνυποχώρητη, ἀσυμβίβαστη καὶ ἀποφασισμένη νὰ ὑποστεῖ τὰ πιὸ φρικτὰ μαρτύρια, προκειμένου νὰ τὴ διαφυλάξει ἀπαράλλα κτη καὶ ἀκέραιη, ὅπως αὐτὴ τῆς παραδόθηκε. Γι’ αὐτὸν τὸν λόγο οἱ Ὀρθόδοξοι πιστοὶ ἔχουμε βαθιὰ τὴν πεποίθηση ὅτι ἀνήκουμε στὴ μία καὶ μόνη Ἐκκλησία, ποὺ ἀποτελεῖ τὴ ζωντανὴ καὶ ἀδιάσπαστη συνέχεια τῆς πρώτης, τῆς ἀρχαίας καὶ ἀδιαιρέτου Ἐκκλησίας, τῆς Ἐκκλησίας ποὺ ἵδρυσε, ποὺ κατευθύνει καὶ ζωοποιεῖ ὁ Χριστὸς καὶ τὴν ἐμπνέει καὶ καθοδηγεῖ τὸ Πανάγιον Πνεῦμα. «Ἰῶτα ἓν ἢ μία κεραία» δὲν ἔχουμε προσθέσει ἢ ἀφαιρέσει ἀπὸ τὴν ἀληθινὴ πίστη ποὺ ἔχουμε παραλά βει. Οὔτε ἕνα γιῶτα οὔτε κάτι ἐλάχιστο δὲν ἀλλάξαμε. Μποροῦμε λοιπὸν νὰ ἐπαναλάβουμε τοὺς λόγους τοῦ μεγάλου δογματικοῦ τῆς Ἐκκλησίας μας ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ: «Πάντα τὰ παραδεδομένα ἡμῖν διά τε νόμου, καὶ προφητῶν, καὶ ἀποστόλων, καὶ εὐαγγελιστῶν δεχόμεθα, καὶ γινώσκομεν, καὶ σέβομεν, οὐδὲν περαιτέρω τούτων ἐπιζητοῦντες». Ἔχουμε βαθιὰ τὴ συνείδηση ὅτι εἴμαστε ἡ συνέχεια τοῦ Μωυσέως, στὸν ὁποῖο παρέδωσε ὁ Θεὸς τὸν Νόμο Του, τῶν Προφητῶν, ποὺ προεκήρυξαν τὴν ἔλευση τοῦ Χριστοῦ, τῶν Ἀποστόλων καὶ Εὐαγγελιστῶν, ποὺ μᾶς παρέδωσαν ὅσα εἶδαν καὶ ἄκουσαν κατὰ τὴν ἐπὶ γῆς παρουσία καὶ δράση Του. Αὐτὰ πιστεύουμε, αὐτὰ γνωρίζουμε καὶ σεβόμαστε καὶ δὲν ἔχουμε ἀνάγκη ἀπὸ τίποτε περισσότερο, διότι αὐτὰ ἀποτελοῦν τὸ πλήρωμα τῆς σωζούσης ἀληθείας. Γιὰ τοῦτο μὲ ἀκλόνητη ἀπόφαση ἐπιθυμοῦμε νὰ μένουμε ἀμετακίνητοι σ’ αὐτά, νὰ ὑ περασπιζόμαστε μέχρι τέλους τὴν ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας καὶ νὰ διατηροῦμε τὴν πίστη μας ἀκέραιη, χωρὶς τὴν ἐλάχιστη ἀλλοίωση καὶ μετατροπή, «μὴ μεταίροντες ὅρια αἰώνια, μηδὲ ὑπερβαίνοντες τὴν θεί αν παράδοσιν» (Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ, «Ἔκδοσις ἀκριβὴς τῆς Ὀρθοδόξου Πίστε ως», PG 94, 792). Αὐτὴ τὴν παράδοση δὲν τὴν κράτησαν οἱ Ρωμαιοκαθολικοί, οἱ ποικίλοι Προτεστάντες καὶ οἱ πάσης φύσεως αἱρετικοί, οἱ ὁποῖοι πρόσθεσαν ἢ ἀφαίρεσαν ἀπὸ τὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας, σύμφωνα μὲ ὅσα τὸ πονηρὸ πνεῦμα καὶ ὄχι τὸ Ἅγιον Πνεῦμα τοὺς ὑπαγόρευε. Μόνο ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία κράτησε τὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ ὅπως ὁ Ἴδιος τὴν παρέδωσε στοὺς Μαθητές Του, ὅπως οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι τὴν ἐκήρυξαν, ὅπως μὲ τὶς θεοφώτιστες διδασκαλίες τους τὴν ἑρμήνευσαν οἱ ἅγιοι Πατέρες. Στὴν ἐποχὴ τῆς συγχύσεως στὴν ὁποία ζοῦμε, πρέπει νὰ μένουμε ἀμετακίνητοι στὴν πίστη μας οἱ Ὀρθόδοξοι, ὄχι ἀπὸ ἐγωισμὸ καὶ πεισματικὴ ὑπεράσπιση τοῦ δικοῦ μας, ἀλλὰ ἀπὸ χρέος ἀγάπης πρὸς ὅλους ἐκείνους ποὺ βρίσκονται στὴν πλάνη καὶ ποὺ ἐνδεχομένως ἀναζητοῦν τὴν καθαρὴ ἀλήθεια καὶ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ. Τὴν Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας οἱ Ὀρθόδοξοι πιστοὶ ἐπαναλαμβάνουμε μέσα στοὺς ἱεροὺς Ναούς μας, ἀπὸ τὸ Συνοδικὸ τῆς Ὀρθοδοξίας, αὐτὸ ποὺ μᾶς ἄφησαν ὡς ἱερὴ παρακαταθήκη οἱ ἅγιοι Πατέρες τῶν ἑπτὰ Οἰκουμενικῶν Συνόδων, καὶ ρίγη ἱερῆς συγκινήσεως καὶ ἁγίου ἐνθουσιασμοῦ μᾶς διαπερνοῦν, καθὼς ἀκοῦμε τὴ συγκλονιστική τους διακήρυξη: «Οἱ Προφῆται ὡς εἶδον, οἱ Ἀπόστολοι ὡς ἐδίδαξαν, ἡ Ἐκκλησία ὡς παρέλαβεν, οἱ Διδάσκαλοι ὡς ἐδογμάτισαν... οὕτω φρονοῦμεν, οὕτω λαλοῦμεν, οὕτω κηρύσ σομεν, Χριστὸν τὸν ἀληθινὸν Θεὸν ἡμῶν... Αὕτη ἡ πίστις τῶν Ἀποστόλων, αὕτη ἡ πίστις τῶν Πατέρων, αὕτη ἡ πίστις τῶν Ὀρθοδόξων, αὕτη ἡ πίστις τὴν οἰκουμέ νην ἐστήριξεν».

ΟΣΩΤΗΡ2216