Η Τουρκία το 1877 ήταν σε πόλεμο με την Ρωσία. Η κατάσταση αυτή ήταν αφορμή για να ετοιμάζονται οι Κρητικοί για επανάσταση. Συγκέντρωναν εφόδια και όπλα και τον Ιανουάριο τους 1878 συγκροτήθηκε η «Παγκρήτιος Επαναστατική συνέλευσις» στο Φρέ171. Η Τουρκία δεν είχε δυνατότητα να στείλει στρατό στην Κρήτη, λόγω του πολέμου με τη Ρωσία και έστειλε δύο εκπροσώπους της για να διαπραγματευτούν με τους Κρητικούς, τον Κωστή Αδοσίδη και τον Τουρκοκρητικό Σελήμ172. Η Επαναστατική Συνέλευση ανέθεσε στον Ιωάννη Τσουδερό να συντάξει την απάντηση η οποία περιλάμβανε δύο όρους. Ο ένας όρος ήταν να κηρυχθεί η Κρήτη αυτόνομη ηγεμονία αλλά να είναι φόρου υποτελείας στο σουλτάνο και ο δεύτερος όρος ήταν ο διοικητής να είναι χριστιανός και να εκλέγεται με την εγγύηση των Μεγάλων Δυνάμεων. Ο Αδοσίδης ζήτησε προθεσμία δέκα ημερών για να διαβιβάσει τις προτάσεις των Κρητικών στην Κωνσταντινούπολη, όμως, η προθεσμία πέρασε χωρίς να υπάρξει κάποια απάντηση. Οπότε άρχισε η επανάσταση από την δυτική Κρήτη και επεκτάθηκε γρήγορα σε όλη την Κρήτη. Μέχρι τον Μάρτιο το μεγαλύτερη μέρος της Κρήτης ήταν στα χέρια των επαναστατών εκτός από τα μεγάλα φρούρια όπως το Ιτζεδίν, της Ιεράπετρας, του Ρεθύμνου, του Ηρακλείου και άλλα. Η Τουρκία έχασε τον πόλεμο με την Ρωσία. Η Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου υποχρέωνε την Τουρκία να εφαρμόσει τον Οργανικό Νόμο του 1868. Οι πρόξενοι των Μεγάλων Δυνάμεων στην Κρήτη επέβαλαν ανακωχή και υποσχέθηκαν ότι το Κρητικό Ζήτημα θα απασχολούσε το Συνέδριο του Βερολίνου με απώτερο σκοπό να αναθεωρηθεί η Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου. Ωστόσο δεν άλλαξε κάτι με το Συνέδριο του Βερολίνου και οι επαναστάτες συνέχισαν την επανάσταση. Η Τουρκία ικανοποιήθηκε από τον αποκλεισμό της περίπτωσης να ενωθεί η Κρήτη με την Ελλάδα και έστειλε δύο διαπραγματευτές τον Γαζή Αχμέτ Μουχτάρ πασά και τον Σελήμ Εφέντη, ενώ ο Γενικός διοικητής Αδοσίδης μαζί με τον Άγγλο πρόξενο στα Χανιά Sandwith συνομιλούσαν με την Γενική Συνέλευση των επαναστατών για να υποδείξουν αντιπροσώπους και να συνομιλήσουν. Μετά από συνομιλίες υπογράφτηκε η σύμβαση της Χαλέπας τον Οκτώβριο του 1878 και επικυρώθηκε αμέσως με σουλτανικό φιρμάνι. Η συγκεκριμένη σύμβαση ήταν ένα βήμα προς τη λύση του Κρητικού ζητήματος, διότι η Κρήτη έγινε, πλέον, ημιαυτόνομη επαρχία με ιδιαίτερα προνόμια174.
-55-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου