Ο Γεώργιος Βέροβιτς πασάς διορίζεται Γενικός διοικητής της Κρήτης το Σεπτέμβριο του 1896. Λίγους μήνες αργότερα οι Τούρκοι αντιδρούν και προσπαθούν υπονομεύσουν το νέο Οργανισμό με βιαιότητες και φόνους. Τον Ιανουάριο του 1897 πυρπολήθηκαν η επισκοπή και οι χριστιανικές συνοικίες στα Χανιά187. Οι Μεγάλες Δυνάμεις προσπαθούν να περιορίσουν και να αποτρέψουν την γενίκευση των επεισοδίων. Παράλληλα, η ελληνική κυβέρνηση του Δεληγιάννη αποφασίζει να επέμβει στην Κρήτη. Αρχικά, στέλνει τον πρίγκιπα Γεώργιο με πολεμικά πλοία να εμποδίσει την μεταφορά τουρκικού στρατού στην Κρήτη και στη συνέχεια έστειλε δεκαεπτά κρητικούς αξιωματικούς να οργανώσουν επαναστατικές ομάδες στην Κρήτη188. Στις 3 Φεβρουαρίου 1897 οι Μεγάλες Δυνάμεις προσπάθησαν να θέσουν υπό διεθνή κατοχή το νησί. Ωστόσο η ελληνική κυβέρνηση προσπάθησε να προλάβει τις εξελίξεις έστειλε τον Συνταγματάρχη Τιμ. Βάσο (υπασπιστη του Βασιλεως Γεωργίου Α' ) με 1.500 στρατιώτες για να καταλάβει την Κρήτη και να κηρύξει την ένωσή της με την Ελλάδα. Στης 1 Φεβρουαρίου του 1897 αποβιβάστηκαν οι στρατιωτικές δυνάμεις του Βάσσου στο Κολυμπάρι και χωρίς να χάσει χρόνο εξέδωσε προκήρυξη σύμφωνα με την οποία «καταλάμβανε την Κρήτη στο όνομα του βασιλιά των Ελλήνων, και κήρυσσε την ένωση μέσα σε ατμόσφαιρα γενικού ενθουσιασμού»189. Ο Βάσσος κατέλαβε τον τουρκικό πύργο στις Βουκολιές και προσπάθησε να φτάσει στα Χανιά. Όμως, οι Μεγάλες Δυνάμεις απαγόρευσαν στον ελληνικό στρατό να πλησιάσει σε απόσταση 6 χιλιομέτρων από την πόλη των Χανίων. Ο πασάς των Χανίων Ιμπραήμ παραβίασε την ουδέτερη ζώνη με ένα τέχνασμα και αυτό είχε ως αποτέλεσμα τα πλοία των Μεγάλων Δυνάμεων να βομβαρδίσουν το «Επαναστατικό Στρατόπεδο του Ακρωτηρίου»190. Οι αντιδράσεις ήταν έντονες στις ευρωπαϊκές χώρες υπέρ των Κρητικών και εναντίον των Ευρωπαίων ναυάρχων, οι οποίοι βομβάρδισαν τους χριστιανούς και υποστήριξαν τους Τούρκους191.Μετά από αυτές τις εξελίξεις οι Μεγάλες Δυνάμεις πρότειναν την λύση τη αυτονομίας ή της ηγεμονίας. Τόσο οι Κρητικοί όσο και η ελληνική κυβέρνηση απέρριψαν τις λύσεις που πρότειναν οι Μεγάλες Δυνάμεις. Οι μάχες των επαναστατών με τις τουρκικές δυνάμεις συνεχίζονται μέχρι την λήξη του ελληνοτουρκικού πολέμου στις 21 Απριλίου 1897 που αναγκάζει την Ελλάδα να αποσύρει τις δυνάμεις της από το νησί192. Τότε οι ηγέτες της κρητικής επανάστασης αναγκάζονται να δεχθούν την λύση της αυτονομίας. Έγιναν τρεις Γενικές Συνελεύσεις και αποφασίστηκε ομόφωνα να γίνει η Κρήτη αυτόνομη πολιτεία. Οι Μεγάλες Δυνάμεις επέβαλαν για διοικητή του νησιού τον πρίγκιπα Γεώργιο της Ελλάδας παρακάμπτοντας τις τουρκικές αντιδράσεις193. Μέχρι τις 2 Νοεμβρίου 1898 έφυγαν οι Τούρκοι από το νησί και στις 9 Δεκεμβρίου αποβιβάστηκε στη Σούδα Χανίων ο ύπατος αρμοστής πρίγκιπας Γεώργιος194. Με την παρουσία του πρίγκιπα Γεωργίου στην Κρήτη τελείωσε μία μεγάλη χρονική περίοδο δουλείας και καταπίεσης.
-59-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου