Κανείς στην Δύση δεν γνώριζε αυτές τις Επιστολές, εκτός από μία μετάφραση στα λατινικά, που έγινε το 1641 από τον Abraham Echellensis (Ibrahim al Haqilani) 145, ο οποίος ανήκε στην Μαρωνίτικη Εκκλησία. Έκανε την μετάφραση, έχοντας ως βάση το χειρόγραφο του Βατικανού. Παρά ταύτα, οι Επιστολές δεν προσέλκυσαν την προσοχή, που τους άξιζε στην Δύση μέχρι που εκδόθηκαν στα γαλλικά το 1993 και στη συνέχεια, με βάση τα γαλλικά, μεταφράστηκαν στα ιταλικά το 1999.
Η έκδοση του αραβικού κειμένου.
Το αραβικό κείμενο εκδόθηκε για πρώτη φορά στο Κάιρο το 1899 στο βιβλίο του «Rawdat» από τον Πατέρα Andraouis Al Raheb (Al Antuni)148 και ύστερα, από το Μοναστήρι του Αγίου Μακαρίου (Abo Maqar) το 1979. Περιέχει το κείμενο των Επτά πρώτων Επιστολών μόνο από το χειρόγραφο του μοναστηριού μαζί με νέα αραβική μετάφραση βασισμένη στην αγγλική μετάφραση του D. Chitty149, και ερμηνευτικά σχόλια από τον πατέρα Matta El Meskeen150. Το έτος 2001 το Μοναστήρι εξέδωσε τις είκοσι Επιστολές, αλλά με μια αναθεώρηση για την αραβική γλώσσα του χειρογράφου151. Σύμφωνα με τον π. Matta El Meskeen υπάρχει ένα άλλο διαφορετικό αραβικό κείμενο των Επιστολών, το οποίο εξέδωσε ο π. Aphram Al Dierani της Μαρωνιτικής Εκκλησίας του Λιβάνου το 1899.
Ο χαρακτήρας του αραβικού Κειμένου.
1) Η σύγκριση όλων των αραβικών χειρογράφων μεταξύ τους, μας οδηγεί στην ύπαρξη μίας μοναδικής μετάφρασης, που αποτέλεσε το πρωτότυπο όλων των απογράφων.
2) Περιέχει τίτλο για κάθε Επιστολή σχετικά με τους παραλήπτες της Επιστολής, την αφορμή της σύνταξης και το περιεχόμενό της, ο οποίος δεν βρίσκεται στις άλλες μεταφράσεις, ούτε στα κοπτικά,.
3) Περιέχει -στο τέλος του χειρογράφου- μία σημείωση, που φανερώνει ότι η μετάφραση προέκυψε από την Σαϊδική διάλεκτο του κοπτικού πρωτοτύπου, με βάση δύο κοπτικά χειρόγραφα. Όπου μάλιστα δεν υπήρχε ευκρίνεια, το ένα συμπλήρωνε το άλλο. Η μετάφραση έγινε προς το τέλος του έτους 986 των Μαρτύρων (δηλαδή το έτος 1270 μ.Χ.) στο Μοναστήρι του Αγίου Αντωνίου, στο βουνό του Al ‘Arab.
4) Έχει δύσκολη γλώσσα ως προς την κατανόηση και μερικές φορές περιέχει λάθη ορθογραφικά και συντακτικά, σύμπτωμα που χαρακτηρίζει τα αραβικά κείμενα των Κοπτών εκείνη την εποχή.
5) Το αραβικό κείμενο είναι το πιο σύντομο σε σύγκριση με τις υπόλοιπες μεταφράσεις στα συριακά, γεωργιανά και λατινικά.
6) Πρόκειται για το μοναδικό ίσως κείμενο, που μεταφράστηκε αμέσως από το Κοπτικό πρωτότυπο. O Rubenson έχει αποδείξει ότι οι άλλες μεταφράσεις (Λατινική, Γεωργιανή, Συριακή) προέκυψαν με βάση το ελληνικό κείμενο153.
7) Η αρίθμηση των Επιστολών στην Αραβική μετάφραση είναι η μόνη, που συμφωνεί με το κοπτικό πρωτότυπο, ενώ οι υπόλοιπες μεταφράσεις διαφέρουν.
-54-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου