β) 1- Η Πρώτη συλλογή των Επιστολών (Οι επιστολές του Μ. Αντωνίου)
Η συλλογή αυτή περιέχει Επτά Επιστολές, οι οποίες αποδίδονται στον Άγιο Αντώνιο.
Α) Το Συριακό Κείμενο.
Η Συριακή παράδοση περιέχει μόνο την πρώτη Επιστολή. Η Επιστολή αυτή απαντάται σε έξι διαφορετικά χειρόγραφα, τα οποία περιέχουν και άλλα μοναστηριακά κείμενα155. Το πιο παλαιό χειρόγραφο από αυτά χρονολογείται το έτος 534 μ.Χ. Ο F. Nau εξέδωσε το κείμενο το 1909 και στηρίζεται σε μερικά από αυτά τα χειρόγραφα. Θεώρησε ότι η Συριακή μετάφραση προέκυψε από το κοπτικό κείμενο και επίσης ότι η Συριακή αυτή μετάφραση αποτελούσε την πηγή της Αραβικής μετάφρασης, άποψη η οποία όπως θα δούμε είναι λανθασμένη.
Β) Το Γεωργιανό Κείμενο
Στο μοναστήρι της Αγίας Αικατερίνης στο Σινά υπάρχουν δύο χειρόγραφα, που υπάγονται χρονικά στο 10ο αι. μ.Χ.157. Ο Ο. Garitte δημοσίευσε μια κριτική έκδοση μαζί με το κοπτικό κείμενο, που διασώθηκε, και μια λατινική μετάφραση το 1955. Τα δύο χειρόγραφα μαζί, μας δίνουν το πλήρες κείμενο των Επτά Επιστολών, εκτός από την αρχή της πρώτης Επιστολής και ένα μεγάλο μέρος της Έβδομης Επιστολής, που είναι η Πέμπτη Επιστολή σύμφωνα με την γεωργιανή αρίθμηση των Επιστολών.
Γ) Το Λατινικό Κείμενο
Η Λατινική μετάφραση έγινε με βάση το ελληνικό κείμενο από τον Valerio de Sarasio το 1475 μ.Χ. και εκδόθηκε από τον Symphorianus Champerius το 1516 μ.Χ. Δυστυχώς, δεν έχουμε ούτε το χειρόγραφο του Sarasio, ούτε την πηγή της μετάφρασής του159, αλλά έχουμε την έκδοση του Champerius160 , που ενσωματώθηκε αργότερα στην Πατρολογία του Migne161. Η μετάφραση αυτή θεωρείται δυσνόητη.
Δ) Το Ελληνικό Κείμενο
Δυστυχώς, δεν διασώθηκε το ελληνικό κείμενο εκτός από μία παράγραφο, που βρίσκεται στα Αποφθέγματα των Πατέρων162. Η Λατινική μετάφραση αναφέρει ότι η μετάφραση προέκυψε από ένα ελληνικό κείμενο, που βρίσκεται στην βιβλιοθήκη του Βατικανού. Επίσης, η Γεωργιανή μετάφραση, αν και δεν έχει καμία σημείωση, που να αναφέρει έστω και μία ελληνική πηγή, εντούτοις η χρήση των ελληνικών γραμμάτων σε μερικούς τίτλους, καθώς επίσης και οι ομοιότητες μεταξύ του λατινικού και του γεωργιανού κειμένου, φανερώνουν ότι είχαν μία κοινή ελληνική πηγή. Οι ομοιότητες, λοιπόν, μεταξύ του συριακού, του γεωργιανού και του λατινικού κειμένου προτείνουν ως κοινή τους πηγή ένα ελληνικό κείμενο. Παράλληλα, ο Ιερώνυμος αναφέρει μία ελληνική μετάφραση των Επιστολών. Όλα αυτά μαζί μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η ελληνική μετάφραση ολοκληρώθηκε πριν από το 390 μ.Χ.
2) Η Δεύτερη συλλογή των Επιστολών (οι Επιστολές του Αμμωνά).
Όπως προαναφέραμε, οι επιστολές 8-20 από την Αραβική μετάφραση αποδίδονται στον Άγιο Αμμωνά, τον μαθητή του Αγίου Αντωνίου. Τις διαθέτουμε σε πολλές γλώσσες: ελληνικά, συριακά, γεωργιανά, αρμενικά και αιθιοπικά. Οι περισσότερες από αυτές τις επιστολές συγγενεύουν με τις υπόλοιπες Επιστολές (8-20) της αραβικής παράδοσης.
Α) Το Ελληνικό Κείμενο: Περιέχει 7 επιστολές και υπάρχει μία κριτική έκδοση του F. Nau163. H όγδοη Επιστολή του Αμμωνά στα ελληνικά είναι ίδια με την ομιλία αρ. 57 του Αγίου Μακαρίου και την εξέδωσε ο G.L Maritto164 το έτος 1918 μαζί με άλλα έργα, που αποδίδονται στον Μεγάλο Μακάριο.
Β) Το Συριακό Κείμενο: Το συριακό κείμενο θεωρείται ως το πιο πλούσιο κείμενο, διότι περιέχει 15 Επιστολές, τις οποίες εξέδωσε ο M. Komosko165 το έτος 1914.
Γ) Το Γεωργιανό Κείμενο: Περιέχει 14 επιστολές. Τις εξέδωσε ο G. Garitte166 το έτος 1976.
Δ) Το Αρμενικό Κείμενο: Η Αρμενική μετάφραση περιέχει μόνο τρεις επιστολές, που εκδόθηκαν ως τμήμα του “The Vitae Patrum” 167 το έτος 1855.
Ε) Το Αιθιοπικό Κείμενο Το εξέδωσε ο V. Arras168. Πρόκειται για δύο Επιστολές ως τμήμα από το «Collectio Monastica» το έτος 1963.
-57-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου