1.2. Αγιότητα – Άγιος
Η αγιότητα είναι η ελπίδα των ανθρώπων για μια, όχι απλώς βιολογική επιβίωση, αλλά όντως Ζωή. Για την πραγμάτωση της όμως απαιτείται θυσία και κόπος. Αγιότητα είναι ο κόπος πρόσληψης της Ζωής και η ολοκάρδια αποδοχή του θελήματος του Θεού για όλες τις φάσεις και τις στιγμές της ζωής. Πολύ περισσότερο πρόκειται για μια εκούσια θυσία υπακοής στην ζωοποιό εντολή του Χριστού. Η αγιότητα συνιστά ελευθερία από την αυταπάτη της ιδιοτελούς αγάπης.9 Ο άγιος είναι ο άνθρωπος, που αφιερώνεται πλήρως στον Θεό, υπηρετεί πιστά το θέλημα του Κυρίου και προσφέρει ανιδιοτελώς και ανεξαιρέτως την αγάπη σε όλους τους ανθρώπους. Καθαίρει τον εαυτό του από τα πάθη και τις ηδονές και στόχος του είναι να αγαπήσει με τον τρόπο που αγαπά ο Θεός. Όπως άλλωστε είχε πει και ο Όσιος Παΐσιος, «Αγαπώ τους Αγίους για τα λάθη τους».10Η αμαρτία και τα λάθη δεν λείπουν από κανέναν άγιο καθώς ως άνθρωποι υποκύπτουν σε αυτά, ωστόσο μέσα από την σύνδεσή τους με τον Θεό και την ευλογίας τους εξυψώνονται και αγιάζονται με το φως του Θεού. Συνεπώς, ο άγιος είναι ακόμα και πρόθυμος να θυσιάσει την ίδια τη ζωή του για τη σωτηρία των άλλων. Αυτό δείχνει άλλωστε την απουσία εγωκεντρισμού και εγωπάθειας, καθώς υπήρχε η αντίληψη ότι η ψυχή πλουτίζει μέσω της προσφοράς στον συνάνθρωπο. Ο άγιος δεν είναι ούτε ορθολογιστής ούτε συναισθηματικός ούτε παρορμητικός. Πρόκειται για μια ισορροπημένη προσωπικότητα, που κατανοεί πλήρως τα κίνητρα της συμπεριφοράς του και επιδιώκει την κάθαρση από κάθε απωθημένο ενοχικό βίωμα. Ο άγιος άνθρωπος συγκρούεται με οτιδήποτε απάνθρωπο, αλλότριο και πρόκειται εν ολίγοις για έναν αιώνιο επαναστάτη που κοπιάζει αέναα για την εξ’ ολοκλήρου μεταμόρφωση του κόσμου. Σε κάθε εποχή και κάθε τόπο ο άγιος μαρτυρεί με το να μην επηρεάζεται από την ισχύουσα τυπική στάση ζωής και να μην ενδίδει στα θέλγητρα της κοσμικής επιτυχίας. Στόχος του αγίου είναι να προσφέρει ήθος ζωογόνο και να παραμένει αδιάλειπτα πιστός μάρτυρας της αλήθειας.11 Αγαπά την ταπείνωση και την αφάνεια. Έτσι, νικά την περηφάνια και την φιλοδοξία και ζει με συνεχή μετάνοια. Ποτέ δεν κατακρίνει τον συνάνθρωπο του και δείχνει ανοχή σε πάσης φύσεως αμαρτίες, γιατί θεωρεί πρώτα ο ίδιος τον εαυτό του αμαρτωλό. Έχει όραμα του την παγκόσμια αδελφική κοινωνία. Για τον λόγο αυτό πασχίζει να προσφέρει ίαση στις ανάγκες των ανθρώπων12. Ο άγιος προκειμένου να πετύχει τη θέωση πρέπει να ασκηθεί. Έτσι, μέσα από διάφορες μορφές άσκησης, όπως η προσευχή, η νηστεία και η αγρυπνία, αποβλέπει στο να πετύχει την κοινωνία αγάπης με τον Θεό. Όλα αυτά τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των αγίων συνοψίζονται στην έννοια της αγιότητας. Ολόκληρη η ζωή τους, οι πράξεις τους, το μαρτυρικό τους ήθος ανέδειξαν αναμφίβολα ότι ο άγιος ενσαρκώνει τη σύζευξη θεωρίας και πράξης. Ο Μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης Ζηζιούλας στην ανάλυσή του για την αγιότητα και το τι θεωρούμε άγιο, αναφέρει πως σήμερα η έννοια του Αγίου είναι άκρως παρεξηγημένη. Αυτό συμβαίνει καθώς οι απλοί χριστιανοί συνήθως θεωρούν ως άγιο, τον ηθικό αλλά με βάση το ιστορικό της εκκλησίας ο Τελώνης ο οποίος ήταν αντικειμενικά ανήθικος, τελικά κρίθηκε από τον Χρηστό ‘άγιος’. Επίσης, ο Απόστολος Παύλος αποκαλούσε τους πρώτους χριστιανούς αγίους, ωστόσο τους επικρίνει για τις αμαρτίες τους και τα ελαττώματά τους, το οποίο σημαίνει ότι δεν μπορεί ο απλός χριστιανός να συνεπάγεται και την αγιότητα. Αν η αγιότητα συνδέεται με υπερφυσικές ικανότητες και θαυματουργία, τότε θα έπρεπε άγιο να θεωρούμε οποιονδήποτε ασκεί μια τέτοια δυνατότητα, ή τους αγίους που δεν έχουν πραγματοποιήσει θαύματα ως μη αγίους13. Για την Χριστιανική Εκκλησία ο άγιος δεν ταυτίζεται με το ατομικό επίτευγμα ή την ενάρετη ζωή και ιδιωτική ηθική, αλλά κυρίως από τον βαθμό της σχέσης που έχει ο άνθρωπος με τον Θεό. Ο άνθρωπος δηλαδή δεν επιδιώκει την δική του δόξα αλλά την δόξα του Θεού, κατ’ εντολή του Θεού. Τέλος, η Θεία Ευχαριστία προσφέρει κατά τον Μητροπολίτη την τελειότερη πνευματική και σωματική ένωση με την μία αγιότητα του Θεού.14
-17-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου