2.4.β. Άγιος Ιγνάτιος ο Κτήτορας της Ιεράς Μονής Λειμώνος και Αρχιεπίσκοπος Μηθύμνης Λέσβου
Το 1480 μ.Χ. γεννήθηκε στην τότε περιοχή Φάραγγας της Καλλονής Λέσβου ο Ιωάννης Αγαλλιανός, απόγονος της γνωστής οικογένειας των Αγαλλιανών της Κωνσταντινούπολης και υιός και εγγονός ιερέων. Από την παιδική του ηλικία ο Ιωάννης είχε έφεση στον μοναχισμό, ωστόσο ήταν δάσκαλος της περιοχής σε νεαρή ηλικία και παντρεύτηκε και απέκτησε τρία παιδιά. Στην συνέχεια χειροτονήθηκε ιερέας και απέκτησε το όνομα Ιγνάτιος και υπηρέτησε στον τόπο γέννησής του ως εφημέριος. Δυστυχώς ο Ιγνάτιος έχασε την γυναίκα του και τα δύο του παιδιά από λοιμό γύρω στο 1520. Σώθηκε εξ αυτών ο γιος του ο Μεθόδιος που θα τον ακολουθήσει αργότερα σε όλη του την ζωή στον εκκλησιαστικό και μοναχικό βίο.51Στην συνέχεια, ο Ιγνάτιος στράφηκε στον μοναχισμό και μαζί με τον πατέρα του Μανουήλ και τον γιο του Μεθόδιο έχτισαν ένα μοναστήρι σε κοντινή απόσταση από τον Φάραγγα, την γενέτειρά του, πάνω στα ερείπια μιας Βυζαντινής Μονής της Παναγίας της Μυρσίνης χρονολογούμενη το 1331. Τα κτήματα και η Μονή ανήκαν στην περιουσία της οικογένειάς του σύντομα δημιουργήθηκε ένα μικρό μοναστήρι. Η ευσεβής του παρουσία και το κοινωνικό του έργο σύντομα οδήγησαν την συρροή πιστών κοντά του και έλαβε την απόφαση να ιδρύσει σε αυτό το μοναστήρι την γυναικεία Μονή της Μυρσυνιώτισσας (Κοιμήσεως της Θεοτόκου) το 1523. Ό ίδιος με άνδρες μοναχούς εγκαταστάθηκαν σε κοντινό, πάλι ιδιοκτησίας του οικόπεδο από αιώνες, την οποίαν απέκτησαν ξανά ο πατέρας του και η γιαγιά ή προγιαγιά του, η κυρά Ξενητού, από τους Οθωμανούς, που όταν κατέλαβαν τη Λέσβο καταπάτησαν μοναστήρια και κτήματα, ονομάζοντάς τα σουλτανική περιουσία, όπου υπήρχαν τα υπολείμματα ενός ναού προς τιμή του Αρχάγγελου Μιχαήλ. Σε αυτό το σημείο ανοικοδόμησε και ίδρυσε την ανδρώα Ιερά Μονή Λειμώνος της οποίας ηγείτο ως Ηγούμενος το 1526 αφιερωμένη στον μέγα Ταξιάρχη Μιχαήλ.53 Ταυτόχρονα, ως σωστός πνευματικός ιεράρχης ίδρυσε το 1526 την βιβλιοθήκη με πλούσιο συγγραφικό έργο. Επίσης, όσο ήταν Ηγούμενος φρόντισε να ιδρύσει και δύο εκπαιδευτικά ιδρύματα, την Λειμωνιάδα σχολή και το σχολείο θηλέων της Μυρσινιώτισσας.54
Το 1530 ο Ηγούμενος Ιγνάτιος συνέταξε την διαθήκη του και με προσθήκες, έθεσε τους κανόνες του λειτουργικού των δύο μονών και αποτελεί το κτητορικό των μονών. Ορίζει ότι η Μονή Λειμώνος ανήκει για πάντα στους μοναχούς και ιερομόναχους της μονής, ορίζει το καθεστώς της μονής ως κοινόβιο και αναθέτει την ευθύνη της μέριμνας και φροντίδας των γυναικών μοναχών της Μυρσινιώτισσας στην Μονή Λειμώνος. Ακόμα καθορίζει και τις περιπτώσεις ιδιωτικής περιουσίας αλλά και την απαγόρευση εισόδου γυναικών στην ανδρώα μονή. 55 Αργότερα βέβαια οι κανόνες αυτοί παρακάμφθηκαν μερικώς για την εξυπηρέτηση της λειτουργίας της μονής.
Το 1531, αφού ο Ηγούμενος Ιγνάτιος προσέφερε όλο αυτό το θεάρεστο έργο στην Λέσβο και ενώ βρισκόταν στην Κωνσταντινούπολη, εκοιμήθη ο Μητροπολίτης Μηθύμνης Μακάριος και η Ιερά Σύνοδος του Πατριαρχείου του αναθέτει την Αρχιεπισκοπή. Ο ίδιος ήταν αρνητικός ωστόσο τελικά ανέλαβε τα καθήκοντα του Αρχιερέα της Μητρόπολης Μηθύμνης και ως Ηγούμενος της Μονής ανέλαβε ο γιος του Μεθόδιος που επίσης ήταν μοναχός.
Ο αρχιεπίσκοπος Ιγνάτιος επιτέλεσε πολύ σημαντικό έργο στην κοινωνία και την εκκλησία του νησιού και θεωρείται σήμερα από τους αναμορφωτές της Λέσβου του 16ου αιώνα καθώς συνείσφερε στην πνευματική, εκκλησιαστική, κοινωνική και πολιτισμική ζωή του νησιού τα μέγιστα56.
Το 1563 ο Αρχιεπίσκοπος Ιγνάτιος αποσύρεται από τον Θρόνο του οικειοθελώς θέλοντας να αφιερώσει την υπόλοιπη ζωή του στην ασκητική και εγκαταστάθηκε στο μετόχι των Αγίων Αναργύρων.
Στις 14 Οκτωβρίου του 1566, σύμφωνα με επίσημα οθωμανικά έγραφα, ο μοναχός Ιγνάτιος αφήνει την τελευταία του πνοή και βυθίζει στο πένθος όλο τον Χριστιανικό κόσμο του νησιού. Η ταφή του μετά μεγάλων τιμών και κόσμου αποτέλεσε σημαντικό θρησκευτικό γεγονός στην τουρκοκρατούμενη Λέσβο.
Η σωρός τους κατοπιν επιθυμίας του σφραγίστηκε και ενταφιάστηκε στο ιερό του καθολικού της Μονής Μυρσινιώτισσας. Παρά τις ρητές εντολές του ιδίου για την σφράγιση του τάφου του, όταν επισκέφτηκε το νησί ο αδερφικός φίλος και Πατριάρχης Αλεξανδρείας Σίλβεστρος το 1575 έσκυψε να ασπαστεί τον τάφο και ένιωσε ευωδία. Τότε ζήτησε την ανακομιδή των λειψάνων και ο τάφος αποσφραγίστηκε. Κατά το άνοιγμα του τάφου ο ναός γέμισε με μύρο και άρωμα και αποτέλεσε ένα θαυμαστό παράδειγμα για την αγιότητα του Ιγνατίου.57
Η κάρα του Αγίου Ιγνατίου φυλάσσεται και εκτίθεται προς προσκύνημα στο Ναό του Αγίου Νικόδημου που βρίσκεται ακριβώς στην πίσω αυλή του μοναστηριού.
Ἀπολυτίκιον Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τὸν ποιμενάρχην Μηθύμνης Ἰγνάτιον ἄσμασι, τὸν μετὰ πάντων ἁγίων δοξασθέντα ἐν θαύμασιν, ὑμνήσωμεν ἀπαύστως οἱ πιστοί, συμφώνως ἐν τὴ τούτου ἑορτή, καὶ ὡς πλεῖστα κατιδόντες ὑπ' αὐτοῦ, θεραπευθέντα πάθη ἐκβοήσωμεν Δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργούντι διὰ σοῦ πάσιν Ἰάματα.58
-41-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου