Ψυχική υγεία-επιστημονικές προσεγγίσεις
2.1. Ορισμοί, θεωρητικό πλαίσιο
Επιστήμες του ψυχισμού είναι όλες εκείνες οι επιστημονικές περιοχές που έχουν ως αντικείμενό τους τον ίδιο τον άνθρωπο και πιο συγκεκριμένα την συμπεριφορά του, τις σχέσεις του, τα συναισθήματά του, τις επιθυμίες και τις σκέψεις του. Η Ψυχική υγεία, σύμφωνα με τον παγκόσμιο οργανισμό υγείας ορίζεται ως «μια κατάσταση ευεξίας κατά την οποία το άτομο αντιλαμβάνεται τις ικανότητές του, μπορεί να ανταποκριθεί στα φυσιολογικά άγχη της ζωής, να εργαστεί παραγωγικά και να συμβάλλει στην κοινότητά του»42 . Ο όρος ψυχική υγεία δεν αφορά μόνο το γεγονός μη ύπαρξης ψυχικής ασθένειας αλλά το ψυχικά υγιές άτομο έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και συμπεριφορές. Για τον προσδιορισμό της ψυχικής υγείας υπάρχουν πολλές διαφορετικές πλευρές οπτικής με διαφορετικά κριτήρια και έχουν προταθεί τέσσερις διαφορετικές «λειτουργικές προοπτικής» 43 προκειμένου να μπορούμε να την κατανοήσουμε καλύτερα.
Η πρώτη προοπτική προκύπτει από τον ορισμό της φυσιολογικότητας ως υγεία, η οποία περιλαμβάνει το παραδοσιακό ιατρικό και ψυχιατρικό μοντέλο που βλέπει την υγεία ως παγκόσμιο φαινόμενο. Αυτό προϋποθέτει την μη ύπαρξη φανερής παθολογίας η οποία στηρίζεται στην απουσία συμπτωμάτων και αντιστοιχεί στην οπτική της ψυχικής υγείας από πλευράς ψυχιατρικής επιστήμης.
Η δεύτερη προοπτική προκύπτει από τον ορισμό της φυσιολογικότητας ως ουτοπία, η οποία εκπροσωπείται από την ψυχανάλυση και στηρίζεται στην αρμονική συνύπαρξη των διαφόρων στοιχείων του ψυχισμού. Κατά την προοπτική αυτή δεν υπάρχει κανείς που να είναι απόλυτα φυσιολογικός.
Σε μια τρίτη προοπτική εντάσσεται η φυσιολογικότητα ως μέσος όρος που απαντάται στις συνήθεις έρευνες της συμπεριφοράς. Στην προοπτική αυτή παθολογικό είναι ότι βρίσκεται στα άκρα της στατιστικής καμπύλης και αντιστοιχεί στην οπτική της ψυχικής υγείας από πλευράς ψυχολογίας.
Η τέταρτη προοπτική προκύπτει από τον ορισμό της φυσιολογικότητας ως συνδιαλεκτικά συστήματα και θεωρεί την φυσιολογική συμπεριφορά ως το τελικό αποτέλεσμα αλληλεπιδρώντων και μεταβαλλόμενων συστημάτων. Η προοπτική αυτή βλέπει την φυσιολογικότητα ως πρόοδο εν χρόνω44 .
Οι παραπάνω προοπτικές θεώρησης της ψυχικής υγείας διαφοροποιούνται μεταξύ τους αναφορικά με την αντίληψη που υπάρχει περί φυσιολογικότητας, γεγονός που κάνει πιο δύσκολη την αλληλοκατανόηση και την συνεργασία μεταξύ τους. Για την ψυχιατρική επιστήμη οι διαταραχές υπάρχουν ή δεν υπάρχουν. Από την άλλη πλευρά, για τους ψυχαναλυτές, η ψυχική υγεία και η ψυχική ασθένεια συνδέονται με ένα συνεχές . Για τον λόγο αυτό δεν αρκεί η κλινική- ψυχιατρική διάγνωση αν δεν συμπληρωθεί από την ψυχοδυναμική ώστε να γίνει συνεκτίμηση τυχόν παθολογίας της προσωπικότητας, ισχυρών και αδύναμων στοιχείων του χαρακτήρα και άλλων χαρακτηριστικών που συμπληρώνουν την διάγνωση ψυχικής ασθένειας . Η ψυχιατρική δεν χωρά καλά μέσα στην διχοτομία μεταξύ παθολογικών αντιμετωπίσιμων προβλημάτων και της ροής της ζωής. Δεν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο που μπορείς να κάνεις και να πεις ότι αν θεραπεύσουμε αυτό ο πόνος θα φύγει. Τα ψυχιατρικά προβλήματα συνδέονται με την μοναδικότητα της ζωής του κάθε ανθρώπου και με τον τρόπο που επιλέγει ο ίδιος να ζει καθώς στην ψυχιατρική αρρώστια το τραύμα είναι οι σύνθετες εμπρόθετες περιστάσεις που περιβάλλουν τον πόνο46
-25-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου