Ὁ Ἅγιος Ἐπίκτητος ὁ θαυµατουργός

Ὁ Ἅγιος Ἐπίκτητος ὁ θαυµατουργός

Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΤΕΛΕΙΤΑΙ Τῌ ΙΒ´ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

Γράφει ὁ Ἀρχιµ. π. Κυρίλλος Κεφαλόπουλος

Οἱ χριστιανοὶ ἔχουµε πνευµατικὴ

ἀνάγκη νὰ µελετοῦµε τοὺς βίους

τῶν Ἁγίων, ὥστε νὰ προοδεύουµε

στὴν ἀρετὴ καὶ νὰ λαµβάνουµε ἐνί

σχυση στοὺς πνευµατικοὺς

ἀγῶνες, ποὺ µᾶς καλεῖ ὁ Κύριος,

νὰ ἀγωνισθοῦµε ὡς ἀθλητὲς καὶ ὡς

στρατιῶτες Χριστοῦ.

Ἡ ἀνάγνωση καὶ µελέτη τῶν

βίων τῶν Ἁγίων µᾶς κάνει προθυ-

µοτέρους στὴν ἐπιδίωξη τῆς ἁγιό-

τητος, στὴν καλλιέργεια τῶν χρι-

στιανικῶν ἀρετῶν, καὶ µᾶς προετοι-

µάζει νὰ ἀντισταθοῦµε στὶς παγίδες

τοῦ πονηροῦ. Ἡ οἰκείωση µὲ τοὺς

λόγους καὶ τὰ πνευµατικὰ παλαί-

σµατα τῶν Ἁγίων, ὅπως καταγρά-

φονται στοὺς βίους καὶ τὰ συναξά-

ρια τους, πολλὰ ὀφελοῦν καὶ παρη-

γοροῦν τοὺς πιστούς. Τοὺς στερε-

ώνουν στὴν πίστη καὶ τοὺς παρακι-

νοῦν στὴν ἀρετή.

Μελετώντας τὸν βίο τοῦ Ἁγίου

Ἐπικτήτου τοῦ Θαυµατουργοῦ καὶ

τὸ πῶς ὁ Ἅγιος ἀγωνίσθηκε κατὰ

τῶν παθῶν καὶ ἀνεδείχθη νικητὴς

στὸν ἀγῶνα τῆς εὐσεβείας, ἔχουµε

ἔµπροσθέν µας ζωντανὸ τὸ ὑπό-

δειγµα τῆς ἀρετῆς καὶ τῆς κατὰ

Χριστὸν θεοφιλοῦς βιοτῆς. 

Ἀπὸ τὸν

βίο τοῦ Ἁγίου Ἐπικτήτου θὰ ἀντλή-

σουµε τὰ πολύτιµα διδάγµατα καὶ

µηνύµατα γιὰ τὴν δική µας προσω-

πικὴ προσπάθεια καθαγιασµοῦ.

Ἀπὸ τὴν γνωριµία καὶ ἐπαφὴ µὲ τὸν

ἄγνωστο σὲ πολλοὺς Ἅγιο Ἐπίκτη-

τον, πολλὰ θὰ διδαχθοῦµε, πολλὰ

θὰ ὠφεληθοῦµε, ὥστε καὶ τὸν

Ἅγιον νὰ ἀγαπήσουµε, νὰ τὸν τι-

µοῦµε εὐλαβικῶς καὶ νὰ τὸν ἐπικα-

λούµαστε στὶς δοκιµασίες καὶ τοὺς

πειρασµούς µας, ἀλλὰ καὶ νὰ βοη-

θήσουµε καὶ ἄλλους νὰ γνωρίσουν

καὶ νὰ εὐλαβοῦνται τὸν Ἅγιο.

Στὴν ὄµορφη καὶ πολύπαθη Με-

γαλόνησο, στὸ σηµερινὸ κατεχόµε-

νο τµῆµα τῆς Κύπρου, λίγα χιλιόµε-

τρα ἀνατολικῶς τῆς Κερύνειας, καὶ

στὴν βόρεια πλευρὰ τοῦ Πενταδα-

κτύλου, βρίσκεται τὸ χωριὸ τοῦ Ἁγί-

ου Ἐπικτήτου. Τὸ χωριὸ ἔλαβε τὴν

ὀνοµασία του ἀπὸ τὸν Ἅγιο Ἐπί-

κτητο τὸν Θαυµατουργό, ποὺ ἐγκα-

ταβίωσε στὴν περιοχὴ ἀσκητικῶς

καὶ ἀξιώθηκε µεγάλων πνευµα-

τικῶν δωρεῶν καὶ χαρισµάτων, µε-

ταξὺ αὐτῶν καὶ τῆς χάριτος νὰ ἐπι-

τελεῖ θαύµατα πολλὰ καὶ ἐν τῇ ζωή

καὶ µετὰ θάνατον, ὥστε νὰ λάβει

τὴν προσωνυµία "θαυµατουργός".

Ὁ Ἅγιος Ἐπίκτητος εἶναι ἕνας

ἀπὸ τοὺς τριακόσιους Ἁγίους, τοὺς

ἐπωνοµαζοµένους "Ἀλαµάνους

Ἁγίους", ποὺ τόσον τιµᾶ καὶ εὐλα-

βεῖται ἡ Κύπρος. Αὐτοὶ οἱ Ἅγιοι

ἦλθαν στὴν Κύπρο τὸν 12ο αἰ.

Ἦσαν Ἕλληνες Ὀρθόδοξοι καὶ

εἶχαν ἀκολουθήσει τοὺς ∆υτικοὺς

Σταυροφόρους τῆς ∆ευτέρας Σταυ-

ροφορίας (1147-1149 µ.Χ.), ἐµφο-

ρούµενοι ἀπὸ ἱερὸ πόθο νὰ ἀπε-

λευθερώσουν τοὺς Ἁγίους Τόπους

ἀπὸ τοὺς Μουσουλµάνους, ποὺ

τοὺς κατεῖχαν. Ὅταν ὅµως ἡ Σταυ-

ροφορία ἀπέτυχε καὶ τὰ στρατεύ-

µατα τῶν Σταυροφόρων διελύθη-

σαν, οἱ Τριακόσιοι αὐτοὶ στρατιῶτες

τοῦ Χριστοῦ ἀπεφάσισαν νὰ προ-

χωρήσουν ὡς προσκυνητὲς στὴν

Ἁγία Πόλη Ἱερουσαλὴµ καὶ ἐν συνε-

χείᾳ νὰ ἀσκητεύσουν στὴν ἔρηµο

τοῦ Ἰορδάνου. Πιεζόµενοι ὅµως

ἀπὸ τοὺς Σαρακηνοὺς ἀλλὰ καὶ

τοὺς Λατίνους, ποὺ τοὺς πίεζαν νὰ

ἐγκαταλείψουν τὴν Ὀρθόδοξη πί-

στη, ἀναγκάσθηκαν νὰ ἐγκαταλεί-

ψουν τὴν Παλαιστίνη, καὶ ἀπὸ τὰ

παράλια νὰ ἐπιβιβασθοῦν σὲ πλοῖο

κατευθυνόµενοι πρὸς τὴν Κύπρο,

ποὺ ἀποτελοῦσε χώρα ὁµόδοξον

καὶ ἀνῆκε στὴν βυζαντινὴ αὐτοκρα-

τορία. Κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ ταξιδί-

ου, ἐναυάγησαν ἀνοιχτά τῆς Πά-

φου, ἀλλὰ µὲ τρόπο θαυµαστὸ διε-

σώθησαν ἅπαντες. Εὑρισκόµενοι

στὴν Πάφο, ἀπεφάσισαν νὰ δια-

σκορπισθοῦν σὲ ὅλο τὸ νησὶ τῆς

Κύπρου καὶ νὰ ζήσουν ἐκεῖ ἀσκη-

τικῶς καὶ ὁσίως.

Ὁ Κύπριος χρονογράφος Λεόν-

τιος Μαχαιρᾶς στὸ "Χρονικὸν τῆς

Νήσου Κύπρου", γράφει σχετικῶς:

"'Ὅταν οἱ Σαρακηνοὶ ἐπῆραν τὴν

γῆν τῆς Ἐπαγγελίας, τότε ἐβγῆκαν

οἱ πτωχοὶ Χριστιανοὶ ἀποὺ ἐγλύτω-

σαν καὶ ἐπῆγαν ὅπου ηὕραν κατα-

φύγιν· ἦσαν ἀρχιεπίσκοποι, ἐπί-

σκοποι, ἱερεῖς, λαϊκοὶ καὶ ἐπῆγαν

ὅπου φτάσαν καὶ ἤρταν καὶ εἰς τὴν

περίφηµον Κύπρον µία συντροφιά,

ὅπου ἦσαν τ' (300) ὀνοµάτοι, καὶ

γροικώντα ὅτι Ἕλληνες ἐφεντεύγαν

τὸν τόπον, διὰ τὸν φόβον ἐπῆγαν

εἰς τὸ ἕνα µέρος καὶ εἰς τὸ ἄλλον καὶ

ἔσγαψαν τὴν γῆν καὶ ἐµπήκαν µέσα

καὶ ἐπροσεύχονταν τῷ Θεῷ καὶ

ἦσαν δύο τρεῖς ἀντάµα, καὶ εἶχαν

τινὰ δουλευτὴν ἀποὺ τοὺς ἐδού-

λευγεν τὸ ἐχρειάζουνταν διὰ τὴν

ζωήν τους. Καὶ ἐποθάναν εἰς τὸν

αὐτὸ νησίν, καὶ πολλοὶ ἐξ αὐτῶν

τοὺς ἐφανερώθησαν δι᾽ ἀγγέλου,

ἄλλοι διὰ τὰ θαυµαστὰ θαύµατα"

(Α. Παυλίδης [ἐπιµ], Λεοντίου Μα-

χαιρᾶ Χρονικόν, ἔκδ. Φιλοκύπρος,

Λευκωσία 1995, σσ. 1365-1367).

Ὁ Λεόντιος Μαχαιρᾶς ἐν συνε-

χείᾳ καταγράφει τὰ ὀνόµατα 67 ἐκ

τῶν Τριακοσίων Ἀλαµάνων Ἁγίων.

Συγκεκριµένως γιὰ τὸν Ἅγιο Ἐπί-

κτητο ἀναφέρεται ὀνοµαστικῶς καὶ

γράφει ὅτι, ἀφοῦ ταξίδευσε ἀπὸ τὴν

Πάφο περιπλανώµενος ἀπὸ τόπο

σὲ τόπο, κατέληξε στὸν Πενταδά-

κτυλο, καὶ ἀσκήτευσε ἀρχικῶς στὴν

περιοχὴ Κάζα Πιφάνη (τὸ σηµερινὸ

Καζαφάνι), ποὺ βρίσκεται λίγα µό-

λις χιλιόµετρα ἀπὸ τὴν Κερύνεια.

Ἐκ τῆς ὀνοµασίας τῶν Τριακο-

σίων αὐτῶν Ἁγίων χαρακτηριζοµέ-

νων ὡς "Ἀλαµάνων", διαβάζουµε

στὰ συναξάρια τὴν ἐξήγηση ὅτι οἱ

Τριακόσιοι ἦσαν Ἕλληνες Ὀρθό-

δοξοι, προερχόµενοι ἀπὸ τὴν Ἀλα-

µανία (=Γερµανία), ὅπου ζοῦσαν

ἐργαζόµενοι, ἕως ὅτου ἀπεφάσι-

σαν νὰ ἀκολουθήσουν τοὺς Σταυ-

ροφόρους τῆς ∆ευτέρας Σταυρο-

φορίας καὶ νὰ πορευθοῦν στοὺς

Ἁγίους Τόπους. Αὐτὴ εἶναι ἡ κρα-

τοῦσα ἐξήγηση.

Μία τέτοια ἐξήγηση περὶ "Ἀλαµά-

νων" ἐκ Γερµανίας Ἁγίων εἶναι του-

λάχιστον παράδοξη. Ὁ Σεβασµιώ-

τατος Μητροπολίτης Μόρφου κκ.

Νεόφυτος ἐπεχείρησε νὰ διερευνή-

σει αὐτὸ τὸ ὄντως παράδοξο, καὶ

προέτεινε µία περισσότερο εὔλογη

καὶ τεκµηριωµένη ἐκδοχὴ περὶ τῆς

προελεύσεως τῶν Τριακοσίων

Ἁγίων, καὶ συνεπῶς καὶ τοῦ Ἁγίου

Ἐπικτήτου, ποὺ µᾶς ἐνδιαφέρει

συγκεκριµένως.

Σὲ εἰσήγησή του στὸ Α' ∆ιεθνὲς

Συνέδριο Κυπριακῆς Ἁγιολογίας,

ποὺ πραγµατοποιήθηκε στὶς 9-12

Φεβρουαρίου 2012 στὸ Παραλίµνι,

στὰ πλαίσια τῶν δράσεων τῆς Πο-

λιτιστικῆς Ἀκαδηµίας "Ἅγιος Ἐπι-

φάνιος", µὲ θέµα: "Μικρὰ Ἀσία- Συ-

ροπαλαιστίνη: Ἡ πνευµατικὴ ἐνδο-

χώρα τῶν Κυπρίων", καὶ ἀνηρτήθη

στὴν ἐπίσηµον ἱστοσελίδα τῆς

Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μόρφου

[www. immorfou.org.cy], ὑποστηρί-

ζει βασίµως ὅτι οἱ Τριακόσιοι "Ἀλα-

µάνοι Ἅγιοι" δὲν ἔχουν σχέση µὲ

τὴν Γερµανία, ἀλλὰ προήρχοντο

ἀπὸ τὴν Συρία, καὶ συγκεκριµένως

ἀπὸ τὸ λεγόµενο Ἀµανὸς Ὄρος,

ποὺ ἀποτελεῖ φυσικὸ ὅριο µεταξὺ

Συρίας καὶ Τουρκίας, ἐκτεινόµενο

δυτικῶς τῆς Ἀντιοχείας καὶ ἀνατο-

λικῶς τῆς Ἀλεξανδρέττας.

Ἡ ὀνοµασία Ἀµανὸς Ὄρος εἶναι

ἑλληνική. Στὴν ἴδια περιοχὴ εὑρί-

σκετο ἡ πόλη Γερµανικεία, ὅπως

τὴν ἀποκαλοῦσαν οἱ Ρωµαῖοι.

Στοὺς βυζαντινοὺς χρόνους ἡ ὀρο-

σειρὰ αὐτὴ ὑπῆρξε µεγάλο πνευ-

µατικὸ καὶ µοναστικὸ κέντρο, µέχρι

καὶ τὸν 13ον αἰ., µὲ πλῆθος µο-

ναχῶν, ἀσκητῶν καὶ µοναστηριῶν.

Στὰ ἀραβικά, µὲ τὴν προσθήκη τοῦ

ἄρθρου ἀλ, προφέρεται "ἀλ Ἀµα-

νός", ποὺ πολὺ εὔκολα µπορεῖ νὰ

ἐκληφθεῖ ὅταν ἀκούγεται καὶ ὡς µία

λέξη, "ἀλαµανός". Οἱ Βυζαντινοὶ

ἀλλὰ καὶ οἱ Ἄραβες τὸ ἀποκαλοῦν

ἐπίσης καὶ ὡς "Μαῦρο Ὄρος",

λόγῳ τοῦ χρώµατός του.

Οἱ σχετικὲς ἐπισηµάνσεις τοῦ Σε-

βασµιωτάτου Μητροπολίτου Μόρ-

φου κκ. Νεοφύτου, ἐὰν ἐξετασθοῦν

σὲ συνδυασµὸ µὲ τὴν µαρτυρία τοῦ

"Χρονικοῦ" τοῦ Λεοντίου Μαχαιρᾶ,

ποὺ ὁµιλεῖ περὶ προελεύσεως τῶν

Τριακοσίων Ἁγίων ἐκ Παλαιστίνης

καὶ οὐδεµία ἀναφορὰ ἔχει στὴν

Ἀλαµανία (=Γερµανία), προσδί-

δουν στὸ ὅλον ζήτηµα τῆς προ-

ελεύσεως καὶ τῆς ταυτότητος τῶν

Ἁγίων µία νέα διάσταση. Εἶναι λογι-

κότερον νὰ ἀποδεχθοῦµε ὅτι οἱ

"Ἀλαµάνοι Ἅγιοι" προέρχονται ἀπὸ

τὸν οἰκεῖο χῶρο τῆς Ὀρθοδόξου

Ἀνατολῆς, ἀπὸ τὴν περιοχὴ τοῦ

Ἀλαµάνου Ὄρους, παρὰ ἀπὸ τὴν

µακρυνὴ Γερµανία καὶ τὴν ∆υτικὴ

Εὐρώπη.

Μετὰ αὐτὴν τὴν οὐσιαστικὴ διευ-

κρίνηση γιὰ τὴν καταγωγὴ καὶ προ-

έλευση τῶν "Ἀλαµάνων Ἁγίων",

ἐπανερχόµαστε στὸν Ἅγιον Ἐπί-

κτητον. Ὁ Ἅγιος ἀρχικῶς διέµενε

σὲ ἕνα ἐρηµικὸ µέρος, καὶ ἀργότε-

ρα ἐγκαταβίωσε σὲ µία σπηλιά,

ὅπου καὶ διῆγε αὐστηρὸ πνευµα-

τικὸ καὶ ἀσκητικὸ βίο, ἐπιδοθείς

στὴν προσευχή, τὴν νηστεία, τὴν

µελέτη καὶ τὴν ἄσκηση.

Ὁ 'Ἅγιος Ἐπίκτητος ἐγκατέλειψε

τὸν κόσµο καὶ τὰ φρονήµατα

αὐτοῦ, ἐµφορούµενος ἀπὸ θεία

ἀγάπη πρὸς τὸν Σωτῆρα Χριστόν,

Τοῦ Ὁποίου τὰ βήµατα θέλησε νὰ

ἀκολουθήσει. Ἐπεπόθησε νὰ ζήσει

τὴν µοναχικὴ ζωή, τὸν ἀγγελικὸ βίο.

Μέσα ἀπὸ τὴν ἄσκηση καὶ τὴν

προσευχή, ὁ Ἅγιος ἐπέτυχε νὰ νε-

κρώσει τὰ πάθη, καὶ νὰ ζεῖ ὁλοψύ-

χως κατὰ Χριστόν. Ἀρνήθηκε ὅσα

προσφέρει ὁ κόσµος, γιὰ νὰ κατα-

στεῖ οἰκεῖος καὶ φίλος Θεοῦ, µέτο-

χος καὶ κοινωνὸς τῶν οὐρανίων

ἀγαθῶν. Ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ ἐθαυ-

µάστωσε τὸν Ἅγιο καὶ τὸν πλήρω-

σε µὲ θεῖα χαρίσµατα.

Μέσα ἀπὸ τὴν ἄσκηση καὶ τὴν

προσευχή, ὁ Ἅγιος καθυπέταξε τὰ

θελήµατα τῆς σαρκὸς καὶ ἀνεδεί-

χθη δοχεῖο τῆς χάριτος. Ὁ νοῦς καὶ

ἡ διάνοιά του καθαγιάσθηκαν καὶ

ἔφθασαν στὸ στάδιο τῆς καθάρσε-

ως καὶ τοῦ θείου φωτισµοῦ. Ὁ

Ἅγιος ἀνεδείχθη σκεῦος ἐκλογῆς

καὶ κατοικητήριο τοῦ Ἁγίου Πνεύµα-

τος.

Καθηµερινῶς ἀγωνιζόµενος

στὴν σπηλιά του, ὁ Ἅγιος Ἐπίκτη-

τος βιώνει τὴν ἀληθινὴ χριστιανικὴ

ζωή, γεύεται τὴν γλυκύτητα τοῦ

πνευµατικοῦ βίου. Ὁ νοῦς καὶ ἡ

διάνοιά του καταυγάζονται ἀπὸ τὸν

φωτισµὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύµατος.

Μέσα ἀπὸ τὴν ἐνάρετη ζωή καὶ

τὴν εὐαγγελικὴ βιοτή, ὁ Ἅγιος Ἐπί-

κτητος ἀνεδείχθη ἐπίγειος ἄγγελος,

καθαρὸς στὴν ψυχή. Ἐπέλεξε νὰ

βαδίσει τὴν στενὴ καὶ τεθλιµµένη

ὁδό, ἐπιλέξας τὴν ἀληθινὴ σοφία

καὶ τὴν γνήσια θεοφιλῆ ζωή. Μέσα

ἀπὸ τὰ ἀσκητικά του παλαίσµατα,

ἔφθασε στὴν κάθαρση καὶ τὴν θέω-

ση. Ὁ βίος καὶ τὰ τὰ θεῖα χαρίσµατα

ποὺ πλουσίως τοῦ χορήγησε ὁ Θε-

ός, κατέστησαν τὸν Ἅγιο φωτεινὸ

ἀστέρα, τοῦ ὁποίου τὸ φῶς τῆς

ἁγιότητος διέλαµψε παντοῦ.

Ζώντας βίο ἀσκητικὸ καὶ κατακο-

σµούµενος ἀπὸ τὴν θεοειδῆ ἀρετὴ

τῆς ταπεινώσεως, κατατρόπωσε

τὶς παγίδες τοῦ πονηροῦ καὶ ἐδοξά-

σθη ἀπὸ τὸν Θεό.

Ἡ φήµη τῆς ἁγιότητος τοῦ Ἁγίου

Ἐπικτήτου διεδόθη σὲ ὁλόκληρη

τὴν Κύπρο, καὶ πλήθη πιστῶν συν -

έρρεαν γιὰ νὰ τὸν γνωρίσουν, νὰ

διδαχθοῦν ἀπὸ αὐτόν, νὰ ἀκού-

σουν λόγους πνευµατικοὺς καὶ πα-

ρηγορητικούς, καὶ νὰ λάβουν τὴν

εὐλογία του, ἀλλὰ καὶ νὰ θεραπευ-

θοῦν ἀπὸ τῶν νόσων αὐτῶν.

Ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύµατος

εἶχε ἐπισκιάσει τὸν Ἅγιο Ἐπίκτητο,

καὶ ὁ Θεὸς τοῦ χάρισε πλούσιες

πνευµατικὲς δωρεὲς ἀλλὰ καὶ τὸ

χάρισµα τῆς θαυµατουργίας καὶ τῆς

θεραπείας. Οἱ ἄνθρωποι ποὺ συ-

νέρρεαν πλησίον του, ἐπιζητοῦσαν

τὴν εὐλογία καὶ τὴν προστασία τοῦ

Ἁγίου, καὶ διὰ τῶν ἁγίων πρε-

σβειῶν του, νὰ εὕρουν ἐκπλήρωση

τῶν αἰτηµάτων τους.

Ὁ Ἅγιος Ἐπίκτητος, ὅπως ἀνα-

φέρεται στὸ ἀπολυτίκιό του, ἀνε-

δείχθη οἰκιστὴς τῆς ἐρήµου καὶ ἐν

σώµατι Ἄγγελος. Μέσα ἀπὸ τὴν

νηστεία, τὴν ἀγρυπνία, καὶ τὴν

προσευχή, ἔλαβε οὐράνια χαρί-

σµατα, καὶ θαυµατουργὸς ἀνεδεί-

χθη, ὥστε νὰ θεραπεύει τοὺς νο-

σοῦντας καὶ νὰ γαληνεύει τὶς ψυχὲς

τῶν προστρεχόντων εἰς αὐτόν.

Ἡ σπηλιὰ ποὺ ἀπετέλεσε τὸ

ἀσκητήριο τοῦ Ἁγίου Ἐπικτήτου,

σῴζεται ἕως σήµερον. Στὴν σπηλιὰ

κατέρχεται κάποιος ἀπὸ µία µικρὴ

κυκλικὴ σκάλα. Ἐκεῖ, ὑπάρχει καὶ ἡ

πηγὴ- ἁγίασµα τοῦ Ἁγίου Ἐπικτή-

του, ποὺ ὅµως σήµερον ἔχει στερέ-

ψει. Μέσα στὴν σπηλιὰ διακρίνεται

τὸ πέτρινο κρεββάτι τοῦ Ἁγίου καὶ

µία µεγάλη πέτρα ποὺ χρησιµο-

ποιοῦσε ὁ Ἅγιος γιὰ προσκέφαλο.

Στὸν ἴδιο χῶρο ὑπάρχει καὶ ὁ τάφος

τοῦ Ἁγίου.

Μετὰ τὴν κοίµηση τοῦ Ἁγίου, ἡ

σπηλιὰ διεµορφώθη ἤδη ἀπὸ τὸν

12ο αἰ. σὲ ἐκκλησάκι. Πάνω ἀπὸ

τὴν σπηλιὰ- ἀσκητήριο, ἀνηγέρθη

ναὸς ἐπ' ὀνόµατι τοῦ Ἁγίου Ἐπικτή-

του. Ὁ συνοικισµὸς ποὺ δηµιουρ-

γήθηκε ἀπὸ τὴν προσέλευση

πιστῶν ποὺ ἑλκύοντο ἀπὸ τὴν χά-

ριν τοῦ Ἁγίου, ὀνοµάσθηκε Ἅγιος

Ἐπίκτητος.

Σήµερον, τὸ χωριὸ Ἅγιος Ἐπί-

κτητος τῆς ἐπαρχίας Κερυνείας

εὑρίσκεται στὰ κατεχόµενα ἐδάφη,

καθὼς κατελήφθη ἀπὸ τοὺς Τούρ-

κους κατὰ τὴν εἰσβολὴ τοῦ 1974. Οἱ

Τοῦρκοι κατακτητὲς δὲν ἐσεβάσθη-

σαν τὸν Ἅγιο Ἐπίκτητο· ἐνῷ καὶ κά-

θε ἴχνος χριστιανικὸ (σταυρός, εἰκό-

νες) ἀφηρέθησαν. Ἀπὸ τὸ κωδω-

νοστάσιο (καµπαναριὸ) τοῦ Ναοῦ

ἀφηρέθη ὁ σταυρὸς καὶ ὁ Τοῦρκος

κατακτητὴς τὸν µετέτρεψε σὲ τζαµί.

Οἱ πρόσφυγες κάτοικοι τοῦ κατε-

χοµένου πλέον Ἁγίου Ἐπικτήτου,

ἔκτισαν νέο ναὸ ἐπ' ὀνόµατι τοῦ

Ἁγίου Ἐπικτήτου στὸ χωριὸ Μονὴ

τῆς ἐπαρχίας Λεµεσοῦ, ὅπου ἐτη-

σίως τιµοῦν πανηγυρικῶς τὴν µνή-

µη τοῦ προστάτου τους Ἁγίου καὶ

ἀναµένουν τὴν ἀπελευθέρωση τῶν

κατεχοµένων ὥστε ἐλεύθεροι νὰ

ἐπιστρέψουν στὴν πατρίδα τους

καὶ νὰ παύσει ὁ Ἅγιος Ἐπίκτητος

νὰ εἶναι σκλαβωµένος.

Πόσο ἄµεση καὶ ἀποτελεσµατικὴ

εἶναι ἡ θαυµατουργὸς ἐπέµβαση

τοῦ Ἁγίου Ἐπικτήτου σὲ ὅσους τὸν

ἐπικαλοῦνται! Ἀλλὰ καὶ πόσον συµ-

παθὴς καὶ φιλάνθρωπος εἶναι ὁ

Ἅγιος, ὁ ὁποῖος ἐµφανίζεται σὲ

ἀνθρώπους πονεµένους, ποὺ ὑπο-

φέρουν, ποὺ προσεύχονται µὲ δά-

κρυα καὶ πόνο, ποὺ ἔχουν ἀληθινὴ

µετάνοια καὶ πίστη! Πολλὲς φορὲς ὁ

ἴδιος ὁ Ἅγιος φανερώνεται σὲ

ἀνθρώπους ποὺ δὲν τὸν γνωρί-

ζουν καὶ φροντίζει ὁ ἴδιος νὰ γνω-

στοποιήσει τὴν παρουσία του.

Εὐχόµαστε ταπεινῶς ἡ παροῦσα

µικρὴ παρουσίαση νὰ βοηθήσει

τοὺς εὐλαβεῖς χριστιανοὺς καὶ

ὅσους εὑρίσκονται σὲ δύσκολες κα-

ταστάσεις, ἀντιµετωπίζουν θλίψεις

καὶ πειρασµούς, νὰ γνωρίσουν τὸν

Ἅγιο Ἐπίκτητο, νὰ τὸν ἀγαπήσουν,

καὶ νὰ τὸν ἐπικαλοῦνται στὶς προσ -

ευχές τους. Καὶ τότε ὁ Ἅγιος θὰ θε-

ραπεύσει τοὺς νοσοῦντας, θὰ πα-

ρηγορήσει τὶς ψυχὲς ὅσων

εὐλαβῶς προστρέχουν σὲ αὐτόν,

καὶ θὰ λυτρώσει ἀπὸ κινδύνων καὶ

θλίψεων πάντας ἡµᾶς ποὺ τὸν ἐπι-

καλούµαστε καὶ ἐπιζητοῦµε µὲ θέρ-

µη τὶς πρεσβεῖες τοῦ Ἁγίου Ἐπικτή-

του.

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ.

Ἦχος γ'. Θείας πίστεως.

Θείαν ἄσκησιν, στερρῶς ἀνύ-

σας, εὐηρέστησας, Χριστῷ ὁσίως,

θεοφόρε παµµάκαρ Ἐπίκτητε' καὶ

δοξασθεὶς τῇ τοῦ Πνεύµατος χάριτι,

ἡµᾶς λυτροῦσαι κινδύνων καὶ θλί-

ψεων, πάτερ Ὅσιε, Χριστὸν τὸν

Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡµῖν τὸ

µέγα ἔλεος.

Ὅσιε τοῦ Θεοῦ, πρέσβευε ὑπὲρ

ἀπαλλαγῆς τῆς ἁγιωνύµου νήσου

Κύπρου ἀπὸ τοῦ ἀλλοθρήσκου

εἰσβολέως.

Ἦχος πλ. δ'.

"Πάτερ παµµάκαρ Ἐπίκτητε, τὴν

σὲ τιµῶσαν φαιδρῶς, νῆσον Κύ-

προν διάσῳζε, πάσης περιστάσε-

ως, τῇ θερµῇ προστασίᾳ σου, καὶ

ἑξαιρέτως ταύτην τὴν χώραν σου,

σεµνυνοµένην, τῷ σῷ ὀνόµατι,

σκέπε ἑκάστοτε, καὶ χορήγει πάντο-

τε ταύτῃ, σοφέ, τὰ τῆς εὐλογίας,

θεῖα δωρήµατα" (ἐκ τῶν Αἴνων τοῦ

Ὄρθρου τῆς Ἀκολουθίας τοῦ Ἁγίου

Ἐπικτήτου).