20 Οκτωβρίου, 2018

1 + 1= 2 Η ΠΙΟ ΑΠΛΗ ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΗ ΠΡΑΞΗ


Ἡ πιὸ ἁπλὴ ἀριθμητικὴ πράξη: ἕνα καὶ ἕνα κάνουν δύο. 
 Ἡ πιὸ ἀποτελεσματικὴ ἐνέργεια. Μὲ μία ἁπλὴ πρόσθεση ἔχουμε διπλασιασμὸ τοῦ ἀρχικοῦ ἀριθμοῦ. Τὸ ἕνα γίνεται δύο. Τὰ δέκα γίνονται εἴκοσι. Τὰ ἑκατὸ διακόσια. 
Οἱ λίγοι γί­νονται πολλοὶ καὶ οἱ πολλοὶ περισσότεροι, ἂν ὁ καθένας μας προσθέσει ἄλλον ἕνα. 
Ναί! Μόνο ἕναν ὁ καθένας. Μόνο αὐτὸ τὸ λίγο ἂν κάνουμε ὅλοι, θὰ γίνουμε διπλάσιοι. Αὐτὸ ἦταν τὸ σύνθημα ποὺ δονοῦσε τὶς καρ­διὲς τῶν πρώτων Χριστιανῶν: «Εἷς πρὸς ἕνα εἰς Χριστόν»
Ὁ καθένας νὰ φέρει ἕναν ἀκόμη στὸ Χριστό. Ὁ καθένας νὰ αἰσθανθεῖ τὸ χρέος νὰ ὁδηγήσει ἕναν ἀκόμη στὴν Πίστη, νὰ κάνει ἕναν ἐπιπλέον Χριστιανό. 
 Ἔτσι προχώρησε ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἡ Ἐκκλησία τῶν δώδεκα Ἀποστόλων. Μιὰ μικρὴ ὁμάδα ἦταν. Λίγοι ἁπλοὶ ψαράδες. Ποὺ ἁπλώ­θηκαν σ᾿ ὅλη τὴν Οἰκουμένη, καὶ γέμισαν ὅλο τὰ Ἱεροσόλυμα. Μίλησε καὶ σ᾿ ἕνα μό­νο ἄνθρωπο· ἀνέπτυξε σπουδαιότατες ἀλήθειες στὸ Νικόδημο, τὸν νυκτερινὸ μαθητή, καὶ ἄλλη φορὰ στὴ Σαμαρείτι­δα. Τὴν ἀξία τοῦ ἑνὸς τὴν ὑπογράμμισε καὶ μὲ τὴν Παραβολὴ τοῦ ἀπολωλότος προβάτου, ὅπου παρουσίασε τὸν Ἑαυτό Του νὰ ἀφήνει τὰ ἐνενήντα ἐννέα πρό­βατα γιὰ νὰ βρεῖ καὶ νὰ σώσει τὸ ἕνα, τὸ ἀπολωλός. 
 Ὁ ἅγιος ἀδελφόθεος Ἰάκωβος λέει ὅτι ἐκεῖνος ποὺ ἐπέστρεψε ἕναν ἁμαρτωλὸ ἀπὸ τὴν πλάνη στὴν ὁποία βάδιζε, «σώ­σει ψυχὴν ἐκ θανάτου», θὰ σώσει μιὰ ἀθάνατη καὶ πολύτιμη ψυχὴ ἀπὸ τὸν πνευματικὸ καὶ αἰώνιο θάνατο (ε´ 20). Καὶ ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος θέλοντας νὰ ὑπογραμμίσει τὴν ἀξία τῆς μιᾶς ψυχῆς, λέει: Καὶ ἂν δώσεις στοὺς φτωχοὺς μύρια χρήματα, «οὐδὲν τοι­οῦτον ἐργάσῃ, οἷον ὁ μίαν ψυχὴν ἐπι­στρέφων». Καὶ ἡ πιὸ μεγάλη ἐλεημοσύ­νη σὲ πολλοὺς φτωχοὺς δὲν συγκρίνεται μὲ τὴ σωτηρία μιᾶς ψυχῆς. Προτρέπει ὁ ἱερὸς Πατὴρ τὸν καθένα μας: Μή, ἐπειδὴ δὲν μπορεῖς νὰ σώσεις τὴν οἰκουμέ­νη, περιφρονήσεις καὶ τοὺς λίγους. Καὶ ἂν δὲν μπορέσεις τοὺς ἑκατό, φρόντισε τοὺς δέκα. Καὶ ἂν δὲν μπορέσεις τοὺς δέκα, οὔτε τοὺς πέντε νὰ καταφρονή­σεις. Καὶ ἂν πέντε δὲν μπορέσεις, τὸν ἕνα μὴν περιφρονήσεις. Καὶ ἂν τὸν ἕνα δὲν μπορέσεις, οὔτε τότε νὰ ἀθυμήσεις.
 Ὁ Θεὸς δὲν ὁρίζει τοὺς στεφάνους ἀνά­λογα μὲ τὸ ἀποτέλεσμα τῶν κατορθου­μένων, ἀλλὰ ἀνάλογα μὲ τὴ διάθεση τῶν κατορθούντων (βλ. PG 61, 29­30). Προσπάθεια ἑπομένως. Προσπάθεια, ἔστω γιὰ τὸν ἕναν. Κανεὶς νὰ μὴ φθάσει στὸ Θεὸ μόνος του. Ὁ καθένας τουλάχι­ στον μ᾿ ἄλλον ἕνα. Βλέπουμε γύρω μας νὰ καταρρέουν τὰ πάντα. Ἡ ἀμφισβήτηση τῆς Πίστεως ἢ καὶ ἡ ἐναντίον της ἀπροκάλυπτη πο­λεμική, ἡ εὐρεία καὶ ἀνεμπόδιστη διάδο­ ση ἀθεϊστικῶν ἰδεῶν καὶ ἡ συντονισμέ­ νη προσπάθεια γιὰ μιὰ ἄθεη Παιδεία, ἡ γενικὴ ἐπικράτηση τοῦ κοσμικοῦ φρονή­ματος καὶ ἡ ἠθικὴ παραλυσία, ἡ διάλυ­ση τῆς οἰκογένειας, ἡ ἐξώθηση τῶν νέ­ ων στὴν ἀνηθικότητα καὶ τὴ διαστροφή, ἔχουν ἀλλάξει τὰ τελευταῖα χρόνια τὴν εἰκόνα τῆς Πατρίδας μας. Ἡ ἀνάγκη νὰ κρατήσουμε τὶς αἰωνόβιες Παραδόσεις μας καὶ τὴν πατροπαράδο­τη Πίστη εἶναι προφανής. Οἱ ἀρνητικὲς ἐξωτερικὲς συνθῆκες ἂς μὴ μᾶς ἀπογο­ητεύουν. Μᾶλλον νὰ αὐξάνουν τὸν ζῆλο καὶ τὸν πόθο νὰ ὁμολογοῦμε τὸ ὄνο­μα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ στὸ περιβάλλον μας καὶ νὰ καλοῦμε ὅσους μποροῦμε, νὰ ἐπιστρέφουν σ᾿ Ἐκεῖνον, ποὺ μόνος μπορεῖ νὰ μᾶς σώσει ἀπὸ κάθε κίνδυνο καὶ συμφορὰ καὶ νὰ ἱκανοποιήσει ὅλους τοὺς βαθεῖς καὶ ἀσίγαστους πόθους τῆς ψυχῆς μας. Νὰ μένουμε ἐμεῖς σταθεροὶ στὴν Πίστη. Καὶ νὰ καλοῦμε καὶ ἄλλους. Ὁ καθένας ἔστω ἕναν. Τρόποι ὑπάρχουν πολλοί. Καὶ τὸ Περι­οδικὸ ποὺ κρατᾶς στὰ χέρια σου ὁμολο­γεῖ ἐπὶ πολλὲς δεκαετίες τὴν Πίστη τοῦ Χριστοῦ, κηρύττει ἀνόθευτο τὸν λόγο Του, προβάλλει τὴν αἰώνια ἀλήθεια Του, ποὺ φωτίζει τὸν ἄνθρωπο, παρηγορεῖ τὴν ψυχή του, ἐνισχύει τὸν ἀγώνα τῆς ζωῆς του καὶ τὸν ὁδηγεῖ στὴ σωτηρία. Νὰ τὸ μελετοῦμε μὲ προσοχὴ καὶ πνεῦμα μαθητείας ὁ καθένας. Καὶ νὰ προσπαθήσουμε νὰ τὸ προσφέρουμε τουλάχιστον σ᾿ ἕναν ἀκόμη συνάνθρω­πό μας. Νὰ περάσει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ σ᾿ ἕνα ἀκόμη τουλάχιστον σπίτι, σὲ μιὰ ἐπιπλέον οἰκογένεια. Μιὰ τέτοια ἁπλὴ προσπάθεια ἂν κά­νουμε σ᾿ αὐτὴ τὴν κρίσιμη καὶ δύσκολη ἐποχή, τὸ ἀποτέλεσμα θὰ εἶναι θαυμα­στό. Πολλοί, πάρα πολλοί, διπλάσιοι ἀπ᾿ ὅσοι τώρα εἴμαστε, θά μελετήσουν τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ καὶ θὰ στηριχθοῦν. Θὰ πάρουν θάρρος καὶ θὰ ὠφεληθοῦν. Ἀρκεῖ ὁ καθένας μας νὰ αἰσθανθεῖ τὴν εὐθύνη του γιὰ τὸν πλησίον. Ὁ καθένας ὄχι μόνο γιὰ τὸν ἑαυτό του. Ὁ καθένας σ᾿ ἄλλον ἕναν. 1+1.
ΠΕΡ. ''Ο ΣΩΤΗΡ''2164

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου