ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΧΩΡΙΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΑ

Ἡ χώρα τῶν Γαδαρηνῶν ἦταν τὴν ἡμέρα 

ἐκείνη ἀνάστατη. Τὴν ἐπισκέφθηκε ὁ

Θεάνθρωπος φανερώνοντας τὴ θεϊκή 

Του δύναμη: Ἐλευθέρωσε ἕνα δαιμονισμένο

ἀπὸ τὰ δαιμόνια ποὺ τὸν εἶχαν κυριεύ-

σει, καὶ συγχρόνως ἔδωσε στὰ πνεύμα-

τα αὐτὰ τὴν ἄδεια νὰ εἰσέλθουν σ᾿ ἕνα

μεγάλο κοπάδι χοίρων ποὺ ἔβοσκε ἐκεῖ

κοντά. Οἱ χοῖροι ὑπὸ τὴ δαιμονικὴ ἐπή-

ρεια ὅρμησαν στὸν γκρεμὸ καὶ πνίγη-

καν στὴ λίμνη. Ὁ Κύριος ἐπέτρεψε αὐτὴ

τὴν καταστροφή, διότι ὁ Μωσαϊκὸς Νό-

μος ἀπαγόρευε στοὺς Ἰσραηλίτες νὰ

τρῶνε χοιρινὸ κρέας – καὶ ἑπομένως ἡ

ἐκτροφὴ χοίρων ἦταν παράνομη. Εἶναι

ἀξιοπρόσεκτη ἡ ἀντίδραση τῶν κατοί-

κων τῆς περιοχῆς ἀπέναντι στὰ ὅσα

συνέβησαν: Παρακάλεσαν ὅλοι τους

μὲ μιὰ γνώμη τὸν Κύριο νὰ φύγει ἀπὸ

τὴ χώρα τους. Αἴτημα παρανοϊκό. Ἂς

δοῦμε ὅμως τί σημαίνει αὐτὸ τὸ αἴτημα

καὶ πῶς ἀφορᾶ στὸν καθένα μας.

1. Αἴτημα ποὺ δείχνει ἀμετανοησία

Γιατί οἱ κάτοικοι τῶν Γαδαρηνῶν πα-

ρακάλεσαν τὸν Κύριο νὰ φύγει ἔξω ἀπὸ

τὰ σύνορά τους; Ἐπειδὴ φοβήθηκαν –

τὸ ἀναφέρει σαφῶς τὸ ἱερὸ κείμενο: «ὅτι

φόβῳ μεγάλῳ συνείχοντο»· κυριεύθη-

καν ἀπὸ μεγάλο φόβο. Ἀλλὰ δὲν τρό-

μαξαν ἁπλῶς ἀπὸ ἕνα παράδοξο θαυ-

μαστὸ γεγονός, ἀπὸ τὸ ὅτι ἐξοντώθηκε

ὁλοσχερῶς ἕνα μεγάλο κοπάδι χοίρων

σὲ ἐλάχιστο χρόνο, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν ἐπί-

σκεψη τοῦ Θεοῦ στὴ χώρα τους.

Εἶδαν τὸν περιβόητο ἐκεῖνο δαιμονι-

σμένο, ποὺ ἦταν ὁ φόβος καὶ ὁ τρόμος

τῆς περιοχῆς, νὰ κάθεται «ἱματισμένος

καὶ σωφρονῶν» στὰ πόδια τοῦ Κυρίου.

Ἄκουσαν ἀπὸ τοὺς αὐτόπτες μάρτυρες

«πῶς ἐσώθη ὁ δαιμονισθείς». Κατά-

λαβαν δηλαδὴ ὅτι ὁ παράδοξος αὐτὸς

ἐπισκέπτης, ὁ Κύριος, ἦταν ἀπεσταλ-

μένος ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ διαχειριζόταν

θεϊκὴ δύναμη. Κατάλαβαν ὅτι ἡ ἐξόντω-

ση τοῦ κοπαδιοῦ τους ἦταν δίκαιη τιμω-

ρία τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴ θεληματικὴ παρα-

νομία τους.

Ἀναγνώρισαν τὴν ἐπίσκεψη τοῦ Θε-

οῦ. Ἀλλὰ δὲν τὴν ἀποδέχθηκαν. Ἦλθε

ὁ Θεάνθρωπος στὸν τόπο τους νὰ τοὺς

καλέσει σὲ μετάνοια καὶ σωτηρία, ἀλλὰ

ἐκεῖνοι προτίμησαν τοὺς χοίρους τους,

τὸ δικό τους θέλημα, ὄχι τὸ θέλημα καὶ

τὸ Νόμο τοῦ Θεοῦ. Κυριεύθηκαν ὄχι ­

ἀπὸ τὸν εὐλαβὴ φόβο τοῦ Θεοῦ, ποὺ ­

ὁδηγεῖ σὲ μετάνοια καὶ ἀλλαγὴ ζωῆς· κυ-

ριεύθηκαν ἀπὸ τὸν φόβο τοῦ ἀμετανόη-

του ἐνόχου ποὺ δὲν θέλει νὰ ἀπαρνηθεῖ

τὴν ἁμαρτία του. Τὸ αἴτημά τους λοιπὸν

πρὸς τὸν Κύριο δείχνει τὴν πεισματικὴ

ἀμετανοησία τους.

2. Ὁλοκληρωτικὰ παραδομένοι

στὸν Κύριο

Τὸ τραγικὸ παράδειγμα τῶν κατοίκων

τῶν Γαδαρηνῶν δὲν ἀφορᾶ μόνο σὲ

ὅσους συνειδητὰ ζοῦν μακριὰ ἀπὸ τὸν

Θεό, ἀφορᾶ καὶ σ᾿ ἐμᾶς τοὺς πιστούς.

Μὲ ποιὰ ἔννοια;

Εἶναι ἐνδεχόμενο κάποιος πιστός, ἂν

καὶ ἀγωνίζεται νὰ ζεῖ σύμφωνα μὲ τὶς

ἐπιταγὲς τοῦ Εὐαγγελίου καὶ ἴσως ἔχει

καὶ κάποιες ἐπιδόσεις στὴν πνευματι­κὴ

 ζωή, ὅμως συνειδητὰ νὰ μὴ συμμορ-­

φώνεται τελείως μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ·

νὰ ὑπάρχουν μέσα του κάποιες περιο-

χές, ἢ ἔστω μία, σὰν τὴ χώρα τῶν Γαδα-

ρηνῶν, ὅπου θέλει νὰ βόσκει ἀνενόχλη-

τος τοὺς χοίρους του, νὰ κάνει τὸ δικό

του θέλημα.

Πιὸ συγκεκριμένα, εἶναι πρόθυμος νὰ

κάνει νηστεῖες, προσευχές, ἐλεημοσύ-

νες, νὰ διακονεῖ στὰ ἔργα τῆς Ἐκκλησί-

ας, ἀλλὰ δὲν θέλει π.χ. νὰ συγχωρήσει

τὸν ἀδελφό του ποὺ τὸν ἀδίκησε στὴ

διανομὴ τῆς πατρικῆς κληρονομιᾶς, δὲν

ἀποφασίζει νὰ φροντίσει τὸ ἀδύνατο

σημεῖο του καὶ νὰ πολεμήσει ἀποφασι-

στικὰ τὸ πάθος ποὺ κυρίως τὸν πολεμᾶ,

τὸν θυμό, τὴν κατάκριση, τὴ λαιμαργία

ἢ ὁτιδήποτε ἄλλο. Καὶ ὅταν ὁ Θεὸς τὸν

ἐλέγχει καὶ τοῦ ὑποδεικνύει τὴν ἁμαρ-

τία του, εἴτε διὰ τοῦ Πνευματικοῦ εἴτε διὰ

θλίψεων ἢ δι᾿ ἄλλου τρόπου, ἀντιδρᾶ,

ταράζεται, ἀρνεῖται.

Ἀλίμονο στὸν πιστὸ ποὺ γνώρισε

τὴν ἀλήθεια καὶ δὲν παραδόθηκε στὸ

Χριστὸ μὲ ὅλη του τὴν καρδιά, χωρὶς

κρατούμενα! Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ ἔχει

μέρος στὴ Βασιλεία Του;

  

Τελικὰ οἱ κάτοικοι τῶν Γαδαρηνῶν καὶ

ὄχι ὁ δαιμονισμένος ἔπασχαν ἀπὸ τὴν

πιὸ ἐπικίνδυνη δαιμονικὴ ἐπήρεια, διό-

τι αὐτοὶ ἁμάρταναν μὲ τὴ θέλησή τους,

ἐνῶ ὁ δαιμονισμένος ἦταν ἁπλῶς θύμα

τῶν δαιμόνων. Ἂς φοβηθοῦμε λοιπὸν

τὸν ἑαυτό μας, μήπως ἔχουμε κρατού-

μενα ἀπέναντι στὸν Κύριό μας. Ἀπὸ τὴν

ἄλλη, ἂς θαυμάσουμε τὴν ἀκατανίκη-

τη δύναμη τοῦ Κυρίου ἀπέναντι στοὺς

δαίμονες καὶ κυρίως τὴν ἄφατη ἀγάπη

καὶ ἀνεξικακία Του, ὁ Ὁποῖος 

σεβάστηκε μὲν τὸ αἴτημα τῶν 

κατοίκων ἐκείνης

τῆς περιοχῆς, ἀλλὰ καὶ δὲν παραιτήθη-

κε ἀπὸ τὴν ἐπιθυμία Του νὰ τοὺς σώσει:

Ἄφησε στὰ μέρη τους κήρυκα τῶν θαυ-

μασίων Του τὸν πρώην δαιμονισμένο.

Ὁ πολυεύσπλαχνος Κύριός μας εἶναι

ἕτοιμος, ἂν τὸ θέλουμε καὶ τὸ προσπα-

θοῦμε, νὰ ἐκμηδενίσει καὶ στὴ δική μας

ζωὴ τὰ ἐμπόδια ποὺ μᾶς χωρίζουν ἀπὸ

Ἐκεῖνον, ὥστε νὰ ἐνωθοῦμε μαζί Του

καὶ νὰ Τὸν δοξάζουμε στοὺς αἰῶνες.

''Ο  ΣΩΤΗΡ''2163