ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΩΝ Ο «ΜΕΤΑΝΟΕΙΤΕ» 200 , Νεανικοί Ἀγκυροβολισμοί
Ἕνας μικρός, μεγάλος Ἅγιος…
Γεωργίου Καρκαμπάση, Φοιτητοῦ Νοσηλευτικῆς Ε.Κ.Π.Α.
Φέτος, τὸ Γραφεῖο Νεότητας τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας, μὲ τὴν εὐλογία τοῦ Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας, κκ Ευσταθίου θέσπισε ὡς προστάτη Ἅγιο τῶν παιδιῶν καὶ τῆς νεολαίας τοῦ τόπου μας τὸν Ἅγιο Νεομάρτυρα Ἰωάννη τὸν Μονεμβασιώτη.
Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μᾶς λένε ὅτι, ἐὰν θέλουμε νὰ τι- μήσουμε ἕναν Ἅγιο, φτάνει νὰ μιμηθοῦμε τὴ ζωή του. Πῶς ἔζησε, ὅμως, ὁ Ἅγιος Ἰωάννης καὶ τί ἔχει νὰ δώσει ἡ ζωή του σὲ ἕνα σύγχρονο νέο;
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ἦταν υἱὸς Ἱερέα. Γεννήθηκε τὸ 1758 στὸ χωριὸ Γεράκι καὶ ἡ μητέρα του καταγόταν ἀπὸ τὸ χωριὸ Γοῦβες τῆς Λακωνίας.
Ὅταν τὰ στρατεύματα τοῦ Χατζῆ – Ὀσμᾶν ἦλθαν στὴν Πελοπόννησο, ἔσφαξαν τὸν πατέρα του, καὶ αὐτὸν μαζὶ μὲ τὴ μητέρα του τοὺς ἀπήγαγαν στὴ Λάρισα. Ἦταν τότε ὁ Ἰωάννης 15 χρονῶν. Ἐκεῖ πουλήθηκε μαζὶ μὲ τὴ μητέρα του σὲ κάποιον Τοῦρκο. Ἐπειδή, ὅμως, ὁ Τοῦρκος αὐτὸς δὲν εἶχε παιδιά, θέλησε νὰ υἱοθετήσει τὸν Ἰωάννη. Ἀλλὰ γιὰ νὰ γίνει αὐτό, ἔπρεπε πρῶτα νὰ τὸν ἐξισλαμίσει, δηλαδὴ νὰ τὸν κάνει μουσουλμάνο. Οἱ τεράστιες καὶ ποικίλες προσπάθειες τοῦ Τούρκου γιὰ νὰ ἐξισλαμίσει τὸν Ἰωάννη ἀπέτυχαν.
Ὁ νέος, μὲ ὑψηλὸ φρόνημα, διαρκῶς ἔλεγε: «ἐγὼ Τοῦρκος δὲν γίνομαι, ἐγὼ εἶμαι χριστιανὸς καὶ χριστιανὸς θέλω νὰ πεθάνω». Τότε ὁ Τοῦρκος, μέσα στὸ σπίτι του, ἄρχισε νὰ βασανίζει σκληρὰ τὸν Ἰωάννη. Τὴν περίοδο τοῦ δεκαπενταυγού- στου τὸν πίεζε νὰ φάει κρέας καὶ ἄλλα νό- στιμα φαγητά, καὶ μάλιστα εἶχε βάλει καὶ τὴ μητέρα του νὰ τὸν παρακαλέσει νὰ φάει ἀπὸ τὰ δελεαστικὰ φαγητά, γιατὶ δὲν μποροῦσε νὰ τὸν πείσει μὲ τὰ βασανιστήρια ποὺ τοῦ ἔκανε. Ἀλλὰ ὁ Ἰωάννης ἀπάντησε: «ἐγὼ εἶμαι γιὸς παπὰ καὶ πρέπει νὰ φυλάττω καλύτερα ἀπὸ τοὺς γιοὺς τῶν λαϊκῶν τοὺς νόμους καὶ τὰ ἔθιμα τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας». Ἐξαγριωμένος ὁ σκληρὸς Τοῦρκος ἀπὸ τὴ στάση τοῦ Ἰωάννη, τὸν μαχαίρωσε στὴν καρδιά, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ πεθάνει στὶς 21 Ὀκτωβρίου τοῦ 1773 μ.Χ.
Σήμερα, τὸ πνεῦμα τῆς ἐποχῆς μας προσπαθεῖ, νὰ μᾶς κάνει ἀνθρώπους χωρὶς ἀξίες, ἄγριους κι ἐπιθετικούς, νὰ μᾶς ἐξισώσει μὲ τὰ ζῶα ποὺ δὲν ἔχουν λογική, νὰ μᾶς πείσει ὅτι ἡ χαρά, ἡ ἀγάπη, ὁ ἔρωτας, ἡ πίστη βρίσκονται στὰ ὑλικὰ πράγματα. Οἱ ἄνθρωποι ἀπὸ μικροὶ μαθαίνουμε νὰ καταναλώνουμε τὰ πάντα γύρω μας, ἔμψυχα καὶ ἄψυχα. Μάλιστα, τὴν εὐτυχία καὶ τὴν ψυχική μας πληρότητα τὴν ἐξαρτήσαμε ἀπ’ αὐτὴν τὴν κατανάλωση. Γι’ αὐτὸ οἱ ἄνθρωποι δυσκολευόμαστε στὶς σχέσεις μας, σὲ σημεῖο ποὺ φτάσαμε νὰ κάνουμε φίλους μὲ τὸ πάτημα ἑνὸς κουμπιοῦ, τόσο ἀνεύθυνα, ἀνέραστα καὶ ἀπρόσωπα. Περιμένουμε, ἢ μᾶλλον ἀπαιτοῦμε, νὰ ἀλλάξει ὁ κόσμος χωρὶς νὰ ἔχουμε στὸ ἐλάχιστο τὴν ἐπιθυμία τῆς προσωπικῆς μας ἀλλαγῆς. Οἱ νέοι ἔχουμε πολλὰ ὄνειρα, ἀλλὰ φοβόμαστε τὸν ἀγῶνα ποὺ χρειάζεται νὰ καταβάλουμε γιὰ νὰ τὰ κάνουμε πραγματικότητα.
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης μᾶς στέλνει πολλὰ μηνύματα, τὰ ὁποῖα μποροῦν νὰ σταθοῦν ὁδοδεῖκτες στὸ δρόμο τῆς ζωῆς μας. Ὁ γενναῖος μάρτυρας τοῦ Χριστοῦ μᾶς διδάσκει τί σημαίνει πίστη στὸ Θεό. Μὲ τὸ παράδειγμά του μᾶς λέει ὅτι πίστη σημαίνει ἐμπιστοσύνη, ἀκόμα κι ὅταν ὅλα γύρω μας εἶναι ἀβέβαια καὶ μᾶς φοβίζουν. Μᾶς διδάσκει τί σημαίνει ἀγάπη, λέγοντάς μας ὅτι ἀληθινὴ ἀγάπη ἔχει αὐτὸς ποὺ δὲν φοβᾶται νὰ θυσιαστεῖ γι’ αὐτὸν ποὺ ἀγαπᾶ κι οὔτε τὸν προδίδει ἐξαιτίας τῶν δυσκολιῶν τῆς ζωῆς.
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης μᾶς διδάσκει τί σημαίνει νὰ εἶσαι ἐρωτευμένος, λέγοντάς μας ὅτι ἀληθινὰ ἐρωτευμένος εἶναι αὐτὸς ποὺ τολμάει νὰ κάνει τὸ ἀκατόρθωτο, ποὺ δὲν ὑπολογίζει τὰ ἐμπόδια καὶ δὲν σταματᾶ στοὺς φόβους του, ποὺ ἀκούει μέχρι καὶ τὴν τελευταία στιγμὴ τὸν πόθο τῆς καρδιᾶς του καὶ κάνει ὅ,τι μπορεῖ γιὰ νὰ τὸν κατακτήσει.
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης, ἕνα δεκαπεντάχρονο ἀγόρι, μᾶς διδάσκει τί σημαίνει νὰ εἶσαι ἐπαναστάτης. Μὲ τὶς πράξεις τοῦ μᾶς λέει ὅτι ἀληθινὸς ἐπαναστάτης δὲν εἶναι αὐτὸς ποὺ σπάζει τζάμια καὶ καταστρέφει τὸν κόσμο γύρω του, οὔτε αὐτὸς ποὺ περιμένει νὰ ἀλλάξει ὁ κόσμος ἀπὸ τοὺς ἄλλους. Ἀλλὰ ἀληθινὸς ἐπαναστάτης εἶναι αὐτὸς ποὺ ἀγωνίζεται νὰ ἀλλάξει πρῶτα τὸν ἑαυτό του, νὰ παραμείνει πιστὸς στὶς ἀξίες καὶ τὰ ἰδανικά του, νὰ γίνει ἄνθρωπος ἀγάπης καὶ προσφορᾶς καὶ μὲ αὐτὴ τὴν ἀγάπη, ποὺ τοῦ χάρισε ὁ Θεός, νὰ μεταμορφώσει καὶ τοὺς ἄλλους γύρω του. Ὅλοι οἱ μάρτυρες τῆς πίστης μας ἔκαναν τὴ δική τους ἐπανάσταση. Πῆγαν κόντρα στὸ κατεστημένο τῆς ἐποχῆς τους, ὑπερέβησαν τοὺς φόβους τους, εἶπαν ὅσα «ὄχι» ἔπρεπε νὰ ποῦν γιὰ νὰ μείνουν σταθεροὶ στὴν πίστη τους, ἀγωνίστηκαν γιὰ τὰ ὄνειρά τους, ἀνέλαβαν τὶς εὐθύνες τῶν πράξεών τους κι ἔδωσαν στὸν κόσμο τὴν ἐκρηκτικὴ ἐμπειρία τῆς Ἀνάστασης! Ἐγώ; Ἐσύ; Ἐμεῖς;
Γεωργίου Καρκαμπάση, Φοιτητοῦ Νοσηλευτικῆς Ε.Κ.Π.Α.
Φέτος, τὸ Γραφεῖο Νεότητας τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας, μὲ τὴν εὐλογία τοῦ Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας, κκ Ευσταθίου θέσπισε ὡς προστάτη Ἅγιο τῶν παιδιῶν καὶ τῆς νεολαίας τοῦ τόπου μας τὸν Ἅγιο Νεομάρτυρα Ἰωάννη τὸν Μονεμβασιώτη.
Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μᾶς λένε ὅτι, ἐὰν θέλουμε νὰ τι- μήσουμε ἕναν Ἅγιο, φτάνει νὰ μιμηθοῦμε τὴ ζωή του. Πῶς ἔζησε, ὅμως, ὁ Ἅγιος Ἰωάννης καὶ τί ἔχει νὰ δώσει ἡ ζωή του σὲ ἕνα σύγχρονο νέο;
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ἦταν υἱὸς Ἱερέα. Γεννήθηκε τὸ 1758 στὸ χωριὸ Γεράκι καὶ ἡ μητέρα του καταγόταν ἀπὸ τὸ χωριὸ Γοῦβες τῆς Λακωνίας.
Ὅταν τὰ στρατεύματα τοῦ Χατζῆ – Ὀσμᾶν ἦλθαν στὴν Πελοπόννησο, ἔσφαξαν τὸν πατέρα του, καὶ αὐτὸν μαζὶ μὲ τὴ μητέρα του τοὺς ἀπήγαγαν στὴ Λάρισα. Ἦταν τότε ὁ Ἰωάννης 15 χρονῶν. Ἐκεῖ πουλήθηκε μαζὶ μὲ τὴ μητέρα του σὲ κάποιον Τοῦρκο. Ἐπειδή, ὅμως, ὁ Τοῦρκος αὐτὸς δὲν εἶχε παιδιά, θέλησε νὰ υἱοθετήσει τὸν Ἰωάννη. Ἀλλὰ γιὰ νὰ γίνει αὐτό, ἔπρεπε πρῶτα νὰ τὸν ἐξισλαμίσει, δηλαδὴ νὰ τὸν κάνει μουσουλμάνο. Οἱ τεράστιες καὶ ποικίλες προσπάθειες τοῦ Τούρκου γιὰ νὰ ἐξισλαμίσει τὸν Ἰωάννη ἀπέτυχαν.
Ὁ νέος, μὲ ὑψηλὸ φρόνημα, διαρκῶς ἔλεγε: «ἐγὼ Τοῦρκος δὲν γίνομαι, ἐγὼ εἶμαι χριστιανὸς καὶ χριστιανὸς θέλω νὰ πεθάνω». Τότε ὁ Τοῦρκος, μέσα στὸ σπίτι του, ἄρχισε νὰ βασανίζει σκληρὰ τὸν Ἰωάννη. Τὴν περίοδο τοῦ δεκαπενταυγού- στου τὸν πίεζε νὰ φάει κρέας καὶ ἄλλα νό- στιμα φαγητά, καὶ μάλιστα εἶχε βάλει καὶ τὴ μητέρα του νὰ τὸν παρακαλέσει νὰ φάει ἀπὸ τὰ δελεαστικὰ φαγητά, γιατὶ δὲν μποροῦσε νὰ τὸν πείσει μὲ τὰ βασανιστήρια ποὺ τοῦ ἔκανε. Ἀλλὰ ὁ Ἰωάννης ἀπάντησε: «ἐγὼ εἶμαι γιὸς παπὰ καὶ πρέπει νὰ φυλάττω καλύτερα ἀπὸ τοὺς γιοὺς τῶν λαϊκῶν τοὺς νόμους καὶ τὰ ἔθιμα τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας». Ἐξαγριωμένος ὁ σκληρὸς Τοῦρκος ἀπὸ τὴ στάση τοῦ Ἰωάννη, τὸν μαχαίρωσε στὴν καρδιά, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ πεθάνει στὶς 21 Ὀκτωβρίου τοῦ 1773 μ.Χ.
Σήμερα, τὸ πνεῦμα τῆς ἐποχῆς μας προσπαθεῖ, νὰ μᾶς κάνει ἀνθρώπους χωρὶς ἀξίες, ἄγριους κι ἐπιθετικούς, νὰ μᾶς ἐξισώσει μὲ τὰ ζῶα ποὺ δὲν ἔχουν λογική, νὰ μᾶς πείσει ὅτι ἡ χαρά, ἡ ἀγάπη, ὁ ἔρωτας, ἡ πίστη βρίσκονται στὰ ὑλικὰ πράγματα. Οἱ ἄνθρωποι ἀπὸ μικροὶ μαθαίνουμε νὰ καταναλώνουμε τὰ πάντα γύρω μας, ἔμψυχα καὶ ἄψυχα. Μάλιστα, τὴν εὐτυχία καὶ τὴν ψυχική μας πληρότητα τὴν ἐξαρτήσαμε ἀπ’ αὐτὴν τὴν κατανάλωση. Γι’ αὐτὸ οἱ ἄνθρωποι δυσκολευόμαστε στὶς σχέσεις μας, σὲ σημεῖο ποὺ φτάσαμε νὰ κάνουμε φίλους μὲ τὸ πάτημα ἑνὸς κουμπιοῦ, τόσο ἀνεύθυνα, ἀνέραστα καὶ ἀπρόσωπα. Περιμένουμε, ἢ μᾶλλον ἀπαιτοῦμε, νὰ ἀλλάξει ὁ κόσμος χωρὶς νὰ ἔχουμε στὸ ἐλάχιστο τὴν ἐπιθυμία τῆς προσωπικῆς μας ἀλλαγῆς. Οἱ νέοι ἔχουμε πολλὰ ὄνειρα, ἀλλὰ φοβόμαστε τὸν ἀγῶνα ποὺ χρειάζεται νὰ καταβάλουμε γιὰ νὰ τὰ κάνουμε πραγματικότητα.
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης μᾶς στέλνει πολλὰ μηνύματα, τὰ ὁποῖα μποροῦν νὰ σταθοῦν ὁδοδεῖκτες στὸ δρόμο τῆς ζωῆς μας. Ὁ γενναῖος μάρτυρας τοῦ Χριστοῦ μᾶς διδάσκει τί σημαίνει πίστη στὸ Θεό. Μὲ τὸ παράδειγμά του μᾶς λέει ὅτι πίστη σημαίνει ἐμπιστοσύνη, ἀκόμα κι ὅταν ὅλα γύρω μας εἶναι ἀβέβαια καὶ μᾶς φοβίζουν. Μᾶς διδάσκει τί σημαίνει ἀγάπη, λέγοντάς μας ὅτι ἀληθινὴ ἀγάπη ἔχει αὐτὸς ποὺ δὲν φοβᾶται νὰ θυσιαστεῖ γι’ αὐτὸν ποὺ ἀγαπᾶ κι οὔτε τὸν προδίδει ἐξαιτίας τῶν δυσκολιῶν τῆς ζωῆς.
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης μᾶς διδάσκει τί σημαίνει νὰ εἶσαι ἐρωτευμένος, λέγοντάς μας ὅτι ἀληθινὰ ἐρωτευμένος εἶναι αὐτὸς ποὺ τολμάει νὰ κάνει τὸ ἀκατόρθωτο, ποὺ δὲν ὑπολογίζει τὰ ἐμπόδια καὶ δὲν σταματᾶ στοὺς φόβους του, ποὺ ἀκούει μέχρι καὶ τὴν τελευταία στιγμὴ τὸν πόθο τῆς καρδιᾶς του καὶ κάνει ὅ,τι μπορεῖ γιὰ νὰ τὸν κατακτήσει.
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης, ἕνα δεκαπεντάχρονο ἀγόρι, μᾶς διδάσκει τί σημαίνει νὰ εἶσαι ἐπαναστάτης. Μὲ τὶς πράξεις τοῦ μᾶς λέει ὅτι ἀληθινὸς ἐπαναστάτης δὲν εἶναι αὐτὸς ποὺ σπάζει τζάμια καὶ καταστρέφει τὸν κόσμο γύρω του, οὔτε αὐτὸς ποὺ περιμένει νὰ ἀλλάξει ὁ κόσμος ἀπὸ τοὺς ἄλλους. Ἀλλὰ ἀληθινὸς ἐπαναστάτης εἶναι αὐτὸς ποὺ ἀγωνίζεται νὰ ἀλλάξει πρῶτα τὸν ἑαυτό του, νὰ παραμείνει πιστὸς στὶς ἀξίες καὶ τὰ ἰδανικά του, νὰ γίνει ἄνθρωπος ἀγάπης καὶ προσφορᾶς καὶ μὲ αὐτὴ τὴν ἀγάπη, ποὺ τοῦ χάρισε ὁ Θεός, νὰ μεταμορφώσει καὶ τοὺς ἄλλους γύρω του. Ὅλοι οἱ μάρτυρες τῆς πίστης μας ἔκαναν τὴ δική τους ἐπανάσταση. Πῆγαν κόντρα στὸ κατεστημένο τῆς ἐποχῆς τους, ὑπερέβησαν τοὺς φόβους τους, εἶπαν ὅσα «ὄχι» ἔπρεπε νὰ ποῦν γιὰ νὰ μείνουν σταθεροὶ στὴν πίστη τους, ἀγωνίστηκαν γιὰ τὰ ὄνειρά τους, ἀνέλαβαν τὶς εὐθύνες τῶν πράξεών τους κι ἔδωσαν στὸν κόσμο τὴν ἐκρηκτικὴ ἐμπειρία τῆς Ἀνάστασης! Ἐγώ; Ἐσύ; Ἐμεῖς;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου