Καιροὶ δύσκολοι!

Ἀπ’ ὅποια πλευρὰ κι ἂν τοὺς ἀξιολογήσει κανείς, θὰ εἰσπράξει ἀπαισιοδοξία καὶ θὰ ἀντικρίσει τὸ ὑπαρκτὸ ἀδιέξοδο. 

Δὲν εἶναι μόνο ἡ οἰκονομικὴ κρίση, ποὺ κάνει τοὺς φτωχοὺς νὰ ἀπελπίζονται, τοὺς ἄνεργους νὰ πέφτουν στὴν ἀπόγνωση καὶ τοὺς νέους νὰ καταρρέουν μαζὶ μὲ τὰ συντετριμμένα ὁράματά τους. 

Πιὸ μεγάλη καὶ περισσότερο ἀπαισιόδοξη εἶναι ἡ κρίση ποὺ μαστίζει τὸν ἴδιο τὸν σύγχρονο ἄνθρωπο. Τὸν ἀτομιστή, τὸν καιροσκόπο, τὸν ὑποκριτή. Αὐτὸν ποὺ ἑκούσια ὁδεύει τὴν ὁδὸ τῆς ἠθικῆς αὐτῆς καταπτώσεως· ἀλλὰ καὶ αὐτὸν ποὺ αἰσθάνεται ὅτι τὴ βαδίζει σὰν ἀναγκαστικὴ πορεία ἐπιβιώσεως· σὲ μιὰ κοινωνία ἀμοραλισμοῦ καὶ φαυλότητος. 

Ἀλλὰ τί νόημα ἔχουν τούτη τὴν ὥρα οἱ ἐπισημάνσεις καὶ οἱ περιγραφὲς μιᾶς πραγματικότητας ποὺ ὅλοι τὴ ζοῦμε; 

Καὶ τί θά ’χε νὰ προσφέρει μιὰ ἀκόμη περιγραφὴ τῆς μουντῆς καὶ δυσοίωνης πραγματικότητος; 

Τίποτα ἀπολύτως στὸν ἤδη ἀπογοητευμένο 

σύγχρονο ἄνθρωπο. Κι ἂν γίνεται λόγος γιὰ τὴ δυσκολία τῆς σύγχρονης ἐποχῆς μας εἶναι γιατὶ μέσα στὴν ἀνυπέρβλητη δυσκολία της, περισσότερο ἴσως ἀπὸ ὁποιαδήποτε ἄλλη φορά, παρέχει τὴ μεγαλύτερη πρόκληση γιὰ τὸν καθένα μας ν’ ἀναμετρηθεῖ μὲ τὰ ἀδιέξοδά της καὶ νὰ τὰ ὑπερκεράσει.

Καὶ σὲ ἄλλες ἐποχὲς μέσα στὸ διάβα τῶν αἰώνων ὑπῆρχαν δυσκολίες τεράστιες καὶ κατ’ ἄνθρωπον ἀνυπέρβλητες. Κι ὅμως ἐκεῖνες οἱ μελανὲς χρονικὲς περίοδοι ἀποτυπώθηκαν στὴν ἱστορία μαζὶ μὲ κάποιες μεγάλες μορφές, ποὺ ξεπέρασαν τὶς ἀνάγκες τῆς ἐποχῆς, καὶ μαζί τους πλῆθος κόσμου βρῆκε ἐλπίδα, στήριγμα καὶ δρόμο γιὰ τὴν ὑπέρβαση τοῦ ἀδιεξόδου. Τέτοιες ἦταν οἱ περιστάσεις κατὰ τὶς ὁποῖες οἱ Προφῆτες μὲ τὸν ἀφυπνιστικό τους λόγο 

καθοδηγοῦσαν ἀλάνθαστα τὸν λαὸ σὲ πορεία ἐξόδου ἀπὸ τὴν κρίση τῆς ἐποχῆς τους. 

Τέτοιες ἦταν οἱ περιστάσεις κατὰ τὶς ὁποῖες οἱ Μάρτυρες μὲ τὴ θυσία τους καὶ τὴν ἐμμονή τους στὴν ἀλήθεια δὲν ἐπέτρεπαν στὸ σκοτάδι νὰ καλύψει τὸ φῶς καὶ δὲν ἄφηναν τὴν ἐλπίδα καὶ τὴν πίστη νὰ ἐξατμισθεῖ ἀπὸ τὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων.

 Τέτοιοι ἦταν οἱ καιροὶ στοὺς ὁποίους οἱ Ἅγιοι παρὰ τὸν ἠθικὸ ξεπεσμὸ συνέχιζαν ἀταλάντευτοι νὰ βαδίζουν τὴν ὁδὸ τῆς ἁγιότητος καθιστώντας τὸν ἑαυτό τους πρότυπο γιὰ τοὺς πολλοὺς καὶ εἵλκυαν τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ στὸν παραπαίοντα κόσμο τῆς ἐποχῆς τους.

 Αὐτὴ εἶναι καὶ ἡ πρόκληση τῆς δικῆς μας ἐποχῆς. Πρόκληση καὶ πρόσκληση προσωπικὴ γιὰ τὸν καθένα μας.

 Ποιὸς ἀπὸ ἐμᾶς θὰ ἀναλάβει ρόλο προφητικὸ νὰ κηρύξει στὸν διπλανό του μετάνοια;

 Ποιὸς ἀπὸ μᾶς θὰ ὑποστεῖ μαρτύριο χλευασμοῦ, περιθωριοποιήσεως καὶ εἰρωνείας, γιὰ νὰ μένει μὲ τὴν ἀλήθεια σὲ μιὰ ἐποχὴ ποὺ τὸ ψεῦδος κυριαρχεῖ καθολικά; 

Ποιὸς ἀπὸ μᾶς θὰ βαδίσει μὲ σθένος τὴν ὁδὸ τῆς ἁγιότητος, γιὰ νὰ ἑλκύσει τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ στοὺς πλανεμένους συνανθρώπους μας; 

Ποιὸς θὰ ὑψώσει τὰ χέρια του στὸν Θεό, ὥστε ἡ Χάρη του νὰ σκεπάσει τὸν κόσμο μας;

 Ποιός; 

Γι’ αὐτὸ καὶ μόνο γι’ αὐτό, τοῦτες οἱ μελανὲς ὧρες τῆς κρίσεως τῆς Πατρίδος μας εἶναι οἱ ὧρες οἱ δικές μας. 

Καὶ μὴ βιαστεῖς ν’ ἀπορρίψεις τὴν πρόκληση. Μὴν πεῖς: «Ἐγὼ Προφήτης; Μάρτυρας; Ἅγιος; Ξεπερνᾶ κατὰ πολὺ τὰ μέτρα μου καὶ τὶς ἀντοχές μου». Ὄχι! Μὴν τὸ πεῖς! Τοῦτες οἱ ὧρες εἶναι οἱ ὧρες οἱ δικές μας. Οἱ ὧρες τῶν πιστῶν χριστιανῶν. Ὅσων ἀπόμειναν πιστοὶ στὸν Κύριο Ἰησοῦ καὶ στὸ δρόμο του! Δὲν ὑπάρχει πλέον ἄλλος χρόνος. Δὲν χωρᾶ ἄλλη ἀναβολή. Εἶναι ὥρα ὅλοι μας κάτι νὰ κάνουμε. Κάτι παραπάνω. Παραπάνω καὶ ἀπὸ τὶς δυνάμεις ποὺ νομίζουμε ὅτι ἔχουμε. Νὰ τὸ κάνουμε ἐπικαλούμενοι τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ. Γιατὶ πλέον τὸ ξέρουμε. Δὲν ὠφελεῖ μονάχα νὰ συζητᾶμε καὶ νὰ ἐπικρίνουμε τὸ ξεστράτισμα τῆς νεότητος. Ὑπάρχει κάποιος ποὺ θὰ θυσιάσει χρόνο, ποὺ θὰ καταβάλει κόπο γιὰ νὰ κάνει ἕνα κατηχητικὸ στὴν ἐνορία του; Οὔτε φτάνει νὰ μετροῦμε τοὺς δεῖκτες τῆς ἀνεργίας καὶ νὰ ἀσφαλίζουμε τὰ σπίτια μας γιὰ νὰ μὴν τὰ

 παραβιάσουν οἱ πεινασμένοι. 

Ὑπάρχει κάποιος ποὺ θὰ καταδεχθεῖ νά μαγειρεύει στὰ τόσα ἐνοριακὰ συσσίτια γιὰ νὰ χορτάσουν οἱ πεινασμένοι συνάνθρωποί μας; 

Οὔτε ἀρκεῖ μονάχα νὰ ἐπικρίνουμε ἀκόμη καὶ πρόσωπα ἐκκλησιαστικά. 

Ὑπάρχει κάποιος ποὺ θὰ θυσιάσει τὴ σχεδιαζόμενη καριέρα του γιὰ νὰ γίνει ταπεινὸς λειτουργὸς τῶν Μυστηρίων τοῦ Θεοῦ καὶ ν’ ἁγιάζει τὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ; 

Ὑπάρχει κάποιος νὰ προσφέρει χρόνο καὶ δυνάμεις στὴν ἐνορία του γιὰ νὰ συντρέξει τὸ ἔργο τῶν ἱερέ- ων ὅπου ὑπάρχει ἀνάγκη;

 ❁ ❁ ❁

 Δύσκολοι καιροί! Ἐποχὴ κρίσεως. Ὄχι ὅμως μόνο ὅπως τὴ ζοῦν οἱ πολλοί. Κρίσεως καὶ μὲ ἄλλη ἔννοια. «Νῦν κρίσις ἐστὶ τοῦ κόσμου» (βλ. Ἰω. ιβ΄ 31). 

Τώρα ὅλοι κρινόμαστε. Κρίνεται ἡ πίστη μας. Κρίνεται ἡ ἀγάπη μας. Κρίνεται ἡ φιλανθρωπία μας! 

Μακάριοι ὅσοι τούτη τὴν ὥρα τῆς γενικῆς ἀπαισιοδοξίας αἰσθανθοῦν τὸ μήνυμα τῶν καιρῶν. Τὴν πρόκληση τῆς ἐποχῆς μας ὡς πρόκληση προσωπικὴ γιὰ νὰ καταθέσουν τὴ δική τους θυσία καὶ τὴ δική τους προσφορὰ ὑπὲρ τῶν ἄλλων. Τότε καὶ μόνο τότε ὑπάρχει ἐλπίδα ἐξόδου ἀπὸ τὴν κρίση. 

Τότε καὶ μόνο τότε ὑπάρχει ἐλπίδα «ζωῆς αἰωνίου» γι’ αὐτοὺς ποὺ θὰ ἐργασθοῦν θυσιαστικὰ γιὰ τοὺς ἀδελφούς τους. Τότε ἡ κρίση θὰ γίνει ἡ μεγάλη μας εὐκαιρία!

Ο  ΣΩΤΗΡ 2037