Απίστευτο καὶ ὅμως ἀληθινὸ

Ἡ εἴδηση μᾶς ερχεται απο το 2012. 

Τὸ περιστατικὸ συνέβη σ’ ἕνα Λύκειο τῆς πε-ριφέρειας Θεσσαλονίκης. Ἦταν βροχερὸς ὁ καιρὸς καὶ δὲν ἔγινε προσευχὴ στὸ προαύλιο τοῦ Σχολείου, ὅπως κάθε μέρα. Σὲ μιὰ τάξη, ὅταν μπῆκε ὁ καθηγητὴς γιὰ τὸ μάθημα, φώναξαν δύο μαθητές: Κύριε, δὲν κάναμε σήμερα προσευχὴ στὸ προαύλιο. Νὰ κάνουμε τώρα πρὶν ἀρχίσει τὸ μάθημα; εἶναι ἡ πρώτη ὥρα.
 –Προσευχή; ἀπάντησε ἀπορημένος ὁ κα- θηγητής. Κοιτάξτε, δὲν μοῦ ἀρέσουν τὰ ἀστεῖα πρωί - πρωί. 
 –Γιατί, ἀστεῖα σᾶς λέμε, κύριε; Κάθε πρωὶ δὲν κάνουμε προσευχὴ πρὶν μποῦμε στὶς τάξεις; Ἀφοῦ δὲν κάναμε ἔξω, ἂς κάνουμε μέσα!
 –Ἄλλο ἔξω κι ἄλλο στὴν τάξη! Δὲν ἐπιτρέπεται ἀπὸ τὸ νόμο. 
 –Δὲν ἐπιτρέπεται ἡ προσευχή; Τί νόμος εἶναι αὐτός, κύριε; Ἐμεῖς θὰ κάνουμε. Ἐσεῖς ἂν δὲν θέλετε, μπορεῖτε νὰ μὴ συμμετέχετε. 

 Κι ἀμέσως σηκώθηκε σύσσωμη ἡ τάξη. Ἄρχισε ἕνας στὴν ἀρχὴ καὶ μία - μία ἑνώθηκαν οἱ φωνὲς τῶν ἐφήβων λέγοντας τὸ «Ἅγιος ὁ Θεός, ἅγιος ἰσχυρός, ἅγιος ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς» καὶ τὸ «Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς...» μὲ κάθε σοβαρότητα. Ἄφωνος καὶ μὲ σκυμμένο τὸ κεφάλι ἄκουγε τὴν προσευχὴ τῶν μαθητῶν του ὁ καθη- γητὴς καὶ πῆρε ἀσφαλῶς τὸ μάθημά του. Συγκινητικὸ καὶ ἐλπιδοφόρο τὸ περιστατικό. Φανερώνει ὅμως ὅτι Ἑλληνόπουλα δὲν εἶναι μόνο αὐτὰ τὰ ὁποῖα προβάλλει συχνὰ ἡ διεφθαρμένη τηλεόραση, οἱ «χούλιγκανς» τῶν γηπέδων καὶ αὐτὰ ποὺ σαπίζουν στὶς καφετέριες. Ὑπάρχουν καὶ οἱ νέοι μας ποὺ συγκινοῦνται μὲ τὰ ὑψηλὰ ἰδανικὰ τῆς Πίστεως καὶ τῆς Πατρίδος καὶ ποὺ δὲν ἐπηρεάζονται ἀπὸ τὴν ἁμαρτωλὴ ζωὴ τῶν ξένων καὶ ἀπὸ τὸ κακὸ παράδειγμα τῶν μεγαλυτέρων. Ὑπάρχουν οἱ νέοι ποὺ κρατοῦν τὶς Ἑλληνορθόδοξες παραδόσεις μας. Αὐτοὶ οἱ νέοι εἶναι τὸ μέλλον καὶ ἡ ἐλπίδα τοῦ ἔθνους μας.
Ο ΣΩΤΗΡ2040