Tὰ αἴτια τῆς αὐτοκαταστροφῆς μας

Φαίνεται ὅτι οἱ σύγχρονοι Ἕλληνες ἀ- ποφασίσαμε νὰ μιμηθοῦμε ὄχι τοὺς προγόνους μας ποὺ δόξασαν τὴν Ἑλλάδα καὶ δημιούργησαν πολιτισμό, τὸν ὁποῖο ἀκτινοβόλησαν στὸν ὑπόλοιπο κόσμο, ἀλλὰ ἐκείνους ποὺ μᾶλλον δυσφήμησαν τὴ χώρα αὐτή. Διότι τὸ σημερινὸ κατάντημα τῆς Δημοκρατίας, γιὰ τὴν ὁποία τόσο πολὺ καυχόμαστε, δὲν εἶναι νέο. Ἔρχεται νὰ ἐπαληθεύσει ἀκόμη μιὰ φορὰ τὰ λόγια τοῦ Ἰσοκράτη, τοῦ ἐπιφανοῦς Ἀθηναίου ρήτορα καὶ διδασκάλου πολλῶν ρητόρων (436-338 π.Χ.). Εἶπε ὁ Ἰσοκράτης ἐδῶ καὶ 2.400 χρόνια γιὰ τὴν Ἀθηναϊκὴ Δημοκρατία τῶν ἡμερῶν του: Ἐνῶ ἡ Δημοκρατία μας εἶναι διεφθαρμένη, ἐμεῖς τίποτε δὲν κάνουμε γιὰ νὰ τὴ διορθώσουμε. Ὅμως οἱ πρόγονοί μας, ὁ Σόλων καὶ ὁ Κλεισθένης, δὲν ἔκαναν τέτοια δημοκρατία. Δὲν παιδαγωγοῦσαν τοὺς πολίτες, ὥστε νὰ θεωροῦν «τὴν μὲν ἀκολασίαν δημοκρατίαν, τὴν δὲ παρανομίαν ἐλευθερίαν», τὴν μὲν ἀναίδειαν τοῦ λόγου ὡς ἰσότητα, τὴν δὲ ἀναρχίαν εὐδαιμονίαν.
 Ἡ πολιτεία στὰ χρόνια ἐκεῖνα «μισοῦσα καὶ κολάζουσα» (=τιμωροῦσα) ὅλους αὐτούς, ἔκανε ὅλους τοὺς πολίτες «βελτίους καὶ σωφρονεστέ- ρους» (Ἰσοκράτους, Ἀρεοπαγιτικός, §§ 15 καὶ 20). 

 Δυστυχῶς ἡ ἴδια παιδαγωγία προσφέρεται καὶ σήμερα. Γι’ αὐτὸ ἡ ἀναρχία βασιλεύει σ’ ὅλα τὰ ἐπίπεδα τῆς κοινωνίας καὶ ὄχι μόνο στοὺς δρόμους. Ἡ παρανομία εἶναι καθεστώς· ἡ δὲ αὐθάδεια δὲν ἀνθεῖ μόνο μεταξὺ τῶν ὡρίμων, ἀλλὰ μεταξὺ   και αυτων των μαθητων. Ἐξάλλου ἡ κατάχρηση τοῦ δικαιώματος τῆς ἐλευθερίας καὶ τῆς ἰσότητος εἶναι τόσο μεγάλη, ὥστε ἐν ὀνόματι τῆς ἐλευθερίας ξεχάσαμε ὅτι ἡ ἐλευθερία τοῦ ἑνὸς σταματᾶ ἐκεῖ ποὺ ἀρχίζει ἡ ἐλευθερία τοῦ ἄλλου. 
Ὡστόσο ἡ αἰτία τῆς κακοδαιμονίας καὶ αὐτοκαταστροφῆς μας δὲν εἶναι μόνο ἡ διαστροφὴ τῆς ἔννοιας τῆς Δημοκρατίας καὶ ἡ περιφρόνηση τῶν λεγόμενων δημοκρατικῶν θεσμῶν· οὔτε μόνο ἡ ἀδράνεια τῶν ἀρχόντων πρὸς διόρθωση τοῦ κακοῦ. Αἰτία τοῦ κατήφορου τῆς κοινωνίας μας εἶναι ἡ ἀπομάκρυνσή μας ἀπὸ τὸν Θεό. Ὅσο ἀπομακρυνόμαστε ἀπὸ Αὐτόν, τόσο περισσότερο πλησιάζουμε πρὸς τὴν καταστροφή. Μᾶς τὸ βεβαίωσε ὁ ἱερὸς Ψαλμωδὸς μὲ τὸν θεόπνευστο λόγο του: «Ἰδοὺ οἱ μακρύνοντες ἑαυτοὺς ἀπὸ σοῦ ἀπολοῦνται» (Ψαλμ. οβ΄ [72] 27). «Ὅσοι μακρύνουν τοὺς ἑαυτούς τους ἀπὸ Σένα, τὸν Θεό, ἰδού· αὐτοὶ θὰ ἀπολεσθοῦν»! Τίποτε λοιπὸν δὲν μᾶς σώζει, οὔτε βεβαίως καὶ ἡ Δημοκρατία, γιὰ τὴν ὁποία ὅλοι κόπτονται, ἀλλὰ κανεὶς δὲν τὴν τιμᾶ, παρὰ μόνο ἡ ἐπιστροφὴ καὶ ὁ σύνδεσμός μας μὲ τὸν παντοκράτορα Θεό. Οἱ χωρὶς Θεὸ διακηρύξεις καὶ τὰ λαϊκίστικα συνθήματα μᾶς σπρώχνουν βαθύτερα πρὸς τὸν ὄλεθρο καὶ τὴν καταστροφή.
ο σωτηρ2040