ΟΣΙΑ ΜΑΤΡΩΝΑ Η ΑΟΜΜΑΤΗ

                   ''Η προσευχη ειναι  η αναπνοη της  ψυχης.''

     Η ὁσία Ματρώνα γεννήθηκε στὶς 22 Νοεμβρίου τοῦ ἔτους 1881 στὸ ἄσημο χωριὸ τῆς Ρωσίας Σέ­μπινο Ἐπιφανίσκαγια τοῦ νομοῦ 

Τού­λα ἀπὸ ἁπλοὺς καὶ πιστοὺς γονεῖς, τὸν Δημήτριο καὶ τὴ Ναταλία. Ἦταν τὸ τέ­ταρτο παιδὶ ποὺ τοὺς χάρισε ὁ Θεὸς μετὰ τὸν Ἰβάν, τὸν Μιχαὴλ καὶ τὴ Μαρία. Λόγῳ τῆς μεγάλης τους φτώχειας οἱ γονεῖς εἶχαν ἀποφασίσει τὸ νέο τους παιδὶ νὰ τὸ παραδώσουν στὸ ἵδρυμα Γκολίτσιν, ποὺ περιέθαλπε φτωχὰ παι­διά. Ὅμως ἕνα θαυμαστὸ σημεῖο τοὺς ἀναχαίτισε σ’ αὐτὴ τὴ βέβαιη ἀπόφα­σή τους. Ἡ μητέρα ἐνῶ κυοφοροῦσε τὴν Ματρώνα εἶδε σὲ ὅραμα ἕνα πτηνὸ ποὺ ἦρθε καὶ κάθισε στὸ δεξί της χέρι μὲ ἀνθρώπινη μορφή, χωρὶς ὅμως μά­τια... Μετὰ ἀπὸ λίγο καιρὸ ἡ Ναταλία ἔφερνε στὸν κόσμο ἕνα χαριτωμένο κοριτσάκι μὲ μάτια σφραγισμένα. Ἦταν τυφλό. Κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς βαπτίσεώς της τῆς δόθηκε τὸ ὄνομα «Ματρώνα» καὶ κατὰ τὴν κατάδυσή της στὴν Ἁγία Κολυμβήθρα ἕνα ἀέρινο ἁπαλὸ σύν­νεφο ἁπλώθηκε στὸ κεφάλι τῆς μικρῆς καὶ μιὰ ἀσυνήθιστη εὐωδία ξεχύθηκε γύρω. Ὁ ἱερεὺς π. Βασίλειος ποὺ τε­ λοῦσε τὸ ἱερὸ Μυστήριο διαισθανόμε­νος τὴν ἁγία ἐξέλιξη τοῦ παιδιοῦ αὐτοῦ εἶπε: «Κάτι μεγάλο στὸ παιδὶ αὐτὸ πρό­κειται νὰ συμβεῖ». Καὶ πράγματι ἀπὸ τὴ μικρή της κιό­λας ἡλικία ἡ Ματρώνα ἦταν στολισμένη μὲ πλούσια θεία χάρη. Στὴν ἀθώα παι­δική της ψυχὴ τὸ Πανάγιο Πνεῦμα ἀνα­ παυόταν. Καὶ τὴν εἶχε πλημμυρίσει μὲ τὰ δῶρα μιᾶς θαυμαστῆς εἰρήνης καὶ ὑπομονῆς. Πολλὲς φορὲς τὰ παιδιὰ τῆς γειτονιᾶς της τὴν ταλαιπωροῦσαν στὸ παιχνίδι. Τὴν εἰρωνεύονταν. Τὴν κτυ­ποῦσαν. Τὴν ἔβαζαν μέσα σὲ λάκκο, γιὰ νὰ δοῦν ἂν θὰ κατάφερνε νὰ βγεῖ. Καὶ ἡ μικρούλα Ματρώνα διέφευγε ἀδι­αμαρτύρητα, καὶ ψηλαφώντας τὶς μάν­δρες ἔφθανε στὸ σπίτι της ἀνεξίκακη καὶ ἤρεμη. Οἱ γονεῖς τῆς μικρῆς παρα­ κολουθοῦσαν ἔκπληκτοι τὰ σημεῖα τῆς πνευματέμφορης ζωῆς της. Ἀπὸ τὴ μι­κρή της ἡλικία ἡ Ματρώνα κάθε Τετάρ­τη καὶ Παρασκευὴ δὲν δεχόταν ἀρτύ­σιμες τροφές. Στὸ Ναὸ εὐφραινόταν ἀπὸ τὶς ὑμνωδίες. Συνέψαλλε μὲ ὅλη τὴ θέρμη τῆς ψυχῆς της μὲ τοὺς ἱεροψάλ­τες. Χαρὰ ἀνεκλάλητη ἦταν γι’ αὐτὴν ἡ θεία Λατρεία, ἡ προσευχὴ καὶ ἡ συμμε­τοχή της στὸ Μυστήριο τῆς θείας Εὐχα­ριστίας. Ἀπὸ τὴν ἡλικία τῶν 7 ἐτῶν μποροῦσε νὰ διακρίνει στοὺς ἀνθρώπους τὰ μυ­στικὰ βάθη τῶν καρδιῶν τους καὶ νὰ τοὺς συμβουλεύει μὲ πολλὴ ἀγάπη καὶ ἁπλότητα. Τὰ λόγια της ἦταν φωτισμέ­να, δυνατὰ καὶ λιτά. Γεμάτα θεία χάρη καὶ δύναμη. Λόγια ἀφυπνιστικά. Οἱ συμβουλές της ἦταν πάντα βγαλμένες ἀπὸ ψυχὴ ποὺ ἔπασχε γιὰ τὸν σωματικὸ καὶ πνευματικὸ πόνο τῶν ἀνθρώπων. Κάθε ἀνάγκη τους γινόταν κραυγὴ ἰσχυρῆς προσευχῆς. Καὶ ὁ Κύριος ἐπέβλεπε στὶς προσευχὲς τῆς μικρῆς δούλης του. Καὶ θαυματουργοῦσε. Γιατὶ ἡ προσευχὴ τῆς τυφλῆς Ματρώνας ἔβγαινε ἀπὸ καρ­διὰ καθαρὴ καὶ ἐξαγνισμένη. Δεχόταν καὶ ἐπιθέσεις πονηρῶν πνευμάτων, ποὺ τῆς δημιουργοῦ­σαν ἀφόρητους πόνους. Καὶ μὲ τὴ δύναμη τοῦ Σταυροῦ νικοῦσε. Κά­ποτε εἶπε στὴ μητέρα της: «Γιατί δὲν πῆγες στὴν ἐκκλησία;». Ἡ ἀλήθεια ἦταν ὅτι εἶχε πάει, ἀλλὰ ὁ νοῦς της ἦταν ἀλλοῦ. Σύντομα ἡ φήμη τῆς ἐνάρετης αὐ­τῆς κόρης ἄρχισε νὰ ἁπλώνεται στὴν εὐρύτερη περιοχή. Κόσμος πολὺς ἐρχόταν νὰ τὴν συμβουλευθεῖ καὶ νὰ τῆς ἐμπιστευθεῖ δύσκολα προβλή­ματα. Ἐπιθυμώντας νὰ ἐπισκεφθεῖ τὰ προσκυνήματα τῆς Ἁγίας Ρωσίας ἡ μικρὴ Ματρώνα μὲ τὴ βοήθεια μιᾶς εὐγενοῦς καὶ πλούσιας κυρίας γύρι­σε πλῆθος ἁγιασμένων τόπων καὶ ἱερῶν μονῶν. Ἔφθασε κάποτε καὶ στὸν ἱερὸ Ναὸ στὸν ὁποῖο λειτουργοῦσε ὁ με­ γάλος ἅγιος καὶ εὐλαβὴς Πρωθιερέας τῆς Κρονστάνδης, ὁ π. Ἰωάννης. Ὁ Ἅγιος διαισθανόμενος τὸν πνευματικὸ πλοῦτο τῆς μικρῆς Ματρώνας – ἦταν τότε μόλις 14 ἐτῶν – τὴν κάλεσε ἀπὸ τὴν Ὡραία Πύλη καὶ τῆς εἶπε: «Ματρώνα, ἔλα ἐδῶ». Καὶ μπροστὰ στὸ πλῆθος τοῦ συνωστισμένου ἐκκλησιάσματος εἶπε: «Αὐτὴ θὰ εἶναι ἡ διάδοχός μου. Ἰσχυρὸς στύλος τῆς Ρωσίας», ἐννοώντας τὴν ἰσχυρὴ πνευ­ματικὴ βοήθεια ποὺ θὰ πρόσφερε ἀργότερα στὸν διωκόμενο πιστὸ ρωσικὸ λαό. Σὲ ἡλικία 17 ἐτῶν, ἔφηβη πλέον, ἡ Ματρώνα δέχεται ἀπὸ τὸν πανάγαθο Κύ­ριο καὶ Θεό μας νέα ἐπίσκεψη τῆς ἀγάπης του: ἀναπηρία τῶν κάτω ἄκρων της. Ἀδιαμαρτύρητα δέχθηκε τὸ νέο σταυρό της καὶ εὐχαριστώντας τὸν Κύριο ἔλεγε: «Γνωρίζεις Ἐσύ, Κύριε!... Εἶναι πνευματικοὶ οἱ λόγοι τῆς νέας αὐτῆς δοκιμασί­ας ­ εὐλογίας ποὺ μοῦ ἔστειλες». Ποτὲ δὲν βαρυγγώμησε. Τὰ 50 ὑπόλοιπα χρό­νια τῆς ζωῆς της τὰ ἔζησε ἡ Ματρώνα μὲ ὑπομονή, καρτερία καὶ ὑποδειγματικὴ πίστη! Μὲ τὸ φωτισμὸ τοῦ Παναγίου Πνεύματος προέβλεψε τὴ μεγάλη δοκιμασία ποὺ σὲ λίγα χρόνια θὰ ἔπληττε τὸ ρωσικὸ λαό. «Θὰ περάσουμε δύσκολους καιρούς», ἔλεγε. «Θὰ γίνει ἐπανάσταση. Θὰ μᾶς βάλουν μπροστά μας ψωμὶ καὶ Σταυρὸ γιὰ νὰ διαλέξουμε. Ἐμεῖς ἂς διαλέξουμε τὸ Σταυρό!».

         Η ὁσία Ματρώνα ἔτρεφε ἰδιαίτερη εὐ­λάβεια καὶ ἀγάπη πρὸς τὴν Ὑπερ­αγία Θεοτόκο. Τὴν συγκινοῦσε ἡ εἰκόνα τῆς Παναγίας μὲ τὴν ἐπωνυμία «Ἁμαρτωλῶν Σωτηρία». Στὸν ἁγιογρά­ φο ποὺ τοῦ παρήγγειλε νὰ ἁγιογραφή­σει τὴν εἰκόνα τοῦ εἶπε: «Νὰ ἐξομολογη­θεῖς καθαρὰ καὶ μετὰ νὰ κάνεις τὸ ἅγιο αὐτὸ ἔργο». Μὲ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους ἡ Ὁσία εἶχε μιὰ δυνατὴ πνευματικὴ σχέση. Κάθε λό­γος της ἦταν κρυστάλλινος καὶ καθοδη­γητικός. Ὁμιλοῦσε πρὸς ὅλους μὲ τὴν ἁ­πλότητα μικροῦ παιδιοῦ ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν ὑπευθυνότητα σοφοῦ δασκάλου. Τοὺς ἔλεγε: «Νὰ εἶστε εἰλικρινεῖς ἀπέναντι στὸ Θεό. Νὰ κάνετε καθαρὴ ἐξομολόγηση. Νὰ ὑπακούετε μὲ προθυμία καὶ ἀκρί­βεια στὶς ἐντολὲς τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου. Νὰ εἶστε πάντοτε παρόντες σὲ κάθε θεία Λειτουργία ὄχι μόνο σωματικὰ ἀλλὰ καὶ μὲ τὸ νοῦ σας προσηλωμένο στὰ τελού­μενα. Οἱ ἐλεημοσύνες σας νὰ μὴ γίνον­ται ἀπὸ ἀδικίες, γιατὶ ὁ Θεὸς δὲν δέχε­ται ‘‘μολυσμένα κέρματα’’. Νὰ μὴν ἐξα­πατᾶτε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον». Οἱ ἄνθρωποι ἔφευγαν συγκλονισμέ­νοι. Κάθε ἄνθρωπος ἦταν γι’ αὐτὴν μιὰ ξεχωριστὴ ψυχή. Μιὰ ψυχὴ ποὺ ἔπρεπε νὰ σωθεῖ. Πόσο πονοῦσε ἡ Ὁσία γιὰ ὅλους... καὶ γιὰ τὰ τρία κατὰ σάρκα ­ αδέλφια της, ποὺ εἶχαν στρατευθεῖ στὸ χῶρο τῆς ἀθεΐας! Δύναμη ἀγάπης ἀντλοῦσε ἀπὸ τὴν πη­γὴ τῆς ἀγάπης, τὸν Κύριο καὶ Θεό, ποὺ ὑπεραγαποῦσε. Ἀτελείωτες ὧρες ἦταν παραδομένη σὲ προσευχή. Μπροστὰ στὰ εἰκονίσματά της στὸ μικρὸ της δω­μάτιο, μὲ ὑψωμένα τὰ χέρια καὶ διπλω­μένα – συνήθως ὀκλαδόν – τὰ παράλυτα πόδια της ἡ Ὁσία προσευχόταν γιὰ ὅλο τὸν κόσμο. Πόσο ὀμόρφαινε καὶ γαλή­νευε ἡ ζωή της ἀπὸ τὴ ζωντανὴ αὐτὴ κοι­νωνία καὶ σχέση της μὲ τὸν Θεὸ ἀλλὰ καὶ μὲ τοὺς Ἁγίους τοῦ Θεοῦ, ποὺ τοὺς ἱκέ­ τευε ὡς φίλους καὶ συμπαραστάτες της νύχτα καὶ ἡμέρα! Στὰ χρόνια τὰ δύσκολα τῶν σκληρῶν διωγμῶν τοῦ ἀθεϊστικοῦ καθεστῶτος ἡ Ματρώνα ἦρθε στὴ Μόσχα, τὴν Ἁγία Μόσχα, ὅπως τὴν ἀποκαλοῦσε χαρού­μενα ἡ ἴδια. Ἐφιλοξενεῖτο σὲ διάφορα σπίτια εὐσεβῶν Ρώσων. Ἀπέφευγε τὴν πολυτέλεια καὶ τὶς ἀνέσεις καὶ τὰ σπίτια πλουσίων καὶ εὐγενῶν. Προτιμοῦσε νὰ ζεῖ φτωχά, λιτά. Καλλιεργοῦσε αὐστηρὴ ἄσκηση παρὰ τὶς δοκιμασίες τῆς ὑγεί­ας της. Προτιμοῦσε νὰ κοιμᾶται μέσα σὲ τρομερὸ κρύο παρὰ σὲ ζεστὴ θαλπωρὴ δωματίου. Ζοῦσε μὲ ἀγρυπνία ψυχῆς καὶ ἐγρήγορση. Ἡ Κυριακὴ προσευχή, δηλαδὴ τὸ «Πάτερ ἡμῶν....», καὶ ὁ 90ὸς Ψαλμὸς ἦταν οἱ προσφιλέστερες προσ­ευχές της. Οἱ ἐπισκέψεις θεοφιλῶν πιστῶν συνε­χίζονταν καὶ στὴ Μόσχα. Ὅπου ἀνακά­λυπταν τὴν ἁγία τους αὐτὴ μητέρα, ἔτρε­χαν νὰ τῆς ζητήσουν εὐχὲς καὶ παρη­γορία. Ἡ Ματρώνα ἑτοίμαζε τοὺς 

αὐρι­ανοὺς Μάρτυρες. Τὴν ἄκουγαν συχνὰ ποὺ ἔλεγε: «Ἡ Ρωσία τελικὰ θὰ νικήσει. Ὅμως πρέπει νὰ μετανοήσετε καὶ νὰ ἀλ­λάξετε ζωή. Μὴ φοβάστε νὰ φορᾶτε πά­νω σας τὸν τίμιο Σταυρό, ὄχι μόνο ὡς φυλαχτὸ κατὰ τῶν δαιμόνων ἀλλὰ καὶ ὡς μαρτυρία πίστεως στὸν Ἰησοῦ Χρι­ στό. Νὰ ἀποφεύγετε τὴν κατάκριση καὶ νὰ κοιτᾶτε τὸν ἑαυτό σας. Νὰ ἀγαπᾶτε τὴν προσευχή, ποὺ εἶναι τὸ ὀξυγόνο καὶ ἡ ἀναπνοὴ τῆς ψυχῆς μας». Καὶ τὰ νέα ζευγάρια συμβούλευε νὰ ἀσφαλίζουν τὴν ἀγάπη τους μὲ τὸν ­ εκκλησιαστικὸ Γάμο, γιατὶ μόνο αὐτὸς κά­νει ἐλαφρὸ καὶ χαρούμενο τὸ σταυρὸ τῆς συζυγίας. Γιὰ τὴ μυστικὴ αὐτὴ ἱεραπο­στολική της δράση καὶ τόνωση τῆς πί­στεως τοῦ ρωσικοῦ λαοῦ ἡ Ματρώνα ἔγινε μισητὴ ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους τοῦ κομμουνιστικοῦ καθεστῶτος. Παρ’ ὅλη τὴν κλονισμένη ὑγεία της καὶ τὴν περα­σμένη πιὰ ἡλικία της, τὴν ἀναζητοῦσαν γιὰ νὰ τὴν καταδικάσουν. Ὅμως ὁ Κύ­ριος τὴν τελευταία ὥρα ἔσωζε τὴ δού­λη του καὶ καθοδηγούμενη ἀπὸ Αὐτὸν ἄλλαζε κατοικία. Τὴν Παρασκευὴ 2 Μαΐου τοῦ ἔτους 1952 σὲ ἡλικία 72 ἐτῶν ἡ ὁσία Ματρώνα παρέδωσε τὴν τελευταία της ἀναπνοὴ στὸν Πλάστη καὶ Κύριό της, ἀφοῦ κοι­ νώνησε τὰ ἄχραντα Μυστήρια μὲ βαθιὰ συγκίνηση καὶ εὐγνωμοσύνη. Λίγο πρὶν ξεψυχήσει εἶπε: «Ζητῶ βαθιὰ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Γιατὶ δὲν ξέρω ἂν ἔζησα σύμ­φωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Νὰ ἔρχε­σθε στὸν τάφο μου καὶ νὰ μοῦ ζητᾶτε ὅ,τι θέλετε, σὰν νὰ εἶμαι ζωντανή. Καὶ ἐγὼ θὰ σᾶς βοηθάω». Τὴν Κυριακὴ τῶν Μυ­ροφόρων, 4 Μαΐου, μέσα στὰ μύρα τῆς ἀνοίξεως, ὁ ρωσικὸς λαὸς κήδευε μὲ δά­κρυα καὶ ἄνθη τὴν ὁσία μητέρα του Μα­τρώνα στὸ κοιμητήριο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ντανιλόφσκι. Ὁ τάφος της ἔγινε πόλος ἕλξεως. Λα­οφίλητο προσκύνημα. Πλῆθος κόσμου κατέφευγε ἐκεῖ μυστικὰ νὰ ἀποθέσει κα­ημοὺς καὶ πόνους. Καὶ ἡ Ὁσία ἀπαντοῦ­σε. Καὶ θαυματουργοῦσε σὲ πολλούς!... Στὶς 8 Μαρτίου τοῦ ἔτους 1998, Κυρια­κὴ τῆς Ὀρθοδοξίας, ἐπὶ Πατριάρχου Ἀ­λεξίου Β΄, ἔγινε ἡ ἀνακομιδὴ τῶν ἱερῶν λειψάνων της, καὶ τοποθετήθηκαν σὲ ἱε­ρὴ περίτεχνη λάρνακα στὴν Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίας Σκέπης στὴ Μόσχα, ποὺ ἔγινε ἕνα ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα προσκυνήματα τῆς Ρωσίας. Ἀλλὰ καὶ στὴν Ἑλλάδα ἀγαπή­θηκε ἡ Ὁσία. Παρεκκλήσια καὶ προσκυ­νητάρια ὑψώνονται στὸ ὄνομά της. Σὲ πολλὰ μέρη τὴν τιμοῦν μὲ εὐλάβεια πε­ρισσή, ὅπως καὶ στὸν Ἱερὸ Ναὸ Εὐαγγε­λισμοῦ τῆς Θεοτόκου στὸν Περισσὸ τῆς Ν. Ἰωνίας Ἀττικῆς, ὅπου εὑρίσκεται ἀπὸ τὸ 2009 καὶ τμῆμα τοῦ τιμίου λειψάνου της. Ἐκεῖ πολλοὶ πονεμένοι Χριστιανοὶ καταθέτουν μὲ πίστη τὶς κραυγὲς τοῦ πό­νου τους καὶ βρίσκουν μὲ τὶς πρεσβεῖες τῆς Ὁσίας ἀνακούφιση καὶ παρηγορία. ❁ ❁ ❁ Ὁσία Ματρώνα ἡ ἀόμματη! Μιὰ ψυχὴ πλημμυρισμένη ἀπὸ τὸ φῶς τῆς παρου­σίας τοῦ Χριστοῦ. Ἂς καταφεύγουμε καὶ ἐμεῖς μὲ πίστη στὶς ἱκεσίες τῆς ἁγίας μας Ματρώνας καὶ ἂς μιμούμαστε τὴν ἀγγε­λικὴ ζωή της!Ο ΣΩΤΗΡ2044-45