Ηταν νύχτα! Ἡ πιὸ παράδοξη νύχτα τοῦ κόσμου... Μιὰ μικρὴ νύχτα πρὶν ἀπὸ τὴν κανονικὴ νύχτα. Μιὰ νύχτα ποὺ ἄρχισε καὶ τέλειωσε στὴ διάρκεια τῆς ἴδιας μέρας. Χρονικῶς ἦταν ἡ πιὸ μικρὴ νύχτα, κράτησε μόνο τρεῖς ὧρες· ἡ πνευματική της
ἐπίδραση ὅμως ὑπῆρξε καὶ εἶναι αἰώνια. Διότι μέσα στὴν ἐλάχιστη χρονι
κή της διάρκεια ἄλλαξε τὴν πορεία τοῦ
κόσμου καὶ ταυτόχρονα μέσα σ᾿ αὐτὴν
πῆρε ἀρχὴ τὸ ἀποφασιστικότερο γυναικεῖο κίνημα.
Ἡ σύλληψη τῆς δημιουργίας αὐτοῦ
τοῦ κινήματος ἔγινε ὄντως τότε... στὴν
παράδοξη τρίωρη νύχτα· ἐκεῖ, στὸ Γολγοθᾶ, στὸ «σκότος ἀπὸ ὥρας ἕκτης
ἕως ὥρας ἐνάτης» (βλ. Ματθ. κζ΄ 45).
Στὰ 180 λεπτὰ αὐτοῦ τοῦ σκότους καὶ
τῆς μυστηριώδους θεϊκῆς σιωπῆς τὸ κίνημα κυοφορήθηκε. Καὶ τὴν ὥρα ποὺ
τὸ πανάχραντο θεϊκὸ Σῶμα κατέβαινε στὸν τάφο, ὡρίμασε καὶ γεννήθηκε. Ὡρίμασε ἡ ἀγάπη τους, χαλυβδώθηκε ἡ θέλησή τους, ἄστραψε στὸ βάθος τῆς ψυχῆς τους ἡ ἀπόφαση νὰ
ἀναμετρηθοῦν μὲ τὸ δαιμονικὸ μίσος,
νὰ φανερώσουν τὶς ἄπειρες διαστάσεις
τῆς ἀγάπης, ποὺ εἶναι ἡ μεγαλύτερη
δύναμη στὸν κόσμο, αὐτὴ ποὺ κατεβαίνει ἀνίκητη στὸν ἅδη, ἀκοίμητη φλόγα
ποὺ φωτίζει τὸ δρόμο τῆς ὄντως ζωῆς
μέσα ἀκόμα καὶ στὸ πιὸ πυκνὸ σατα
νικὸ σκοτάδι.
Ἦταν τὸ κορυφαῖο κίνημα γυναικῶν,
καὶ ἄρχισε τότε. Ἡ ἐνεργοποίησή του
ἔγινε τὸ πρωινὸ τῆς πρώτης Κυριακῆς
τοῦ κόσμου. Τότε ποὺ πηγαίνοντας
πρὸς τὸν Τάφο νίκησαν οἱ Μυροφόρες
μὲ τὴ φλόγα τῆς ἀγάπης τους τὸ σκοτάδι
τῆς νύχτας, ἀδιαφόρησαν γιὰ τὸν ἀσήκωτο λίθο, ἀγνόησαν τὴ στρατιωτικὴ
φρουρά. Τότε ποὺ ἐπιστρέφοντας ἀπὸ
τὸν Τάφο δὲν πατοῦσαν στὴ γῆ, ἔτρεχαν νὰ ἀλλάξουν τὸν κόσμο, ἀποφασισμένες νὰ συντρίψουν ὅλες τὶς ρωμαϊκὲς λεγεῶνες, ἂν ἀποτολμοῦσαν αὐτὲς
νὰ ἀνακόψουν τὸ πέταγμά τους, τὴ θυελλώδη τους ἐξόρμηση, τὸ πάθος τους
νὰ πάθουν γιὰ Κεῖνον ποὺ ἔπαθε στὸ
Γολγοθᾶ καὶ ἀνακαίνισε τὸ σύμπαν.
Ἔγιναν τῶν Εὐαγγελιστῶν εὐαγγελίστριες καὶ ἀπόστολοι τῶν Ἀποστόλων
τοῦ Χριστοῦ. Ἄνοιξαν δρόμους θριαμβικούς, σὰν τὶς μορφές τους φωτεινούς.
Συνέπηξαν ἔτσι τὸ ὑπεροχότερο γυναικεῖο κίνημα. Ἀνίκητο. Αὐτὸ ποὺ ἀληθινὰ
καὶ οὐσιαστικὰ καταξιώνει τῆς γυναίκας
τὸ μεγαλεῖο, τὴ δύναμη, τὸν πλοῦτο τῆς
ψυχῆς της.
Πίσω τους εἶχαν θαυμαστὴ ἁλυσίδα
ἡρωικῶν μορφῶν: Ἀπὸ τὴ Ρούθ, τὴν
Ἐσθήρ, τὴ Δεββώρα καὶ τὴ Σολομονή,
μέχρι μπροστά τους τὸ δημιουργούμενο νέο στράτευμα μὲ ἐπικεφαλῆς τὴ μοναδική, τὴν Ὑπέρμαχο Στρατηγό, σημαιοφόρες τὶς ἴδιες, στὴν πρώτη γραμμὴ
τὶς τόσες ἀμαζόνες τοῦ πνεύματος: Τὶς
ἅγιες Αἰκατερίνη, Μαρίνα, Παρασκευή,
Περπέτουα. Τὴ μεγάλη Ἑλένη, τὴ Νόννα, τὴν Ἐμμέλεια, τὴν Ἀνθοῦσα. Κι ἔπειτα τὴ Φιλοθέη κι ἄλλες στὴ διάρκεια
τῶν αἰώνων ἀναρίθμητες, καὶ πρόσφατα τὶς ἀτρόμητες τῆς Ρωσίας γιαγιοῦλες, ποὺ στὸ φρικτὸ διωγμὸ τῆς δεκαετίας τοῦ 1930 ξάπλωναν ἀτρόμητες
κατὰ δεκάδες στοὺς δρόμους καὶ ἐμπόδιζαν τὶς μπουλντόζες νὰ περάσουν
καὶ νὰ καταστρέψουν τοὺς Ναούς.
Τὸ κίνημα ἔφτασε κιόλας στὶς μέρες
μας. Τί μέρες ἀλήθεια! Ξανὰ ἔχει μαυρίσει φρικτὰ ὁ οὐρανός, τὸν αὐλακώνουν
ἀστραπές, τὸν τρέμει ἡ γῆ. Ξαναπροδίδεται ὁ Χριστός, Τὸν ἀνεβάζουν στὸ
Σταυρό, Τὸν ὁδηγοῦν στὸν Τάφο. Κι ὣς
δείχνουν τὰ σημεῖα τῶν καιρῶν, ἡ κρίσιμη ὥρα φαίνεται νὰ φτάνει. Ἡ ὥρα
ποὺ δυὸ χιλιάδες χρόνια τὴν καρτεροῦσε καὶ τὴν ἑτοίμαζε ὁ ἐχθρός. Σὲ τούτους τοὺς φριχτοὺς καιροὺς ἡ Ἐκκλησία
θὰ κληθεῖ νὰ κατεβεῖ καὶ πάλι στοῦ χάρου τὰ ἁλώνια, σὲ νέα Κολοσσαῖα, σὲ
στάδια ποὺ θὰ οὐρλιάζουν θανατερὰ
τίγρεις καὶ λύκοι καὶ λιοντάρια. Καὶ τώρα;
Τώρα εἶναι ἡ ὥρα τους ξανά. Τῶν Μυροφόρων γυναικῶν ἡ ὥρα. Ὥρα ν᾿ ἁπλώσουν πάλι τὰ φτερά, νὰ ξαναβροῦν
τὰ μύρα. Νὰ πάρουν δρόμους καὶ στενά, νὰ σκαρφαλώσουν σὲ βουνά, νὰ
βάλουν στὶς καρδιὲς φωτιά, νὰ ἀναστήσουν τὴ νεκρὴ ἐλπίδα!
Οὔτε ἡ μαύρη νύχτα τοῦ κακοῦ οὔτε
τὰ τύμπανα τοῦ ἐχθροῦ μποροῦν νὰ τὶς
τρομάξουν. Ἔχουν μαζί τους τὸν Χριστό, ἔχουν τὸ φῶς, τὴ δισχιλιόχρονή
τους πίστη. Τώρα λοιπὸν νὰ βγοῦν καὶ
πάλι πρῶτες πρὸς τὸ φῶς καὶ πρῶτες κήρυκές του. Τώρα τὸ Κίνημα τῶν
πιστῶν Γυναικῶν ἂς ὁδηγήσει τὴν οἰκουμένη στὸν Χριστὸ καὶ τὸν Χριστὸ
στὴν οἰκουμένη!
Ο ΣΩΤΗΡ2044
ΩΡΙΜΑΖΕΙ Η ΑΓΑΠΗ, ΧΑΛΥΒΔΩΝΕΤΑΙ Η ΘΕΛΗΣΗ ΚΑΙ ΑΣΤΡΑΦΤΕΙ Η ΑΠΟΦΑΣΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου