ΝΑ ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΜΑΣΤΕ ΤΟΝ ΘΕΟ!

Νὰ κάνου­με ἀνθρωπίνως ὅ,τι ἐξαρτᾶται ἀπὸ μᾶς καὶ νὰ ἐμπιστευόμαστε τὰ πάντα στὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ

Καθὼς ἀνοίγουμε τὰ μάτια μας τὸ πρωὶ καὶ ἀρχίζει ἡ μέρα, ἐρωτήματα καινούργια ἡ ἀναπάντητα, ­ προσδοκίες θολές, σκέψεις ζωηρές, ποὺ προκαλοῦν ἀνησυχία, στροβιλί­ ζονται στὸ νοῦ μας.   Τί θὰ μᾶς φέρει ἡ καινούργια ἡμέρα; Θὰ ἐξασφαλίσουμε αὐτὰ ποὺ μᾶς χρειάζονται, γιὰ νὰ καλυ­φθοῦν οἱ ἀνάγκες τῆς οἰκογενείας μας; Ἐρωτήματα ποὺ μᾶς βασανίζουν καὶ ἀτέλειωτες νυχτερινὲς ὧρες. Δικαιολογημένη, θὰ πεῖ κανείς, ἡ κά­ποια ἀνησυχία. Ὅλοι πλέον καταλαβαί­νουμε ὅτι διανύουμε δύσκολη περίοδο καὶ στὴ χώρα μας. Χρηματοοικονομικὴ κρίση, φτώχεια ἐπικρέμαται στὴν πλει­ονότητα τῶν Ἑλλήνων, ἀβεβαιότητα τῶν νέων γιὰ τὸ μέλλον τους, ἀπουσία ἰδανικῶν, ὑλιστικὸ πνεῦμα καὶ πιὸ πολὺ ἡ πνευματικὴ κρίση. Ἔτσι καθημερινὰ συσσωρεύονται δυσεπίλυτα προβλήματα ποὺ προκαλοῦν σκέψεις ὀλιγοπι­στίας, ὀλιγοψυχίας, καὶ μερικὲς στιγμὲς καὶ καταστάσεις ἀπογνώσεως καὶ ­ απελπισίας. Ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός, ὁ πάντοτε στοργικὸς καὶ συμπαθής, μᾶς καθησυχάζει. Μᾶς προτρέπει νὰ κα­ταβάλλουμε ἀνθρωπίνως κάθε δυ­νατὴ προσπάθεια γιὰ τὴ συντήρησή μας. Νὰ μὴ χάνουμε ὅμως τὴ γαλήνη καὶ τὴν εἰρήνη τῆς ψυχῆς μας. «Μὴν ἀπασχολεῖσθε, μᾶς λέγει, συνεχῶς καὶ μόνο γιὰ τὸ σῶμα σας, τί θὰ φᾶτε καὶ τί θὰ πιεῖτε καὶ τί θὰ φορέσετε. Ἡ ζωὴ ἔχει ἀνώτερη ἀξία ἀπὸ τὴν τροφὴ καὶ τὸ ἔνδυμα. Ὁ Θεὸς ποὺ σᾶς ἔδωσε τὰ ἀνώτερα, δηλαδὴ τὴ ζωὴ καὶ τὸ σῶμα, θὰ σᾶς δώσει καὶ τὰ κατώτερα, ποὺ εἶ­ναι ἡ τροφὴ καὶ τὸ ἔνδυμα καὶ ποὺ εἶ­ναι ἀναγκαῖα γιὰ τὴ συντήρησή του» (Ματθ. ς΄ 22­33). Καλούμαστε ἑπομένως ὅλοι μας νὰ μάθουμε νὰ ἀφήνουμε τοὺς ἑαυτούς μας μὲ ἐμπιστοσύνη στὰ φιλάνθρωπα ἅγια χέρια του, γιατὶ Αὐτὸς ἐνδιαφέρεται καὶ νοιάζεται γιὰ μᾶς (Α΄ Πέτρ. ε΄ 7). Ὁ Θεὸς δὲν μένει ἀδρανὴς καὶ ἀδιάφο­ρος στὶς ἀνάγκες μας. Εἶναι Πατέρας μας στοργικός. Τὸ ἐπαναλαμβάνουμε καὶ στὴν προσευχή μας, ὅταν λέμε: «Πάτερ ἡμῶν...». Ναί, ἔχουμε Θεὸ Πατέρα παντογνώ­στη καὶ πάνσοφο. Ὁ Θεός μας εἶναι «ὅλος ἀκοὴ καὶ ὅλος ὀφθαλμός». Μᾶς γνωρίζει καλά. Παρακολουθεῖ τὰ πάντα καὶ ἀκούει τὰ πάντα. Ἐνδιαφέρεται καὶ γιὰ τὶς λεπτομέρειες τῆς καθημερινῆς μας ζωῆς. Ἀφοῦ, ὅπως ὁ Κύριος μᾶς βεβαίωσε, ἔχει μετρημένες ἀκόμη καὶ τὶς τρίχες τοῦ κεφαλιοῦ μας. Ἔχουμε Θεὸ Πατέρα ἀλλὰ καὶ ­ παντοδύναμο. Μὲ μόνο τὸ λόγο του δημι­ούργησε τὸ σύμπαν ὁλόκληρο. «Τῷ λόγῳ τοῦ Κυρίου οἱ οὐρανοὶ ἐστερεώ­θησαν» (Ψαλμ. λβ΄ 6). Ἔχει δύναμη ἀ­περιόριστη. Ἔχει ἑπομένως τὴ δυνατό­ τητα νὰ μᾶς βγάλει ἀπὸ ὁποιοδήποτε ἀδιέξοδο. Ὁ δίκαιος Ἰὼβ μέσα στὸ κα­μίνι τῆς συμφορᾶς καὶ τῆς δοκιμασίας του κατέφυγε στὸν Θεὸ καὶ ἀναφώνη­σε: «Οἶδα ὅτι πάντα δύνασαι, ἀδυνα­τεῖ δέ σοι οὐδέν» (Ἰὼβ μβ΄ 2). Γνωρίζω καὶ πείθομαι ὅτι μπορεῖς τὰ πάντα, τί­ποτε δὲν εἶναι ἀδύνατο γιὰ σὲνα. Ὅταν ὁ Θεὸς ἐνεργεῖ κατὰ τὰ σοφὰ καὶ ἀγαθὰ σχέδιά του, μὲ τὴν παντοδυναμία του γνωρίζει νὰ ἀνοίγει μονοπάτια καὶ λεω­φόρους καὶ στὰ πλέον ἄβατα καὶ ­ δυσβατα μέρη. Ἔχουμε Θεὸ Πατέρα, ὁ Ὁποῖος εἶναι πανάγαθος, φιλάνθρωπος καὶ φιλό­στοργος. Ἡ ἀνιδιοτελὴς καὶ ἄπειρη ἀ­γάπη τοῦ Πατέρα μας ἔφθασε σὲ τέτοιο σημεῖο, πού, γιὰ νὰ σώσει τὸν ἄνθρω­πο, ἔστειλε αὐτὸν τὸν μονογενή του Υἱὸ στὸν κόσμο ὡς Σωτήρα καὶ Λυτρωτή μας. Ὁ οὐράνιος Πατέρας μας ἀγαπᾶ τὸν καθένα μας χωριστὰ καὶ ὅλους μαζί, περισσότερο ἀπὸ ὅσο μᾶς ἀγαπᾶ ὁ ἐπίγειος πατέρας ἢ ἡ μητέρα μας. «Ὁ πατὴρ φιλεῖ ὑμᾶς» (Ἰω. ις΄ 27), εἶπε ὁ Κύριος στοὺς μαθητές του. Εἶναι πιὸ φιλόστοργος καὶ ἀπὸ τὴν πλέον φιλό­στοργη μητέρα. Ὁ φιλάνθρωπος οὐρά­νιος πατέρας μας ποτὲ δὲν θὰ μᾶς λη­σμονήσει οὔτε θὰ μᾶς ἀποκηρύξει. «Ἐγὼ οὐκ ἐπιλήσομαι», μᾶς βεβαιώνει (Ἡσ. μθ΄ 15). Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ἡ ζωή μας ἐκτυλίσ­σεται μέσα σὲ δυσκολίες. Κανεὶς δὲν γνωρίζει οὔτε μπορεῖ νὰ προβλέψει τὸ πῶς θὰ ξημερώσει ἡ αὐριανὴ ἡμέρα. Ἂς μὴ μᾶς καταλαμβάνει ὅμως ἀπό­ γνωση καὶ ἀγωνία, οὔτε νὰ ἀφήνουμε παρατεταμένα νὰ σκοτίζεται ὁ νοῦς μας ἀπὸ τὴν ἀγωνιώδη μέριμνα. Νὰ κάνου­με ἀνθρωπίνως ὅ,τι ἐξαρτᾶται ἀπὸ μᾶς καὶ νὰ ἐμπιστευόμαστε τὰ πάντα στὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.Ο ΣΩΤΗΡ2045