Στὸ Ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα, τό
ὁποῖο ἀναγινώσκεται πρὸς τιμὴν τῶν ἑορτα-
ζομένων ἁγίων Ἀναργύρων, ὁ ἀπόστολος
Παῦλος κάνει λόγο γιὰ τὰ χαρίσματα τοῦ
Ἁγίου Πνεύματος.
Προτρέπει ὅμως νὰ ἐπιδιώκουμε τὰ ἀνώτερα ἀπὸ αὐτά: «Ζηλοῦτε τὰ χαρίσματα τὰ κρείττονα», γράφει.
Εἶναι λοιπὸν εὐκαιρία σήμερα, μὲ ἀφορμὴ
τὴν ἑορτὴ τῶν ἁγίων ἐνδόξων καὶ θαυμα-
τουργῶν Ἀναργύρων Κοσμᾶ καὶ Δαμιανοῦ,
νὰ δοῦμε τὴ ζωὴ αὐτῶν τῶν δύο Ἁγίων καὶ
πῶς καλλιέργησαν τὰ ἀνώτερα χαρίσματα
στὴ ζωή τους.
1. Ιατροὶ θαυματουργοὶ
Οἱ ἅγιοι Ἀνάργυροι Κοσμᾶς καὶ Δαμιανὸς
ἦταν ἀδέλφια καὶ ἔζησαν στὴ Ρώμη γύρω
στὰ τέλη τοῦ 3ου αἰώνα μ.Χ. Πιστοὶ χρι-
στιανοὶ καὶ οἱ δύο, σπούδασαν τὴν ἰατρικὴ
ἐπιστήμη μὲ σκοπὸ νὰ ἀφιερώσουν τὴ
ζωή τους στὴ διακονία τῶν συνανθρώπων
τους.
Καὶ πράγματι ἔγιναν λαμπροὶ ἐπιστή-
μονες καὶ καταξιωμένοι γιατροί. Ὡστόσο
τὸ μυστικὸ τῆς ἐπιτυχίας τους δὲν ἦταν οἱ
– γιὰ τὰ δεδομένα ἐκείνης τῆς ἐποχῆς – ἄ-
ριστες γνώσεις τῆς ἰατρικῆς ποὺ ἀπέκτη-
σαν, ἀλλὰ ἡ θερμὴ πίστη τους στὸν Θεό.
Σὲ κάθε περίπτωση ἀρρώστου ποὺ κατέ-
φευγε σ’ αὐτούς, δὲν παρέλειπαν νὰ ἐπικα-
λοῦνται τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ, τοῦ Ἰα-
τροῦ τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων, κι ἔτσι
θεράπευαν κάθε εἴδους ἀσθένεια.
Ἐκτὸς ὅμως ἀπὸ τὴ σωματικὴ φρόντιζαν
καὶ γιὰ τὴν πνευματικὴ ὑγεία τῶν ἀνθρώ-
πων ποὺ τοὺς πλησίαζαν. Δὲν ἔχαναν εὐ-
καιρία νὰ μιλοῦν στοὺς ἀσθενεῖς τους γιὰ
τὴν ἀληθινὴ πίστη καὶ νὰ τοὺς ὁδηγοῦν στὴ
μετάνοια καὶ τὴ σωτηρία. Δικαίως λοιπὸν
ψάλλει ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία: «Πηγὴν ἰα-
μάτων ἔχοντες, Ἅγιοι Ἀνάργυροι, τὰς ἰάσεις
παρέχετε πᾶσι τοῖς δεομένοις... ἰατρεύον-
τες τὰ πάθη τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων
ἡμῶν», ποὺ σημαίνει ὅτι οἱ Ἅγιοι Ἀνάρ-
γυροι ἔλαβαν εἰδικὴ χάρη ἀπὸ τὸν Θεό,
ὥστε νὰ καταστοῦν «πηγὴ ἰαμάτων» καὶ
νὰ προσφέρουν σὲ ὅσους τοὺς παρακα-
λοῦσαν τὴν «ἴασιν ψυχῆς τε καὶ σώματος».
Ἦταν λοιπὸν ἡ θερμὴ πίστη τους στὸν
Θεὸ καὶ ἡ βαθιὰ ταπείνωσή τους οἱ ἀρετὲς
ἐκεῖνες, ποὺ τοὺς κατέστησαν ἄξιους γιὰ
νὰ λάβουν τὸ χάρισμα τῶν ἰάσεων καὶ μὲ
αὐτὸ νὰ βοηθοῦν πολλοὺς ἀνθρώπους.
Ναί! Ἔκαναν θαύματα! Ὡστόσο, ὅσο κι ἂν
ἀκούγεται μεγάλο κι ἐντυπωσιακὸ αὐτό,
διέθεταν καὶ κάποιο ἄλλο χάρισμα ἀκόμη
ἀνώτερο, τὸ ὁποῖο θά δοῦμε στὴ συνέχεια.
2. Καὶ ἀνάργυροι
Ἡ φήμη τῶν ἁγίων Ἀναργύρων σύντομα
ἐξαπλώθηκε στὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης
καὶ ἄνθρωποι ἀπ’ ὅλο τὸν κόσμο ἔρχονταν
νὰ τοὺς συναντήσουν στὸν τόπο ὅπου διέ-
μεναν κοντὰ στὴ Ρώμη, γιὰ νὰ ζητήσουν τὶς
προσευχές τους ἀλλὰ καὶ τὴ θεραπεία δια-
φόρων νοσημάτων.
Ἦταν κάτι τὸ ἐκπληκτικό! Μέρα νύχτα οἱ δύο ἀδελφοὶ γιατροὶ δὲν ἔπαυαν νὰ προσφέρουν τὶς ὑπηρεσίες τους σὲ καθέναν ποὺ τοὺς ζητοῦσε βο-
ήθεια. Τὸ πιὸ ἐκπληκτικὸ ὅμως δὲν εἶναι
τὰ ἀναρίθμητα θαύματα ποὺ ἔκαναν ἀλλὰ
ἡ ἀνιδιοτελὴς ἀγάπη τους. Διότι παρεῖχαν
τὴ θεραπεία σὲ ὅλους δωρεάν! Γι’ αὐτὸ ἄλ-
λωστε τοὺς ἐδόθη καὶ ἡ ἐπωνυμία «Ἀνάρ-
γυροι», ποὺ τοὺς συνοδεύει ἀπὸ τότε ὡς
τιμητικὸς τίτλος, ἐπειδὴ δὲν δέχονταν χρή-
ματα γιὰ τὶς ὑπηρεσίες ποὺ προσέφεραν.
Τί θαυμαστό! Ἐπιστήμονες αὐτοί, καὶ ὅμως
ἔθεσαν ὅλα τὰ χαρίσματα καὶ τὶς ἐπιτυχίες
τους στὴ διακονία τῆς ἀγάπης!
Τελικὰ αὐτὸ ἦταν τὸ ἀνώτερο χάρισμα
ποὺ ἀπέκτησαν: ἡ ἀγάπη. Ἀγάπη πρὸς ὅ-
λους, χωρὶς διακρίσεις. Ἀγάπη γνήσια καὶ
θυσιαστική. Ἀγάπη σὰν αὐτὴ γιὰ τὴν ὁποία
ὁ ἀπόστολος Παῦλος πλέκει τὸ γνωστὸ ὑ-
πέροχο ἐγκώμιο ποὺ βρίσκεται στὴν Α΄
πρὸς Κορινθίους ἐπιστολὴ . Ἐκεῖ, ἀνάμεσα στ’ ἄλλα, ἀναφέρεται ὅτι ἡ ἀγάπη «οὐ ζητεῖ τὰ ἑαυτῆς», δηλαδὴ δὲν ἐπιδιώκει τὸ δικό της συμφέρον.
Πράγματι! Ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἀγαπᾶ δὲν
ὑπολογίζει οὔτε κόπο, οὔτε ἔξοδα, οὔτε τὴν
προσωπική του ἄνεση, ἀλλὰ προτιμᾶ νὰ
θυσιάζεται γιὰ χάρη τῶν ἄλλων.
Τέτοια θυσιαστικὴ ἀγάπη εἶχαν οἱ Ἅγιοι Ἀνάργυροι καὶ γι’ αὐτὸ ὁ πανάγαθος Θεὸς τοὺς χάρισε αἰώνια τιμὴ καὶ δόξα!
Πόσα ἔχει νὰ μᾶς διδάξει αὐτὴ ἡ ἀγάπη
τῶν ἁγίων Ἀναργύρων! Εἰδικὰ στὴν ἐπο-
χή μας ἔχουμε ἀνάγκη ἀπὸ ἀνθρώπους ἀ-
γάπης καὶ θυσίας. Ὁ καθένας μας ἔχει χα-
ρίσματα ποὺ τοῦ ἔχει δώσει ὁ Θεός. Ἂς
μὴν τὰ κρατᾶμε γιὰ τὸν ἑαυτό μας. Ἂς σκε-
φθοῦμε τρόπους γιὰ νὰ τὰ ἀξιοποιήσου-
με βοηθώντας τοὺς ἀνθρώπους γύρω μας
ποὺ ἔχουν τόσο πολὺ ἀνάγκη!
❁ ❁ ❁
«Ἅγιοι Ἀνάργυροι καὶ θαυματουργοί, ἐπι-
σκέψασθε τὰς ἀσθενείας ἡμῶν· δωρεὰν
ἐλάβετε, δωρεὰν δότε ἡμῖν», ψάλλουμε στὸ
Ἀπολυτίκιό τους. Ἂς παρακαλοῦμε λοιπὸν
τοὺς ἁγίους καὶ θαυματουργοὺς Ἀναργύ-
ρους νὰ πρεσβεύουν στὸν Δωρεοδότη Κύ-
ριο, ὥστε κάθε χάρισμα ποὺ μᾶς ἔδωσε Ἐ-
κεῖνος νὰ τὸ καλλιεργοῦμε ταπεινά, μὲ τὴ
συναίσθηση ὅτι τίποτε δὲν μποροῦμε νὰ
κατορθώσουμε χωρὶς τὴ βοήθειά του, καὶ
μὲ ἀγάπη πρὸς τοὺς ἀνθρώπους γύρω
μας, διότι δὲν ὑπάρχει καλύτερο πράγμα
ἀπὸ τὸ νὰ μοιράζεται κανεὶς τὰ δῶρα τοῦ
Θεοῦ μὲ τοὺς ἀδελφούς του.
Ο ΣΩΤΗΡ2047
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου