ΤΟ ΑΡΡΗΤΟ ΚΑΛΛΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Στὶς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων πε-

ριγράφεται πολὺ παραστατικὰ ἡ

ζωὴ τῆς πρώτης Ἐκκλησίας. Ὅλα

εἶναι ἀξιοθαύμαστα στὴν περίοδο ἐκεί-

νη, ἀκόμη καὶ κάποια πράγματα ποὺ

φαίνονται λεπτομέρειες. Μιὰ τέτοια φαι­

νομενικὴ λεπτομέρεια μᾶς παρουσιά-

ζει ὁ ἅγιος Λουκᾶς, ὅταν μᾶς μεταφέ-

ρει στὴν περίσταση ὅπου οἱ ἀπόστολοι

Πέτρος καὶ Ἰωάννης πήγαιναν στὸ Ναὸ

καὶ ἐκεῖ, στὴν εἴσοδο τοῦ Ναοῦ, ὁ ἀπό-

στολος Πέτρος θεράπευσε ἕναν ἀνά-

πηρο καὶ μετὰ μίλησε στὸ πλῆθος λαοῦ

ποὺ συγκεντρώθηκε. Αὐτὸ ἀναστάτω-

σε τοὺς θρησκευτικοὺς ἄρχοντες τῶν

Ἑβραίων καὶ συνέλαβαν τοὺς δύο Ἀ­

ποστόλους. Κατὰ τὴν ἀνάκριση οἱ ἀ­

ποκρίσεις τῶν Ἀποστόλων κατέπλη-

ξαν τοὺς ἀρχιερεῖς καί, ὅπως σημειώ-

νει ὁ ἱερὸς Εὐαγγελιστής, «θεωροῦντες

τὴν τοῦ Πέτρου παρρησίαν καὶ Ἰωάν-

νου, καὶ καταλαβόμενοι ὅτι ἄνθρωποι

ἀγράμματοί εἰσι καὶ ἰδιῶται, ἐθαύμα-

ζον, ἐπεγίνωσκόν τε αὐτοὺς ὅτι σὺν τῷ

Ἰησοῦ ἦσαν»· οἱ ἄρχοντες τῶν Ἰουδαί-

ων βλέποντας τὸ ἄφοβο θάρρος τοῦ

Πέτρου καὶ τοῦ Ἰωάννη καὶ διαπιστώ-

νοντας ὅτι ἦταν ἄνθρωποι ἀγράμματοι

καὶ ἄσημοι, τοὺς θαύμαζαν γιὰ τὶς γνώ-

σεις τους καὶ συγχρόνως ἀναγνώριζαν

ὅτι αὐτοὶ ἦταν μαζὶ μὲ τὸν Ἰησοῦ (Πράξ.

δ΄ 13).

Ποιοὶ εἶναι αὐτοὶ ποὺ θαύμαζαν; Ἦ­

ταν τὰ μέλη τοῦ Συνεδρίου τῶν Ἰουδαί-

ων.

Ποιοὺς θαύμαζαν; Τὸν ἀπόστολο Πέ-

τρο καὶ τὸν ἀπόστολο Ἰωάννη.

Γιατί τοὺς θαύμαζαν; Διότι τοὺς ἔκανε

ἐντύπωση τὸ θάρρος τους, ἡ ἐπιχειρη-

ματολογία, ἡ εὐγλωττία τους.

Γιατί τοὺς ἔκανε ἐντύπωση; Διότι τοὺς

γνώριζαν ὡς ἀγράμματους, ὡς ἀνθρώ-

πους χωρὶς μόρφωση.

Τὴν ἀπορία τους γιὰ τὸ πῶς ἔγινε

αὐτὸ τὸ θαῦμα τὴν ἔλυσε ἡ διαπίστωση

ὅτι αὐτοὶ ἦταν μαζὶ μὲ τὸν Ἰησοῦ: «Ἐ­

πεγίνωσκόν τε αὐτοὺς ὅτι σὺν τῷ Ἰη-

σοῦ ἦσαν». Τὸ Συνέδριο ἀναγνώρισε

ὅτι αὐτοὶ ἦταν μὲ τὸν Ἰησοῦ.

Ἀλήθεια, αὐτὰ τὰ χαρίσματα, τὴ σε-

βαστικὴ ἐμφάνισή τους στὸ Συνέδριο

καὶ τὸ θάρρος τους, τὰ ἔχουμε ἐμεῖς σή-

μερα; Δηλαδή, βλέποντάς μας θὰ μπο-

ροῦν νὰ ποῦν κάποιοι γιὰ μᾶς: Αὐτοὶ

εἶναι μὲ τὸν Ἰησοῦ Χριστό! Σήμερα...

γιὰ μένα... θὰ μποροῦν οἱ γύρω μου

ἄνθρωποι νὰ ποῦν: Αὐτὸς φαίνεται ὅτι

εἶναι μὲ τὸν Χριστό, αὐτὸς μοιάζει στὸν

Χριστό.

Ἡ ζωὴ τοῦ Χριστοῦ δὲν εἶναι μιὰ βι-

ογραφία. Ἔχουν βέβαια γράψει πολ-

λοὶ τὸν βίο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὑπάρ-

χουν σπουδαῖες βιογραφίες γραμμένες

πολλὲς ἀπὸ ἱκανότατους λογοτέχνες,

μὲ ἀγάπη καὶ πίστη στὸν Χριστό. Ὅμως

εἶναι καὶ μία ἄλλη βιογραφία. Εἶναι ἡ βι-

ογραφία τοῦ Χριστοῦ ποὺ τὴ γράφει ὁ

κάθε Χριστιανὸς μέσα του, εἶναι τό βί-

ωμά του, οἱ κτύποι τῆς καρδιᾶς του, ἡ

λειτουργία τῆς ἀναπνοῆς του, οἱ ψυ-

χικὲς λειτουργίες του. Εἶναι ὁ σύνδε-

σμος ποὺ ἔχει μὲ τὸν Θεό του.

Αὐτὸς ὁ Θεὸς ἦρθε καὶ μένει τόσο

πολὺ κοντά μας, ὥστε ἔκανε πράξη

αὐτὸ ποὺ ὁ Ἴδιος μᾶς εἶπε: Σᾶς ἀγκα-

λιάζω, μᾶς εἶπε, εἶστε παιδιά μου! Καὶ ὁ

πιστὸς ποὺ Τὸν δέχεται μέσα του, μά-

λιστα μὲ τὸ Μυστήριο τῆς θείας Εὐχα-

ριστίας, λέει: Ὅταν πιὰ φύγω ἀπ’ αὐτὴ

τὴ ζωὴ μὲ τὴν ἐλπίδα νὰ κερδίσω τὴν

αἰωνιότητα, ἂς ἀναπαυθῶ αἰώνια κον­

τά Σου, ἐκεῖ ὅπου ἀκούγεται ἀσταμάτη-

τα ὁ ἑορταστικὸς ὕμνος τῶν ἀγγέλων

καὶ τῶν λυτρωμένων καὶ ὅπου πλημ-

μυρίζει τὰ πάντα «ἡ ἀπέραντος ἡδονὴ

τῶν καθορώντων τοῦ σοῦ προσώπου

τὸ κάλλος τὸ ἄρρητον»· ἡ ἄπειρη χαρὰ

καὶ εὐτυχία αὐτῶν ποὺ βλέπουν τὸ

ἀπερίγραπτο κάλλος τοῦ Προσώπου

Σου, Κύριε.

«Τοῦ σοῦ προσώπου τὸ κάλλος τὸ

ἄρρητον»! Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς κατὰ τὴ

διαμονή του στὴ ζωὴ αὐτὴ εἶχε ἄρρητο

κάλλος. Κάλλος ποὺ καμιὰ λέξη δὲν τὸ

ἀποδίδει οὔτε μπορεῖ νὰ τὸ ἑρμηνεύσει.

Αὐτὸ τὸ ἄρρητο κάλλος φανέρωνε

ὁ Χριστὸς στὴν πορεία Του στὴ γῆ. Τί

εἶδαν οἱ Ἀπόστολοι καὶ Τὸν ἀκολούθη-

σαν; Τί εἶδε ἡ γυναίκα ποὺ ἔπιασε τὸ

ἔνδυμα τοῦ Χριστοῦ καὶ θεραπεύτηκε;

Τί εἶδε ὁ ληστὴς στὸ σταυρὸ καὶ μετα-

νόησε; Τί εἶδε ὁ Ἰωσὴφ ὁ ἀπὸ Ἀριμα-

θαίας καί ζήτησε τὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ;

Τί εἶδαν οἱ μυριάδες Μάρτυρες;

Ὅλοι εἶδαν τὸ ἄρρητο κάλλος τοῦ

Χριστοῦ.

Ἂν εἴμαστε μὲ τὸν Χριστό, τότε, χωρὶς

νὰ τὸ καταλαβαίνουμε, παίρνουμε καὶ

μεῖς κάτι ἀπὸ τὸ κάλλος Του. Θὰ ἀπο-

κτήσουμε ἀκόμη καὶ ἐξωτερικὴ ὁμοι-

ότητα μὲ Κεῖνον. Ἐλάχιστη μέν, ἀλλὰ

ὅλο καὶ μεγαλύτερη, ὅσο θὰ προσπα-

θοῦμε νὰ Τὸν πλησιάζουμε γιὰ νὰ Τοῦ

μοιάζουμε. Καὶ τότε ὁ κόσμος θὰ λέει:

«Ὑπάρχει κάποια ὁμοιότητα μὲ τὸν

Χριστὸ σ᾿ αὐτὸν τὸν ἄνθρωπο!». Θὰ

λέει: «Αὐτὸς ἦταν μὲ τὸν Ἰησοῦ· διδά-

χθηκε ἀπ’ Αὐτόν, εἶναι σὰν κι Αὐτόν,

ἐγκολπώθηκε τὸ πνεῦμα Του, πῆρε

κάτι ἀπὸ τὸ κάλλος Του τὸ ἄρρητο».

Τί εἶναι τὸ κάλλος τοῦ Χριστοῦ;

Τί μᾶς χαρίζει ὁ Χριστός, ὅταν Τὸν

πλησιάζουμε; Μᾶς δίνει ἁγιότητα!

Πρῶτα γιὰ τὸν ἑαυτό μας καὶ μετὰ ὡς

προσφορὰ καὶ στοὺς ἄλλους ἀνθρώ-

πους μὲ τοὺς ὁποίους συναναστρεφό-

μαστε. Τί μᾶς χαρίζει; Μᾶς δίνει φιλαν-

θρωπία, εὐσπλαχνία. Μᾶς δίνει θάρ-

ρος. Μᾶς δίνει ἀγάπη.

Οἱ πιστοὶ μοιάζουν, ὀφείλουν νὰ

μοιάζουν μὲ τὸν Ἰησοῦ Χριστό! Αὐτὸ

θὰ πρέπει νὰ ἀντηχεῖ μέσα μας ὅπου

καὶ ἄν εἴμαστε: Ἐδῶ ποὺ εἶμαι... μοιά-

ζω μὲ τὸν Χριστό; Εἶμαι, ὅπως λέει ὁ

Ἀπόστολος, «ἐπιστολὴ Χριστοῦ»; (Β΄

Κορ. γ΄ 3).

Θέλουμε νὰ Σοῦ μοιάσουμε, Κύριε!

Σοῦ τὸ ζητοῦμε, ἁπλώνουμε τὰ χέρια

μας. Θέλουμε νὰ Σοῦ μοιάσουμε. Χάρι-

σέ μας τὸ ἄρρητο κάλλος τοῦ Προσώ-

που Σου! ΟΣΩΤΗΡ2058