19 Ιανουαρίου, 2020

Μέχρι πότε θὰ διαρκέσει ἡ κρίση;


Περνούσαμε μὲ ἄνεση, εἴχαμε ἀφθονία ἀγαθῶν, ἀπολαμβάναμε τὴ ζωή μας. Ἀγοράζαμε τὰ καλύ­τερα, καταναλώναμε πολλά, τὰ χαιρόμασταν ὅλα. Μέχρι λίγα χρόνια πρίν. Μέχρι ποὺ ἡ κρίση κτύπησε τὴν πόρτα τῆς πατρίδας μας καὶ ἔπληξε καίρια τὰ σπίτια, τὶς οἰκο- γένειες, τὶς δουλειές μας. 
 Τώρα οἱ μισθοὶ μειώθηκαν δραματικά, οἱ συντάξεις περιορίσθηκαν. Παρέμειναν ὅμως τὰ χρέη καὶ τὰ δάνεια, αὐξήθηκαν οἱ φόροι, αὐξάνεται τὸ κόστος τῆς ζωῆς. Καὶ ἂν συνέβη νὰ χάσουμε τὴ δουλειά μας; Παλεύουμε τότε μὲ τὶς ὁλοένα μικρότερες συντάξεις τοῦ παπποῦ καὶ τῆς γιαγιᾶς νὰ ἀντέξουμε. 
 Ἡ ἀγωνία στὰ πρόσωπα, ὁ φόβος στὶς καρδιές, ἡ ἀπελπισία κυριαρχεῖ μέσα μας καὶ γύρω μας. Πόσο ἀκόμη θὰ πάει αὐτὴ ἡ κατάσταση; Πόσο θὰ ἀντέξουμε;  Ποιὸν νὰ πιστέψεις; Στὰ χρόνια ποὺ κρατεῖ αὐτὴ ἡ κρίση, τόσα καὶ τόσα μᾶς εἶπαν, ἄλλα δυσάρεστα καὶ ἄλλα ἐλπιδοφόρα. Πόσα ἀπ’ αὐτὰ ἀποδείχθηκαν ἀληθινά; Κάποιος πρέπει νὰ μᾶς δώσει τὴ σω­στὴ ἀπάντηση στὸ ἐρώτημα ποὺ μᾶς παιδεύει: Μέχρι πότε θὰ διαρκέσει ἡ κρίση; Θέλουμε νὰ τὸ γνωρίζουμε. Γιὰ νὰ κάνουμε σωστὰ τὸν προγραμματισμό μας, νὰ ἀνασυντάξουμε τὶς δυνάμεις μας, νὰ μποροῦμε νὰ τρέφουμε κάποιες ἐλπίδες. 
 Γιὰ τὴ μεγάλη οἰκονομικὴ κρίση, τὸ γνωστὸ «κρὰχ» ποὺ συνέβη στὴν Ἀμερικὴ τὸ 1929, ὁ ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, ἀρχιεπίσκοπος Ἀχρίδος, ἔγραφε: «Μέχρι πότε θὰ διαρκέσει ἡ κρίση;». Καὶ ἔδωσε στὴ συνέχεια τὴν ἀπάντηση: «Ὅσο τὸ πνεῦμα τῶν ἀνθρώπων παρα- μείνει δίχως ἀλλαγή. Ὥσπου οἱ ὑπερήφανοι ὑπαίτιοι αὐτῆς τῆς κρίσης νὰ παραιτηθοῦν μπροστὰ στὸν Παντοδύναμο. Ὥσπου οἱ ἄνθρωποι καὶ οἱ λαοὶ νὰ θυμηθοῦν τὴν ἀκαταλαβίστικη λέξη ‘‘κρίση’’, νὰ τὴ μεταφράσουν στὴ γλώσσα τους, ὥστε μὲ ἀναστεναγμὸ καὶ μετάνοια νὰ φωνάξουν: ‘‘ἡ θεία δίκη’’!» (Ἐπιστολὴ «Στὸν παπα­ Κάραν», περιοδικὸ Ἡ Δρᾶ­σις μας, τεῦχ. 483 [Νοέμβριος 2010], σελ. 341). Τί λέγει ὁ σοφὸς καὶ ἅγιος Σέρβος Ἱεράρχης; Ὅτι ἡ κρίση θὰ διαρκεῖ ὅσο δὲν ἀλλάζει ἡ νοοτροπία μας, ὅσο δὲν μεταβάλλεται ὁ νοῦς μας, ὅσο δὲν μετανοοῦμε δηλαδή. Ὅσο ὑψώνου- με μὲ ὑπερηφάνεια τὸ ἀνάστημά μας μπροστὰ στὸν παντοδύναμο Δημιουργό μας καὶ δὲν ὑπακούουμε στοὺς νόμους Του, δὲν ἐφαρμόζουμε τὸ ἅγιο θέλημά Του, ἀλλὰ ἀκολουθοῦμε τὴ δική μας σκέψη, τοὺς δικούς μας νόμους, τὸ δικό μας θέλημα. Ἡ κρίση θὰ διαρκεῖ ὅσο δὲν μεταφράζουμε σωστὰ τὴ λέξη «κρίση» καὶ δὲν φωνάζουμε μὲ μετάνοια καὶ στεναγμούς, μὲ πόνο καὶ δάκρυα: «ἡ θεία δίκη»! Αὐτὸ ποὺ περνοῦμε εἶναι ἡ τιμωρία τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴν ἀποστασία μας! Πρέπει λοιπὸν νὰ ἀλλάξουμε νοοτροπία. Νὰ σκεφθοῦμε διαφορετικά. Νὰ διορθώσουμε τὴ ζωή μας. Νὰ ἐπιστρέψουμε στὸν Θεὸ μὲ ταπείνωση. Νὰ ἐπιστρέ- ψουμε στὶς ἐκκλησιές μας. Νὰ ζοῦμε μὲ προσευχὴ καὶ ἐξάρτηση ἀπὸ τὸν Θεό, νὰ μελετοῦμε συστηματικὰ τὸν λόγο Του, νὰ τὸν κάνουμε πράξη στὴ ζωή μας. Νὰ καταφεύγουμε στὰ ἱερὰ Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, προπάντων δὲ στὸ Μυστήριο τῆς Μετανοίας καὶ ἱερᾶς Ἐξομολογή­ σεως. Μᾶς τὸ ἔχει πεῖ πρὶν ἀπὸ πολλοὺς ­  αιῶνες ὁ Θεός: «Ἐὰν θέλητε καὶ εἰσακού­σητέ μου, τὰ ἀγαθὰ τῆς γῆς φάγεσθε· ἐὰν δὲ μὴ θέλητε, μηδὲ εἰσακούσητέ μου, μάχαιρα ὑμᾶς κατέδεται» (Ἡσ. α΄ 19­20). Θὰ θελήσετε μὲ ἀπόφαση σταθερὴ νὰ μὲ ἀκούσετε μὲ τὴν καρδιά σας; Τότε θὰ ἀπολαμβάνετε πλούσια τὰ ἀγαθὰ τῆς γῆς. Ἀντίθετα, ἂν πορευθεῖτε ἀγνοών­τας τὸ νόμο μου καὶ τὶς ἐντολές μου, θὰ σᾶς φάει μαχαίρι. Τότε ἐγκλήματα, βία καὶ πόλεμοι, συγκρούσεις, ἀδικίες, ἐκμετάλλευση, πείνα καὶ ὄλεθρος θὰ εἶναι τὸ ἀποτέλεσμα. Βλέπουμε τὴ συγκλονιστικὴ ἐπαλήθευση τῶν λόγων τοῦ Θεοῦ σὲ κάθε ἐποχή, σὲ κάθε ἔθνος. Τὴ βλέπουμε καὶ σήμερα στὴν πατρίδα μας καὶ σ’ ὅλο τὸν κόσμο. Ὁ Θεὸς «τὴν πάνδημον πονηρίαν δημοσίαις μάστιξι σωφρονίζει»· τὴ γενικὴ ἀποστασία τὴν ἀναχαιτίζει μὲ δημόσιες μάστιγες, μὲ γενικὲς δοκιμασίες καὶ συμφορές, λέγει ὁ Μέγας Βασίλειος. Ὅλες οἱ δοκιμασίες ποὺ μᾶς ταλαιπωροῦν καὶ κάνουν πικρὴ τὴ ζωή μας, ὅλα τὰ βάσανα «πρὸς ἀποχὴν τῆς ἁμαρτίας ἐπινενόηνται», ὅλα τὰ ἐπιτρέπει ὁ Θεὸς γιὰ νὰ ἀφήσουμε τὴν ἁμαρτία. «Τὸ μὲν οὖν κυρίως κακὸν ἡ ἁμαρτία». Τὸ πραγματικὸ κακὸ δὲν εἶναι ἡ κρίση, ἡ θλίψη, ἡ ἀσθένεια. Τὸ πρα­γματικὸ κακὸ εἶναι ἡ ἁμαρτία. Λοιπόν; Μέχρι πότε θὰ διαρκέσει ἡ κρίση; Ἡ διάρκεια τῆς κρίσεως ποὺ μᾶς ταλαιπωρεῖ τὰ τελευταῖα χρόνια δὲν ἐξαρτᾶται ἀπὸ τοὺς ὑπουργοὺς καὶ τοὺς πρωθυπουργούς μας πρωτίστως, δὲν εἶναι στὰ χέρια τῶν σοφῶν οἰκονομολόγων ποὺ παλεύουν χωρὶς ἀποτέλεσμα, δὲν ἐπηρεάζεται ἀπὸ τοὺς μεγάλους τῆς γῆς καὶ τὶς πολύκροτες συσκέψεις τους. Οὔτε ἀπὸ τὸν Θεὸ ἐξαρτᾶται. Ναί! Οὔτε ἀπὸ τὸν Θεό. Ἐξαρτᾶται ἀπὸ ἐμᾶς ποὺ ζοῦμε τὴν κρίση καὶ ὑφιστάμεθα τὴν ταλαιπωρία της. Θὰ μετανοήσουμε; Θὰ ἀφήσουμε τὴ ζωὴ τῆς ἁμαρτίας; Θὰ ὑποταχθοῦμε στὶς ἅγιες ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ καὶ θὰ δεχθοῦμε στὴ ζωή μας τὸ σωτήριο θέλημά Του; Μόνο τότε θὰ λυτρωθοῦμε. Μόνο τότε θὰ δοῦμε τὸν ἥλιο τῆς χαρᾶς νὰ λάμπει στὸν οὐρανὸ τῆς πατρίδος μας, νὰ ζεσταίνει τὴ ζωή μας. Μέχρι νὰ γίνει αὐτό, ἡ κρίση θὰ διαρκεῖ. Διότι ἡ ἀμετανοησία εἶναι κρίση πολὺ μεγαλύτερη ἀπὸ τὴν οἰκονομικὴ κρίση ποὺ μᾶς ταλαιπωρεῖ. ΟΣΩΤΗΡ2059

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου