«Ὁ Θεός έκανε τόσο όμορφη τήν Ἑλλάδα, μέ τόση γνώση καί σοφία, διότι τήν διάλεξε γιά νά ἀφήσει ἐκεί τά λόγια Του»

Η λεγόμενη οἰκονομικὴ κρίση ἔφερε στὴν ἐπιφάνεια   μεγάλα, οὐσιωδέστατα ἐρωτήματα. Ἐρωτήματα  γιὰ τὸ ἴδιο τὸ μέλλον τοῦ Ἑλληνισμοῦ. 

 Ὁ Ἑλληνισμός, ὅπως ἔγραψαν, ἔφτασε ἄραγε στὸ τέλος του; Finis Graeciae; Τέλος ἡ Ἑλλάδα; Θὰ ταφεῖ μαζὶ μὲ τὸ θησαυρὸ τῶν προγόνων της κάτω ἀπὸ τὰ ἐρείπια τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως; 

Θὰ σφαγιαστεῖ στὰ εὐρωπαϊκὰ νεκροτομεῖα; Καὶ ἐμεῖς εἴμαστε οἱ χαμένοι; Οἱ ἀδικημένοι τῆς ἱστορίας; Γεννηθήκαμε καὶ ζοῦμε στὴ χειρότερη ἐποχή; 

 Τὰ ἐρωτήματα μᾶς προκαλοῦν σὲ ἔ­ρευνα, ἔρευνα πρωτίστως τῆς ἱστορίας μας, τῆς ἐκλογῆς καὶ ἀποστολῆς μας. «Ὁ Θεὸς ἔκανε τόσο ὄμορφη τὴν 

Ἑλλάδα, μὲ τόση γνώση καὶ σοφία, διότι τὴν  διάλεξε γιὰ νὰ ἀφήσει ἐκεῖ τὰ λόγια Του»! (Τάρα, σύγχρονη ποιήτρια ἀπὸ τὴ Λίμα τοῦ Περού). 

 Τίποτε δὲν εἶναι τυχαῖο. Τὴν ἔκανε ὄ­μορφη, τῆς χάρισε γνώση καὶ σοφία, καὶ τὴ διάλεξε ὁ ἴδιος ὁ Θεός, αἰῶνες πρὶν ἔρθει ὡς ἄνθρωπος στὴ γῆ, γιὰ νὰ τῆς ἐμπιστευθεῖ τὴν ἀλήθεια Του. Αὐτὴ ἡ θεϊκὴ ἐπιλογὴ φανερώθηκε ξεκάθαρα λίγες μέρες πρὶν ἀπὸ τὸ Πάθος τοῦ Κυρίου, τότε ποὺ κάποιοι Ἕλληνες, προφανῶς προσήλυτοι, πλησίασαν τὸν Φίλιππο καὶ τοῦ εἶπαν: «Θέλομεν τὸν Ἰησοῦν ἰδεῖν» (Ἰω. ιβ΄ 21)· θέλουμε νὰ συναντηθοῦμε μὲ τὸν Ἰησοῦ. Ἡ ἀπάντηση τοῦ Χριστοῦ αἰφνιδίασε τοὺς μαθητές: «Ἐλήλυθεν ἡ ὥρα ἵνα δοξασθῇ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου», εἶπε (Ἰω. ιβ΄ 23)· ἦρθε ἡ ὥρα τῆς δόξας μου! Ἡ ὥρα τοῦ θανάτου καὶ τῆς Ἀναστάσεώς μου ποὺ θὰ ἑλκύσει κοντά μου τοὺς Ἕλληνες. Εἶχε πράγματι φτάσει ἡ ὥρα! Ἡ ὥρα τοῦ Πάθους ἀλλὰ καὶ τῆς μεγάλης συν­αντήσεως τῶν Ἑλλήνων μὲ Ἐκεῖνον ποὺ ἐπὶ αἰῶνες ἀγωνιωδῶς ἀναζητοῦ­σαν. Ὅλη ἡ ἱστορία τοῦ Ἑλληνισμοῦ θὰ μποροῦσε νὰ περιγραφεῖ μὲ αὐτὲς τὶς τρεῖς λέξεις: «Θέλομεν τὸν Ἰησοῦν ἰδεῖν»! Διότι στὴν ἱστορική του διαδρομὴ ὁ Ἑλληνισμὸς αὐτὸ ἀκριβῶς πάσχιζε· πάσχιζε νὰ βρεῖ τὴν ἀλήθεια, ἀναζητοῦσε Ἐκεῖνον ποὺ θὰ ἀπαντοῦσε στὰ ὁριακὰ ἐρωτήματά του, στὰ βασανιστικὰ προβλήματα τῆς ζωῆς. Ὅλη του ἡ δημιουργικότητα, ἡ ἐπιστήμη, ἡ τέχνη, ἡ φιλοσοφία, ἡ μεγάλη του λογοτεχνία ἦταν πάλη διαρκὴς νὰ βρεῖ τὴν ἀλήθεια, «γιγαντομαχία τις περὶ τῆς οὐσίας» (Πλάτων). Τώρα λοιπὸν αὐτὴ ἡ γιγαντομαχία ἔ­φθανε στὸ τέλος της. Ἡ Ἑλλάδα ἔβρι- σκε Ἐκεῖνον ποὺ Τὸν ἀναζητοῦσε καὶ Τὸν λάτρευε ὡς ἄγνωστο θεὸ καὶ ὁ Ὁποῖος θὰ ἀπαντοῦσε σὲ ὅλα τὰ ἐρωτήματά της. Γι᾿ αὐτὸ καὶ μόλις Τὸν συνάντησε, Τοῦ παραδόθηκε. Ἄνοιξε τὴν καρδιά της καὶ Τὸν δέχθηκε ὡς τὴ μοναδικὴ ἀλήθεια στὸν κόσμο. Καὶ ὁ Χριστὸς τῆς παρέδωσε τὰ λόγια Του, τὸ Εὐαγγέλιό Του στὴ γλώσσα της, τὴ βασίλισσα τῶν γλωσσῶν, ἱκανὴ νὰ ἐκφράσει μὲ τὸν τελειότερο τρόπο τὴ θεϊκὴ ἀλήθεια. Οἱ αἰῶνες ποὺ ἀκολούθησαν τὸ ἀπέδειξαν αὐτό. Σ᾿ αὐτὴ τὴ γλώσσα θεολόγησαν οἱ τιτάνες τῆς θεολογίας, οἱ ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας. Σ᾿ αὐτὴ τὴ γλώσσα διατύπωσαν μὲ ἀσύλληπτη ἀκρίβεια οἱ μεγάλες Οἰκουμενικὲς Σύνοδοι τὴν ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας. Καὶ στὸν Ἑλληνισμὸ δόθηκε ἡ τιμὴ καὶ ἡ εὐθύνη νὰ κρατήσει ὡς ἀτίμητο θησαυρὸ τὴν ἀλήθεια τῆς Πίστε- ως. Καὶ τὴν κράτησε! Μὲ νέα γιγαντομαχία ἐπὶ δύο χιλιάδες χρόνια ἐναντίον τῶν κοσμικῶν τεράτων ποὺ τὴν ἐπιβουλεύτηκαν. Ἔτσι ἔφτασε μέχρι τούτη τὴν κρίσιμη καμπὴ τῆς ἱστορίας ἡ ἀλήθεια τοῦ Εὐ­αγγελίου κρυστάλλινη καὶ ἀνόθευτη... Ὅμως τώρα... τί θὰ γίνει; Τώρα ἡ Ἑλ­λάδα θὰ σβήσει; Θὰ πάψει νὰ κρατάει ἀναμμένη τὴ λαμπάδα τῆς Ὀρθοδοξίας; Ἡ λαμπαδηδρομία τοῦ θεϊκοῦ φωτὸς θὰ σταματήσει στὶς μέρες μας; Ἡ λαίλαπα αὐτὴ τοῦ κακοῦ ποὺ κατακλύζει τὸν κόσμο θὰ σβήσει τὴ φλόγα τοῦ Ἑλληνισμοῦ; Ἡ φλόγα ποὺ ἡ Ἑλλάδα φύλαξε μὲ αἷμα καὶ θυσίες μαρτύρων καὶ τὴν κράτησε ἀναμμένη σὲ περίοδο τεσσάρων αἰώνων σκλαβιᾶς, τώρα θὰ σβήσει μαζί της; Ἔτσι κρίνουν ὅσοι δὲν διακρίνουν τὸ μεγαλειῶδες σχέδιο τοῦ Θεοῦ. Ὅσοι δὲν βλέπουν ὅτι ὁ κόσμος εἶναι ἕτοιμος... ἢ μᾶλλον ἑτοιμάζεται. Τὸν ὡριμάζει ταχύ- τατα ἡ φρικιαστικὴ κυριαρχία τοῦ κακοῦ. Κάποια στιγμὴ τὸ ἀπόλυτο κακὸ θὰ ἐπιβάλει ὁλοκληρωτικὴ τυραννία στὴν ἀποστατημένη οἰκουμένη. Θὰ σβήσει κάθε λυχνάρι φωτός... Θὰ πνίξει τὴν γῆ στῶν κολασμένων πνευμάτων τὸ σκοτάδι. Ἔτσι θὰ παραχωρήσει ὁ Θεός. Νὰ σβήσουν ὅλα τ᾿ ἀστέρια! Ναί! Διότι τὸ πιὸ πυκνὸ σκοτάδι εἶναι λίγο πρὶν ἀπὸ τὴν αὐγὴ καὶ διότι πιὰ ἔχει φτάσει ἡ ὥρα νὰ ἀνατείλει ὁ ἥλιος! Σ᾿ αὐτὴ τὴν κρίσιμη καμπὴ βρισκόμαστε τώρα. Τὴν καμπὴ τῆς ἐπερχόμενης μεγάλης ἀλλαγῆς. Δὲν εἴμαστε οἱ ἀδικημένοι τῆς ἱστορίας ἀλλὰ οἱ εὐνοημένοι της! Ζοῦμε στὴν κρισιμότερη ἀλλὰ καὶ τὴν πιὸ ὄμορφη καὶ συναρπαστικὴ ἱστορικὴ φάση. Τώρα ποὺ ὁ Θεὸς ἑτοιμάζει τὸν Ἑλληνισμὸ γιὰ τὸ μέγιστο ἄθλημα, τὴν κορυφαία καὶ τελικὴ ἀποστολή του. Τὴν ἀποστολὴ νὰ παραδώσει τὸν ἀτίμητο τῆς Ὀρθοδοξίας θησαυρὸ σὲ ὅλους τοὺς λαοὺς τῆς γῆς. Τώρα λοιπόν! Μπροστά μας εἶναι ἡ ὥρα, ἡ ὥρα τοῦ Ἑλληνισμοῦ νὰ ἀλλάξει τὸν κόσμο! Ὄχι μὲ κάποια φιλοσοφία. Ἀλλὰ μὲ τὸ μοίρασμα τοῦ ἀτίμητου θησαυροῦ τῆς Ὀρθοδοξίας του. Ἡ παροῦσα ἐκτροπὴ ἐγκυμονεῖ κάτι ἀσύλληπτα μεγάλο. Προχωροῦμε πρὸς τὴν πιὸ σκοτεινὴ σήραγγα τῆς ἱστορίας, γιὰ νὰ βγοῦμε στὴ λαμπρότερη περίοδό της. Γι᾿ αὐτὸ ὅσοι πιστοὶ ἂς μένουμε ἀσυμβίβαστοι καὶ ἂς δίνουμε κάθε μέρα καὶ ὥρα καὶ στιγμὴ τὴ μαρτυρία μας. Εἴμαστε οἱ προνομιοῦχοι τῆς ὑπερτρισχιλιετοῦς καταγεγραμμένης Ἱστορίας μας. Αὐτὴ εἶναι ἡ μέγιστη τιμή. Εἶναι καὶ ἡ κορυφαία εὐθύνη. Ὅλων μας.ΟΣΩΤΗΡ2059.