Ἡ Ὀρθοδοξία ἀνασταίνει τὸ Γένος

 
Όταν στὶς 29 Μαΐου 1453 στὶς 
ἐπάλξεις   αντήχησε ἡ τραγική
 κραυγὴ «ἑάλω ἡ Πόλις!», 
κανεὶς δὲν μποροῦσε να υποψιαστεί
τὸ βαθὺ μυστήριο, τὴν κα-
τεξοχὴν δημιουργικὴ διεργασία ποὺ ἀπὸ
τὴν ἴδια ἐκείνη μέρα ἄρχισε νὰ τελεσιουρ-
γεῖται γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία καὶ τὸ Γένος τῶν
Ἑλλήνων. Κανεὶς δὲν κατανοοῦσε τὴ με-
γάλη ἀλλαγὴ ποὺ ἄρχισε νὰ συντελεῖται
στὰ βάθη τῶν ψυχῶν. Ἡ ἐπίγεια πρω-
τεύουσα τοῦ Γένους εἶχε κυριευθεῖ, ὅμως
«οὐχ ἑάλω ἡ βασιλεύουσα ψυχὴ τῶν
Ἑλλήνων» (Νικηφόρος Βρεττάκος).
Ναί! Ἡ ψυχὴ δὲν εἶχε πέσει. Ἡ ψυχὴ ἔ-
μεινε ὄρθια, ἀδούλωτη, ἀπροσκύνητη,
βασιλεύουσα! Ἀλλὰ ἦταν ἀκόμη νωρίς,
καὶ δικαιολογημένα κανεὶς δὲν μποροῦσε
νὰ διαισθανθεῖ τὴν ὥρα ἐκείνη ὅτι τώρα
αὐτὴ ἡ βασιλεύουσα ψυχὴ  τῶν 
ἀδούλωτων σκλάβων χαλυβδωνόταν ἀκό-
μη περισσότερο μὲ τὸ  ἰσχυρότερο
 τεῖχος ποὺ  μποροῦσε νὰ ὑπάρξει
στὸν κόσμο, τὴν πατροπαράδοτη Ὀρθό-
δοξη πίστη. Καὶ οὔτε ἦταν εὔκολο νὰ
ἐννοήσει κάποιος ὅτι ἀπὸ κείνη τὴ μέρα
ἄρχιζε μιὰ πιὸ στενὴ ἀκόμη πορεία γιὰ
τοὺς δύο αὐτοὺς κόσμους, τὴν Ὀρθοδο-
ξία καὶ τὸν Ἑλληνισμό. Τώρα ποὺ ἡ ἐπί-
γεια πατρίδα εἶχε καταλυθεῖ, ἡ νέα πο-
ρεία θὰ γινόταν ἀσύλληπτο θαῦμα: ἕνω-
ση τῶν δύο τιτάνιων μεγεθῶν σὲ ἕνα.
Αἰῶνες πορεύτηκαν ἑνωμένοι. Τώρα ἡ
ἑνότητα θὰ ἦταν πλήρης.
Ὀρθοδοξία καὶ Ἑλληνισμός! Εντος του
Μαρτιου  στὴν ἱερὴ μνήμη – ἄκαυτη βάτο
– τοῦ Γένους θὰ ζωντανέψουν γιὰ μιὰ
ἀκόμη φορὰ τὰ μεγάλα γεγονότα τῆς
κοινῆς τους πορείας: Η Κυριακὴ
τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ  ἡ ἡμέρα της -
ἐθνικῆς ἀναστάσεως : 25 Μαρτί-
ου. Καὶ ἡ μνήμη ἀνασταίνει τὴν
κοινὴ πορεία: τῆς Πίστεως καὶ
τῆς Πατρίδος· τῆς Ὀρθοδοξίας
καὶ τοῦ Γένους.
Κι ἦταν πορεία σταυρικὴ ὁ κοινός τους
δρόμος. Ἀπὸ τὴν ἀρχὴ ἀκόμη· ἀπὸ τότε
ποὺ ὁ Μέγας ἀνάμεσα στοὺς μεγάλους
Κωνσταντῖνος θεμελίωσε τὴ Βασιλεύου-
σα Πόλη, τὴν τιμημένη μὲ τὸ ἱερό του ὄνο-
μα: Κωνσταντινούπολη!
Ἡ Πόλη στάθηκε προπύργιο τῆς ἐλευ-
θερίας καὶ τοῦ πολιτισμοῦ γιὰ χίλια τόσα
χρόνια. Πάνω της ξέσπασαν θύελλες τρο-
μακτικὲς οἱ μανιώδεις ἐπιθέσεις τόσων καὶ
τόσων ἐχθρῶν. Ἀλλὰ ἐκείνη ἄντεχε ἀπο-
δίδοντας πάντοτε «τῇ Ὑπερμάχῳ Στρα-
τηγῷ τὰ νικητήρια».
Παράλληλα ἡ Ὀρθόδοξη Πίστη πέρα-
σε στὴ διάρκεια αὐτῶν τῶν αἰώνων ἀπὸ
τὶς συμπληγάδες πλήθους αἱρέσεων. Ὁ
ἀγώνας τιτάνιος: νὰ διαφυλαχθεῖ κρυ-
στάλλινη καὶ ἀνόθευτη ἡ ἀλήθεια, ποὺ δι-
δάχθηκε ἀπὸ τὸ στόμα τοῦ ἐνανθρωπή-
σαντος Θεοῦ, παραλήφθηκε ἀπὸ τοὺς
Ἀποστόλους, παραδόθηκε στοὺς Πατέ-
ρες καὶ διαφυλάχθηκε ἀκέραιη μὲ τοὺς δι-
κούς τους ἀσυμβίβαστους ἀγῶνες.
Κι ὅταν ἡ Ὀρθοδοξία, συμπάσχοντας
μὲ τὴν Βασιλεύουσα Πόλη, κινδύνευσε
νὰ νοθευτεῖ, ὁ Θεὸς ἄφησε τὰ πέτρινα τεί-
χη νὰ πέσουν καὶ τὴν ἔβαλε μέσα στὰ τεί-
χη τῶν ἀδούλωτων ψυχῶν· νὰ διαφυλα-
χθεῖ καὶ νὰ τὰ χαλυβδώσει.
Τέσσερις αἰῶνες κράτησε αὐτὴ ἡ διερ-
γασία. Ἡ Πίστη στερέωνε τὶς ψυχές, καὶ
τὸ αἷμα τῶν μαρτύρων πότιζε καὶ δυνά-
μωνε τὸ δένδρο τῆς Πίστεως. Στὸ τέλος
τῆς μυστικῆς διεργασίας τὸ θαῦμα εἶχε
συντελεστεῖ.
Ὁ ἱστορικὸς Ζαμπέλιος τὸ περιγράφει
ἐκφραστικότατα: «Οἱ ἀλλοεθνεῖς, ἵνα μᾶς
ἀναγνωρίσωσιν, ἠρώτων μέχρι τῆς χθὲς
ποῦ εἶναι ἡ πατρίς μας· καὶ ἡμεῖς, κο-
σμικῶς ἀπάτριδες, εἰς μόνην ἀπάντησιν
ἐστρέφομεν τὸ βλέμμα πρὸς τὴν Ἐκκλησί-
αν. Οὗτοι μὲν μᾶς ἔλεγον ὅτι ἄλλο Ἐκκλη-
σία καὶ ἄλλο Πατρίς. Ἡμεῖς δὲ οὐδὲ ἠξεύ-
ρομεν, οὐδὲ ἠδυνάμεθα νὰ τὰ διακρίνω-
μεν. Ἡ μία μετὰ τῆς ἄλλης ἦσαν ἀδιασπά-
στως ἐντὸς τῆς ἡμετέρας καρδίας συνηρ-
μοσμέναι».
Ἡ Πίστη εἶχε περάσει πιὰ μέσα σὲ κάθε
κύτταρο τοῦ Γένους, καὶ τότε ἔφερε καὶ
τὴν ἀνάστασή του. Κι ἀπὸ τὰ χείλη τοῦ
μεγάλου θεόσταλτου ἀρχηγοῦ ἡ ἀλήθεια
βεβαιώθηκε: «Ὅταν ἐπιάσαμε τ᾿ ἄρματα,
εἴπαμε πρῶτα ὑπὲρ πίστεως καὶ ἔπειτα
ὑπὲρ πατρίδος».
Σήμερα, κοντὰ δύο αἰῶνες ἀπὸ τὴ με-
γάλη ἀνάσταση τοῦ ᾿21, ὁ τόπος δείχνει
νὰ ἀπειλεῖται καὶ πάλι μὲ ἅλωση ἀπὸ
ἄλλους, θαρρεῖς ἀόρατους, ἐχθρούς. Ἀ-
δίστακτοι, ὕπουλοι, ραδιοῦργοι σφίγγουν
ἀσφυκτικὰ τὴ θηλειὰ γύρω ἀπὸ τὸ λαιμὸ
τοῦ ἀδούλωτου λαοῦ. Καί, πράγμα τρα-
γικό· οἱ προδοτικὲς φωνὲς ἔχουν πλη-
θύνει ἀπελπιστικά. Καὶ οἱ ἀπ᾿ ἔξω καὶ οἱ
μέσα σχεδιάζουν διπλὴ ὑποδούλωση:
τοῦ τόπου καὶ τῆς ψυχῆς του. Τοῦ τόπου
μὲ ἀπώλεια τῆς ἐθνικῆς του κυριαρχίας.
Τῆς ψυχῆς του μὲ τὴν ὑποταγή της στὸ
ἑωσφορικὸ εἴδωλο τοῦ πανθρησκειακοῦ
συγκρητισμοῦ. Κι οἱ ἐχθροί, συνασπισμέ-
νοι καὶ δολεροί, θαρροῦν πὼς εἶναι κοντὰ
στὸ σκοπό τους...
Μὰ τώρα εἶναι γι᾿ αὐτοὺς πολὺ ἀργά.
Ἡ βασιλεύουσα ψυχὴ τῶν Ἑλλήνων ἔχει
ἐδῶ καὶ δυὸ χιλιάδες χρόνια στὸ ἴδιο της
τὸ γονιδίωμα τὴν ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδο-
ξίας. Στὰ 400 χρόνια τῆς σκλαβιᾶς ἔγινε
ἕνα μὲ τὴν πίστη καὶ πιά, μένοντας ἑνωμέ-
νη μὲ τὴν Ὀρθοδοξία, εἶναι ἀνίκητη, ἀκό-
μα καὶ σὲ τούτους τοὺς καιροὺς τῆς με-
γάλης ἀποστασίας. Κι οὔτε οἱ ἐχθροὶ τὴν
φοβίζουν πιὰ οὔτε οἱ προδοτικὲς φωνὲς
τὴ λυγίζουν.
Ἀκροζυγιάζεται τώρα στὴν πρόκληση
τῆς ἀποστασίας καὶ ἑτοιμάζεται γιὰ τὸ με-
γάλο, τὸ τελικό της ἅλμα: νὰ γίνει τὸ προ-
ζύμι τῆς μεγάλης ἀλλαγῆς! νὰ μεταδώσει
τὴν ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας σὲ ὅλα τὰ
πλάτη καὶ τὰ μήκη τῆς γῆς καὶ νὰ γίνει βα-
σιλεύουσα τῆς ψυχῆς τοῦ κόσμου!
ΟΣΩΤΗΡ2063