.........Τον χειμώνα του 1925
To 1925 στην πόλη Nome της Αλάσκας υπήρξαν κρούσματα διφθερίτιδας, μια επικίνδυνης ασθένειας που προκαλεί λοίμωξη του αναπνευστικού κυρίως σε παιδιά και μπορεί να οδηγήσει σε παράλυση και θάνατο.
Ο μοναδικός γιατρός της πόλης φοβήθηκε πως είναι πιθανό να ξεσπάσει επιδημία διφθερίτιδας στην μικρή πόλη.
Όμως το πιο κοντινό μέρος που είχε ορούς για την αντιμετώπισή της ήταν το Anchorage, που βρίσκεται 1.510 χλμ. μακριά από την πόλη.
Ο χειμώνας της Αλάσκα με δυνατούς ανέμους και με θερμοκρασίας κάτω από τους -30 βαθμούς Κελσίου δεν ευνοούσε την μεταφορά του φαρμάκου με αεροπλάνο.
Ο ορός εστάλη με τρένο αλλά το τρένο μπορούσε να καλύψει μόλις 425 χιλιόμετρα.
Έτσι για τα υπόλοιπα 1.085 χλμ., ο ορός θα μεταφερόταν με έλκηθρα που θα τα οδηγούσαν σκύλοι.
Πράγματι τα φάρμακα έφτασαν στην Nenana και από εκεί το πρώτο έλκηθρο πήρε τον δρόμο για την Nome.
Το πρόβλημα ήταν πως ο ορός, σύμφωνα με τους γιατρούς, θα μπορούσε να αντέξει τις παγωμένες θερμοκρασίες της Αλάσκα για μόλις 6 ημέρες. Έτσι έπρεπε να φτάσει μέσα σε αυτό το διάστημα στη Nome, αλλιώς όλα θα πήγαιναν στράφι.
20 έλκηθρα συμμετείχαν σε αυτόν τον μαραθώνιο ταχύτητας.
Τελευταίος πήρε τη σκυτάλη ο Νορβηγός Gunnar Kaasen στις 2 Φεβρουαρίου. Ο Κaasen είχε στις τάξεις του ένα σκύλο με το όνομα Balto, ο οποίος δεν είχε εκπαιδευτεί για να είναι οδηγός.
Εκείνη την ημέρα όμως έπρεπε να παίξει αυτόν τον ρόλο.
Μην μπορώντας να στηριχθεί στην όραση του και με την βοήθεια μόνο της όσφρησης του, διένυσε τα τελευταία 90 χιλιόμετρα της διαδρομής σώζοντας την ομάδα στον ποταμό Topkok και καταφέρνοντας να μείνει στο μονοπάτι, παρά τις δυσμενείς συνθήκες.
Το φάρμακο έφτασε στη Nome σε 5.5 ημέρες, σε μια διαδρομή που θα ήθελε πολλαπλάσιο χρόνο για να διανυθεί.
Περίπου 150 σκύλοι πήραν μέρος στην αποστολή, με την μεγαλύτερη απόσταση να καλύπτεται από έναν άλλο σκύλο, τον Togo, που διένυσε σχεδόν 420 χιλιόμετρα.
Όμως ο Balto έκοψε το νήμα, χωρίς να είναι εκπαιδευμένος, κάνοντας το τελευταίο σπριντ για να μην χαλάσει ο ορός.
Και πήρε την περισσότερη δόξα απ’ όλους.
Πλέον, το άγαλμά του βρίσκεται στο Anchorage αλλά και στο Central park της Νέα Υόρκης, για να τιμήσει το θάρρος την αποφασιστικότητα και την επιμονή του.
Γιατί 20 άνθρωποι και 150 σκυλιά, όπως ο Togo και ο Balto, έσωσαν μια πόλη από την επιδημία και έδωσαν έμπνευση ώστε να ενταθεί η έρευνα για την ανακάλυψη του εμβολίου που μείωσε τα κρούσματα της ασθένειας κατά 90% παγκοσμίως μέχρι το 2000.
https://www.e-daily.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου