Δραπέτης εἶναι ὁ πλοῦτος. Σήμερα πηγαίνει στὸν ἕναν, αὔριο στὸν ἄλλον. Καὶ ὄχι μόνο δραπέτης, ἀλλὰ καὶ κατασκευαστὴς δραπετῶν, ἀφοῦ αὐτοὺς ποὺ τὸν φυλᾶνε συχνὰ τοὺς κάνει δραπέτες. Πῶς θὰ μποροῦσε λοιπὸν αὐτὸς ὁ δραπέτης νὰ ἀσφαλιστεῖ;
Μὲ τρόπο ἀντίθετο ἀπ᾿ ὅ,τι οἱ ἄλλοι δραπέτες. Διότι οἱ ἄλλοι δραπέτες παραμένουν ὅταν φυλάσσονται, ἐνῶ αὐτὸς ὅταν φυλάσσεται, φεύγει, ὅταν ὅμως σκορπίζεται, μένει. Ἐὰν σοῦ φαίνεται παράδοξο αὐτὸ ποὺ λέγεται, μάθε το ἀπὸ τοὺς γεωργούς. Διότι κι ἐκεῖνοι ἐὰν κλειδώσουν τὸ σιτάρι στὸ σπίτι καὶ τὸ καταχωνιάσουν, τὸ παραδίδουν στὸν σκόρο καὶ στὸ σκουλήκι καὶ τὸ χάνουν. Ἂν ὅμως τὸ σκορπίσουν στὰ χωράφια, ὄχι μόνο τὸ διατηροῦν, ἀλλὰ καὶ τὸ κάνουν περισσότερο. Ἔτσι κι ὁ πλοῦτος, ὅταν κλειδώνεται μέσα σὲ χρηματοκιβώτια καὶ εἶναι ἀσφαλισμένος μὲ πόρτες καὶ ἀμπάρες καὶ παραχώνεται στὴ γῆ, δραπετεύει γρήγορα. Ἂν ὅμως, ὅπως ὁ γεωργὸς σκορπίζει τὸ σιτάρι μέσα στὸ χωράφι, ἔτσι κι ἐσὺ τὸν σκορπίσεις στὰ πεινασμένα στομάχια τῶν φτωχῶν, ὄχι μόνο δὲν δραπετεύει, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ ἐκεῖ αὐξάνεται καὶ γίνεται περισσότερος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου