-του ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ, θεολόγου- καθηγητού
Είναι γνωστό πως η δύση του ταραγμένου 20ου αιώνα σήμανε και το τέλος των ιδεολογιών. Γίναμε μάρτυρες ραγδαίων κοσμογονικών αλλαγών και πρωτοφανών ανατρεπτικών καταστάσεων, οι οποίες δεν έχουν προηγούμενο στην ανθρώπινη ιστορία. Κάτω από την τρομερή και πρωτοφανή αυτή αμφισβήτηση, η ανθρωπότητα ζει μια από τις πιο ασφυκτικές πνευματικές αφασίες. Ο κόσμος σήμερα βιώνει τη χειρότερη πνευματική σύγχυση όλων των εποχών. Απόδειξη η ανάδυση νοσηρών, μυστικιστικών και παράλογων θρησκευτικών σχημάτων, προϊόντα του δαιδαλώδους πλέγματος της εφιαλτικής «Νέας Εποχής», τα οποία τείνουν να καταλάβουν την παραδοσιακή θρησκευτικότητα της ανθρωπότητας.
Ένα τέτοιο θρησκευτικό μόρφωμα, το οποίο αναδύθηκε τεχνηέντως από τα αραχνιασμένα χρονοντούλαπα της ιστορίας, είναι το παγκόσμιο φαινόμενο Νεοπαγανισμού, ως προσπάθεια αναβίωσης αρχαίων εγκαταλειμμένων πρωτογόνων θρησκειών και τελετουργιών. Στην πραγματικότητα όμως είναι ένα καινοφανές παραθρησκευτικό φαινόμενο, το οποίο απλά δανείζεται κάποια στοιχεία των αρχαίων παγανιστικών θρησκειών, τα αναμιγνύει με τη σύγχρονη μαγεία και τον αποκρυφισμό, προκειμένου να εξυπηρετήσει τους στόχους της «Νέας Εποχής».
1. Σχέση νεοπαγανισμού και «Νέας Εποχής»
Το φαινόμενο του νεοπαγανισμού έχει σαφέστατα νεοεποχίτικη προέλευση και υφή. Ο π. Κυριακός Τσουρός το χαρακτήρισε σε άρθρο του ως μια «ατραπό της Νέας Εποχής». Είναι γνωστό πως η Θεοσοφία της Έλενας Μπλαβάτσκυ είναι η μήτρα του αποκρυφισμού της «Νέας Εποχής» και η Άννα Μπεζάντ, και η Αλίκη Μπέιλι είναι οι πραγματικοί θεμελιωτές της. Ταυτόχρονα η Μπλαβατσκυ είναι εκείνη η οποία ανέσυρε από την αφάνεια τα αρχαία ειδωλολατρικά θρησκεύματα, τα οποία ενέταξε στο θεοσοφικό της σύστημα, ως δήθεν «αρχαία σοφία». Όλα τα θρησκεύματα, κατ' αυτήν, έχουν αλήθειες και καμιά θρησκεία δεν έχει την πλήρη αλήθεια, αλλά η αλήθεια βρίσκεται στη συνένωση όλων των θρησκειών! Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο τα αρχαία ειδωλολατρικά θρησκεύματα, αναβίωσαν και βρήκαν τη θέση τους και τους οπαδούς τους στους σύγχρονους χρόνους.
Ολόκληρο το σύστημα του νεοπαγανιστικού φαινομένου είναι βαθύτατα διαποτισμένο από τις δοξασίες, τις πρακτικές και τις επιδιώξεις της Θεοσοφίας και της «Νέας Εποχής». Επιγραμματικά επισημαίνουμε την πίστη στο απρόσωπο «θείον» της «Νέας Εποχής». Η «θεία αρχή» του νεοπαγανισμού είναι το απρόσωπο «Εν», το οποίο «εκδιπλώνεται» στις διάφορες «θεότητες», οι οποίες είναι, είτε απρόσωπες φυσικές δυνάμεις, είτε ιδεατά αρχέτυπα, είτε προσωποποιημένες φυσικές δυνάμεις, είτε εξελιγμένες ανθρώπινες υπάρξεις. Ο πανθεϊσμός του νεοπαγανισμού, εκφράζει σαφώς τον νεοεποχίτικο πανθεϊσμό. Η δήθεν «θεότητα» του ανθρώπου, η απουσία καλού και κακού η πίστη σε «θεϊκές δυνάμεις» της φύσεως και «θεϊκά» όντα (θεούς, δαίμονες), τα οποία υποτίθεται ότι παίζουν καθοριστικό ρόλο στη ζωή των ανθρώπων, είναι κοινές δοξασίες της «Νέας Εποχής» και του νεοπαγανισμού. Το ίδιο και η πίστη στην ειμαρμένη και στην μετενσάρκωση. Η γοητεία επίσης της μαγείας και όλων των αποκρυφιστικών πρακτικών, όπως η μαντική. Ακόμα και το πανθρησκειακό όραμα της «Νέας Εποχής» είναι όραμα και επιδίωξη του νεοπαγανισμού. Αυτό τον ρόλο παίζει το λεγόμενο «Παγκόσμιο Συμβούλιο Εθνικών Θρησκειών» και η λεγόμενη «Εκκλησία όλων των κόσμων», δύο παγκόσμιες παγανιστικές ομοσπονδίες!
Συμπερασματικά λοιπόν τονίζουμε ότι το νεοπαγανιστικό φαινόμενο είναι γνήσιο τέκνο της «Νέας Εποχής», της οποίας εξυπηρετεί τους στόχους. Ήτοι: λειτουργεί ως ο πιο πρόσφορος αγωγός του αποκρυφισμού, μέσω των εθνικών παραδόσεων και μυθολογιών. Επί πλέον λειτουργεί ως «εκπορθητικός κριός», ως ομάδα κρούσεως στα χριστιανικά κράτη, δημιουργώντας έριδες, εγείροντας έναν περίεργο θρησκευτικό εθνικισμό, για να χτυπηθεί ο «διεθνιστικός» κατά τους νεοπαγανιστές Χριστιανισμός, ο οποίος συνθλίβει τις «αυτόχθονες εθνικές θρησκευτικές παραδόσεις»!
2. Σύντομα ιστορικά στοιχεία
Ιστορικά ο Νεοπαγανισμός έλκει τις ρίζες του στις αλλόκοτες θεωρίες του Πλήθωνα τον 15ο αιώνα, του Μπαίμε τον 17ο αιώνα, τους ρομαντικούς και τους φυσιοκράτες του 19ου αιώνα, και γενικά στο αντιχριστιανικό κλίμα του λεγομένου ευρωπαϊκού διαφωτισμού. Η Θεοσοφία, όπως προαναφέραμε, στα μισά του 19ου αιώνα, αναβίωσε τον αρχαίο παγανισμό, και ως νεοπαγανισμός πια, απηχεί τις αρχές και τις δοξασίες της. Στα 1888 ιδρύθηκε από τρεις άγγλους αποκρυφιστές στο Λονδίνο ο ναός της Ίσιδος - Ουρανίας, ο πρώτος καταγραμμένος νεοπαγανιστικός ναός. Στις αρχές του 20ου αιώνα έχουμε τη στροφή πολλών ευρωπαίων στον αποκρυφισμό και το σατανισμό, με πρωτοπόρο τον άγγλο αποκρυφιστή Άλιστερ Κρόολυ, ο οποίος στο νεοσατανιστικό του σύστημα ανάμειξε και πάμπολλα στοιχεία του αρχαίου παγανισμού. Δεν είναι τυχαίο πως η αγαπημένη φιγούρα του ήταν ο τραγόμορφος αρχαιοελληνικός «θεός» Πάνας. Ουσιαστικός εμπνευστής και πρωτεργάτης στην ανάπτυξη του νεοπαγανιστικού φαινομένου υπήρξε ο επίσης άγγλος αποκρυφιστής Τζέραλντ Γκάρντνερ, ο οποίος με τη βοήθεια, της διαβόητης γηραιάς μάγισσας Τσάτερμπουρχ, σύστησε την μαγικοπαγανιστική θρησκεία Wicca, η οποία είναι ανάμειξη της μαγείας, του σατανισμού του Κρόουλυ, στον οποίο είχε θητεύσει, και του παγανιστικού δρυιδισμού. Η αποποινικοποίηση της μαγείας στην Αγγλία το 1954 έπαιξε τεράστιο ρόλο στην ανάπτυξη και τη διάδοση του νεοπαγανιστικού δρυιδισμού και τη λατρεία της «Μεγάλης Θεάς» της Wicca. Σε ελάχιστο χρόνο ο νεοπαγανισμός διαδόθηκε σε όλη τη Μ. Βρετανία, στην Ευρώπη, στην Αμερική και σε όλο τον κόσμο. Διάφορες περιθωριακές ομάδες, όπως των χίπεις, υιοθέτησαν τον παγανισμό. Επίσης η λατρεία της «Μεγάλης Θεάς» του δρυιδιικού παγανισμού συνδέθηκε με το οικολογικό κίνημα και τη φυσιολατρία. Σταθμό στην ανάπτυξη και τη διάδοση του νεοπαγανισμού υπήρξε το 1979 το μπεστ σέλερ της αμερικανίδας σατανίστριας Στάρχοουκ, «Σπειροειδής χορός: Μια αναγέννηση της αρχαίας θρησκείας της μεγάλης θεάς», η οποία σύνδεσε το σατανισμό με τον κέλτικο παγανισμό. Το 1998 συστήθηκε και το «Παγκόσμιο Συμβούλιο Εθνικών Θρησκειών» στη Βίλνα της Λιθουανίας, μια ομοσπονδία του παγκόσμιου νεοπαγανισμού. Το 2004 έγινε το συνέδριο αυτού του παγκόσμιου οργανισμού στην Αθήνα. Δε μπορούμε τέλος να παραβλέψουμε το γεγονός, πως η κατάρρευση του μαρξισμού, ενίσχυσε το νεοπαγανισμό, ως μια περίεργη μετάγγιση δυναμικού από τον αθεϊσμό στον παγανισμό!
3. Η κατάσταση στην Ελλάδα
Τα πρώτα σπέρματα του Νεοπαγανισμού στην Ελλάδα ανάγονται στα μισά του 19ου αιώνα, τα οποία έφεραν στην χώρα μας διανοούμενοι από την Ευρώπη, επηρεασμένοι από τους ρομαντικούς τους κλασικιστές και βέβαια από το αντιχριστιανικό ευρωπαϊκό πνεύμα. Το αρχαιολατρικό κίνημα άρχισε να ανδρώνεται στα χρόνια του μεσοπολέμου. Αλλά η πραγματική ανάπτυξή του έγινε στα τέλη του περασμένου αιώνα. Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 άρχισαν να κυκλοφορούν κάποια περιοδικά με «ελληνοκεντρικό» περιεχόμενο. Παράλληλα άρχισαν να εμφανίζονται ορισμένοι σύλλογοι και σωματεία έχοντας σκοπό να κάνουν γνωστές στους νεοέλληνες τις αξίες της αρχαίας Ελλάδος. Όμως απώτερος και πραγματικός σκοπός τους είναι η αναβίωση της αρχαιοελληνικής ειδωλολατρικής θρησκείας. Η τακτική τους πολλές φορές είναι παραπλανητική, διότι εμφανίζονται ως δήθεν «φορείς μελέτης του αρχαιοελληνικού πολιτισμού», ως «σχολές εκμάθησης της αρχαίας ελληνικής γλώσσας», ως «φιλοσοφικά εργαστήρια», ως «καλλιτεχνικοί όμιλοι», ως «σωματεία φυσιολατρίας και εκδρομών», κ.α. Μέσα όμως από τις δραστηριότητές τους διαδίδουν τις δοξασίες τους και στρατολογούν τους οπαδούς τους. Κάποιες από τις ομάδες αυτές ζητούν από την Πολιτεία να τους δοθεί άδεια λειτουργίας ευκτήριου οίκου και αναγνώριση θρησκευτικής οντότητας. Κάποιες άλλες απαξιούν να ζητήσουν αναγνώριση, ανεγείρουν ναούς σε ιδιωτικά οικόπεδα και ασκούν θρησκευτικές τελετουργίες, διότι θεωρούν την Ελληνική Πολιτεία ως κατοχή κατά των «γνησίων Ελλήνων», που είναι μόνον οι νεοπαγανιστές! Κάποιες άλλες τελούν ιεροπραξίες στην ύπαιθρο και κοντά σε αρχαιολογικούς χώρους. Οι πιο γνωστή κατ' έτος εκδήλωσή τους γίνεται στον Όλυμπο, τα «Προμήθεια», όπου ντύνονται χλαμύδες και τελούν ιεροπραξίες και άλλες εκδηλώσεις. Άλλες ιεροπραξίες τους είναι τα ηλιοστάσια και οι ισημερίες. Αρέσκονται επίσης να τελούν κατ' έτος τελετές σε ιστορικούς χώρους και μνημεία, όπως τις Θερμοπύλες, το Μαραθώνα, τη Σαλαμίνα, και αλλού για να δείξουν έτσι, ότι δήθεν τιμούν εκείνοι περισσότερο από εμάς τους μη παγανιστές τους αρχαίους μας προγόνους και την πατρίδα.
Θα σας παρουσιάσω σήμερα έναν άγνωστο κόσμο, ο οποίος ζει, κινείται και δρα δίπλα μας, συνήθως παρασκηνιακά, γεμάτος μίσος και εκδικητική μανία, εναντίον όσων δεν ασπάζονται τις δοξασίες και τις πρακτικές του. Ίσως κάποιοι ξαφνιαστούν, όταν ακούσουν ότι κινδυνεύει ακόμα και η ζωή τους από τον τυφλό φανατισμό τους, από τον απίστευτο φονταμενταλισμό που καλλιεργείται σε πολλές από τις νεοπαγανιστικές ομάδες.
http://old.imd.gr/articles/top/neopaganism/1414
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου