ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ΛΟΥΚΑ. ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ ΚΟΡΗΣ ΤΟΥ ΙΑΕΙΡΟΥ ΚΑΙ ΑΙΜΟΡΟΟΥΣΗΣ.
Διδάσκοντας κάποτε ὁ Ἰησοῦς τούς ἀνθρώπους ἀγαπητοί μου, ἐπεσήμανε: «...ἐάν ἔχητε πίστιν ὡς κόκκον σινάπεως, ἐρεῖτε τῷ ὄρει τούτω, μετάβηθι ἐντεύθεν ἐκεῖ, καί μεταβήσεται, καί οὐδέν ἀδυνατήσει ὑμῖν». Πολύ ὑπέροχο αὐτό! Νά ἔχει ὁ ἄνθρωπος τέτοια πίστη, ὥστε νά μπορεῖ νά κάνει θαύματα. Βεβαίως ὅλοι ἔχουμε πίστη. Ἀκόμα καί κάποιος πού μπορεῖ νά μήν εἶναι καί τόσο «ζεστός» μέ τά τῆς Ἐκκλησίας. Συζητήσεως γενομένης, θά πεῖ πώς πιστεύει. Παρ΄ὅλη ὅμως τήν πίστη μας, μποροῦμε νά κάνουμε θαύματα; Ἐδῶ νομίζω πώς προσγειωνόμαστε ἀπότομα!
Τώρα κάποιος μπορεῖ νά ἀντιτείνει: «Μά καλά. Γιά νά ἀποδεικνείεις ὅτι εἶσαι πιστός, θά πρέπει νά μπορεῖς νά κάνεις καί θαύματα; Ὅλοι οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, ἦταν καί θαυματουργοί;». Ἡ ἐρώτηση δέν εἶναι ἄνευ οὐσίας. Σίγουρα, ὅσοι ἅγιοι συγκαταλέγονται στό συναξαριστή, δέν ἦταν ὅλοι καί θαυματουργοί. Καί βεβαίως τό ὅτι δέν κάνεις θαύματα, δέν σημαίνει ὅτι δέν πιστεύεις. Ἐδῶ ὅμως τίθεται πλέον τό μεγάλο ἐρώτημα: «Τελικά, τί εἶναι πίστη; Πῶς εἶναι, νά τή μάθουμε καί νά τήν ἔχουμε ὅλοι;».
Πραγματικά εἶναι πολύ μεγάλο τό ἐρώτημα καί δέν εἶναι τόσο ἀπλό νά ἀπαντηθεῖ καί εἰδικά στά λίγα λεπτά ἑνός κηρύγματος. Μήπως γιατί ἀκριβῶς δέν ἔχουμε αὐτή τήν πίστη; Ὅμως ὁ Χριστός τό λέει τόσο εὔκολα καί τόσο ἀπλά, πού δέν μπορεῖς νά τό προσπεράσεις «ἐλαφριᾷ τῇ καρδίᾳ». Κάτι ὅμως πού μπορεῖ νά μᾶς ἀναπαύσει στό ἐρώτημα περί πίστεως, εἶναι πώς σίγουρα τό νά μήν μπορεῖς νά κάνεις θαύματα, δέν σημαίνει ὅτι εἶσαι ἄπιστος.
Κι αὐτό γιατί τό θαῦμα δέν τό κάνει ὁ ἄνθρωπος, ἀκόμη καί ὡς ἅγιος, ἀλλά ὁ Θεός! Ὁ ἄνθρωπος γίνεται ἀπλά ἕνας δρόμος, μία σκάλα, γιά νά ἔρθει στή γῆ, ἡ ἀγιαστική καί θαυματουργός Θεία δύναμη. Νά προσέξουμε! Ἡ θαυματουργία εἶναι χάρισμα! Κάτι πού σημαίνει πώς δέν ἀποκτᾶται νομοτελειακά. Δηλαδή ἐπειδή τηρῶ τά διατεταγμένα τῆς πίστεως, ἀκόμη κάποτε καί μέ ἕνα τρόπο ζηλωτικό, δέ συνεπάγεται πώς θά λάβω κάποια δύναμη ἐκ Θεοῦ! Δέν ὑπάρχουν ἰσοδύναμα στήν πίστη!
Γιατί; Γιατί ὁ Θεός εἶναι πρόσωπο! Κάτι πού σημαίνει ὅτι εἶναι ἐλεύθερος! Δηλαδή ὅτι δέν εἶναι ὑποχρεωμένος νά μᾶς ἀκολουθεῖ παντοῦ καί πάντα. Μᾶλλον αὐτό ἀφορᾶ σίγουρα ἐμᾶς. Γι αὐτό καί μᾶς καλεῖ νά Τόν ἀκολουθήσουμε. Ἐμεῖς Αὐτόν! Μάλιστα πῶς; Σηκώνοντας τό σταυρό μας, «...ὅστις θέλει ὁπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἐαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθήτω μοι». Καλιεργώντας αὐτοῦ τοῦ εἴδους τήν πίστη, μπορεῖ νά λάβουμε κάποιο χάρισμα...
Δηλαδή νά εὐλογήσει ὁ Θεός τήν πίστη μας! Νά βρεῖ τόπο νά ἀναπαυθεῖ μέσα μας καί γύρω μας. Γιατί αὐτό δίνει τή δυνατότητα σέ κάποιον ἀπό ἐμᾶς νά λειτουργοῦμε θαυματουργικά. Ὅταν ὁ Θεός ἐπευλογεῖ τήν πίστη μας.
Ὅμως τό νά συμβεῖ ἕνα θαῦμα διά τῆς πίστεως κάποιου, εἶναι πολύ ὑψηλό δεδομένο. Δέν ὑπάρχει κάτι ποιό χαμηλό; Ποιό βατό; Ποιό προσιτό γιά ἐμᾶς; Ἔτσι γιά νά μήν μᾶς πάρει ἀπό κάτω; Νά μήν ἀπελπιστοῦμε...γιά τήν πίστη μας; Βεβαίως καί ὑπάρχει! Καί δέν εἶναι καθόλου μία ἀπλή παρηγορία καί μία κατωτερότητα, ἀλλά κάτι πολύ σπουδαίο καί σημαντικό, πού χρειαζόμαστε πάντοτε ὅλοι στή ζωή. Ἰδιαίτερα τή δύσκολη αὐτή περίοδο τῆς πανδημίας πού ἔχει προκύψει καί μᾶς βάζει πολλά δύσκολα...
Κάποια ἀπό αὐτά εἶναι ὁ φόβος, ἡ ἀνησυχία, ἡ ταραχή, ἡ ἀμφιβολία, ἡ καχυποψία...Δημιουργεῖται μεταξύ μας μία κατάσταση πού δέ βοηθάει τή συνύπαρξή μας. Ἡ ὁποία συνύπαρξη εἶναι ἀναπόφευκτη. Βεβαίως ἐδῶ κάποιοι θά ἀντιτείνουν: «Μά καλά. Εἶναι κακό νά φοβᾶμαι μήν κολήσω; Εἶναι λάθος νά προσέχω γι αὐτό;» Βεβαίως καί δέν εἶναι λάθος. Ἀντιθέτως φανερώνει σοβαρότητα καί ὑπευθηνότητα καί πρέπει ὅλοι νά προσέχουμε καί νά τηροῦμε τά μέτρα γιά τό καλό μας.
Δέν θά πρέπει ὅμως νά πανικοβαλόμαστε καί νά ἀρχίσουμε νά ἐνοχοποιοῦμε τή ζωή καί τούς γύρω μας. Μπορεῖ νά μήν εἶναι εὔκολα ἀντιληπτό, ἀλλά ὁ κίνδυνος μίας μεγάλης ἀκαταστασίας μεταξύ μας καί ἑνός διχασμοῦ, δέν εἶναι πολύ μακριά! Ἡ ὅποια καχυποψία νά μήν διογκωθεῖ! Νά εἰρηνεύσουμε! Νά ὑσηχάσουμε! Νά ἔχουμε θᾶρρος. Νά μή χάσουμε τήν ἀγάπη. Νά μή χάσουμε τήν ἐλπίδα. Νά μποροῦμε νά κατανοῦμε τήν ἀδυναμία τοῦ ἄλλου. Νά νοιώσουμε δυνατοί. Δηλαδή τελικά νά ἔχουμε πίστη!
Αὐτά εἶναι τά πιό εὔκολα, τά πιό χαμηλά, τά πιό βατά γιά ἐμᾶς πού ἀναφέραμε λίγο πιό μπροστά. Ἡ πίστη τό πρώτο πού θά πρέπει νά μᾶς δίνει, εἶναι ἡ βεβαιότητα. Ἡ σιγουριά. Ἡ ἀσφάλεια. Γιατί; Γιατί εἶμαι μέ τό Θεό! Γιατί νά ἀνησυχῶ καί νά ἀμφιβάλω, παραπάνω ἀπό τό κανονικό; Μήπως ἀπουσιάζει ὁ Θεός ἀπό τόν κόσμο; Σίγουρα ὄχι. Καί ὄχι μόνο δέν ἀπουσιάζει, ἀλλά ἐργάζεται καί γι αὐτόν, ὅπως τονίζει στό κατά Ἰωάννην ἱερό Εὐαγγέλιο ὁ Χριστός: «...ὁ πατήρ μου ἔως ἄρτι ἐργάζεται καγώ ἐργάζομαι...».
Τότε λοιπόν τί; Πῶς θά πρέπει νά σταθῶ; Πῶς θά πρέπει νά λειτουργήσω; Ποῦ ἐπάνω νά βασιστῶ γιά νά μήν πέσω; Μά ποῦ ἀλλοῦ; Στήν πίστη! Στήν πίστη ὅπως μᾶς τή διδάσκει ὁ πολύ ἀγαπητός σέ ὅλους μας, ἅγιος Παΐσιος.Τί μᾶς συμβουλεύει; «Κάνε ἐσύ ὅ,τι μπορεῖς καί τά ἄλλα ἄφησέ τα στό Θεό!» Δέν μπορεῖ τό χάπι νά εἶναι δίπλα μου κι ἐγώ νά ἀπαιτῶ ἀπό τό Θεό νά μέ κάνει καλά!
Κάπως ἔτσι μίλησε ὁ Χριστός στόν Ἰάειρο τοῦ ὁποίου τήν κόρη ἀνέστησε καί στήν αἱμοροοῦσα τῆς ὁποίας τήν αἱμοραγία θεράπευσε. Ἡ πίστη σου σέ ἔσωσε εἶπε στήν αἱμοροοῦσα. Ἐχε πίστη καί μήν λιγοψυχεῖς εἶπε στόν Ἰάειρο. Ὁ Θεός δέ λείπει ποτέ ἀπό κοντά μας καί γι αὐτό θά πρέπει νά αἰσθανόμαστε ἀσφάλεια. Ἀρκεῖ ἐμεῖς νά μποροῦμε νά ἀκουμπᾶμε ἔστω τήν ἄκρη τοῦ ἐνδύματός Του, κι αὐτό δέν εἶναι τόσο ἀπλό. Θέλει προσοχή καί μία διαρκῆ ἀναζήτηση τοῦ ἐλέους Του, ἔτσι ὥστε καί ἡ πίστη μας νά εὐλογεῖται ἀπ΄ Αὐτόν!. Γένοιτο!
π.Φιλιππος Μπεναζης Ι.Ν.Αγιου Νικολαου Δραμας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου