Τούτο τ΄ άψυχο κουρέλι μου ματώνει την ψυχή,
Και των αστεριών η λάμψη μεγαλώνει την πληγή,
Θέλω να βρω το κουράγιο μέχρι τέλους ν΄ανεβώ,
Μην χαθώ μεσ΄τα ρουμάνια μακρυά απ΄ τον Θεό.
Είναι λύτρωση ,είναι χάρη, είναι βάλσαμο σωστό,
Όταν θα με δεις να κλαίω και γιαυτό δεν θα νοιαστώ,
Όταν δάκρυα κυλήσουν από τ΄ακροτσίνορα,
Και απ΄το κρύο ασφαλίσουν της ψυχής τα σύνορα.
Α.ΠΕΤΡΙΤΗΣ 06ΜΑΙΟΥ2022
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου