Η ΔΟΞΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΔΟΞΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

  «Μετεμορφώθη ἔμπροσθεν αὐτῶν» 

Μεγάλη ἑορτὴ γιορτάζουμε σήμερα, ἀδελφοί, τὴ Μεταμόρφωση τοῦ Σωτῆρος. Εἶναι τόσο μεγάλη, ὥστε ἂν τυχει να ειναι Κυριακη σήμερα , δὲν ψάλλουμε τίποτε ἀναστάσιμο ἀλλὰ μόνο τὰ τῆς ἑορτῆς. Ἀλλὰ τί γιορτάζουμε σήμερα; Σήμερα ὁ Κύριος ἀνέβηκε στὸ ὄρος Θαβὼρ μαζὶ μὲ τοὺς ἁγίους Ἀποστόλους Πέτρο, Ἰάκωβο καὶ Ἰωάννη καὶ ἐκεῖ «μετεμορφώθη ἔμπροσθεν αὐτῶν»· μεταμορφώθηκε μπροστά τους. Τὸ πρόσωπό Του ἔγινε λαμπρὸ σὰν τὸν ἥλιο καὶ τὰ ἐνδύματά Του λευκὰ σὰν τὸ φῶς. Τί σημαίνει ὅμως αὐτὸ τὸ γεγονός; Γιατί τὸ γιορτάζουμε; Ἂς δοῦμε πολὺ σύντομα τί εἶναι ἡ Μεταμόρφωση τοῦ Κυρίου καὶ τί σημασία ἔχει γιὰ τὸν ἄνθρωπο.

1. Μιὰ ἀκτίνα ἀπὸ τὴ θεότητά Του!

 Μεταμορφώνομαι σημαίνει ἀλλάζω μορφή, γίνομαι κάτι ποὺ δὲν ἤμουν προηγουμένως. Στὶς μυθολογίες τῶν ἀρχαίων λαῶν περιλαμβάνονται διάφορες μεταμορφώσεις θεῶν καὶ ἀνθρώπων. Ἡ Μεταμόρφωση ὅμως τοῦ Σωτῆρος εἶναι κάτι ἐντελῶς διαφορετικό. Δὲν εἶναι μύθος ἀλλὰ ἱστορικὸ γεγονός, γιὰ τὸ ὁποῖο ἔδωσαν τὴ μαρτυρία τους ὅσοι τὸ ἔζησαν. Γεγονὸς ἱερό, ὑπερφυσικὸ καὶ πολὺ τιμητικὸ γιὰ τὸν ἄνθρωπο. Ὁ Κύριος κατὰ τὴ Μεταμόρφωσή Του δὲν ἔγινε κάτι ποὺ δὲν ἦταν προηγουμένως, ἀλλὰ φανέρωσε ποιὸς ἦταν προαιωνίως. Δηλαδή; Δὲν ἔγινε τότε λαμπρός· ἦταν πάντοτε λαμπρός, «φῶς ἐκ φωτός», ὅπως ὁμολογοῦμε στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως. Εἶναι Φῶς ποὺ προῆλθε, γεννήθηκε «πρὸ πάντων τῶν αἰώνων» «ἐκ φωτός», ἀπὸ τὸ Φῶς, τὸν Πατέρα. Ὁ Κύριος ὅμως κατὰ τὴν ἐνανθρώπησή Του «ἐκένωσεν ἑαυτόν» (Φιλιπ. β´ 7), «ἄδειασε» τὸν Ἑαυτό του· δὲν ἔχασε τότε τὴ θεϊκή Του δόξα, ἀλλὰ τὴν ἔκρυψε κάτω ἀπὸ τὴν ταπεινὴ ἀνθρώπινη μορφὴ ποὺ προσέλαβε. Καὶ τώρα, κατὰ τὴ Μεταμόρφωσή Του, ἄφησε νὰ φανεῖ μιὰ ἀκτίνα ἀπὸ τὴ θεότητά Του· φανέρωσε στοὺς πιὸ ἐκλεκτοὺς μαθητές Του κάτι ἐλάχιστο ἀπὸ τὸ ὑπερβάλλον μεγαλεῖο τῆς θεϊκῆς Του δόξας. Ἡ Μεταμόρφωση τοῦ Κυρίου σημαίνει ὅτι ὁ Κύριος δὲν ἦταν μόνο ἄνθρωπος· ἦταν καὶ Θεός. Ἦταν ὁ ἐνανθρωπήσας Υἱὸς τοῦ Θεοῦ. Ἡ Μεταμόρφωση τοῦ Κυρίου ἦταν θεοφάνεια, ἔνδοξη φανέρωση τοῦ Θεοῦ, ὄχι ὅμως σὰν τὶς θεοφάνειες στὴν ἐποχὴ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Τὸ τελείως μοναδικὸ μὲ τὴ Μεταμόρφωση ἦταν ὅτι τὸ φῶς τῆς θεότητος ἔλαμψε μέσα ἀπὸ τὸ ἀνθρώπινο σῶμα τοῦ Κυρίου. 

2. Μποροῦμε νὰ ἑνωθοῦμε μὲ τὸν Θεὸ 

Ἡ Μεταμόρφωση τοῦ Κυρίου ἦταν ἕνα μεγάλο στήριγμα γιὰ τοὺς μαθητὲς ἐν ὄψει τοῦ Πάθους Του καὶ ἐπιβεβαίωση τῆς σημαντικότερης ἀλήθειας τοῦ κηρύγματος ποὺ ἐπρόκειτο νὰ κηρύξουν: ὅτι ὁ Κύριος εἶναι Θεάνθρωπος. Αὐτὸ διδασκόμαστε ἀπὸ τὸ Κοντάκιο τῆς ἑορτῆς: «Ἐπὶ τοῦ ὄρους μετεμορφώθης… ἵνα ὅταν σε ἴδωσι σταυρούμενον, τὸ μὲν Πάθος νοήσωσιν ἑκούσιον, τῷ δὲ κόσμῳ κηρύξωσιν ὅτι σὺ ὑπάρχεις ἀληθῶς τοῦ Πατρὸς τὸ ἀπαύγασμα». Πέρα ἀπὸ αὐτὸ οἱ πιστοὶ ὅλων τῶν αἰώνων γιορτάζοντας τὴν Μεταμόρφωση ὁμολογοῦμε ὅτι ὁ Ἀρχηγὸς τῆς πίστεώς μας δὲν εἶναι κοινὸς ἄνθρωπος ἀλλὰ Θεάνθρωπος, ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, τέλειος Θεός, ὁ Ὁποῖος ἔγινε ἄνθρωπος γιὰ τὴ σωτηρία μας· καὶ ὅτι ἡ Πίστη μας δὲν εἶναι ἁπλὴ θρησκεία, ἀνθρώπινο κατασκεύασμα, ἀλλὰ ἀποκάλυψη τοῦ μόνου ἀληθινοῦ Θεοῦ. Ἐπίσης ἡ Μεταμόρφωση τοῦ Κυρίου δηλώνει ὅτι ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ ἑνωθεῖ μὲ τὸν Θεὸ χωρὶς νὰ καταστραφεῖ ἡ ἀνθρώπινη φύση του καὶ χωρὶς νὰ διαλυθεῖ ἡ προσωπικότητά του. Μὰ πῶς μπορεῖ ὁ χωματένιος ἄνθρωπος νὰ ἑνωθεῖ μὲ τὸν ἄπειρο Θεό, μὲ τὸ πῦρ τῆς θεότητος, καὶ νὰ παραμείνει ἀβλαβής; Τὸ δοξασμένο σῶμα τοῦ Κυρίου στὸ ὄρος Θαβὼρ ἀποτελεῖ τὴ διαβεβαίωση ὅτι ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ μποροῦμε πλέον νὰ ἑνωθοῦμε οἱ ἄνθρωποι μὲ τὸν Θεό. Ὡς μέλη τοῦ σώματός Του, τῆς Ἐκκλησίας Του, διὰ τῶν ἱερῶν Μυστηρίων καὶ τῆς ἀσκήσεως τῶν ἀρετῶν, μποροῦμε νὰ γίνουμε κατοικητήρια τῆς Ἁγίας Τριάδος. Ἡ Μεταμόρφωση τοῦ Κυρίου εἶναι φανέρωση τῆς δόξας τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία γίνεται καὶ δόξα τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ Μεταμόρφωση τοῦ Κυρίου, μαζὶ μὲ τὸν Ὁποῖο ἐμφανίσθηκαν «ἐν δόξῃ» οἱ δίκαιοι Μωυσῆς καὶ Ἠλίας (βλ. Λουκ. θ´ 31), δίνει καὶ μία εἰκόνα τῆς μελλούσης μακαριότητος. Γράφει σχετικὰ ὁ θεόπτης ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος στὴν Α´ Καθολική του Ἐπιστολή (γ´ 2-3): Ἀγαπητοί, ἀπὸ τώρα εἴμαστε παιδιὰ τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ δὲν μᾶς ἔχει φανερωθεῖ ἀκόμη τί θὰ γίνουμε. Γνωρίζουμε ὅμως ὅτι ὅταν ὁ Χριστὸς φανερωθεῖ κατὰ τὴν Δευτέρα Του Παρουσία, «ὅμοιοι αὐτῷ ἐσόμεθα, ὅτι ὀψόμεθα αὐτὸν καθώς ἐστι»· θὰ γίνουμε ὅμοιοι μ᾿ Αὐτὸν στὴ δόξα, διότι θὰ Τὸν δοῦμε ὅπως εἶναι, στὴν κατάσταση τῆς θείας Του δόξας, ἡ ὁποία θὰ καθρεπτισθεῖ καὶ θὰ λάμψει καὶ σ᾿ ἐμᾶς. Καὶ καθένας ποὺ κρατᾶ στέρεη αὐτὴν τὴν ἐλπίδα στὸ Χριστό, καθαρίζει τὸν ἑαυτό του ἀπὸ κάθε ἁμαρτία, ὅπως κι Ἐκεῖνος εἶναι καθαρὸς καὶ ἅγιος. Διότι μόνο οἱ ἁγνοὶ καὶ καθαροὶ θὰ ἀξιωθοῦν νὰ δοῦν τὸν Καθαρὸ καὶ Ἅγιο Θεό. 

 Μεγάλη γιορτὴ γιορτάζουμε σήμερα, ἀδελφοί, ποὺ διακηρύττει τὸ ἀπρόσιτο μεγαλεῖο τοῦ Θεοῦ μας καὶ τὴ θαυμαστὴ ἀγάπη Του· διακηρύττει καὶ τὸ μεγαλεῖο τοῦ θεωμένου ἀνθρώπου στὴν αἰώνια Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Λοιπὸν ἂς μὴν ξεχνιόμαστε στὴ γῆ, ἂς μὴ μᾶς κερδίζουν τὰ ἐφήμερα καὶ ἀσήμαντα. Μὲ τὰ μάτια στραμμένα στὸ ὄρος Θαβὼρ νὰ καθαριζόμαστε ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ νὰ ἀναπέμπουμε θερμὴ προσευχή: «Λάμψον καὶ ἡμῖν τοῖς ἁμαρτωλοῖς τὸ φῶς σου τὸ ἀΐδιον πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου· Φωτοδότα, δόξα σοι».

ΟΣΩΤΗΡ2160