Δὲν εἶναι οἱ θλίψεις ἡ ἀληθινὴ συμφορά, ἀλλὰ ἡ ἁμαρτία

 «Οὐδὲν δεινὸν τῶν ἀνθρωπίνων δεινῶν, ἀλλ᾿ ἡ ἁμαρτία μόνον, οὐ πενία, οὐ νόσος, οὐχ ὕβρις, οὐκ ἐπήρεια, οὐκ ἀτιμία, οὐ τὸ πάντων δοκοῦν ἔσχατον εἶναι τῶν κακῶν, ὁ θάνατος. Ὀνόματα γὰρ ταῦτά ἐστι μόνον τοῖς φιλοσοφοῦσι, συμφορῶν ὀνόματα, πραγμάτων ἔρημα· ἡ δ᾿ ἀληθὴς συμφορὰ τὸ προσκροῦσαι Θεῷ, καὶ ποιῆσαί τι τῶν μὴ δοκούντων αὐτῷ»». (Εἰς ἀνδριάντας Ὁμιλία Ε΄, PG 49, 70).

ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ

 Τίποτε δὲν εἶναι φοβερὸ ἀπὸ τὰ ἀνθρώπινα δεινὰ παρὰ μόνο ἡ ἁμαρτία· οὔτε ἡ φτώχεια, οὔτε ἡ ἀρρώστια, οὔτε ἡ προσβολή, οὔτε ἡ περιφρόνηση, οὔτε ὁ ἐξευτελισμός, οὔτε αὐτὸ ποὺ θεωρεῖται ὅτι εἶναι τὸ χειρότερο τῶν κακῶν, δηλαδὴ ὁ θάνατος. Διότι γιὰ κείνους ποὺ τὰ ἀντιμετωπίζουν κατὰ Θεόν, αὐτὰ εἶναι μόνο ὀνόματα, ὀνόματα συμφορῶν, χωρὶς πραγματικὸ περιεχόμενο. Ἡ ἀληθινὴ ὅμως συμφορὰ εἶναι τὸ νὰ προσκρούσει κανεὶς στὸν Θεὸ καὶ νὰ κάνει κάτι ποὺ δὲν ἀρέσει σ᾿ Αὐτόν.