Ὁ Αγιος Νεοµάρτυς Γεώργιος τῆς Σόφιας

Ο ἅγιος ἔνδοξος Νεομάρτυρας Γεωργιος,­

ποὺ ἑορτάζουμε στὶς 26

Μαρτίου, γεννήθηκε στὴ Σόφια

τῆς Βουλγαρίας τὸ 1407. Ἀπὸ μικρὸς

ἀγάπησε τὸν Κύριο μὲ εἰλικρινὴ καὶ ἄδολη­

 ἀγάπη, ἐφαρμόζοντας στὴ ζωή του μὲ

συνέπεια τὶς εὐαγγελικὲς ἐντολές. Ἦταν

νέος μὲ σπάνια εὐγένεια καὶ καθαρότητα

ψυχῆς. Καὶ ἡ ὡραιότητα αὐτὴ ­

ακτινοβολοῦσε καὶ στὴ μορφή του, δημιουργών­τας

στοὺς γύρω του ἀνθρώπους κλίμα

ἐμπιστοσύνης καὶ συμπάθειας.

Στὴν ἡλικία τῶν 30 ἐτῶν βρίσκουμε τὸν

Γεώργιο νὰ ὑπηρετεῖ τὴ θητεία του στὸν

Ὀθωμανικὸ στρατό. Συνέβη κάποια μέ­ρα

νὰ βρεθεῖ στὴν Ἀδριανούπολη τῆς

Θράκης γιὰ νὰ ἐπιδιορθώσει τὰ τόξα του

σὲ εἰδικὸ τεχνίτη. Τὴν ὥρα ἐκείνη, χωρὶς

νὰ δοθεῖ κάποια ἰδιαίτερη ἀφορμή, ὁ ­

τοξοποιὸς τεχνίτης ἄρχισε νὰ βλασφημεῖ τὸ

πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ. Τότε ὁ Γεώργιος

δὲν ἄντεξε. Ὕψωσε φωνὴ διαμαρτυρίας

καὶ μὲ ἱερὴ ἀγανάκτηση ἀνταπάντησε

στὸν ὑβριστή: Ἕνας εἶναι ὁ μεγάλος καὶ

ἀληθινὸς Θεὸς καὶ πάνσοφος Δημιουρ­γος,

ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός, ἐνῶ ὁ

ἰδικός σας ὁ Μωάμεθ, ὁ λεγόμενος Προ­

φήτης σας, εἶναι πλάνος.

Ἡ ὁμολογία τοῦ πιστοῦ στρατιώτη τοῦ

Χριστοῦ ἐρέθισε τοὺς παρευρισκόμενους

στὴν ἀγορὰ Τούρκους, ποὺ ὅρμησαν ­

ενάντια στὸν γενναῖο Ὁμολογητή. ­

Εξαγριωμένοι, ἀφοῦ τὸν ἔπιασαν καὶ τὸν ἔδεσαν

πισθάγκωνα, τὸν κτυποῦσαν ἀλύπητα

καὶ τὸν ἀπειλοῦσαν μὲ θάνατο. Καθὼς

ὅμως τὸν ἔφερναν μέσα ἀπὸ τοὺς δρό­

μους στὸν Δικαστή, κάποιοι χαιρέκακα

προσπαθοῦσαν νὰ τὸν λογχεύσουν καὶ

ἄλλοι τὸν σημάδευαν μὲ τὰ τόξα τους. Ὁ

ὑποψήφιος ὡστόσο Μάρτυρας τοῦ ­

Χριστοῦ ψέλλιζε ἀτάραχος κι εὐτυχισμένος

τὸν ψαλμικὸ στίχο: «Μακάριοι οἱ ἄμωμοι

ἐν ὁδῷ, οἱ πορευόμενοι ἐν νόμῳ Κυρίου».

Ὁ Δικαστής, ὅταν ἀντίκρισε μπροστά

του τὸ νεότατο αὐτὸ παλληκάρι, τὸν ­

Γεώργιο, καὶ εἶδε ποὺ ἔλαμπε τόσο ἀπὸ

τὴ θεία Χάρι, τὸν συμπάθησε πολὺ καὶ

προσπάθησε νὰ τὸν συγκινήσει μὲ δῶρα

καὶ ταξίματα:

–Λυπήσου τὰ νιάτα σου. Ἔλα σὲ μᾶς!

Εἶναι τόσο εὔκολο. Ἄλλαξε τὴν πίστη

σου. Πάρε πίσω ὅσα εἶπες γιὰ τὸν Προ­

φήτη μας. Καὶ νὰ ξέρεις, δῶρα πολλὰ καὶ

τιμὲς καὶ δόξα σὲ περιμένουν ἀπὸ μᾶς.

Ὁ Γεώργιος ὅμως ἄκουγε μὲ τέλεια

περιφρόνηση τὰ κολακευτικὰ λόγια τοῦ

Δικαστῆ. Ἄκαμπτος καὶ ἀσυμβίβαστος

τὸν κοίταξε στὰ μάτια καὶ θαρραλέα τοῦ

ἀπάντησε:

–Αὐτὸ ποὺ μοῦ ζητᾶς εἶναι ἀδύνατο νὰ

γίνει. Πιστεύω καὶ ὁμολογῶ ὅτι ὁ Κύριος

Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι ὁ Δημιουργὸς Θεὸς

καὶ Σωτήρας τοῦ κόσμου καὶ βασιλεύει

αἰώνια. Τὴν ὥρα ἐκείνη τὸ πλῆθος τοῦ

κόσμου ἀκούγοντας τὴν ὁμολογία τοῦ 

Γεωργίου, ἄρχισε μανιασμένο νὰ φωνάζει:

–Νὰ τιμωρηθεῖ ἀμέσως τώρα! Νὰ καεῖ

μπροστά μας ζωντανός! Ὁ Γεώργιος τότε

γαλήνιος στράφηκε στὸν Δικαστὴ καὶ τοῦ

εἶπε μὲ κάθε σοβαρότητα:

–Θὰ σοῦ χρωστῶ μεγάλη εὐγνωμοσύ­νη,

 ἂν μὲ ἀξιώσεις μὲ τέτοιο εἶδος μαρτυ­ρικου

 θανάτου νὰ βρεθῶ κοντὰ στὸν Κύριο­

μου καὶ νὰ ἑνωθῶ μαζί Του.

Ὁ Δικαστὴς ποὺ συμπαθοῦσε τὸν κα­

τηγορούμενο βρέθηκε σὲ ἀμηχανία. Καὶ

διέταξε πρὸς τὸ παρὸν νὰ τελειώσει ἡ

συν εδρία καὶ νὰ ὁδηγήσουν τὸν Μάρ­

τυρα στὴ φυλακή. Στὸν δρόμο ὁ Γεώρ­

γιος δέχθηκε νέους ὀνειδισμοὺς γιὰ τὴν

ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Ἄλλοι τὸν ἔφτυναν

εἰρωνικά, ἄλλοι τὸν χλεύαζαν χυδαῖα

καὶ ἄλλοι τὸν ἔσπρωχναν καὶ τὸν ­

κλωτσοῦσαν μὲ μίσος καὶ ὀργή. Ὁ Μάρτυρας

κοιτώντας τους ὅλους μὲ βλέμμα ἀνεξι­

κακίας καὶ πονώντας γιὰ τὴ σκληρότη­

τά τους, προσ ευχόταν στὸν Θεὸ νὰ τοὺς

συγχωρήσει.

Τὴν ἑπόμενη μέρα παρουσιάστηκαν οἱ

ἱεροδιδάσκαλοι τῶν Μωαμεθανῶν στὸν

Κυβερνήτη τῆς χώρας καὶ ἀπαίτησαν νὰ

θανατωθεῖ ὁ στρατιώτης τοῦ Χριστοῦ ­

Γεώργιος, ποὺ τόλμησε καὶ βλασφήμησε

τὸν Προφήτη τους. Σὲ λίγο ἀκολούθησε

καὶ πάλι νέα δίκη. Ὁ Δικαστὴς προσπά­

θησε νὰ καλοπιάσει μὲ περισσότερα τώ­

ρα ταξίματα καὶ γλυκόλογα τὸν Γεώργιο.

Ὅμως αὐτὸ ἦταν τελείως ἀδύνατο. Ὁ Γε­

ώργιος ἀσυμβίβαστος εἶχε προσανατο­

λίσει σταθερὰ τὴν πορεία του πρὸς τὸν

οὐρανό. Ἀνυποχώρητος ὁμολόγησε γι᾿

ἀκόμη μιὰ φορὰ μὲ φωνὴ ἰσχυρὴ τὴν πί­στη του:

–Ἀνήκω ὁλοκάρδια στὸν Χριστὸ καὶ γιὰ

χάρη Του δέχομαι ν᾿ ἀποθάνω.

Ὁ Δικαστὴς εἶχε νικηθεῖ. Καὶ παρόλο

ποὺ διαφωνοῦσε μὲ τὸ εἶδος τοῦ μαρ­

τυρίου, ὑπέκυψε τελικὰ στὴν ἐπιθυμία

τοῦ ὀργισμένου πλήθους ποὺ φώναζε:

«Κάψτε τον τώρα στὴν πυρά, στὴν πυρὰ

τώρα!». Κι ἔτσι παραδόθηκε ὁ ἄκακος

καὶ ἁγνὸς Μάρτυρας τοῦ Χριστοῦ στοὺς

δημίους, ποὺ εἶχαν ἤδη ἀνάψει μεγάλη

φωτιὰ μέσα στὸ κέντρο τῆς Ἀδριανουπό­

λεως.

Φθάνοντας στὸν τόπο τοῦ μαρτυρίου,

ἕνας Τοῦρκος ἐπιτέθηκε ἔξαλλος ἐναντί­

ον τοῦ γενναίου Ὁμολογητῆ καὶ τὸν τραυ­

μάτισε μὲ μαχαίρι κοντὰ στὴν καρδιά. Τὸ

πρῶτο αἷμα τοῦ Μάρτυρα ἄρχισε νὰ πο­

τίζει τὰ ξύλα γύρω ἀπὸ τὴ φωτιά. Τότε

γρήγορα οἱ δήμιοι τὸν ἅρπαξαν ζωντανό,

τὸν ἔκλεισαν σὲ ψάθινο κοφίνι καὶ τὸ πέ­

ταξαν στὴ μέση τῆς φωτιᾶς. Φανατισμέ­

νος ὁ ὄχλος ποὺ παρακολουθοῦσε, ἔριξε

μὲ μανία πάνω του ξύλα, ρετσίνι καὶ κλαδια.­

 Καὶ οἱ φλόγες λαμπάδιασαν, γιὰ νὰ

ἐξαφανισθοῦν τελείως τὰ ἴχνη τοῦ ­

μαρτυρικοῦ σώματός του.

Ἔτσι παρέδωσε ὁ τριαντάχρονος ἀ­

θλητὴς τοῦ Χριστοῦ Γεώργιος τὴν ἁγια­

σμένη του ψυχὴ στὸν Κύριο καὶ Θεό μας.

Καὶ ἦταν τότε Μεγάλη Τρίτη, 26 Μαρτί­

ου τοῦ ἔτους 1437. Ἐπάνω ἀπὸ τὴν ἱερὴ

στάχτη τοῦ σεπτοῦ του λειψάνου, φω­τεινος

 οὐράνιος στύλος γιὰ πολλὲς ἡμέρες­

 ἀκτινοβολοῦσε ἕνα ὑπερκόσμιο φῶς.

Μὲ τὸ θαυμαστὸ αὐτὸ σημεῖο ἐπιβεβαίω­

νε ὁ Κύριος τὴν εὐαρέσκειά Του πρὸς τὸν

γενναῖο Του Μάρτυρα. Καὶ οἱ Χριστιανοὶ

δόξαζαν τὸν Θεὸ γιὰ τὸ μέγα θαῦμα ποὺ

ἔβλεπαν.

Εἴθε διὰ πρεσβειῶν τοῦ ἁγίου ἐνδό­

ξου Νεομάρτυρος Γεωργίου τῆς Σόφιας

νὰ ἀναδειχθοῦμε καὶ ἐμεῖς ἀντάξιοι συνε­

χιστὲς τοῦ πνεύματός του, τῆς ἡρωικῆς

του ὁμολογίας. Καὶ ἄν ὁ Θεὸς τὸ ἐπιτρέ­

ψει, νὰ φανοῦμε καὶ ἄξιοι μιμητὲς τοῦ σε­

πτοῦ μαρτυρίου του. Ἀμήν.ΟΣΩΤΗΡ2217