«...Ἐν δεξιᾷ τοῦ Θεοῦ...»

Ὁ Κύριος μὲ τὴν Ἀνάληψή Του ἀνέβηκε δοξασμένος στὸν οὐρανό· κάθεται πλέον στὰ δεξιὰ τοῦ Θεοῦ καὶ ἐξουσιάζει τὰ πάντα. Πράγματι, ὁ Θεάνθρωπος Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, ἀφοῦ τελείωσε τὸ ἀπολυτρωτικὸ ἔργο Του, ἐμφανιζόταν ἀναστημένος ἐπὶ σαράντα ἡμέρες κατὰ διαστήματα στοὺς Μαθητές Του καὶ τοὺς μιλοῦσε γιὰ τὶς ἀλήθειες καὶ τὰ μυστήρια ποὺ ἀναφέρονταν στὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Στὴν τελευταία δὲ ἐμφάνισή Του «βλεπόντων αὐτῶν ἐπήρθη, καὶ νεφέλη ὑπέλαβεν αὐτὸν ἀπὸ τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν» (Πράξ. α΄ 9). Ἐνῶ ἐκεῖνοι Τὸν ἔβλεπαν, ἀνυψώθηκε πρὸς τὸν οὐρανὸ κι ἕνα σύννεφο παρουσιάστηκε κάτω ἀπὸ Αὐτὸν καὶ Τὸν πῆρε ἀπὸ τὰ μάτια τους. Οἱ Μαθητές Του εἶχαν καρφωμένα τὰ βλέμματά τους στὸν οὐρανὸ καὶ παρακολουθοῦσαν ἐκστατικοὶ τὸ ὑπερκόσμιο θέαμα. Ἐκστατικοὶ ἐπίσης παρακολουθοῦσαν τὴν ἔνδοξη Ἀνάληψή Του καὶ οἱ ἅγιοι Ἄγγελοι καὶ ἔλεγαν ὁ ἕνας στὸν ἄλλον: «Τίς οὗτος ὁ παραγενόμενος;»  (Ἡσ. ξγ΄ 1). Ποιὸς εἶναι Αὐτὸς ποὺ ὡς θριαμβευτὴς ἔφθασε στοὺς οὐρανούς; Καὶ γιατί τὸ ἐπανωφόρι Του εἶναι κόκκινο καὶ τὰ ἐνδύματά Του στάζουν αἷμα, σὰν νὰ βουτήχθηκαν σὲ μοῦστο στὸ πατητήρι; (Ἡσ. ξγ΄ 2). Ἡ ἀπάντηση στὴν ἀπορία τους δὲν εἶναι δύσκολη. Τὰ ἱμάτιά Του εἶναι ἐρυθρὰ καὶ τὰ ἐνδύματά Του στάζουν αἷμα, διότι «ὁ βασιλεὺς τῆς δόξης» σταυρώθηκε γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ κόσμου καὶ ὡς Νικητὴς τοῦ θανάτου ἀνέρχεται «ἀπὸ τῆς γῆς εἰς τὰ ἄνω». Μὲ τὴν ἔνδοξη μάλιστα Ἀνάληψή Του ὁ Κύριος, ὅπως σημειώνει ὁ ἱερὸς εὐαγγελιστὴς Μάρκος, «ἐκάθισεν ἐκ δεξιῶν τοῦ Θεοῦ» (Μάρκ. ις΄ 19)! Ἡ φράση αὐτὴ ἐπαναλαμβάνεται πολλὲς φορὲς στὰ ἱερὰ Εὐαγγέλια, στὶς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων καὶ στὶς Ἐπιστολὲς τῆς Καινῆς Διαθήκης. Καὶ ὅπως ἑρμηνεύει ὁ μοναχὸς Εὐθύμιος Ζιγαβηνός, «τὸ μὲν καθίσαι δηλοῖ ἀνάπαυσιν καὶ ἀπόλαυσιν τῆς θείας βασιλείας· τὸ δὲ ἐκ δεξιῶν τοῦ Θεοῦ οἰκείωσιν καὶ ὁμοτιμίαν πρὸς τὸν Πατέρα»· τὸ ὅτι κάθισε, σημαίνει ἀνάπαυση καὶ ἀπόλαυση τῆς θείας Βασιλείας. Καὶ τὸ ὅτι κάθισε στὰ δεξιὰ τοῦ Θεοῦ, σημαίνει θέση ἴσης δόξας καὶ τιμῆς, ἴσης ἰσχύος καὶ ἐξουσίας πρὸς τὸν οὐράνιο Πατέρα Του. Ἀνέβηκε ὁ Κύριος ἔνδοξος στὸν Οὐρανό, κάθισε καὶ ὡς ἄνθρωπος στὰ δεξιὰ τοῦ Πατρὸς καὶ πλέον ὡς Νικητὴς ἔχει ἐξουσία ἐπὶ ὅλης τῆς κτίσεως, τῶν οὐρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων. Τόσο πολὺ ὑπερυψώθηκε καὶ ὡς ἄνθρωπος ὁ ἀναληφθεὶς Κύριος, ὥστε θὰ γονατίσουν ταπεινὰ καὶ θὰ Τὸν προσκυνήσουν λατρευτικὰ καὶ οἱ ἄγγελοι καὶ οἱ ἄνθρωποι, ἀλλὰ κι αὐτὰ τὰ δαιμονικὰ ὄντα ποὺ εἶναι στὰ καταχθόνια, μὲ τρόμο θὰ ὑποκλιθοῦν μπροστὰ στὸ μεγαλεῖο Του (βλ. Φιλιπ. β΄ 10). Λαμπρὴ ἡ ἑορτὴ τῆς θείας Ἀναλήψεως. Ἀλλὰ καὶ τὰ νοήματά της βαθύτατα. Ὁ Κύριος μὲ τὴν Ἀνάληψή Του μᾶς ἔδειξε ποιὸς εἶναι ὁ προορισμός μας. Μᾶς φανερώνει ὅτι καὶ ἐμεῖς, ἂν μείνουμε πιστοὶ μέχρι τέλους, θὰ καθίσουμε μαζί Του στὸν θεϊκό Του θρόνο «ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρός». Τὸ ὑπόσχεται καὶ τὸ βεβαιώνει ὁ Ἴδιος στὸ ἱερὸ βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως: «Ὁ νικῶν δώσω αὐτῷ καθίσαι μετ᾿ ἐμοῦ ἐν τῷ θρόνῳ μου, ὡς κἀγὼ ἐνίκησα καὶ ἐκάθισα μετὰ τοῦ Πατρός μου ἐν τῷ θρόνῳ αὐτοῦ» (Ἀποκ. γ΄ 21)· σὲ κεῖνον ποὺ θὰ νικήσει στὸν ἀγώνα τῆς ζωῆς, θὰ τοῦ δώσω τὴν ἐξουσία νὰ καθίσει μαζί μου στὸν θεϊκό μου θρόνο, ὅπως καὶ ἐγὼ νίκησα καὶ κάθισα καὶ ὡς ἄνθρωπος μὲ τὸν Πατέρα μου στὸν θρόνο Του. Ἐμεῖς εὐγνώμονες ὀφείλουμε νὰ δώσουμε δόξα στὸν ἀναληφθέντα Κύριό μας, λέγοντας: «Τῷ καθημένῳ ἐπὶ τοῦ θρόνου καὶ τῷ ἀρνίῳ ἡ εὐλογία καὶ ἡ τιμὴ καὶ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων» (Ἀποκ. ε΄ 13). Ἀμήν.ΟΣΩΤΗΡ2221