Πεντηκοστή: ἀπὸ τὴν Παλαιὰ στὴν Καινὴ Διαθήκη

 
Μεγάλη, μέγιστη ἑορτὴ τῶν πιστῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν ἡ Πεντηκοστή. Ἑορτάζουμε τὴν κάθοδο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στοὺς μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ καὶ τὰ μέλη τῆς πρώτης Ἐκκλησίας. Ἑορτάζουμε τὴ φανέρωση τῆς Ἐκκλησίας στὸν κόσμο. Μοναδικά, κοσμοχαρμόσυνα, παγκόσμια γεγονότα. Ἡ κάθοδος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος συνέπεσε μὲ τὴν Ἑβραϊκὴ ἑορτὴ τῆς Πεντηκοστῆς, μία ἀπὸ τὶς τρεῖς μεγάλες ἑορτὲς τοῦ ἔτους τῶν Ἑβραίων, ποὺ εἶναι: τὸ Πάσχα, ἡ Πεντηκοστὴ καὶ ἡ Σκηνοπηγία. Ἡ Ἑβραϊκὴ Πεντηκοστὴ ἑορταζόταν πενήντα ἡμέρες μετὰ τὸ Ἑβραϊκὸ Πάσχα. Τὴν ἡμέρα αὐτὴ πρόσφεραν στὸν Ναὸ καὶ τοὺς πρώτους καρποὺς ἀπὸ τὸν θερισμό, τὰ πρωτογεννήματα (βλ. Ἐξ. λδ´ 22, Λευϊτ. κγ´ 15­16 καὶ Δευτ. ις´ 9­10). Προπάντων ὅμως κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς οἱ πιστοὶ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, μὲ τὶς λατρευτικὲς τελετές τους, θυμόντουσαν τὴν παράδοση τοῦ Νόμου ἀπὸ τὸν Θεὸ στὸν Μωυσῆ, πάνω στὸ ὄρος Σινᾶ, ἐπειδὴ αὐτὸ ἔγινε τὴν πεντηκοστὴ ἡμέρα ἀπὸ τὴν ἔξοδό τους ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο. Ὅταν στὴν ἔρημο τοῦ Σινᾶ εἶχαν στρατοπεδεύσει ὅλοι οἱ Ἰσραηλίτες καὶ κάλεσε ὁ Θεὸς τὸν Μωυσῆ στὴν κορυφὴ τοῦ ὄρους καὶ τοῦ εἶπε τί νὰ μεταφέρει στὸν λαό ( βλ. Ἐξ. ιθ´ 1­8). «Μωϋσῆς ἐλάλει, ὁ δὲ Θεὸς ἀπεκρίνατο αὐτῷ φωνῇ» (Ἐξ. ιθ´ 19). Ὁ Μωυσῆς εἶχε καὶ πρὶν ἐπικοινωνήσει μὲ τὸν Θεό. Εἶχε δεῖ τὴν παρουσία Του στὴ βάτο τὴν καιόμενη καὶ μὴ καταφλεγόμενη, ἀλλὰ καὶ σὲ ἄλλες περιστάσεις μιλοῦσε ἄμεσα μὲ τὸν Θεό. Ὅμως τώρα στὸ Σινᾶ ἦταν τόσο φοβερὲς οἱ σκηνές, ὥστε ὁ ἴδιος ὁμολόγησε ὅτι ἦταν γεμάτος ἀπὸ φόβο καὶ τρόμο. Μέσα σ᾿ αὐτὲς τὶς φοβερὲς συνθῆκες παρέλαβε τὸν Νόμο τοῦ Θεοῦ γραμμένο σὲ λίθινες πλάκες, οἱ ὁποῖες θὰ φυλάσσονταν πλέον στὴν Κιβωτὸ τῆς Διαθήκης. Αὐτὴ ἦταν ἡ Πεντηκοστὴ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Ἡ Πεντηκοστὴ τῆς Καινῆς Διαθήκης ἔγινε σὲ παράδοξες καὶ θαυμαστὲς ἐπίσης συνθῆκες. Τὸ πρωὶ τῆς μεγάλης αὐτῆς ἡμέρας, δηλαδὴ πενήντα ἡμέ­ρες μετὰ τὴν Ἀνάσταση καὶ δέκα ἡμέρες μετὰ τὴν Ἀνάληψη τοῦ Κυρίου, οἱ Ἀπόστολοι, ἡ Παναγία μας καὶ κάποιοι πιστοί – περίπου ἑκατὸν εἴκοσι ἄνθρωποι – ἦταν συναγμένοι μὲ μιὰ καρδιὰ στὸ γνωστὸ Ὑπερῶο τῆς Ἱερουσαλήμ. Ξαφνικά, χωρὶς νὰ τὸ περιμένει κανείς, ἦρθε ἀπὸ τὸν οὐρανὸ μιὰ βοὴ σὰν φύσημα δυνατοῦ ἀνέμου. Καὶ ἡ βοὴ αὐτὴ γέμισε ὅλο τὸ σπίτι ὅπου κάθονταν ὅλοι. Εἶδαν τότε μὲ τὰ μάτια τους νὰ διαμοιράζονται σ᾿ αὐτοὺς γλῶσσες σὰν τὶς φλόγες τῆς φωτιᾶς καὶ στὸν καθένα ἀπ᾿ αὐτοὺς κάθισε ἀπὸ μία γλώσσα. Ὅλοι τους ἀμέσως πλημμύρισαν ἐσωτερικὰ μὲ Πνεῦμα Ἅγιον καὶ ἄρχισαν νὰ μιλοῦν ξένες γλῶσσες, ὅπως τὸ Πνεῦμα τοὺς ἐνέπνεε καὶ τοὺς ἔδινε τὴν ἱκανότητα νὰ μιλοῦν καὶ νὰ λένε θεϊκὰ καὶ οὐράνια λόγια καὶ διδασκαλίες ὑψηλὲς καὶ θεόπνευστες (βλ. Πράξ. β´ 1­3). Ὁ Κύριος ἔστειλε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον στοὺς μαθητὲς γιὰ νὰ μεταδώσει σ᾿ αὐτοὺς ὄχι μόνο ὁλοκληρωμένη τὴ σωτηριώδη γνώση τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου, ἀλλὰ καὶ τὴ δύναμη νὰ διακηρύξουν καὶ διαδώσουν στὸν κόσμο αὐτὴ τὴν ἀλήθεια. Ἤδη ἀπὸ τὴν πρώτη ὥρα τῆς καθόδου τοῦ Ἁγίου Πνεύματος χάρισε δύναμη στὸν λόγο τοῦ ἀποστόλου Πέτρου καὶ τῶν ἄλλων Ἀποστόλων καὶ ἦρθαν τὰ πρῶτα δράγματα τοῦ πνευματικοῦ θερισμοῦ. Προστέθηκαν στὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας τὴν ἡμέρα ἐκείνη περίπου τρεῖς χιλιάδες ἄνθρωποι (Πράξ. β´ 41). Αὐτὴ εἶναι ἡ Πεντηκοστὴ τῆς Καινῆς Διαθήκης. Ἡ Πεντηκοστὴ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καὶ ἡ Πεντηκοστὴ τῆς Καινῆς Διαθήκης συνδέουν τὶς δύο παραδόσεις τοῦ Νόμου τοῦ Θεοῦ, τὸν Νόμο τοῦ Σινᾶ, ποὺ συνοδευόταν ἀπὸ τρόμο, μὲ τὸ ἅγιο Εὐαγγέλιο, ποὺ εἶναι γεμάτο ἀπὸ ἔλεος καὶ εὐσπλαχνία. Ἔχουμε ἔτσι τώρα τὴ δυνατότητα νὰ «πλησιάζουμε μὲ θάρρος καὶ ἄφοβη ἐμπιστοσύνη στὸν βασιλικό Του θρόνο, ἀπὸ τὸν ὁποῖο λαμβάνουμε συγχώρηση γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας καὶ βρίσκουμε εὔνοια καὶ δωρεὲς ποὺ μᾶς δίνουν ἄμεση βοήθεια σὲ κάθε κρίσιμη ὥρα πειρασμοῦ (βλ. Ἑβρ. δ´ 16). Τώρα ὁ Νόμος γράφτηκε ὄχι σὲ λίθινες πλάκες, ὅπως τότε ὁ Μωσαϊκὸς νόμος, ἀλλὰ σὲ καρδιὲς ποὺ αἰσθάνονται καὶ κατανοοῦν καὶ ἐγκολπώνονται αὐτὰ ποὺ γράφει σ᾿ αὐτὲς τὸ Ἅγιον Πνεῦμα. «Θὰ σᾶς δώσω καινούργια καρδιά, θὰ σᾶς δώσω καὶ νέο πνεῦμα μέσα σας», ὅπως προφήτευσε ὁ θεόπνευστος προ φήτης Ἰεζεκιήλ (Ἰεζ. λς´ 26). Γι᾿ αὐτὸ ἰδιαίτερα ἐφιστᾶ τὴν προσοχή μας ὁ ἀπόστολος Παῦλος: «Ἐὰν δὲν ξέφυγαν τὴν τιμωρία ἐκεῖνοι ποὺ ἀρνήθηκαν νὰ ὑπακούσουν στὸν Μωυσῆ, ὁ ὁποῖος τοὺς φανέρωνε θεῖες ἐντολὲς ἐπάνω στὴ γῆ, πολὺ περισσότερο δὲν θὰ ξεφύγουμε ἐμεῖς, ἂν ἀποστραφοῦμε καὶ ἀπαρνηθοῦμε τὸν Θεὸ ποὺ μᾶς μιλάει ἀπ᾿ τοὺς οὐρανούς... Ἔχουμε προσ έλθει στὸ ὄρος τῆς πνευματικῆς Σιὼν καὶ στὴν πόλη τοῦ ζωντανοῦ Θεοῦ, στὴν ἐπουράνια Ἱερουσαλήμ... στὴ σύναξη τῶν ἐκλεκτῶν ἀγαπημένων παιδιῶν τοῦ Θεοῦ ποὺ ἔχουν καταγραφεῖ ὡς πολίτες στοὺς οὐρανούς» (Ἑβρ. ιβ´ 18­25). Πεντηκοστὴ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καὶ Πεντηκοστὴ τῆς Καινῆς Διαθήκης. Ἡ Χριστιανικὴ Πεντηκοστὴ μὲ ὁλοκληρωμένο τὸ σωτηριῶδες καὶ ἀπολυτρωτικὸ ἔργο τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Μέσα σ᾿ αὐτὴ ζοῦμε, τὴ λυτρωτικὴ καὶ θεοποιὸ Χάρι της ἀπολαμβάνουμε. Μακάρι καὶ νὰ ζοῦμε ὡς πραγματικὰ πνευματοφόροι ἄνθρωποι.ΟΣΩΤΗΡ222