ΠΛΕΟΝΕΞΙΑ

 

Κάποιος πλησίασε μία ἡμέρα τὸν Κύριο καὶ Τοῦ ζήτησε νὰ παρέμβει στὴν ἐπίλυση τῆς κληρονομικῆς διαφορᾶς ποὺ εἶχε μὲ τὸν ἀδελφό του: «Πὲς στὸν ἀδελφό μου νὰ δεχθεῖ νὰ μοιραστοῦμε τὴν κληρονομιὰ τοῦ πατέρα μου» (Λουκ. ιβ΄ 13). Ὁ Κύριος πῆρε ἀφορμὴ ἀπὸ αὐτὸ τὸ αἴτημα τοῦ ἀνθρώπου καὶ ἐπέστησε τὴν προσοχὴ στὸν ἴδιο καὶ στὸν λαὸ ποὺ παρακολουθοῦσε τὴ διδασκαλία Του, γιὰ τὴν πνευματικὴ πληγὴ ποὺ λέγεται πλεονεξία: «Προσέχετε καὶ προφυλάσσεσθε ἀπὸ κάθε εἶδος πλεονεξίας. Δὲν συντελεῖ αὐτὴ σὲ τίποτα γιὰ νὰ γίνει ἄνετη καὶ χαρούμενη ἡ ζωή σας. Διότι ἡ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου δὲν ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὰ περιττὰ πλούτη καὶ δὲν διατηρεῖται ἀπὸ τὰ ὑπάρχοντά του, οὔτε τὰ πολλὰ πλούτη τοῦ ἐξασφαλίζουν τὴ μακροζωία καὶ εὐχάριστη ζωή» (Λουκ. ιβ΄ 15) . 

Πλεονεξία εἶναι ἡ ἀκατάσχετη ροπὴ τοῦ ἀνθρώπου νὰ μαζεύει ὅσο τὸ δυνατὸν περισσότερα ὑλικὰ ἀγαθά, πολλὲς φορὲς καὶ μὲ ζημία καὶ βλάβη τοῦ ἄλλου. Ἡ πλεονεξία εἶναι παραφροσύνη. Αὐτὰ ποὺ τώρα συλλέγει κανεὶς θὰ ἔρθει στιγμὴ ποὺ θὰ τὰ ἐγκαταλείψει ὅλα ἐδῶ στὴ γῆ καὶ δὲν θὰ πάρει μαζί του τίποτε. Μπορεῖ μάλιστα ὅσα μὲ κόπο καὶ ξενύχτια ἔχουν μαζευτεῖ, νὰ πέσουν σὲ χέρια ἐχθρῶν του καὶ αὐτοὶ νὰ τὰ καρπωθοῦν. Εἶναι ἑπομένως ἄμεση ἀνάγκη οἱ πιστοὶ νὰ θεραπεύουμε τὴν πληγὴ τῆς πλεονεξίας, ὅταν αὐτή, εἴτε μικρὴ εἴτε μεγάλη, ἐμφανίζεται στὴ ζωή μας. Νὰ μάθουμε νὰ ζοῦμε μὲ αὐτάρκεια καὶ ὀλιγάρκεια. «Ἔχοντες διατροφὰς καὶ σκεπάσματα τούτοις ἀρκεσθησόμεθα» (Α΄ Τιμ. ς΄ 8), ὅπως μᾶς συμβουλεύει ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Δηλαδή, ἐφόσον ἔχουμε τροφὲς καὶ ἐνδύματα καὶ κατοικία γιὰ νὰ μᾶς σκεπάζει, ἂς ἀρκεστοῦμε σ᾿ αὐτά. Εἴμαστε πάροικοι καὶ παρεπίδημοι ἐδῶ στὴ γῆ. Κάποια στιγμὴ θὰ ἀναχωρήσουμε. Ἕνας πλούσιος πλεονέκτης, χωρὶς νὰ τὸ περιμένει, τὴν ὥρα ποὺ προγραμμάτιζε τὴν ἀποθήκευση τῶν ἀγαθῶν του γιὰ νὰ τὰ ἀπολαύσει, ὅπως νόμιζε, ἐπὶ πολλὰ χρόνια, ἄκουσε τὴ φωνὴ τοῦ Θεοῦ νὰ τοῦ λέει: «Ἄφρον, ταύτῃ τῇ νυκτὶ τὴν ψυχήν σου ἀπαιτοῦσιν ἀπὸ σοῦ· ἃ δὲ ἡτοίμασας τίνι ἔσται;» (Λουκ. ιβ΄ 20). Ἄμυαλε καὶ ἀνόητε ἄνθρωπε, τὴ νύχτα αὐτὴ οἱ φοβεροὶ δαίμονες ἀπαιτοῦν νὰ πάρουν τὴν ψυχή σου. Αὐτὰ λοιπὸν ποὺ ἑτοίμασες καὶ ἀποθήκευσες, σὲ ποιὸν θὰ ἀνήκουν καὶ σὲ ποιοὺς κληρονόμους θὰ περιέλθουν; Αὐτὸς ἦταν ὁ θλιβερὸς ἐπίλογος τῆς ζωῆς αὐτοῦ τοῦ πλεονέκτη. Δείκτης πορείας μας ἂς εἶναι ἡ ζωὴ τῶν πρώτων Χριστιανῶν. Ζοῦσαν στὴ γῆ, ἀλλὰ ἦταν πολίτες τοῦ οὐρανοῦ. Αὐτὸ νὰ κάνει καὶ ὁ καθένας ἀπὸ μᾶς. Νὰ καταθέτει μὲ ἐλεημοσύνες στὸ οὐράνιο ταμιευτήριο καὶ νὰ «θησαυρίζει θησαυροὺς ἐν οὐρανῷ, ὅπου οὔτε σὴς οὔτε βρῶσις ἀφανίζει καὶ ὅπου κλέπται οὐ διορύσσουσιν οὐδὲ κλέπτουσιν» (Ματθ. ς΄ 20). Νὰ ἀποθηκεύει θησαυροὺς στὸν οὐρανό, ὅπου οὔτε ὁ σκόρος οὔτε ἡ σαπίλα καὶ ἡ σκουριὰ ἀφανίζουν τοὺς ἀποθηκευμένους θησαυροὺς καὶ ὅπου οἱ κλέφτες δὲν τρυποῦν τοὺς τοίχους τῶν θησαυροφυλακίων, οὔτε κλέβουν. Εἶναι μεγάλη πληγὴ ἡ πλεονεξία. Γιατὶ ὁ πλεονέκτης ζεῖ σὰν ὁ κόσμος νὰ ἔγινε μόνο γι᾿ αὐτόν. Νὰ παρακαλοῦμε τὸν Κύριο τὶς διάφορες αὐτὲς πληγὲς τῆς πλεονεξίας νὰ τὶς θεραπεύει, νὰ τὶς ἐπουλώνει καὶ νὰ ἀξιώνει ὅλους μας νὰ πλουτίζουμε εἰς Θεόν.ΟΣΩΤΗΡ2222