β. Η θεία Οικονομία και η σωτηρία των ανθρώπων
Ο Επίσκοπος στα κείμενά του περιγράφει στους ακροατές του το μυστήριο της Θείας Οικονομίας με απλά λόγια, που έχουν βιβλικό περιεχόμενο, παραστατικές εικόνες γνωστές από την υμνογραφία και δομή που θυμίζει την ευχή της αναφοράς της θείας λειτουργίας: «πήρε τη δική μας ανθρώπινη φύση, 303 σήκωσε πάνω του τις αμαρτίες όλου του κόσμου, 304 κατέστησε τελείως αδύναμο τον σατανά305 και ανασήκωσε τον άνθρωπο από τα τάρταρα του Άδη306 στον θρόνο της χάριτος και της αγάπης του Θεού». 307 Σε άλλη περίπτωση αφηγείται το μυστήριο της θείας οικονομίας με αντιθέσεις, εικόνες που έχουν κίνηση, βιβλική και πατερική ορολογία, με στόχο πάντοτε να γίνει κατά το δυνατόν κατανοητό το μέγα μυστήριο της θείας οικονομίας: «όταν το πλάσμα του πάσχει, δεν αντέχει ο ίδιος να μένει στη μακαριότητά του, στο ύψος του ουρανού κι έρχεται κάτω στη γη. Παίρνει ανθρώπινο σώμα, ανεβαίνει στον σταυρό, θριαμβεύει πάνω στις αρχές και τις εξουσίες του σκότους του αιώνος τούτου.308 Κατεβαίνει μέχρι τα τρίσβαθα του Άδη, για να ανασηκώσει τον πεπτωκότα άνθρωπο και να τον αναστήσει σε ζωή αιώνια. Παίρνει μαζί του τη φθαρτή ανθρωπότητα και την ανεβάζει αναστημένη στο ύψος της ατελεύτητης ουράνιας αγάπης». 309 Σε άλλη συνάφεια ο ομιλητής επικεντρώνει την προσοχή του εκκλησιάσματος σε μία άλλη πτυχή της θείας Οικονομίας, τη συμφιλίωση των ανθρώπων με τον Θεό Πατέρα: «Ο Υιός και Λόγος του Θεού προσέλαβε την ανθρώπινη φύση με ένα βασικό σκοπό. Να συμφιλιώσει τον αποστάτη άνθρωπο με τον Θεό Πατέρα, Να ανασύρει από την καταναγκαστική φθορά και διαφθορά τον φθαρτό και θνητό άνθρωπο και να τον επανασυνδέσει με τη ζωή το Θεό με την πηγή της ζωής». 310 Στις ομιλίες συχνά επανέρχεται το σχήμα της σωτηριώδους θείας Οικονομίας με συνοπτικό, περιεκτικό και παραστατικό τρόπο, προκειμένου με διάφορα υφολογικά στοιχεία (εικόνες, κλίμακα εννοιών, κινητικές εικόνες, αντιθέσεις) να γίνει κατανοητό : «το απολυτρωτικό έργο του Χριστού ξεκινά με την ταπείνωση της ενανθρώπησεώς του και κορυφώνεται με την άκρα ταπείνωση του Σταυρού, που οδηγεί στον θρίαμβο της αναστάσεως. Ο Χριστός προσλαμβάνει τον άνθρωπο, τον ευλογεί, τον εξαγιάζει και τον εξυψώνει…τον απολυτρώνει από τις αμαρτίες».
γ. Η σωτηρία του ανθρώπου πράξη ελευθερίας του Θεού
Εκτός από την αναφορά στις ενέργειες του Χριστού για τη σωτηρία των ανθρώπων, ο Επίσκοπος προχωρεί στα κίνητρα, στην ευδοκία και την αγάπη Του, που οδήγησαν στην εκούσια κένωση της Θεότητας : «ευδόκησε με τη θέλησή του να γίνει άνθρωπος και να μας χαρίσει τη δυνατότητα να γίνουμε μέτοχοι της ατελεύτητης παρουσίας του, που καταυγάζεται από το ανέσπερο φως της δόξας του». 312Για την αγάπη του Θεού στηριγμένος στη διδασκαλία της Καινής Διαθήκης εξηγεί στο εκκλησίασμα ότι ο Θεός: «…αγαπά και διαρκώς προσφέρεται θυσία για εμάς, ανεξάρτητα από τη δική μας στάση και από τη δική μας ανταπόκριση στη δική του υπερβολική γενναιοδωρία τον υπερβάλλοντα πλούτο της χάριτός του. Γι αυτό τον λόγο αυτή η αγάπη του Θεού σπάζει τα όρια της αμοιβαιότητας…». 313 Αυτός είναι και ο λόγος που τονίζει στους ακροατές του πως « ο Χριστός γίνεται ο Μεγας αρχιερευς ο οποίος ο ίδιος προσφέρεται για να λυθούν οι αμαρτίες των ανθρώπων…με τη θέληση του ο Χριστός γίνεται άνθρωπος και με τη θέλησή του θυσιάζεται επάνω στο σταυρό…μας σώζει το δικό του αίμα»314 . Η αγάπη του Θεού και η ελευθερία του για το σχέδιο της θείας Οικονομίας ανακεφαλαιώνονται με την επανάληψη της λέξης «αγάπη»: «Το χαρακτηριστικό του καινούργιου μεσσία είναι η δύναμη της ελευθερίας και της αγάπης. Από αγάπη προσλαμβάνει την ανθρώπινη φύση, από αγάπη υπόκειται στον θάνατο για να τον νικήσει»
-78-
«το απολυτρωτικό έργο του Χριστού ξεκινά με την ταπείνωση της ενανθρώπησεώς του και κορυφώνεται με την άκρα ταπείνωση του Σταυρού, που οδηγεί στον θρίαμβο της αναστάσεως
ΑπάντησηΔιαγραφή