Με βιβλικό υπόβαθρο στη σκέψη του ο Επίσκοπος απαριθμεί στο ακροατήριο και τους αποδέκτες της σωτηρίας: «Ο Θεάνθρωπος ήρθε στον κόσμο, για να οδηγήσει τους πλανεμένους στον σωστό δρόμο. Κανένας πλέον δεν εξαιρείται από το απολυτρωτικό έργο». 316 Το απολυτρωτικό έργο του Κυρίου με τον σταυρικό του θάνατο αναφέρεται σε όλο το ανθρώπινο γένος, έχει όμως και εξατομικευμένο χαρακτήρα: «Ο Νυμφίος της Εκκλησίας ανέρχεται στο Σταυρό για να ανασύρει από τα τρισβαθα των καταχθονίων την πεπτωκυια φύση της νύμφης του. Νύμφη του Χριστού είναι η κάθε ξεχωριστή ανθρώπινη ύπαρξη. Ο κάθε συγκεκριμένος και ξεχωριστός άνθρωπος για τον οποίο θυσιάστηκε ο Θεάνθρωπος Ιησούς». 317 Η οικουμενική αυτή διάσταση της σωτηρίας, χωρίς καμία διάκριση, είναι μία βασική θέση που συχνά επαναλαμβάνεται: «Ο Χριστός παρέδωσε τον εαυτό του σε σταυρικό θάνατο, για να σωθεί κάθε άνθρωπος οποιασδήποτε φυλής γλώσσας έθνους γένους και ηλικίας που πιστεύει σε αυτόν», 318 ενώ σε άλλο σημείο θα αναφέρει πως «η σωτηρία που προσφέρει ο Χριστός είναι για όλο το ανθρώπινο γένος, ανεξάρτητα από την καταγωγή του το φύλο, την κοινωνική τάξη τη θρησκεία. Αρκεί η πίστη στο απολυτρωτικό του πρόσωπο και σώμα του την Εκκλησία». 319 Το έργο της σωτηρίας του Χριστού είναι, λοιπόν, για τον κάθε άνθρωπο πάνω στη γη, εφόσον «Ο Θεάνθρωπος είναι ελεήμων, φιλάνθρωπος για όλο το ανθρώπινο γένος». 320 Το πανανθρώπινο γεγονός της σωτηρίας απορρέει από την αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο , «η οποία», όπως παραστατικά περιγράφει ο ομιλητής με ζεύγη αντιθέσεων, «προσφέρεται σε όλους. Δίκαιους και αδίκους. Πλούσιους και φτωχούς. Λευκούς και έγχρωμους. Είναι απεριόριστη, απροκατάληπτη, απύθμενη αγάπη, που δωρίζεται από τον Θεό σε όλους ανεξαρτήτως τους ανθρώπους». 321 Αυτός είναι και ο λόγος που στα κείμενά μεταφέρει επιγραμματικά το μήνυμα πως «Ο Θεάνθρωπος, ενώ είναι Θεός, γίνεται άνθρωπος για μένα και για σένα και για ολόκληρο το ανθρώπινο γένος…». 322 Αυτή η ελπίδα για τη σωτηρία, που αναβλύζει από το απολυτρωτικό έργο του Χριστού, έχει οικουμενικό χαρακτήρα, τον οποίο ο Επίσκοπος, με ενθουσιώδες ύφος, που προφανώς εκφράζει και την προσωπική του πεποίθηση, μεταφέρει στους ακροατές ή αναγνώστες του, τονίζοντας ως πτυχή της σωτηρίας εκτός από τη συμφιλίωση και τη δικαίωση323: «Τώρα πια δεν μιλούμε για εθνικούς φραγμούς! Αλλά για την απεριόριστη αγάπη και τη λύτρωση από τη νομοτέλεια της φθοράς και του θανάτου που αγκαλιάζει όλο το ανθρώπινο γένος», 324 εφόσον «ο Εμμανουήλ, ο Χριστός μας, αδελφοί, γεννάται εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου, για να δικαιώσει τον άνθρωπο, κάθε άνθρωπο, αδιακρίτως καταγωγής, φύλου, κοινωνικής τάξης, να τον σώσει από την καταδίκη του θανάτου». 325 Ο επίσκοπος φρόντιζε πάντοτε να μεταδίδει την παραπάνω θεολογία της Εκκλησίας μέσα από τα κηρύγματά του. Η έντονη αγωνία του επισκόπου, όπως συχνά διατυπώνεται στα κηρύγματά του, είναι η πρόσληψη του μυστηρίου της θείας οικονομίας από τους χριστιανούς. Αναρωτιέται σε ποιο βαθμό οι χριστιανοί κατανοούν τις δωρεές του Θεού για τη ζωή τους. Οι ερωτήσεις που παρατίθενται είναι δηλωτικές: «πόσο συνειδητοποιούν οι άνθρωποι αυτή την αναμφισβήτητη πραγματικότητα; Το καταλαβαίνουμε άραγε ότι ο Θεός μας είναι πλέον κοντινός μας,είναι φίλος μας και ότι προνοεί πάντοτε το αγαθό μας;»326 «Ξέρουμε άραγε ότι ο Θεός πρόσφερε το παιδί του ως θυσία για μάς;». 327 Σε αυτές του τις απορίες ο Επίσκοπος συχνά δίνει ο ίδιος απαντήσεις, όπου δεν διαφαίνετα υπαινιγμός εις βάρος του ποιμνίου, αλλά το αίτιο τοποθετείται στις εγγενείς δυσκολίες για την αποδοχή του Αποκαλυπτικού Λόγου. Η διαπίστωση, άλλωστε, του Απ. Πάυλου, ισχύει σε όλες τις εποχές: «ὁ λόγος γάρ ὁ τοῦ σταυροῦ τοῖς μέν ἀπολλυμένοις μωρία ἐστί τοῖς δέ σωζομένοις ἡμῖν δύναμις Θεοῦ ἐστι,»(Α΄ Κορ. 1:17». Συνεπώς ο Επίσκοποςαναγνωρίζει ότι «το έργο του Χριστού είναι δύσκολο. Είναι καθαρά σταυρικό έργο, διότι συναντά την αδιαφορία του ανθρώπου. Εμείς οι φυσιοκρατούμενοι άνθρωποι είναι δύσκολο από μόνοι μας να πούμε το ναι σε αυτή την ενωτική και συμφιλιωτική ενέργεια του Χριστού». 328 Και αυτή η προσωπική σχέση με τον Θεό που αγαπά τον κόσμο και θέλει όλοι να σωθούν «…δεν έχει καμία σχέση με το φόβο της εκδίκησης της κατάκρισης και της τιμωρίας αλλά είναι το δέος που νιώθουμε απέναντι στον Ιησού, ο οποίος ενανθρώπησε, εσταυρώθη, ετάφη και ανέστη». 329 Συμπερασματικά, οι ποικίλες διάσπαρτες αναφορές του Επισκόπου στις ομιλίες του για τη σωτηρία που εγγυάται ο Χριστός με το μυστήριο τα θείας Οικονομίας αποκρυσταλλώνονται στην αισιόδοξη διαβεβαίωση ότι «ο Χριστός δεν απορρίπτει κανέναν…τους δέχεται όλους αρκεί να ζητάμε το έλεος και την αγάπη του». 330 Αυτή η βεβαιότητα αυξάνει από την ώρα, κατά την οποία «συνειδητοποιούμε ότι ο Ιησούς πρώτος γίνεται ο εγγύς μας και εμείς γινόμαστε στην συνέχεια οι εγγίζοντες τον Ιησού». 331 Τα κείμενα μεταφέρουν με αμεσότητα προς τον αποδέκτη τους την αλήθεια πως «το κάλεσμα του Χριστού έχει τον χαρακτήρα του επείγοντος και του ενεστωτικού: «Τώρα» «σήμερα» « αυτή εδώ τη μέρα».332 Για τη ζωή της Εκκλησίας «χιλιάδες τώρα χρόνια οι μάρτυρες του Χριστού, οι άγιοι της Εκκλησίας μας βεβαιώνουν ότι δεν υπάρχει σωτηρία σε κανέναν, παρά μονάχα στο Χριστό». 333 Στις ομιλίες η σωτηρία που χαρίζει ο Χιστός, όπως ήδη έχουμε επισημάνει διατυπώνεται με ποικίλες παραλλαγές λεξιλογίου, παραπομπών ή ύφους. Η βασική θέση επιγραμαμτικά ανακεφαλαιώνεται ως εξής: «Ο Ιησούς είναι το όλον. Είναι και ο ουρανός και η γη, και η θεότητα και η ανθρωπότητα. Και το άχρονο και το αχώρητο και το πλήρωμα του χρόνου. Και μεις σταυρωνόμαστε μαζί του σε τούτη τη γη και σε τούτο το χρόνο και συνανιστάμεθα μαζί του στους ατελεύτητους αιώνες στο δικό του σωμα»334 Τα κείμενα μεταφέρουν το μήνυμα πως «ο Χριστός με τη σταυρωμένη αγάπη και την ανάσταση του απολυτρώνει τον άνθρωπο από την αμαρτία και τη φθορά και αποκαθιστά την κοινωνία του ανθρώπου με το Θεό και τη φύση» 335Έτσι μέσα από τις ομιλίες το μήνυμα που λαμβάνει ο δέκτης είναι πως «από το Χριστό απορρέει η σωτηρία η ολοκλήρωση και το πλήρωμα του ανθρώπου»336και πως τελικά γίνεται απόλυτα κατανοητό πως «ο Υιός και Λόγος του Θεού προσέλαβε όλη την ανθρώπινη φύση για να μας χαρίσει με το θάνατό του τη ζωή και την ανάσταση». 337
-83-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου