β. Η παράδοση του νηπιοβαπτισμού
Σύμφωνα με τη θεολογική διδασκαλία της Εκκλησίας μας, στο μυστήριο του βαπτίσματος η βουλητική προαίρεση του νηπίου δεν αποτελεί προϋπόθεση, διότι με τό βαπτισμα γίνεται η ανάταξη και αποκατάσταση της φύσης. 364 Ο Επίσκοπος, οπωσδήποτε, αποδέχεται την παράδοση του νηπιοβαπτισμού και τις αναμφισβήτητες πνευματικές ωφέλεις που προκύπτουν για τη ζωή των νηπίων. Την εξηγεί σε τρίτο πρόσωπο με υποκέιμενο κάθε φυσική μητέρα και προφανή στόχο να θυμίσει σε όλες τις μητέρες την πραγματική σημασία του βαπτίσματος, πάνω στον άξονα της προσκαιρότητας και της αιωνιότητας:«κάθε χριστιανή μάννα φέρνει το παιδί της στην Εκκλησία, για να το βαφτίσει. Ξέρει καλά πως αυτό που έφερε εκείνη στον κόσμο θα φθαρεί και θα πεθάνει. Γι αυτό ζητάει επίμονα να ζήσει το δικό της παιδί αιώνια…σπεύδουν λοιπόν οι Χριστιανοί να ρίξουν τα παιδιά τους μέσα στην καινούργια μήτρα, μέσα στην κολυμβήθρα, ώστε να ζήσουν κατά χάρη αιώνια.»365 . Και ενισχύοντας τη θέση του για την προσωπική ευθύνη και συνεργεία των πιστών στις δωρεές που χορηγούνται στο μυστήριο του βαπτίσματος συνεχίζει: «βέβαια όταν όλα αυτά μας γίνονται εμείς είμαστε βρέφη και δεν τα κατανοούμε. Αργότερα με την αυτοσυνειδησία μας και με την κατήχηση της Εκκλησίας την ωρίμανση των πνευματικών μας ικανοτήτων και με το φωτισμό του αγίου Πνεύματος μπαίνουμε στην έννοια του μυστηρίου και της αγάπης». 366 Δε χάνει όμως και την ευκαιρία να κατηχήσει το λαό του και ιδίως τους γονείς και αναδόχους φέροντάς τους αντιμέτωπους με τις ευθύνες τους γύρω από τη σωστή θρησκευτική διαπαιδαγώγηση των παιδιών, λέγοντας πως «ο ανάδοχος που ομολογεί εκ μέρους του νηπίου ότι αποτάσσεται τον Σατανά και συντάσσεται με τον Ιησού έχει χρέος μαζί με τους γονείς να στερεώσει το παιδί στην πίστη. Και όλοι μαζί έχουν το ίδιο χρέος να δίνουν το παράδειγμα για τη μετοχή στη Θεία Κοινωνία». 367 Συνοψίζοντας, τα κείμενα μεταφέρουν το μήνυμα πως ο άνθρωπος εντάσσεται μέσα στο σώμα της Εκκλησίας από τη στιγμή της πνευματικής του γέννησης με το μυστήριο του βαπτίσματος με το οποίο όλοι «γίνονται ένα με το Θεάνθρωπο Σώμα του, όπου χωρούν όλοι οι βαπτισμένοι στο Όνομά του, ανεξαρτήτως φυλής, καταγωγής, φύλου και κοινωνικής προελεύσεως». 368 Με το μυστήριο του βαπτίσματος ο κάθε άνθρωπος μπορεί και ελπίζει στη σωτηρία του γιατί από την ώρα της βάπτισης και μετά «ξαναγεννιόμαστε από το Πνεύμα το Άγιο και το όνομά μας εγγράφεται πλέον στον Ουρανό. Δηλαδή γινόμαστε μέλη του Σώματος του Χριστού της Εκκλησίας Του που είναι χώρα των Ζώντων. Από εκεί κανείς ποτέ δε μας διαγράφει. Ζούμε πάντοτε στη μνήμη του άναρχου και ατελεύτητου Θεού. Αλλά και στη μνήμη των ζώντων χριστιανών που όταν εμείς θα φύγουμε από κοντά τους θα μας συναντούν κοινωνούς στο άγιο ποτήριο.». 369 Με τον τρόπο αυτό για μία ακόμη φορά, με αφορμή το μυστήριο του βαπτίσματος, οι ακροατές των ομιλιών διδάσκονται για την εν Αγίω πνεύματι, κατά χάριν κοινωνία της κτιστής δημιουργίας και του ακτίστου Θεού, των ζώντων και των κεκοιμημένων στη χώρα των ζώντων που είναι ο Χριστός.370
-91-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου