β. Οι συνέπειες της αμαρτίας
Στις ομιλίες του Επισκοπου Αποστολου οι συνέπειες της αμαρτίας σκιαγραφούνται στην υπαρξιακή τους διάσταση, ως αλλοτρίωση από τον Θεό, ως εγωπάθεια, και εχθρότητα προς τον άνθρωπο και το φυσικό περιβάλλον. Διαβάζουμε χαρακτηριστικά: «η αμαρτία αποσαθρώνει την ψυχή, απομακρύνει από το Θεό και από το συνάνθρωπο, φέρει αντιπαλότητα στις σχέσεις των ανθρώπων. Καθιστά τον άνθρωπο εγωκεντρικό και ιδιοτελή και εχθρικό έναντι των συνανθρώπων και αυτής της φύσης μέσα στην οποία αναπνέει και ζει». 382 Η καταστροφική αυτή πνευματική αποσάθρωση χαρακτηρίζεται και ως απόλυτη εγωπάθεια συνώνυμη με τον εγωκεντρισμό που έχει και ανάλογες κοινωνκές προεκτάσεις: «αμαρτία είναι…όταν κυριευόμαστε από την εγωπάθεια και νομίζουμε πως το δικό μας εγώ είναι το κέντρο του κόσμου, τότε αρνούμαστε το Θεό και γινόμαστε εχθρικοί και προς τους άλλους και προς το περιβάλλον». 383 Ο Επίσκοπος προχωρεί και σε μία δραματικη ψυχογραφία των αμετανόητων ανθρώπων που στο τέλος αποξενώνονται από όλους και καταλήγουν ανάλγητοι εγκληματίες: «οι αμετανόητοι και τους γύρω τους οδηγούν στην καταστροφή, αλλά και οι ίδιοι πνίγονται μέσα στην μοναξιά της εγωπάθειας τους και της αλαζονείας τους. Άνθρωποι χωρίς αγάπη, χωρίς συγγνώμη, χωρίς έλεος, χωρίς ένα δάκρυ, ψυχροί και στυγνοί δήμιοι». 384 Σε αντίθεση με τα αποτελέσματα της ανάλγητης εγωπάθειας, ο Επίσκοπος προβάλλει στο εκκλησίασμα τους μετανοούντες Χριστιανούς, οι οποίοι: «νιώθουν βαθύτατα το βάρος των κριμάτων τους που ο Θεός συγχωρεί και δεν λησμονούν ποτέ το γραμμάτιο με το χρέος τους, που ο Κύριος εξαγοράζει με το δικό του αίμα. Είναι τόσο μεστωμένη η ψυχή τους από ευγνωμοσύνη προς τον ελεήμονα Θεό Πατέρα ώστε και η στάση τους απέναντι στους άλλους δεν έχει καμία δόση κατάκρισης ή και κακίας. Πρόκειται για τις ευλογημένες εκείνες υπάρξεις από τις οποίες τόση ανάγκη έχει ιδιαίτερα σήμερα η κοινωνία μας.». 385
-94-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου