γ. Το Άγιο Πνεύμα συγκροτεί την Εκκλησία
Στο ομιλητικό έργο του επισκόπου, το Άγιο Πνεύμα έχει σημαντική θέση για τη ζωή της εκκλησιαστικής κοινότητας: «Το Άγιο Πνεύμα οδηγεί τα βήματά μας στο Θεάνθρωπο Χριστό, μας ενσωματώνει στο θεανθρώπινο Σώμα του, δηλαδή την Εκκλησία». 62 Μετά την ημέρα της Πεντηκοστής, το Άγιο Πνεύμα συγκροτεί την Εκκλησία63: «με την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος ενσωματωνόμαστε στο σταυρωμένο και αναστημένο Σώμα του Υιού και Λόγου του Θεού. Και με τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος τρεφόμαστε με το πανάγιο Σώμα και το τίμιο Αίμα του Κυρίου μας». 64 Μετά την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος στους αποστόλους «το Άγιο Πνεύμα εξασφαλίζει την παρουσία του Κυρίου και συνέχει την εκκλησία του. Mετά την Πεντηκοστή, η Εκκλησία είναι κατοικία όλων. Όλοι όσοι βαπτίζονται εις το Όνομα του Τριαδικού Θεού και μεταλαμβάνουν το Τίμιο Σώμα και Αίμα του Κυρίου είναι ένοικοι του οίκου του Θεού». 65 Η παρουσία του Αγίου Πνεύματος μέσα στη ζωή της Εκκλησίας, ερμηνεύει ο Επίσκοπος, πώς έχει συνεκτικό χαρακτήρα, διότι αποτελεί τη «μεγαλύτερη δωρεά στον κόσμο όλον, γιατί διασπά την εγωκεντρικότητα και την ανόητη αυτάρκεια και φανερώνει τον καινούργιο άνθρωπο. Αναδεικνύει τον άγιο που έχει σχέση λατρείας με το Θεό σχέση αγάπης με τον συνάνθρωπο και σεβασμό στη φύση. Εισαγάγει τον άνθρωπο στον καινούργιο κόσμο, όπου κυριαρχεί η χάρις, η ελευθερία και η αλήθεια του Χριστού». 66Τα μέλη της Εκκλησίας κοινωνούν των δωρεών του Αγίου Πνεύματος που εξαγιάζει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους: «Τα χαρακτηριστικά των πιστών σφραγίζονται από το Άγιο Πνεύμα και προσφέρονται δωρεάν» και είναι «η αγάπη, η χαρά, η ειρήνη, η μακροθυμία, η καλοσύνη, η αγαθότητα, η πραότητα, η εγκράτεια». 67 Για την Ορθόδοξη Θεολογία η Εκκλησία αποτελεί την μαρτυρία της παρουσίας του Αγίου Πνεύματος μέσα στην ιστορία.68 Η παρουσία του Παρακλήτου μέσα στη ζωή της Εκκλησίας καθιστά εφικτό «όσοι πιστεύουν και ενεργούν με τη χάρη και το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος να ενσωματώνονται στο δικό του ζωντανό Σώμα και δεν γνωρίζουν θάνατο». 69 Το Άγιο Πνεύμα μέσα στο Σώμα της Εκκλησίας ενεργεί στα μέλη της, ώστε να «να ενισχύει στη μνήμη μας το απολυτρωτικό έργο του Ιησού. Και έτσι ο Χριστιανός, ο άνθρωπος που φέρνει τη σφραγίδα της δωρεάς του Αγίου Πνεύματος στο μέτωπο του, πάνω από όλα θυμάται το Θεό. Θυμάται τον Σταυρό, τον τάφο, την τριήμερη Ανάσταση του Κυρίου και την Ανάληψη στους ουρανούς». 70 Ταυτοχρόνως αναγεννά τον άνθρωπο, τον καθιστά κατ’ εξοχήν κοινωνικό, σε σημείο, ώστε «όταν σκηνώσει μέσα μας το Άγιο Πνεύμα, κατοικήσει μέσα στη συνείδησή μας, την ψυχή το πνεύμα, τότε γινόμαστε παιδιά της χάριτος του Θεού. Και παιδιά της χάριτος του Θεού σε τούτο τον κόσμο της φθοράς, διαφθοράς και του θανάτου σημαίνει διαρκή αναφορά στην αγία Τριάδα και διαρκή παρουσία στις χαρές και μάλιστα στις λύπες των κοντινών και μακρινών αδελφών». 71 Συνεπώς η παρουσία του Αγίου Πνεύματος μέσα στη ζωή της Εκκλησίας επιτελεί το έργο του εξαγιασμού των πιστών, ώστε κατά χάριν, εν μέσω ποικίλων δοκιμασιών, να μετέχουν στην αναστημένη παρουσία: «εξαγιάζονται με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, συμπορεύονται μαζί του στον ένδοξο θάνατο και συνανίστανται μαζί του». 72
δ. Ο σκοπός της Εκκλησίας
Σύμφωνα με τη διδασκαλία της Εκκλησίας μας οι άνθρωποι δημιουργήθηκαν για να γίνουν κοινωνοί της θείας φύσεως. 73 Αυτή η χριστοποίηση των ανθρώπων επιτελείται μέσα στο μυστικό σώμα του Χριστού, την Εκκλησία. 74 Στα ομιλητικά κείμενα που μελετήσαμε επισημαίνεται η ίδια θέση, κατά την οποία στην Εκκλησία «γεννιόμαστε με την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος και τη δική μας συνεργία στον καινούργιο κόσμο της σταυρωμένης αγάπης και της αναστημένης ελπίδας στο γεγονός αυτό μητέρα μας είναι η Εκκλησία, το Σώμα του Χριστού μας, στο οποίο είμαστε ενσωματωμένοι με την πίστη και τη λατρεία του Χριστού». 75 Ενώ σε άλλο σημείο, με παρόμοιο τρόπο, τονίζεται ότι σκοπός της Εκκλησίας είναι η κατά χάριν γέννηση του ανθρώπου: 76 «…μέσα σε τούτο το ζωντανό Σώμα γεννιέται ο άνθρωπος εκ Πνεύματος Αγίου και γίνεται κατά χάριν μέτοχος της αναστημένης παρουσίας του Θεανθρώπου Χριστού». 77 Στις ομιλίες οι θεολογικές αυτές θέσεις δεν είναι θεωρητικές διδασκαλίες, αλλά σκοπεύουν στην πνευματική αναγέννηση του ποιμνίου και τη δημιουργία ανάλογου ήθους: «Η εκκλησία μας αναγεννά με το βάπτισμα: όσοι βαπτίζονται στο όνομα της Αγίας Τριάδας ντύνονται τον Κύριο, γίνονται ένα με τον Θεάνθρωπο Χριστό, όπου χωρούν όλοι, ανεξαρτήτως φυλής και καταγωγής». 78 Γι αυτόν τον λόγο συχνά επαναλαμβάνει ότι η Εκκλησία είναι μητέρα μας: «Η Εκκλησία κυοφορεί το σπέρμα του Αγίου Πνεύματος και γεννά εις ζωήν αιώνιον». 79Συγχρόνως, η Εκκλησία με τα ιερά μυστήρια80 προσπαθεί «να μας καλλιεργεί, να μας φωτίζει, να μας αφυπνίζει, ώστε να συνειδητοποιούμε τη λυτρωτική παρουσία του Χριστού και να τον δεχόμαστε και στη δική μας κατοικία». 81 Ο ομιλητής επισημαίνει επίσης πως κύριο έργο της Εκκλησίας είναι η λατρεία του Θεού «ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ» 82, η οποία δεν αποτελεί μια τυπική εκπλήρωση θρησκευτικών καθηκόντων, αλλά προσωπική σχέση με τον Χριστό83: «λατρεία σημαίνει στενός δεσμός με το πρόσωπο του Θεανθρώπου Χριστού, ο οποίος μας χαρίζει τη λύτρωση από τα φθοροποιά πάθη και μας χαρίζει τη σωτηρία μας». 84 Η Εκκλησία αποτελεί τη μοναδική κιβωτό σωτηρίας, μέσα στην οποία ο κάθε πιστός συναντά τον Σωτήρα του Χριστό. Προσφέρει τη σωστική χάρη του Αγίου Πνεύματος και γι αυτό, όπως ο Ιεράρχης εξηγεί στο εκκλησίασμα, υπαινισσόμενος την ετυμολογία της λέξης (εκ-καλώ, εκκλησία), το κύριο χαρακτηριστικό της «είναι να καλεί κάθε χριστιανό»85 στην οικογένεια του Χριστού για την «καλλιέργεια των πιστών, ώστε να είμαστε έτοιμοι να δεχόμαστε τις δωρεές του Αγίου Πνεύματος». 86 Οι δωρεές του Αγίου Πνεύματος είναι τα εμφανή εκείνα σημεία της χάριτος που εξαγιάζουν τους πιστούς: «η Εκκλησία των αγίων πάντων είναι το λυτρωτικό σώμα που μεταπλάθει και εξαγιάζει κάθε άνθρωπο». 87
38
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου