ΑΓΙΟΣ ΘΩΜΑΣ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ

Ο Άγιος Θωμάς ο δια Χριστον σαλος ήταν μοναχός σε ένα από τα μοναστήρια της Καισάρειας της Καππαδοκίας (Μικρά Ασία). Η υπακοή του ήταν να συγκεντρώσει ελεημοσύνη για το μοναστήρι. Όταν ο μακαριστός Θωμάς έφτασε στην πόλη της Αντιόχειας της Συρίας, άρχισε να υποκρινεται την  σαλοτητα.

Ο οικονόμος μιας εκκλησιάς, κάποιος Αναστάσιος, ενοχλήθηκε με τις παρακλήσεις του Αγίου Θωμά και τον χτύπησε στο μάγουλο. Οι παρευρισκόμενοι επέπληξαν τον Αναστάσιο για τον ακατάλληλο τρόπο συμπεριφοράς του με τον ''ανόητο'', αλλά ο Άγιος Θωμάς τους ησύχασε λέγοντας: «Από αυτή τη στιγμή δεν θα δεχτώ τίποτα άλλο από τον Αναστάσιο, ούτε ο Αναστάσιος θα μπορέσει να μου δώσει κάτι άλλο». Αυτά τα λόγια αποδείχθηκαν προφητικά. Ο Αναστάσιος πέθανε την επόμενη κιόλας μέρα και ο άγιος πέθανε επίσης στον δρόμο προς το μοναστήρι του, στην εκκλησία του Αγίου Ευθυμίου στο προάστιο της Δάφνης. Τον έθαψαν σε μέρος που προορίζεται για την ταφή αγνώστων.

Μετά από λίγο έθαψαν έναν άλλον άγνωστο στον τάφο του αγίου. Μετά από τέσσερις ώρες το έδαφος στον τάφο του ξένου πετάχτηκε στην άκρη. Κάλυψαν πάλι τον τάφο, αλλά το πρωί το έδαφος στον τάφο ήταν πάλι ανοιχτό. Ξαναθάψαν τον ξένο σε άλλο μέρος.

Το ίδιο συνέβη όταν έθαψαν δύο γυναίκες εκεί κοντά. Όλοι κατάλαβαν ότι ο Άγιος Θωμάς δεν ήθελε να θάψουν μια γυναίκα από πάνω του. Το περιστατικό αναφέρθηκε στον Πατριάρχη Αντιοχείας Δόμνο (546-560). Με εντολή του τα λείψανα του Αγίου Θωμά μεταφέρθηκαν στην Αντιόχεια και τοποθετήθηκαν σε νεκροταφείο όπου αναπαύθηκαν τα λείψανα πολλών αγίων μαρτύρων. Πάνω από αυτά τα λείψανα χτίστηκε μια μικρή εκκλησία, από την οποία έγιναν πολλές θεραπείες.

Με τις προσευχές του Αγίου Θωμά, μια θανατηφόρα πανούκλα σταμάτησε στην Αντιόχεια. Από τότε οι κάτοικοι άρχισαν να τιμούν κάθε χρόνο τη μνήμη του Αγίου Θωμά.