Η ΥΠΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ.

Ομιλιες του Μητροπολίτου Πολυανής και Κιλκισίου Αποστόλου Μερος 41ο 

γ. Η πίστη και η ελπίδα 

Ο Χριστός, κατά τον Απ. Παύλο, είναι η ελπίδα των Χριστιανών,569 είναι εκείνος που μας αγάπησε και μας έδωσε με τη χάρη του παρηγοριά αιώνια και ελπίδα των μελλοντικών αγαθών. 570 Η ελπίδα συνδέεται άμεσα με την πίστη, εφόσον ο Θεός μάς έσωσε ,επειδή τον πιστέψαμε και οι σχέσεις μας αποκαταστάθηκαν με τον Χριστό. Αυτός μας οδήγησε με την πίστη στον χώρο αυτής της χάρης του Θεού, στην οποία είμαστε στερεωμένοι και καυχιόμαστε για την ελπίδα της συμμετοχής μας στη δόξα του Θεού.571 Ο Επίσκοπος, συνομιλεί εικονικά με το εκκλησίασμα και υπενθυμίζοντας έμμεσα σχετικά άρθρα από το Σύμβολο της Πίστεως τους λέγει: «και ξέρετε αδελφοί μου, αυτή η πίστη δεν είναι κάποια παράκρουση ή κάποιος ευσεβής πόθος. Είναι βέβαιη προσδοκία, που στηρίζεται στο αναμφισβήτητο γεγονός της εκ νεκρών  τριημέρου εγέρσεως του Θεανθρώπου Ιησού», 572 «με το φως της πίστης οι άνθρωποι βλέπουν καθαρά και πετυχαίνουν την ελπίδα και την αγάπη…». 573 Ο πιστός Χριστιανός στις θλίψεις και τις δυσκολίες του εναποθέτει την ελπίδα του στον Κύριο και πορεύεται μέσα στον κόσμο στηρίζοντας την ελπίδα του επάνω του: 574 «από την μια παλεύουμε με τα κύματα και από την άλλη είμαστε σίγουροι πως πάντοτε «έχει ο Θεός»!». 575 Σε αυτή τη βεβαιότητα ενυπάρχει «πάντα η ταπεινοφροσύνη η οποία γίνεται η απαραίτητη προϋπόθεση ανάπτυξης της πίστεως, σε αντίθεση με την υπεροψία που αποψιλώνει την πίστη και μηδενίζει την αγάπη». 576 Η διδασκαλία, άλλωστε, της Εκκλησίας είναι σαφής: «Κύριος ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται και ταπεινοῖς δίδωσιν χάριν».

δ. Η κοινωνική διάσταση της πίστης 

Έχει ήδη επισημανθεί σε πολλά σημεία η διδασκαλία της Εκκλησίας που αποτελεί και βασική θέση του Επισκόπου ότι η πίστη και η αγάπη στον Θεό δεν είναι μονοδιάστατη, αλλά προσδιορίζει το κοινωνικό ήθος των πιστών. Με τα δικἀ του λόγια: «η πίστη στο Θεάνθρωπο ρυθμίζει τη συμπεριφορά μας και προς τον άνθρωπο…δεν υπάρχει υπευθυνότητα χωρίς λατρεία προς τον Θεό της αγάπης και αγάπη προς τον συνάνθρωπο». 578Η αγάπη προς τον συνάνθρωπο εκφράζεται με τα έργα της αγάπης, που αποδεικνύουν ότι η πίστη είναι ζωντανή και δίνουν την καλή μαρτυρία, ώστε να  πιστέψει ο κόσμος στον Χριστό.579 Διαβάζουμε στις ομιλίες: «Η αγάπη δεν είναι αληθινή, όταν ικανοποιεί το δικό μου εγώ. Ἠ ακόμα παραμένει ένας συναισθηματισμός, όταν δεν γίνονται χειροπιαστά έργα που ξεκινούν από τη δική μας σκέψη, τη δική μας έγνοια και το δικό μας ενδιαφέρον και απευθύνονται στους διπλανούς και τους μακρινούς αδελφούς». 580

-127-