4. Η ΣΥΓΓΝΩΜΗ
Η προϋπόθεση της θεϊκής συγγνώμης είναι η δική μας συγγνώμη απέναντι σε όσους μας έχουν βλάψει. Ο Χριστός είναι σαφής: «᾽Εὰν γὰρ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, ἀφήσει καὶ ὑμῖν ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος·ἐὰν δὲ μὴ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις, οὐδὲ ὁ πατὴρ ὑμῶν ἀφήσει τὰ παραπτώματα ὑμῶν». 871 Ο Επίσκοπος προσθέτει επεξηγήσεις για τα παραπτώματα: «εάν δεν συγχωρούμε όλους τους άλλους που μας έβλαψαν, μας κυνήγησαν, μας φθόνησαν, εάν δεν ξεπερνούμε τα πάθη και την ενστικτώδη λογική τους, δεν έχουμε θέση κοντά στον Χριστό». 872 Σε όλες τις ομιλίες η συγγνώμη είναι μια πράξη ελευθερίας, γιατί όλοι μας «ελεύθερα επιλέγουμε να ακολουθούμε τον Χριστό και να σηκώνουμε τον σταυρό της υπευθυνότητας, της συγγνώμης, της καταλλαγής. Με τη θέλησή μας γινόμαστε πολίτες του καινούργιου κόσμου, που κυριαρχεί η αναστημένη του ένδοξη παρουσία στους ατελεύτητους αιώνες». 873 Η συγγνώμη είναι η βασική προὑπόθεση για την ένταξη μέσα στο Σώμα της Εκκλησίας, όπου ανήκουν όλοι οι άνθρωποι είτε εμείς τους συμπαθούμε είτε τους αντιπαθούμε: «Είναι αδύνατο κάποιος να ενσωματωθεί στο Σώμα του Χριστού, να γίνει δηλαδή μέλος της κοινωνίας των Χριστιανών, όταν δε συγχωρεί τους συνανθρώπους του. Κι αυτό, γιατί στο ίδιο το Σώμα του Χριστού ανήκουν εκείνοι οι άνθρωποι που ίσως εμείς αντιπαθούμε, περιφρονούμε, μισούμε. Αν δεν τους συγχωρέσουμε , αν δεν μετανιώσουμε, δε χωράμε ούτε και εμείς μέσα στην Εκκλησία». 874
-185-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου