ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΥ.

 
Τό πρῶτο μέρος τοῦ σχεδίου του ἑστίαζε στήν ἀνεύρεση καί προετοιμασία τῶν κατάλληλων προσώπων πού θά διακονοῦσαν τό ἔργο τοῦ ἐπανευαγγελισμοῦ. Βασική προϋπόθεση γιά τήν ἐπίτευξη αὐτοῦ τοῦ σκοποῦ ἦταν τό διαχρονικό μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου καί τῶν ἁγίων Πατέρων νά μεταδοθεῖ μέ ἀμεσότητα καί συγχρονικότητα11 καί νά ἀνταποκρίνεται στίς ἀναζητήσεις τῆς σύγχρονης ἐποχῆς12,ὥστε νά προσληφθεῖ ἀπό ποικίλους ἀποδέκτες. Αὐτή ἡ προσπάθεια ἐπανακατήχησης εἶχε πολλές συνισταμένες. Ἀφετηρία της ἦταν τό ἐπίσημο ἐκκλησιαστικό κήρυγμα (τό ἀπό ἄμβωνος κήρυγμα) καί στή συνέχεια ἀναπτύσσονταν στό κήρυγμα τῆς ζωῆς, δηλαδή στό ζωντανό παράδειγμα τῶν ἐργατῶν/ἐργατριῶν τοῦ Εὐαγγελίου. Σύμφωνα μέ τίς ἐπιστολές τοῦ Ὁσίου Γέροντα, ὁ ἐπανευαγγελισμός τῶν Ὀρθοδόξων συνδέονταν μέ τήν πνευματική οἰκοδομή, τήν ἐκκλησιαστική ἀγωγή ,­κατήχηση καί ὁπωσδήποτε μέ τή μυστηριακή κοινωνία τους μέ τόν Χριστό. Περιλάμβανε, ὅμως καί τήν προφύλαξή τους ἀπό τίς αἱρέσεις καί τά ποικίλα ἰδεολογικά κατασκευάσματα, τά ὁποῖα χρησιμοποιοῦσαν αἱρετικές ὁμάδες ὡς προβατόσχημοι λύκοι γιά νά παραπλανήσουν τόν Ὀρθόδοξο λαό. Ἡ ἐφαρμογή τοῦ σχεδίου του συνδυάστηκε μέ τήν ἐπίσκεψή του σέ διάφορα μέρη τῆς Ἑλλάδας. Κάθε ταξίδι του τό χαρακτηρίζει ὡς ἱεραποστολικό. Ὅταν ἐπέστρεφε στήν Πάτμο, σημείωνε πάντα τούς καρπούς τῶν συναντήσεών του. Σέ ἐπιστολή πρός τά πνευματικά του παιδιά καί τούς συνεργάτες του στά Χανιά, γράφει: «Εὐτυχῶς ὁ Θεός ἔχει εὐλογήσει τήν ἐργασίαν μας καί ἐν Θεσσαλονίκῃ καί ἐν Ἀθήναις καί ἐν Κρήτῃ. Ἔχομεν κατανόησιν καί ἀρκετά κέρδη πνευματικά πού προσέφερε τό ἱεραποστολικόν τοῦτο ταξίδι […] παρουσιάζονται ἀρκετοί θεολόγοι, πού τίποτε ἄλλο δέν σκέπτονται, παρά γιά δρᾶσιν ἱεραποστολικήν καί εἶναι σύμφωνοι γιά νά προστεθοῦν μαζί σας»13. Τό καρποφόρο ἔργο του ἐπιβεβαιώνεται ἀπό πολλούς Μητροπολίτες τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου καί τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδας, οἱ ὁποῖοι εἶχαν τακτική ἀλληλογραφία μαζί του14. Ἐπιπροσθέτως, ἡ μέριμνα του δέν περιορίζονταν μόνο στήν πρωταρχική σύνδεση ἤ τήν ἐπανασύνδεση τῶν πιστῶν μέ τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τήν Ἐκκλησία. Ἡ μεγάλη του ἀγωνία ἦταν νά μετατραποῦν οἱ χριστιανοί σέ ζωντανοί πομποί καί ἀναμεταδότες τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ∙ νά καταστοῦν, δηλαδή, γνήσιοι μαθητές καί μαθήτριες τοῦ Κυρίου. Μέ διάφορους τρόπους προσπαθοῦσε νά κινητοποιήσει ὅλους τούς χριστιανούς, κληρικούς, λαϊκούς, ἄνδρες καί γυναῖκες, μοναχούς καί μοναχές15. Ἰδιαίτερα, ὁ ἅγιος Ἀμφιλόχιος φρόντιζε γιά τήν ἐμψύχωση, τήν πνευματική οἰκοδομή καί τήν ἐν Χριστῷ κατάρτιση νέων καί ἐπιστημόνων μέσῳ τῆς ἐξομολόγησης, τῶν ὁμιλιῶν, ἀλλά ἀκόμη καί μέσῳ ἀλληλογραφίας. Γι’ αὐτό, πολλοί νέοι ἀπό αὐτό τό πνευματικό φυτώριο, πού καλλιέργησε μέ σύνεση καί αὐταπάρνηση ὁ Γέροντας, χειροτονήθηκαν κληρικοί καί διακόνησαν στήν Ἑλλάδα, ἀλλά καί μέχρι τά ἔσχατα τῆς γῆς, ἐνῶ ἄλλοι ἔγιναν λαμπροί ἐπιστήμονες καί πρόσφεραν μέ ἀγάπη τίς ὑπηρεσίες τους σέ κάθε ἄνθρωπο16.

-455-