Σύγχρονη παρουσία τῆς Ὁσίας

   Η ΟΣΙΑ ΜΕΛΩ ΣΤΗ ΒΟΥΡΡΙΝΑ ΤΗΣ ΚΩ ΛΑΪΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΚΑΙ ΛΑΤΡΕΙΑ / 25ο

δ. Ἡ Ὁσία Μελώ ἀποτελεῖ μία περίπτωση ἁγίου ἡ μνήμη τοῦ ὁποίου στό πέρασμα τῶν αἰώνων σχεδόν χάθηκε. Ἐλάχιστα ἴχνη της διασώθηκαν καί αὐτά ἀποσπασματικά. Ἡ σημαντικότερη μαρτυρία γιά τήν ἱστορικότητά της, ἐκτός ἀπό τό ἐκκλησάκι της, προέρχεται, ὅπως ἤδη ἔχουμε ἀναφέρει ἀπό τά στιχηρά τοῦ Μητροπολίτου Ρόδου Μητροφάνους ἀπό τόν 15ο αἰῶνα. Ἡ Ὁσία, ὅμως δηλώνει τήν παρουσία της μέ ἐμφανίσεις σέ πιστούς Κώους, οἱ ὁποῖοι τήν σέβονται καί τήν ἀγαποῦν. 

1. Μαρτυρία Μιχάλη Δανελλάκη 

 Ὁ Μιχάλης Δανελλάκης εἶναι αὐτός, ὁ ὁποῖος, λίγο μετά τήν ἐπανεγκατάστασή μου στό νησί κατά τό ἔτος 2009, ἔπειτα ἀπό προτροπή-αἴτημά μου νά μοῦ ὑποδείξει παλαιά ἐκκλησάκια, ξωκκλήσια μέ ἱστορία, μοναστηράκια πού συνδέονταν μέ τίς παραδόσεις τοῦ λαοῦ μας, μέ ὁδήγησε στό ναΰδριο τῆς Ὁσίας Μελοῦς146. Ὁ ἴδιος, εὐσεβής, φιλακόλουθος καί φιλάγιος, εἶχε γνωρίσει τήν Ἁγία πρίν ἀπό ἀρκετά χρόνια, στίς ἀρχές τῆς δεκαετίας τοῦ 2000 ἐπισκεπτόμενος τόν Ναό γιά νά παραστεῖ σέ μία ἰδιωτική Θ. Λειτουργία, ὅπου ἔψαλλε ὡς ἱεροψάλτης. Ὡς ἁγία τοῦ Ναοῦ τιμοῦσαν τήν ἁγία Μελάνη τή Ρωμαία. Ἡ ἐπίσκεψη αὐτή προκάλεσε τό ἐνδιαφέρον του γιά τήν ἐπιθυμία του νά καλλωπίσει τόν χῶρο147. Σέ συζητήσεις πού εἶχε μέ κτηνοτρόφους τῆς περιοχῆς, οἱ ὁποῖοι ἐπισκέπτονταν τό μοναστηράκι πολλά χρόνια, διαπίστωσε ὅτι ὑπῆρχε ἀσάφεια σχετικά μέ τό ὄνομα τῆς ἁγίας τοῦ ναοῦ. Χρησιμοποιοῦσαν διαφορετικά ὀνόματα, τά ὁποῖα φαίνονταν νά ἐπικεντρώνονται ἀπό τό «Μελ-» χωρίς, ὅμως, νά ὑπάρχει ὁμοφωνία: Ἁγία Μελάνη, Ἁγία Μελώ, Ἁγιά Μελώ, Ἁγιά Μελού. Τό τελευταῖο, στή λαϊκή γλώσσα ἦταν καί εἶναι τό ἐπικρατέστερο. Τό ἐνδιαφέρον τοῦ Μιχάλη Δανελλάκη ἐκδηλώθηκε μεταξύ ἄλλων καί μέ ἀναζήτηση περισσοτέρων στοιχείων γιά τήν Ἁγία. Ἡ προσπάθειά του τόν ὁδήγησε σέ πρώτη φάση στήν ἀνεύρεση κάποιου ἄρθρου τοῦ καθηγ. Ζαχαρία Τσιρπανλῆ, τό ὁποῖο δημοσιεύθηκε στόν τοπικό τύπο καί στήν πληροφορία ὅτι ἡ Ἱερά Μητρόπολις Κώου καί Νισύρου εἶχε ἐκδώσει ἐτήσιο ἡμερολόγιο μέ ἀναφορά στόν ναό τῆς Βουρρίνας, τόν ὁποῖο, ἀπέδιδε στήν Ἁγία Μελάνη148. Μόνος του, παρά τό νεαρό τῆς ἡλικίας του, ἦλθε σέ ἐπικοινωνία μέ τόν καθηγητή Ζαχαρία Τσιρπανλῆ, ὁ ὁποῖος, ὅπως ἤδη ἀναφέραμε, ἔχει ἀσχοληθεῖ ἐπιστημονικά μέ τό θέμα, καί πῆρε καί ἄλλες πληροφορίες. Παράλληλα γνώρισε τήν κ. Αἰκατερίνη Τουλαντᾶ-Μαρκάκη, τή μαρτυρία τῆς ὁποίας θά παραθέσουμε στή συνέχεια. Στή συνέχεια μέ τή βοήθειά του συνεχίσαμε τή διαμόρφωση καί τόν καθαρισμό τοῦ χώρου, μέ ἀποκορύφωμα τή 17η Δεκεμβρίου τοῦ 2010, ἡμέρα Παρασκευή, κατά τήν ὁποία ἀποκαλύφθηκε ἡ, ἰδιαίτερα σημαντική, ἐπιγραφή τοῦ ὑπερθύρου τοῦ Ναοῦ, ἡ ὁποία ἦταν ἐπικαλυμμένη μέ πολλά στρώματα ἀσβέστη καί ἦταν ἀδύνατο νά ἀναγνωστεῖ Μέ τή συμβολή τῆς ἰδιαίτερα δραστήριας ὁμάδας τῶν «Μαύρων Λύκων», οἱ ὁποῖοι ὑπό τόν συντονισμό τοῦ π. Ἰωάννου Κουτάντου, στηρίζουν τήν τοπική ἐκκλησία ὅπου ὑπάρχει ἀνάγκη γιά ἐπισκευή, ἀνακαίνιση καί ἐξωραϊσμό, ἔγιναν πολλά ἀκόμη ἀπό τά ἀναγκαῖα, ὥστε νά εἴμαστε ἕτοιμοι γιά τήν πρώτη Θεία Λειτουργία, ἡ ὁποία τελέσθηκε τό Σάββατο 26 Μαρτίου 2011. 

2. Μαρτυρία Αἰκατερίνης Τουλαντᾶ-Μαρκάκη.

 Παρά τό ὅτι μόλις προσφάτως ξεκίνησε προσπάθεια νά ἀνασυρθεῖ ἡ λατρεία της ἀπό τή λήθη, ἔχουμε θαυμαστές μαρτυρίες γιά θαυματουργική δράση της. Μία ἀπό αὐτές ἐπιθυμοῦμε νά παραθέσουμε στή συνέχεια. Πρόκειται γιά τή μαρτυρία τῆς Αἰκατερίνης Τουλαντᾶ-Μαρκάκη, ἡ ὁποία τόν Μάρτιο τοῦ ἔτους 2010 κατέθεσε στόν Μιχάλη Δανελλάκη τρία ὄνειρα πού εἶδε κατά τόν χειμῶνα 1999-2000, τά ὁποῖα ἔχουν ἄμεση σχέση μέ τήν Ὁσία. Σύμφωνα μέ τήν ἴδια, τήν πρώτη φορά εἶδε μία κοπέλα σέ μία πλαγιά, σέ ἕναν χωματόδρομο, ἐκεῖ πού τελείωνε ἡ ἄσφαλτος. Ἡ ψηλή αὐτή γυναῖκα στεκόταν σέ μία μικρή ἐκκλησία πού ἔμοιαζε μέ στάνη, δίπλα σέ βράχους, κοντά στό παραθυράκι πού ὑπάρχει στή δυτική πλευρά τοῦ ναοῦ. Ἀπευθυνόμενη σέ αὐτή ἔλεγε «εἶμαι ἐδῶ». Ἔξω στήν αὐλή ἔβλεπε τρεῖς τριανταφυλλιές: στή μέση μία κόκκινη καί δεξιά καί ἀριστερά δύο λευκές. Στό δεύτερο ὄνειρό της, παρουσιάστηκε ἡ ἴδια ψηλή γυναῖκα, πάνω σέ ἕνα μικρό σύννεφο. Πάλι πρόσεξε τριανταφυλλιές, ἀλλά δύο αὐτή τή φορά: μία κόκκινη καί μία λευκή. Ἡ ψηλή κοπέλα ἐπανέλαβε τήν πρόσκλησή της λέγοντας πρός τήν κ. Τουλαντᾶ-Μαρκάκη «ἔλα εἶμαι ἐδῶ. Θέλω νά ἔρθεις στό σπίτι μου». Ἂν καί τήν πρώτη φορά δέν εἶχε πεῖ τίποτα σέ κανέναν, μετά τό δεύτερο ὄνειρο ρώτησε τόν πατέρα της μήπως ὑπῆρχε στήν Κῶ καμία Ὁσία Μελοῦ. Ἐκεῖνος ἀπάντησε ὅτι «κάτι εἶχε ἀκούσει, ἀλλά δέν ἤξερε ἀκριβῶς ποῦ».Στή συνέχεια ἀκολούθησε καί τρίτο ὄνειρο. Σέ αὐτό εἶδε στόν ὕπνο της ἕνα ἐκκλησάκι μετά ἀπό χωματόδρομο. Ἐπάνω ἀπό τήν τελευταία τριανταφυλλιά εἶδε ὑπερυψωμένη τήν ἴδια ψηλή γυναῖκα μέ ἕνα μαῦρο σύννεφο πάνω ἀπό τό κεφάλι της. Αὐτή τή φορά τῆς εἶπε «Εἶμαι ἐδῶ, κάτω ἀπ’ τούς βράχους . . .». Μάλιστα, ἡ κ. Τουλαντᾶ-Μαρκάκη ἀναρωτήθηκε μήπως ἡ φράση αὐτή τῆς γυναίκας τοῦ ὁράματος ὑποννοοῦσε ὅτι τά ὀστά τῆς Ὁσίας βρίσκονται θαμμένα ἐκεῖ. Τέλος, σέ αὐτό ὄνειρο τῆς ἔδειξε καί τό μέρος πού κοιμόταν, πού ἦταν μία πέτρα κάτω ἀπ’ τήν Ἁγία Τράπεζα. Μέχρι τότε δέν γνώριζε τίποτα γιά τό ἐκκλησάκι καί τήν Ὁσία. Μετά ἀπό μία ἑβδομάδα διάβασε στήν ἐφημερίδα σχετικό ἄρθρο τῆς κ. Παρισίδου καί συνειδητοποίησε ὅτι ἐπρόκειτο γιά τήν ἴδια περίπτωση. Τήν πρώτη φορά πού τήν πῆγε ἐκεῖ ὁ πατέρας της προσέγγισαν τήν περιοχή ἀπό τά ἀνατολικά, ἀπό τήν περιοχή τῆς Βουρρίνας καί τοῦ Κοκκινόνερου καί δέν γνώρισε τήν περιοχή πού εἶχε δεῖ στόν ὕπνο της. Ὅμως, ἀμέσως μόλις εἶδε τό ναΰδριο βεβαιώθηκε ὅτι ἐπρόκειτο γιά αὐτό πού εἶχε δεῖ στά ὄνειρά της. Φθάνοντας στόν περίβολο τῆς αὐλῆς εἶδε τίς τρεῖς τριανταφυλλιές, στό σημεῖο πού τίς ἔβλεπε καί στό ὄνειρο. Μπαίνοντας στόν Ναό διαπίστωσε ὅτι ἡ εἰκόνα της ἦταν καμμένη ἀπό κερί γεγονός πού συνδύασε μέ τό μαῦρο συννεφάκι πού ἔβλεπε στό κεφάλι της. Στή συνέχεια προχώρησε μέσα στόν κυρίως ναό, ὅπου εἶδε τήν Ἁγία Τράπεζα, ὅπως τήν εἶχε δεῖ στό τελευταῖο ὄνειρό της. Μέ δική της πρωτοβουλία ἐπισκέφθηκε τόν Σεβ. Μητροπολίτη Κώου καί Νισύρου κ. Αἰμιλιανό (Ζαχαρόπουλο) καί τοῦ ἀνέφερε ὅλα ὅσα εἶχαν συμβεῖ, καθώς καί τό ὅτι, ὅπως εἶχε διαβάσει ὑπῆρχαν στή Ρόδο (sic) τά τροπάριά της καί ὅτι θά ἔπρεπε νά τά φέρουν στήν Κῶ. Ὁ τελευταῖος τήν προέτρεψε νά μαζέψει ὑπογραφές καί νά τοῦ τίς πάει. Ἂν καί κατόρθωσε νά συγκεντρώσει 500 ὑπογραφές δέν κατέστη στό μέλλον δυνατό νά ξανασυναντήσει τόν Μητροπολίτη. Μετά ἀπό ὅλα αὐτά ἡ Ὁσία ἔκανε γιά μία ἀκόμη φορά αἰσθητή τήν παρουσία της μέ ἕνα θαῦμα. Τό παιδί τῆς κ. Αἰκατερίνης Τουλαντᾶ-Μαρκάκη ἔπασχε ἀπό δυσγραφία. Παρακάλεσε τήν Ὁσία νά τό θεραπεύσει καί ἐκείνη θά ἔδινε στό ἑπόμενο παιδί της, ἂν ἦταν κορίτσι, τό ὄνομά της μαζί μέ τοῦ Ἁγίου Ραφαήλ. Πράγματι τό ἑπόμενο παιδί ἦταν κορίτσι καί ἡ κ. Τουλαντᾶ-Μαρκάκη ἐκπληρώνοντας τό τάμα της ἔδωσε σέ αὐτό τό ὄνομα Ραφαηλία-Μελάνη, διότι παρά τή δική της ἐπιθυμία νά ὀνομασθεῖ τό παιδί Μελώ, ὁ ἱερέας μετά ἀπό συνεννόηση μέ τήν Ἱερά Μητρόπολη τό ὀνόμασε Μελάνη, καθώς μέχρι τότε πίστευαν ὅτι ἐπρόκειτο γιά τήν Ἁγία Μελάνη τή Ρωμαία. Ὡς κατακλείδα σέ αὐτή τή θαυμαστή διήγηση νά θέλαμε νά κάνουμε δύο παρατηρήσεις. Ἡ πρώτη ὅτι τό μικρό κοριτσάκι, παρά τό γεγονός πώς ἡ Ἁγία πλέον ἦταν γνωστή ὡς Μελώ, πῆρε κατά τό Ἅγιον Βάπτισμα τό ὄνομα Μελάνη, ἀλλά τό ἴδιο ἀπαιτοῦσε ἀπό τούς δικούς της νά τήν ἀποκαλοῦν ὄχι Μελάνη, ἀλλά Μελοῦ. Ἡ δεύτερη ὅτι παρά τή βεβαιότητα πώς ὑπῆρχε Ὁσία μέ τό ὄνομα Μελοῦ, ὀνόμασαν τό κοριτσάκι μέ τό ὄνομα τῆς Ἁγίας Μελάνης. Αὐτό δείχνει ὅτι κάποιες ἀντιλήψεις εἶναι τόσο ἰσχυρές, ὥστε δέν μπορεῖ νά τίς ἀλλάξει οὔτε ἡ ἴδια ἡ ἀλήθεια τῶν πραγμάτων. Χαρακτηριστικό τῆς ἀγάπης τοῦ παιδιοῦ γιά τήν ἁγία εἶναι τό περιστατικό πού συνέβη μετά τήν πρώτη Θεία Λειτουργία στόν ἱερό ναό τῆς Ἁγίας Μελοῦς, κατά τήν πανήγυρη τοῦ ὀνόματος τῆς Ὁσίας, τό πρῶτο Σάββατο τοῦ Ἰουλίου 2011, ὅταν τό μικρό κορίτσι μέ πλησίασε μέ πολύ χαρά καί κρατώντας ἕνα δίσκο μέ γλυκά ἀπό τά ὁποῖα κερνοῦσε τούς προσκηνυτές μοῦ εἶπε «Σεβασμιώτατε, θά πάρετε ἕνα γλυκό πού γιορτάζω σήμερα;». Τήν ρώτησα πῶς τή λένε καί ἐκείνη μοῦ ἀπάντησε μέ χαρά «Μελώ μέ λένε!».

-120