Ο ΟΣΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ ΣΙΜΩΝΟΠΕΤΡΙΤΗΣ

 

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ε΄ 

Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΜΑΕΣΤΡΟΥ ΚΑΙ Ο ΟΣΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ ΣΙΜΩΝΟΠΕΤΡΙΤΗΣ

Εισαγωγικά για τον Γέροντα Ιερώνυμο. 

Ο κατά κόσμον Ιωάννης Διακογιώργης του Ιωάννου γεννήθηκε το 1871 και έγινε μοναχός στις 21 Μαρτίου 1893 την Κυριακή των Βαΐων, παίρνοντας το όνομα Ιερώνυμος. 275 Λόγω των ικανοτήτων του αναλαμβάνει πάμπολλες υπεύθυνες αποστολές της Μονής. Το 1920 εκλέγεται Ηγούμενος, 276 περίοδος πνευματικής ακμής για τη Σιμωνόπετρα277 και αναγκάζεται να παραιτηθεί τον Ιούνιο του 1931 με την κατηγορία της κλοπής χρημάτων του ταμείου της Μονής και για τιμωρία στέλνεται ως εξόριστος στο Κουτλουμούσι, όπου οι Κουτλουμουσιανοί Πατέρες, βλέποντας την αρετή του γράφουν στους Σιμωνοπετρίτες «Αυτός είναι άγιος άνθρωπος, πάρτε τον από εδώ, τι τον έχετε εξορία τον Ιερώνυμο».278 

Από την περίοδο εκείνη η Μονή πέφτει σε παρακμή. 279 Το 1931 αποστέλλεται ως οικονόμος και πνευματικός στο μετόχι της Μονής, Ανάληψη, στην Αθήνα, 280 όπου θα διακονήσει ως τον θάνατό του το 1957. Όμως από νέος διακρίθηκε για τα χαρίσματά του…. Ο μοναχός Ιερώνυμος, μετά από τεσσερισήμισι χρόνια δοκιμασίας, 281 διακόνησε ευθύς μετά την κουρά του ως γραμματέας της Μονής και μάλιστα: «ο Πνευματικός μου Πατήρ επέτρεψεν οικεία βουλήσει και γνώμη να αλληλογραφώ προς διάφορα ευσεβή και ευλαβή πρόσωπα ψυχωφελείς συμβουλάς και νουθεσίας προς ωφέλειαν αυτών». 282 Όπως είδαμε στο σχετικό κεφάλαιο, διατηρούσε πνευματική φιλία με τον Άγιο Νεκτάριο, που ξεκίνησε από την επίσκεψη του Αγίου στη Μονή το 1897 και διήρκησε ως τον θάνατό του. Ο συνδέσμός τους ήταν τέτοιας ποιότητας που ο άγιος  Νεκταριος πολλές φορές του εξομολογείτο διάφορες πνευματικές του εμπειρίες. Το μεγαλείο της αρετής του δεν φαίνεται μόνο από το φρόνημά του όσο ήταν μοναχός, που στολιζόταν από την υπακοή του, την συνεχή διακονία για συμφέρον της Μονής και του Αγίου Όρους, την ταπείνωσή του, την ανεξικακία του, την αγάπη του   για όλους τους ανθρώπους, τις ατέλειωτες ώρες μελέτης και την ασταμάτητη προσευχή. Αλλά και από τα χαρίσματα που του δώρισε ο Θεός όταν ήταν πλέον έξω στον κόσμο, όπως την παντελή ελεημοσύνη του, την διάκριση, την προόραση, την διαύγεια στην εξομολόγηση και τις συμβουλές, ακόμη και την θαυματουργία. Πρίν και μετά το θάνατό του. Πολλά παιδιά τον έβλεπαν αιωρούμενο όταν λειτουργούσε, αλλά έβλεπαν να του παραστέκονται άγγελοι στο ιερό βήμα, άλλοτε καταλάβαιναν την παρουσία διαφόρων αγίων. Πρόκειται για έναν όντως Άγιο στην συνείδηση των ανθρώπων, τόσο εκείνων που τον γνώριζαν εν ζωή, όσο και μετά θάνατον. 283 

Σ’ αυτήν ακριβώς την αγιότητα έγκειται και το ενδιαφέρον μας, γιατί ο Γέροντας Ιερώνυμος στάθηκε πολύ οικείος και φίλος της οικογένειας του μαέστρου. Γνώριζε πολύ καλά όλα τα πρόσωπα και επομένως για τον μαέστρο ήταν ζωντανό  πρότυπο αγιότητας. Ας δούμε τις σχέσεις του αγίου Γέροντα Ιερωνύμου με τα μέλη της οικογένειας Μητρόπουλου. 

Μοναχός Νείλος και Γέροντας Ιερώνυμος. 

Ο Νείλος, όπως ήταν φυσικό, γνώρισε πρώτος από την οικογένεια Μητρόπουλου τον μοναχό Ιερώνυμο όταν πρωτοπήγε ως δόκιμος στη Σιμωνόπετρα. Οι δύο άνδρες είχαν την ίδια ηλικία αφού και οι δύο ήταν γεννημένοι το 1871 και ταίριαζαν απ’ ότι διαπιστώνεται από τις αναφορές στις επιστολές του Νείλου που σώζονται και σε πνευματικό επίπεδο. Το 1908 ο Νείλος καίτοι νεοκαρής μοναχός αποστέλλεται στην Αθήνα «όπως … μεριμνήση προς συλλογήν Εκκλησιαστικών βιβλίων, αλλά και πάσης άλλης ύλης προς καταρτισμόν εκ νέου της Βιβλιοθήκης της Ιερά ημών Μονής». 284 Εκεί γίνεται δέκτης της προτάσεως του ιερέα Ιγνατίου Σακελλαρίου για την δωρεά του εξωκκλησίου της Αναλήψεως, με σκοπό να γίνει μετόχι της Σιμωνόπετρας και να αποτελεί γνήσια παρουσία του Αγίου Όρους στην πρωτεύουσα. Ο πρώτος με τον οποίο μοιράζεται τις σκέψεις του σχετικά με το τι πρέπει να κάνει η Μονή είναι ο π.Ιερώνυμος. Σε επιστολή του προς τον Ηγούμενο Ιωαννίκιο αποστέλλει εκτενή αναφορά περί της δωρεάς και της αποστολής ενός μετοχίου στην Αθήνα, και εκεί δηλώνει σαφώς ότι τις απόψεις του αυτές τις είχε εκθέσει και στον π.Ιερώνυμο, γεγονός που δείχνει την ουσιαστική επικοινωνία των δύο ανδρών και την εκτίμηση του ενός για την γνώμη του άλλου για σοβαρά πνευματικά και διοικητικά ζητήματα. 285 «Ο κόσμος διατελεί εν αγνοία, εν αμαθεία και ραθύμω καταστάσει λόγω της ελλείψεως ανδρών αφοσιωμένων εις το ευαγγελικόν έργον. Εις τον πατέραν   Ιερώνυμον είχον ειπή αρκετά δι’ αυτό το έργον». Η γνώμη του εισακούεται και έτσι η Ανάληψη γίνεται μετόχι της Σιμωνόπετρας και η Αθήνα αποκτά το μοναδικό αγιορείτικο μετόχι της.286 Ο Νείλος ιδιαιτέρως αναφέρεται στον Ιερώνυμο, ακόμη κι όταν γράφει στον Ηγούμενο, γεγονός ενδεικτικό του μεταξύ τους δεσμού. Αλλά και στους οικείους του, που βρίσκει στην Αθήνα, μιλάει με πολύ καλά λόγια, κάτι που έχει ως αποτέλεσμα εκείνοι να τον συμπαθήσουν και να τον εκτιμήσουν, δίχως να έχουν συναντηθεί ακόμη, και να του στέλνουν και χαιρετισμούς, κάτι που συμβαίνει και από την μεριά του Ιερωνύμου προς εκείνους «Αγαπητέ μοι εν Χριστώ Αδελφέ π. Νείλε… Τα δέοντα και προς πάντας τους οικείους Υμών καίτοι αγνώστους ημίν».287 

Γενικά, ο Νείλος πάντα αναφέρεται με αγάπη και σεβασμό για τον Ιερώνυμο «Αγαπητέ αδελφέ Ιερώνυμε…. Θα κάνω καθά γνωμοδοτεύετε».288 Επιπλέον, σε επιστολή προς τον Ηγούμενο Ιωαννίκιο σχετικά με την πορεία του μετοχίου της Αναλήψεως, εκθέτει σαφώς την γνώμη του για τον αδελφό του: «Βεβαίως, ο Ιερώνυμος είναι ο μόνος κατάλληλος δια τας Αθήνας, αλλ’ εννοώ και την χρησιμότητα αυτού [δηλ. στην Μονή] προς ανακούφισίν σας. Μόνον εν τοιαύτη περιπτώσει θέλει προτιμήσητε την έλευσίν του ενταύθα. Εν τούτοις δι’ Αθήνας δεν κρίνω κατάλληλον ουδένα διότι, είναι αληθές, ότι ουδείς εκ των αδελφών είναι κάπως ανεπτυγμένος ως ο π.Ιερώνυμος». 289 Άποψη που θα επαναλαμβάνει κάθε φορά που ανακύπτει το ίδιο ζήτημα «Είπομεν πολλάκις ότι δεύτερος Ιερώνυμος δεν ευρίσκεται  δια τας Αθήνας»,290 ακόμη και λίγο πριν πεθάνει θα γράψει: «Ο π. Ιερώνυμος ενδεδειγμένος πλέον δι’ εκεί λύει το πρόβλημα τούτο [περί υπευθύνου προσώπου για το μετόχι της Αναλήψεως] και η Μονή και η Υμετέρα Πανοσιολογιότητα θα ευλογούνται υπό των ανθρώπων εκεί. Μοι έχετε ειπή ότι ο π. Ιερώνυμος είναι χρήσιμος εδώ, αλλά όταν του δίδετε ευλογίαν να είναι αντιπρόσωπος εν Καρυαίς (κατά το νέον έτος δηλαδή το παρελθόντα Ιανουάριον) και ακόμη να μένει ως Αρχιγραμματεύς ως έμαθον, τότε δεν βλέπω που είναι χρήσιμος να μένει εις την Μονήν. Εν τοιαύτη περιπτώσει τι αξίαν έχουν τα διακονήματα ταύτα απέναντι του των Αθηνών;». 291 Είναι τόσο οξυδερκής ο Νείλος και τόσο σωστός στην κρίση του για τον πνευματικό του αδελφό, που μετά από είκοσι χρόνια θα επαληθευθεί η προφητεία του, όταν θα πραγματοποιηθεί η εγκατάσταση του Γέροντα Ιερωνύμου στην Ανάληψη, αναδεικνύοντάς τον μια από τις πιο άγιες μορφές του εικοστού αιώνα στον ελλαδικό χώρο.

-41-