Γέροντας Ιερώνυμος και Δημήτρης Μητρόπουλος.
Με βάση τα όσα παρουσιάστηκαν μέχρις εδώ είναι σαφές ότι ο Δημητράκης γνωρίζονταν πολύ καλά με τον Γέροντα. Ωστόσο, παραθέτουμε αυτούσια την τελευταία επιστολή του Ιωάννη προς τον Ιερώνυμο που αποδεικνύει τον στενότατο δεσμό της οικογένειας με τον όσιο αυτόν λευίτη, [η υπογράμμιση δική μας]. Είναι το τελευταίο γραπτό του πατέρα του μαέστρου…
Η επιστολή.
«Σεβαστέ μοι και αγαπητέ μοι Πάτερ Ιερώνυμε. Σας είχα γράψη τελευταίως [και] δεν είχον απάντησιν σας, ίσως ελείπατε εκ της Μονής, σας εζητούσα δι’ εκείνης μου μερικάς πληροφορίας. Ήδη μου έφυγεν η πρώτη έξαψις της διανοίας μου περί του σοβαρού παθήματός μου του θανάτου της προσφιλούς θυγατρός μου Ελενίτσας και του αγαπητού μου αδελφού Ιεροθέου. Τώρα αισθάνομαι τούτους ιπταμένους άνωθεν εμού και χαίροντας και παρακαλώ τον Κύριον ίνα με αξιώση και εμέ της τοιαύτης παρουσίας ενώπιον του Πλάστου μας. Διότι η ζωή η επί γής αυτής είνε ζωή βασάνων και θλιψεως και ότι ο άνθρωπος δεν έχει αποστολήν τελικήν εις τον κόσμον τούτον αλλά πρόσκαιρον και ότι είνε μια προετοιμασία δια την αιωνιον ζωήν όπου είνε παντοτινή χαρά και ουδεμία εκεί θλιψις και ότι η κάθε ψυχή θα είνε φωτεινοτέρα του ηλίου, όπως μας είπε προχθές εις την εκκλησίαν ο πατήρ Βαρικόπουλος. Παρακαλώ δέεσθε και υπέρ εμού προς Κύριον όπως μου δίδη φώτισιν και δύναμιν ίνα ανταπεξέλθω εκ την αμαρτωλής ταύτης ζωής και ίνα εν τω μέλλοντι κόσμω ενωθώ μετά των προσφιλών μου. Η Αγγελική ήλθεν προ καιρού εκ Γερμανίας και ήμεθα οι δύο μόνοι ενταύθα -εις το Φάληρον πάντοτε- τώρα τας κατοικίας μας τας έχουμε ενοικιάση εις τους πρόσφυγας και κρατούμεν μόνον δύο δωμάτια. Ο Δημητράκης ευρίσκεται ακόμη εις Γερμανίαν, είνε ευχαριστημένος εκεί από την εργασίαν του, ακόμη δεν απεφάσισεν δια την ενταύθα επιστροφήν του. Δεν αμφιβάλλω ότι εγνωρίσατε την αγαθοσύνην της προσφιλούς μου Ελενίτσας θα μνημονεύτε κατά τας λειτουργίας. Ακόμη δε θα σας παρακαλέσω όπως εις τας 26 τρέχοντος μηνός ημέραν Κυριακήν κλίνον έτος από της θανής αυτής κάμετε ετήσιον μνημόσυνον υπέρ αναπαύσεως της ψυχής αυτής. Παρακαλώ όταν σας δωθή καιρός να έχω μίαν απάντησήν σας και της πολυποθύτου υγείας σας. Από την Αγγελικήν έχετε τους προσκυνησμούς καθώς και από εμέ. Επί τούτοις σας προσκυνώ υμέτερος Ιωάννης Μητρόπουλος». 313
Καταρχήν να επισημάνουμε ότι η επιστολή που αναφέρει ότι είχε στείλει και δεν πήρε απάντηση, δεν σώζεται. Δεύτερον, είναι αξιοπρόσεκτο ότι η επιστολή έχει απόλυτα προσωπικό χαρακτήρα –όπως, προφανώς και η προηγούμενη. Σε ό,τι αφορά την επιστολή αυτή καθ’ αυτή, έχει και επιστημονική σπουδαιότητα μιας και τοποθετεί σωστότερα της ημερομηνίες θανάτου τόσο του Ιωάννη, όσο και της αδελφής του μαέστρου. Ο Κώστιος τοποθετεί τον θάνατο του πρώτου το 1922 και της Ελένης στις 7 Μαΐου του ιδίου έτους, 314 ημερομηνία που επαναλαμβάνει και ο Τρότερ. Ωστόσο, είναι σαφές ότι η Ελενίτσα πέθανε στις 26 Φεβρουαρίου 1922 σύμφωνα με την σχετική αναφορά στο ετήσιο μνημόσυνο. Δεν μπορεί ο πατέρας της να λαθεύει για το πότε πέθανε η κόρη του. Ο ίδιος ο Ιωάννης πρέπει να κοιμήθηκε το 1923 ή 1924. Στην δεύτερη περίπτωση, σίγουρα πρέπει να είχε πεθάνει ως και την επίσκεψη της κυρίας Αγγελικής στην Ανάληψη στις 20 Μαΐου του ίδιου έτους, διαφορετικά ο Ιερώνυμος δεν θα έγραφε μόνο το δικό της όνομα, αλλά πιθανόν μόνο του συζύγου της. Σωστότερη, λοιπόν, είναι η πρώτη χρονολογία. Στην επιστολή, εξάπαντος, είναι βέβαιη η προσωπική σχέση του Γέροντα Ιερωνύμου με τον μαέστρο, αφού φαίνεται ότι γνωρίζει όλες τις εξελίξεις στην ζωή του, όπως τις σπουδές στο εξωτερικό και δη στο Βερολίνο. Εδώ βλέπουμε και την προσφώνηση ‘Δημητράκης’ που ήταν ο τρόπος με τον οποίο αποκαλούσαν τον μαέστρο οι φίλοι του, ήταν κατάλοιπο από τον πατέρα του… Επιπλέον, γνωρίζουμε ότι ο π.Ιερώνυμος την περίοδο που πήγαινε ο Δημητράκης στη Σιμωνόπετρα (ως το 1911) ήταν υπεύθυνος να βλέπει τους επισκέπτες και ειδικά όσους είχαν τον λογισμό για τον μοναχικό βίο, 315 επομένως και ο μικρός Δημήτρης συμβουλεύοταν και τον Γέροντα Ιερώνυμο για θέματα πνευματικά. Η κατάθεση ψυχής και η συζήτηση των διαφόρων λογισμών είναι κάτι απολύτως προσωπικό και ειδικά για έναν έφηβο με διλλήματα ως προς τον μοναχισμό, πολύ λεπτή υπόθεση. Ο Ιερώνυμος ήταν ο άνθρωπος που μετά το Νείλο μιλούσε με το παιδί και προφανώς, συνέβαλλε και ο ίδιος στο να πάει να μιλήσει με τον άγιο Νεκτάριο για το θέμα που τον ταλάνιζε. Ενδεικτικό του μεγαλείου του Γέροντα, αλλά και της ποιότητας της σχέσης με τον Δημητράκη, είναι και το γεγονός ότι μετά την απόφαση του παιδιού να μην γίνει μοναχός, η σχέση τους παραμένει στενή και αγαπητική.
-45-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου