Ο Γέροντας Ιερώνυμος ως παράδειγμα αγιότητας.
Η ουσία της παρούσας εργασίας είναι η εμπειρική γνώση της αγιότητας στον μαέστρο.
Ο Μητρόπουλος γνώριζε τον Γέροντα Ιερώνυμο, όπως και όλη του η οικογένεια και όλοι τον εκτιμούσαν για την αγιότητά του. Ο γέρο-Χρύσανθος Αγιαννανίτης που γνώριζε τον Γέροντα Ιερώνυμο από την ίδια χρονική περίοδο που τον γνώριζε και ο Δημητράκης αναφέρει: «Ο μακαρίτης ο Γέροντας ο παπα-Ιερώνυμος … ήτο πράος άνθρωπος323 … περισσότερον πετρέλαιον είχε κάψει εις τας αναγνώσεις που έκαμνε, παρά νερό όπου είχε πιεί. Ήτο πάντοτε σιωπηλός, διότι είχε την εσωτερικήν νήψιν. Πολλάκις όταν ήτο μοναχός τα δάκρυα έτρεχον από τους οφθαλμούς του ποταμηδόν. Ουδέποτε επλησίασε εις την φωτιά, αν και έκαμε τόσο πολύ κρύο. Ουδέποτε έδωσε ανάπαυσιν εις το σώμα του, αλλά καθήμενος έπαιρνε ολίγον ύπνον. Και δεν δύναται γλώσσα ανθρωπίνη να διηγηθή την ακτημοσύνην του. Αυτός δε ήτο το στήριγμα της Μονής και σύμβουλος, και στην παραμικρήν υπόθεσι. Αυτόν τον άνθρωπον, που ήτο γεμάτος από ταπεινοφροσύνην τον είχε καύχημα η Μονή, διότι κρυφά εσηκώνετο την νύκτα και εκαθάριζε την ανάπαυσιν [τις τουαλέτες] των Πατέρων. Εις αυτόν έτρεχον οι υποτακτικοί του Αγίου Όρους. Αυτός δε ταπεινούμενος εσιωπούσε και δεν ωμιλούσε ιδικόν του λόγον, αλλά υπεδείκνυε με το δάκτυλον τα βιβλία». 324 Και ο π.Μωυσής ο Αγιορείτης έγραφε για κείνον: «Σε μια εποχή που αγαπά τους αριθμούς δίνουμε μερικούς από την «παράξενη αριθμητική του» του.
17 χρονών έρχεται στη μονή και μετά 4 ½ χρόνων δοκιμασία κείρεται μεγαλόσχημος. 43 έτη δεν κοιμήθηκε σε κλίνη –στο σκαμνί ή στην καρέκλα κοιμόταν και για λίγο… 69 χρόνια φορούσε το τίμιο του μοναχού ένδυμα, που το φόρεσε σε πάνω από 300 αφιερωμένες ψυχές. Τα πνευματικά του τέκνα αριθμούνται σε αρκετές δεκάδες εκατοντάδων και οι επιστολές του σε 10.000. Μνημόνευε καθημερινά 2.500 ονόματα. Στο συρτάρι του, μετά την κοίμησή του, του βρήκαν 7 δραχμές, που δεν είχε προλάβει να δώσει στους φίλους του φτωχούς. Εκοιμήθη 86 χρόνων και χιλιάδες κόσμος βρέθηκε στην κηδεία του, στο μετόχι της μονής στην Αθήνα». 325 Η προσωπικότητά του σαγήνευε λόγω της αρετής του, τους πάντες, ακόμη και ανθρώπους από διαφορετικούς κόσμους.
Ο Ηγούμενος της Μονής Διονυσίου Αγίου Όρους, Γέροντας Γαβριήλ, μαρτυρεί ότι: «Το 1931 είχεν έλθει ο ίδιος ο Βενιζέλος εις το Όρος. Και ότε τον επεσκέφθημεν, εκ των εντυπώσεών του εξ Αγίου Όρους μας ανέφερε ότι του άρεσαν εκ των αντιπροσώπων δύο Γέροντες, ο Λαυριώτης Γρηγόριος και ένας άλλος του ιδίου αναστήματος εκ Σμύρνης, εννοών τον π.Ιερώνυμον»326 και ο Γέροντας Δανιήλ ο Κατουνακιώτης γράφει προς τον Ηγούμενο της Σιμωνόπετρας Ιωαννίκιο: «Δεν θέλω δε κρύψη και τας υπέρ του πατρός Ιερωνύμου αγαθάς υπαγορεύσεις της καρδίας μου, ας Σας διαβεβαιώ ότι ενδομύχως τρέφω, διότι δια της βίας και γενναιοψυχίας του τρέχει προς το άνω στάδιον, μη περιεργαζόμενος τας ασθενείας, ελλείψεις και υπερβολάς του ενός και του άλλου, αλλά σηκώνει τον γλυκύ ζυγόν του Σωτήρος ημών Ιησού».327 Μετά δε, την κοίμησή του, ένας άλλος διάττων αστήρ της πνευματικής ζωής της Ελλάδας, ο π.Φιλόθεος Ζερβάκος, που τον γνώριζε πολύ καλά, έλεγε: «Όχι εις την Σιμωνόπετραν, όχι μόνον εις το Άγιον Όρος, όχι εις ολόκληρον την Ελλάδα, αλλά και εις ολόκληρον τον πλανήτην είναι μετρημένοι οι τοιούτου είδους Γέροντες».328
Επομένως ο όσιος Γέροντας Ιερώνυμος γνώριζε πολύ καλά όλη την οικογένεια του Μητρόπουλου. Προσεύχονταν για αυτούς, ήξερε τα προβλήματά τους, τι τους απασχολούσε και τους μνημόνευε και στις λειτουργίες του. Ο μαέστρος κρατούσε ως πολύτιμο θησαυρό το κομποσχοίνι που του είχε στείλει ο Γέροντας και σε θέματα ταπείνωσης, ακτημοσύνης, ανεξικακίας και φιλανθρωπίας ήταν ένα ζωντανό παράδειγμα για τον μικρό Δημήτρη. «Εξομολογούσε και με επιστολές ανθρώπους που είχε γνωρίσει και ήταν πολύ μακρυά, στην Αμερική για παράδειγμα. Εκείνο που ζητούσε περισσότερο από τους εξομολογουμένους του ήταν η συναίσθησις της αμαρτωλότητός τους και η ταπείνωσις…. Έσωζε πραγματικά λαβωμένες ψυχές που του φανέρωναν τα έλκη και τις αλγηδόνες τους. Σε όλους όσοι τον πλησίαζαν έμεινε σαν ένα σύμβολο σοφού και διακριτικού Πνευματικού».
Όπως για όλη την περίοδο του Αγίου Όρους, έτσι και για τον Γέροντα Ιερώνυμο ο Μητρόπουλος δεν μας δίνει σαφείς αναφορές, αλλά πολλές φορές χάριν απλουστεύσεως εκφράζεται με γενικεύσεις που δεν είναι ακριβείς. Ωστόσο, μέσα από τις επιστολές και τα άρθρα του μαέστρου μπορούμε να συμπεράνουμε τον απόηχο της μνήμης από την συναναστροφή του με αυτόν τον άγιο άνθρωπο.
-48-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου