Ενδιαφέρουσα είναι η περίπτωση του υποψήφιου για την αρχιεπισκοπή Πατρών και Ηλείας Αβερκίου Λαμπίρη ο οποίος αν και φτωχός όπως αναφέρεται κατάφερε να βρει δανεικά 11.200 δρχ. Μάλιστα το πρόσωπο που παρέδωσε τα χρήματα στον υπουργό Ι. Βαλασσόπουλο, όταν έμαθε για τις ανακρίσεις που γίνονταν έτρεξε σε νομικό σύμβουλο για να μάθει εάν κινδύνευε να διωχθεί για δωροδοκία. Όπως η εφ. μας πληροφορεί: «[...] και επί τούτω έθηκεν εις νομικόν τινα ακαδημαϊκώς το εξής ζήτημα «αν τιμωρήται τις δωροδοκήσας υπουργόν εν ονόματι άλλου και αν δύναται να το είπη αφόβως εις την ανάκρισιν».
Μάλιστα κάποιος προσποιούμενος ότι ενδιαφέρονταν για το συγκεκριμένο υποψήφιο είπε πως αν μάθει ότι τελικά υπογράφτηκε το σχετικό Β.Δ. θα προσφέρει ως δώρο ένα διαμαντένιο δαχτυλίδι αξίας 1.000 δρχ. Όταν το άκουσε αυτό ο υποψήφιος (αρχ)ιερέας γύρισε και είπε σε φίλο του που ήταν εκεί «Βλέπεις με τι θηρία έχωμεν να κάμωμεν; δεν αρκούνται εις τα όσα ηναγκάσθην να τοις προσφέρω, αλλά ζητούν και άλλα, και θα αναγκασθώς ίσως να ενδώσω».
Για την αρχιεπισκοπή Κεφαλληνίας ο πράκτορας πήγαινε από υποψήφιο σε υποψήφιο λέγοντάς του «δύναμαι να συντελέσω να χειροτονηθής Κεφαλληνίας, αλλά αυτά τα πράγματα απαιτούν χρήματα». Ο υποψήφιος τελικά έδωσε στον υπουργό Ι. Βαλασόπουλο 12.000 δρχ. σε γραμμάτια δηλαδή σε τραπεζογραμμάτια (χαρτονομίσματα) της Εθνικής Τραπέζης. Δυστυχώς όμως για εκείνον ο υπουργός δεν ικανοποιήθηκε, υπήρχαν πολιτικοί αντίπαλοι στη μέση που τον πίεζαν, και η επιτυχία δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Έτσι αναγκάστηκε να προσφέρει ξανά 8.000 δρχ. Ο μεσάζων έστειλε τότε ένα κωδικοποιημένο τηλεγράφημα: «ο σίτος επωλήθη αρίστην τιμήν, πέμψατε αμέσως αύριον αδελφόν πλοιάρχου φέροντα 8.000 αξίαν». Και η εφ. σχολίασε: «Και αληθώς το ποσόν τούτο, απαρτίζον το τελευταίον συμπλήρωμα του αντιτίμου του σίτου, ήτοι της αρχιεπισκοπής, ήτις κατέστη καθαρόν εμπόρευμα, προώρισται να ικανοποιήση τους κόπους του πράκτορος...»182 .
Η ίδια εφ. σε επόμενο φύλλο της τονίζει ξανά και ξανά πως το ζήτημα της διοίκησης είναι ζήτημα εθνικό και κοινωνικό μεγάλης εθνικής σπουδαιότητας και σημασίας που μέσα του κλείνει μεγάλα κοινωνικά και εθνικά συμφέροντα. Μία κακή λύση του ζητήματος όπως επισημαίνει η εφ. θα έχει επιπτώσεις διάφορες. Η ίδια εφ. εξετάζει ,όπως δηλώνει, το θέμα από τρεις διαφορετικές οπτικές γωνίες, από την άποψη της καθολικής δικαιοσύνης, αυτή του κοινωνικού συμφέροντος και από την άποψη του συμφέροντος των ενόχων183 .
Όπως πληροφορούν τους αναγνώστες τους οι συντάκτες της εφ. «Ελλάς»: Την αυτήν ημέραν περί την 2αν μ.μ. προσεκλήθησαν ενώπιον της ιδίας επιτροπής και οι λοιποί ενταύθα διατρίβοντες υπουργοί κ.κ. Νικολόπουλος, Βαλασσόπουλος και Τριγγέτας. Απαντών η κατάθεσις ην σχεδόν η αυτή, ισχυρισθέντων ότι εδιοίκησαν συμφώνως με τους Νόμους της Πατρίδος, και όπως το συμφέρον του λαού και το καθήκον αυτών τοις επέταττε»184 .
Με τους βασικούς κατηγορούμενους να αρνούνται οποιαδήποτε σχέση με το σκάνδαλο η ίδια εφ. δημοσιεύει συνεχώς επιστολές υποστηρικτών του υπόδικου πρώην υπουργού Νικολόπουλου. Σε μία από αυτές ένας διακεκριμένος πρώην δικαστικός υπάλληλος από την Πάτρα με το αρχικό γράμμα Σ. για υπογραφή, αναφέρει μεταξύ άλλων: «Δεν δύναται ο νομικός κόσμος να εννοήση πως η Βουλή η ταχθείσα υπό του Συντάγματος· ως ο κατήγορος των υπουργών έλαβε και τη θέσιν του ανακριτού, ήτοι του δικαστού και πως εκδίδει εντάλματα συλλήψεως και φυλακίσεως· δεν δύναται ακόμη να εννοήση τι σχέσιν έχει η εκβίασις με την δωροδοκίαν. Ούτω δε χαρακτηρίσαντες τα γινόμενα τυχόν, έδωκαν εις τους τιμίους ανθρώπους την αφορμήν να πιστεύσουν, ότι εκ πείσματος και κακίας ενεργούν· η πατρίς μας και ο λαός υποφέρουν οι δ'εκλεκτοί μας αντί να ακούσωσι τι γίνεται περί της κληρονομιάς μας χάνονται εις τα φατριαστικά πείσματα και εις την καταδίωξιν της αθωότητος. Φαίνεται ότι ο τόπος έχει ακόμη αμαρτίας».
Είναι ξεκάθαρη η προσπάθεια της εφ. να δώσει την ευκαιρία στους αναγνώστες της να καταλάβουν πως η δίκη δίνει την ευκαιρία σε όσους κύκλους το επιθυμούν να αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη μέσα από τη δίκη185 .
Μία πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυση δημοσιεύει η εφ. «Ελλάς» η οποία προσπαθεί να υποστηρίξει το έργο της απερχομενης κυβερνήσεως Δ. Βούλγαρη αντιπολιτευόμενη το νομοθετικό έργο της τότε κυβέρνησης. Χαρακτηριστικό απόσπασμα της εφ. που θέτει στους αναγνώστες της προβληματισμούς και ερωτήματα είναι το εξής «Ενώ η Ευρώπη σύμπασα ανησυχεί και προπαρασκευάζεται, ενώ οι διασημότεροι πολιτικοί κηρύττουσιν ότι το προσεχές έτος προμηνύεται πρόξενον μεγίστων συμβάντων εν τη Ανατολή, ενώ οι χριστιανικοί λαοί προνοούσιν όπως έκαστος τα δίκαια αυτού σεβαστά καταστήση, ενώ η λύσις του ανατολικού ζητήματος, το όνειρον το γλυκύ του Έλληνος δι ου ζη, τας πύλας της Ευρώπης κρούει, οι θερμοί προστάται του λαού δαπανώσι πολύτιμον χρόνον εις ζητήματα προσωπικά, εις μικράς εκδικήσεις, και επί τέλους εις θεωρίας περί δημοκρατίας! Δυστυχής Ελλάς! Δείλαιοι, λησμονείτε ότι ο ελληνικός λαός αγαπά την Βασιλείαν, αποστρέφεται το φάσμα της οχλοκρατίας, βδελύσσεται την πολυτυραννίαν, και εν ανάγκη προτιμά τον δεσποτισμόν συνέπειαν αναγκαίαν της οχλοκρατίας;»186 .
Σύμφωνα με άλλη εφ. που κυκλοφορούσε στην πρωτεύουσα δύο φορές την εβδομάδα για το επερχόμενο δικαστήριο έγραφε: «Η Ελλάς θα απολαύση μετ'ολίγον σπανίου θεάματος, δηλ. της δίκης δύο πρώην υπουργών της. Οι κ.κ. Νικολόπουλος και Βαλασσόπουλος κατηγορούνται επί σιμωνία· άδηλον δε υπάρχει αν και ο κ. Βούλγαρης περιεπλάκη εις την ρυπαράν υπόθεσιν, ήτις διαφωτίζει αρκούντως την κατάστασιν της Ελλάδος και την ηθικήν αξίαν των εις υψηλά αξιώματα αναπηδώντων φιλόδοξων πολιτικών». Η ίδια εφ. σημειώνει πως οι δύο υπουργοί είχαν σχηματίσει εταιρεία και πωλούσαν τις αρχιεπισκοπικές έδρες σε όποιον έδινε περισσότερα χρήματα, με ιδιαίτερη αναφορά στον Βαλασσόπουλο ο οποίος ήταν αυτός που συνέλαβε την ιδέα αυτή. Η ίδια εφ. συνεχίζει: «Η σιμωνία υπολαμβάνεται κακούργημα πνευματικόν και θανάσιμον αμάρτημα, εις ο εξίσου υπάρχουσιν ένοχοι ο τε διδούς και ο λαμβάνων. Δεν εξετάζομεν αν εχαλαρώθησαν τα ήθη του ελληνικού κλήρου ή αν κλονούνται καθόλου αι περί δικαίου ιδέαι των νων Ελλήνων. Ευτύχημα εις την Ελλάδα νομίζομεν ότι το ειδεχθές έλκος δεν συνεκολλήθη κρυφά δι' επιπλάσματος, αλλ' εκκαίεται ενώπιον όλου του κόσμου»187
Εκτός από την αναδημοσίευση του παραπάνω άρθρου του Ν. Ελ. Τύπος στη Βιέννη, η ίδια εφ. αναδημοσιεύει άλλα δύο άρθρα ευρωπαϊκών εφ. για το ζήτημα που είχε ανακύψει τελευταία στην Ελλάδα. Η εφ. Αιών που εκδίδονταν στο Μιλάνο έγραφε: «Είναι γνωστόν ότι το Υπουργείο Βούλγαρη εισήχθη εις δίκη διά τας αντισυνταγματικάς πράξεις του και ότι ένταλμα συλλήψεως εξεδόθη κατά δύο πρώην υπουργών. Το μικρόν της Ελλάδος βασίλειον παρέχει μέγα μάθημα εις την Ευρώπην· οι συνταγματικοί θεσμοί δεν είναι αυτόθι κενός λόγος. Το μέγα τούτο παράδειγμα της προς το σύνταγμα ευλάβειας θα είναι πρόξενον ου μικρών ωφελημάτων. Η Ευρώπη δεν είναι συνειθισμένη να βλέπει καθήμενους επί του ειδωλίου των υποδίκων άνδρας καταλαβόντας τα υπέρτατα των αξιωμάτων...». Στο ίδιο φύλλο πληροφορούσε τους αναγνώστες της πως μία εφ. της Ιταλίας έγραφε μεταξύ άλλων: «[...] η ατιμωρησία του υπουργού θα ήτο καταδίκη του έθνους. Εάν η σιμωνία των δύο πρώην υπουργών είναι δυστυχώς η απόδειξις της ελεϊνής καταστάσεως του νεαρού Βασιλείου, το θάρρος όμως και η προθυμία της κυβερνήσεως και της Βουλής προς αποκάλυψιν των γενομένων παρανομιών, αποδεικνύουσιν ότι η διαφθορά δεν προέβη τοσούτον εν Ελλάδι ώστε να άρη εκ του μέσου πάσα ελπίδα περί αναγεννήσεως του τόπου. Η τιμωρία των ενόχων -εάν ένοχοι αποδειχθώσιν οι κατηγορούμενοι υπουργοί θα ήναι εχέγγυον της μελλούσης ηθικότητος και ανυψώσεως του ελληνικού βασιλείου...»188 Η ίδια εφ. συνεχίζει να μεταφράζει και να αναδημοσιεύει άρθρα ξένων ευρωπαϊκών εντύπων για τα γεγονότα που έχουν σχέση με το σκάνδαλο των σιμωνιακών. Στο επόμενο φύλλο της γράφει: «Η δημοκρατική εφημερίς Evenement ποιουμένην λόγον περί της δίκης των δύο υπουργών Νικολόπουλου και Βαλασσόπουλου παρατηρεί τα ακόλουθα. «Η Ελλάς δεν θα κατορθώση να ανακτήση την υπόληψιν αυτής παρά της Ευρώπης, και ν' ανυψωθή, αποκρύπτουσα τα παραπτώματα των κυβερνώντων αυτήν, αλλά τιμωρούσα δημοσία τους παραβάτας του νόμου...»189 .
-108-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου