Μία ενδιαφέρουσα προσέγγιση της δίκης γίνεται από μία άλλη τοπική εφ. που εκτός από την ανάλυση που κάνει επικεντρώνεται πολύ περισσότερο στο εκκλησιαστικό ζήτημα που απασχολεί το χριστεπώνυμο πλήρωμα της δικής τους αρχιεπισκοπής. Ο εκδότης Αντώνης Λέλος δημοσίευσε μία διαφορετική οπτική γωνία για τις επιπτώσεις του σιμωνιακού σκανδάλου στο νεοσύστατο κράτος, με πολλές προεκτάσεις δίνοντάς μας πολύτιμες πληροφορίες για την περίπτωση που αφορούσε την τοπική τους Εκκλησία γράφοντας τα εξής:
«Το οικτρόν θέαμα.
Η δίκη των πρώην υπουργών συνταράσσει οσημέραι άπαν το ελληνικόν κοινόν, και ευλόγως, διότι πάντες απαιτούσι την τιμωρίαν των ενόχων αν αποδειχθώσι τοιούτοι, προς κατάπαυσιν των καταχρήσεων και των πολιτικών ασχημιών. Αλλ' ουχ΄ ήττον οι μάλλον φιλοπάτριδες εύχονται υπέρ της αθωώσεως απάντων των κατηγορουμένων ίνα μη κολαφεισθώσιν οι πολιτικοί της Ελλάδος, και μη κατακριθή η Εκκλησία ημών υπό των ετεροδόξων, ενώ αύτη έμεινε μέχρι τούδε άσπιλος και αμώμητος των ασχημιών, αίτινες πολλάκις εδημοσιεύθησαν ως συμβάσαι εν ταις μοναίς και εν ταις πόλεσιν υπό κληρικών ετέρων δογμάτων, και τας οποίας η τε Πολιτεία και Εκκλησία οσάκις ηδύνατο εκάλυψεν η απεσιώπησε προς σωτηρίαν του ηθικού συμφέροντος των κοινωνιών. Παρ' ημών όμως χάριν πολιτικού συμφέροντος και ελεεινών κομματικών παθών, τα πάντα μεγαλύνονται, τα πάντα καπηλεύονται. Ήδη η Εκκλησία είναι υπό δίκην και οι εχθροί του ορθοδόξου δόγματος γαυριώσι και χαίρονται, ο δε χριστιανισμός ασχάλει δια την έκθεσιν ην η Εκκλησία και ο κλήρος νυν διέρχεται, η Εκκλησία εκείνη ήτις επί χιλιάδας ετών έσωσε τον ελληνισμόν και την εθνικότητά μας. Πάντα δε ταύτα γίνονται όπως κορεσθώσι πολιτικά πάθη και εξοντωθώσι πολιτικαί φατριαί. Ουδείς απέβλεψεν εις το κοινωνικόν συμφέρον και εις το της Εκκλησίας, αλλά τα πάντα προς βλάβην του χριστιανισμού ανεμοχλεύσαμεν. Ηδύναντο να δικασθώσιν οι υπαίτιοι υπουργοί και να τιμωρηθώσιν αν ώσιν ένοχοι, η δε Εκκλησία να δικάση τους λειτουργούς αυτής αν έπταισαν συμφώνως προς του κειμένους νόμους. Ωφείλαμεν να μη θεατρίσωμεν το δόγμα μας, τον κλήρον και την Εκκλησίαν, ωφείλαμεν να μην ευχαριστήσωμεν τους εχθρούς του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας. Αλλ' εις μάτην οι διαμαρτυρήσεις του αμερολήπτου κοινού, τα πολιτικά συμφέροντα απαιτούν θύματα. Από καρδίας ευχόμεθα να παύση εν τω μέλλοντι το λυπηρόν τούτο επεισόδιον, και τα παθήματα της Εκκλησίας και των πολιτικών μας να χρησιμεύσωσιν ως υπόδειγμα τοις λοιποίς και να μας συνετίσωσιν. Αλλ' οποίον θέαμα παρέχει η πατρίς μας Κεφαλληνία εν τω οδυνηρώ τούτω δράματι; Μετά θλίψεως της καρδίας μας ημών λέγομεν οικτρόν, οικτρότατον. Αφ' ενός παρίσταται κατήγορος της Εκκλησίας, της Ορθοδοξίας και της πατρίδος του Κεφαλληνίας δια πολιτικά πάθη και συμφέροντα κομμάτων, εις Εισαγγελεύς, προ μικρού φίλος του Αρχιεπισκόπου ημών, όστις μετά πείσματος και άνευ λόγων και επιχειρημάτων υπεστήριξεν εμπαθώς τον μη χωρισμόν της δίκης. Ούτος, ως εκ των συνηγόρων της υπερασπίσεως απεδείχθη, εκ πολιτικών λόγων ωρμήθη, και κατεκεραυνοβολήθη υπό των επιχειρημάτων της υπερασπίσεως και απεδείχθη άμοιρος της νομικής επιστήμης και άξιος οίκτου, τω απεσπάθη δε το προσωπείον και εφάνη ότε εκ πάθους και εκδικήσεως εμπνέεται. Εξ άλλου παρίστανται μάρτυρες κατηγορίας ψευδώς καταθέσοντες διά λόγους ενοριακούς και απαιτήσεις αξιωμάτων και ωφελειών αθέμιτων,ή ορμωμένων εκ λόγων μέλλοντος συμφέροντος πηγάζοντος εκ διορισμών εξαρτωμένων υπό του ποιμενάρχου μας. Εμφανίζονται μάρτυρες λεγόμενοι πρώην βουλευταί, ενώ ήσαν υποψήφιοι μιας αυθαιρέτου κυβερνήσεως, επιβληθέντες τω λαώ, κατόπιν γραπτών και προφορικών υποσχέσεων περί υπακοής εις τα νεύματά της και ίνα αποκλείσωσι τους αγαπητούς εις τον λαόν. Ούτοι δε βεβαίως θέλουσι καταθέσει συμφώνως προς τα πάθη των και την ιδιοτέλειάν των και ίνα πραγματοποιήσωσι τα όνειρά των, ή επιβάλλωσιν ημίν Αρχιερέα αποκρουόμενον υπό της Κεφαλληνίας, υπό της ηθικής και υπό της Εκκλησίας, και ου τινος τας χάριτας διεσάλπισαν εις το ακροατήριον. Αφ' ετέρου παρουσιάζονται ως μάρτυρες κατηγορίας άνθρωποι φίλοι μέχριν εσχάτων του Αρχιερέως ημών, εργασθέντες πολλά υπέρ αυτού και προκαλέσαντες παντί σθένει του να ζητήση την υποψηφιότητα, κατηγορούσι δε σήμερον αυτόν, διότι δεν εγένετο έρμαιον των ορέξεών των προς βλάβην της Εκκλησίας. Εξάλλου κατηγορούσιν αυτόν έτερα πρόσωπα, πράκτορες εν Αθήναις των εν Κεφαλληνίας τότε φίλων του Αρχιερέως, νυν δε εχθρών αυτού, ένεκα λόγων απαδόντων εις την ηθικήν.Έτεροι θέλουσι βεβαίως ψευδώς καταθέσει παν ό,τι ο φατριασμός και τα πάθη των πατρώνων των Κεφαλλήνων τοις υποδείξωσιν ίνα εκλιπαρήσωσιν υλικά συμφέροντα. Εν γένει η Κεφαλληνία ατυχώς παριστά οικτρόν το θέαμα εν τω συνόλω, δια τε του κατηγόρου της Εκκλησίας και αυτής της πατρίδος του, και διά των μαρτύρων της κατηγορίας των πρώην και μέχριν εσχάτων φίλων του Αρχιεπισκόπου ημών. Επέπρωτο δε να συμβώσι πάντα ταύτα προς -αίσχος ημών, και ιδίως προς όνειδος των εργατών κατά της τιμής και υπολήψεως της Κεφαλληνίας και κατά των συμφερόντων της ορθοδοξίας. Θέλομεν επανέλθει αναλυτικώτερον μετ'ου πολύ ότε αδιστάκτως ελπίζομεν να αναγγείλωμεν και την αισχράν ήτταν των ευαρίθμων προσώπων άτινα δια του επισκοπικού ζητήματος ηθέλησαν να αντλήσωσι κομματικήν δύναμιν με θυσίαν και αυτής της τιμής των, αρνηθέντων τα προηγούμενα των μόνον χάριν πάθους και ιδιοτελείας»223 .
Την κριτική τους απέναντι στην ηθική κατάπτωση των εμπλεκομένων συνεχώς υπενθυμίζουν οι εφ. που μαζί με τα γεγονότα αναλύουν τις φράσεις των υποδίκων επί τη βάση της Ευαγγελικής αλήθειας, στιγματίζουν τη δωροδοκία και τονίζουν την πεποίθηση πως θα αποδοθεί δικαιοσύνη αφού "το έθνος πολλά παθών» από "την καταδολίευσιν των θεσμών του μεγάλης ανεκτικότητος αυτού" εκφράζει μία ευχή που είναι σύμφωνη με την ιδέα της ελευθερίας και επιδιώκει "την ανόρθωσιν των περιϋβρισθέντων νόμων αυτού" και την τήρησή τους από όλους με θρησκευτική ευλάβεια. Ζητά σύμφωνα με τον συντάκτη η ελληνική κοινωνία να τιμωρηθεί το έγκλημα στο πρόσωπο των πολιτικών αρχόντων που μαζί με τους αρχιερείς που ασέβησαν και αυτοί με τη σειρά τους απέναντι στους θείους και τους ανθρώπινους νόμους να τιμωρηθούν προς παραδειγματισμό των επόμενων. Εάν όμως είναι αθώοι να αποκατασταθούν και "το αρχιερατικόν αξίωμα να ανυψωθή δια δοκιμασίας εις την εμπρέπουσαν αυτώ θέσιν" καταλήγοντας πως "η υπόθεσις του δράματος αναμένει την λύσιν"224 .
Το ειδικό δικαστήριο εκείνη την ημέρα στις 2 1/2 μ.μ. έβγαλε απόφαση και απέρριψε όλες τις ενστάσεις περί αναρμοδιότητος γενικής και ειδικής των κατηγορουμένων και των συνηγόρων τους, χωρίς όμως να πάρει θέση για το θέμα της προφυλάκισής τους. Στην αίθουσα μέσα αλλά και έξω στο προαύλιο υπήρχε πλήθος κόσμου που περίμενε την απόφαση του δικαστηρίου. Η δίκη συνεχίστηκε και πρώτος εξετάστηκε ο αρχιεπ. Φθιώτιδος Καλλίνικος Καστάρχης και δεύτερος ο πρώην συνυπουργός των δύο πρώην υπουργών των εμπλεκομένων στα σιμωνιακά Ν. Παπαμιχαλόπουλος225 . Μία άλλη εφ. ανέφερε την απόφαση του ειδικού δικαστηρίου περί αναρμοδιότητας του, και σχολίασε τη στάση της εφ. "Στοά" και τα γραφόμενά της, πράγμα συνηθισμένο για την τακτική του Τύπου του 19ου αιώνα στην Ελλάδα, σχολιάζοντας "Λυπούμεθα ότι συχνά η ειρημένη εφημερίς υποπίπτει εις πλάνας τοιαύτας, αι οποίαι συγχίζουσι την διάνοιαν αναγνωστών της".
Για την κατάθεση του αρχιεπ. Φθιώτιδος Καλλινίκου Καστόρχη αναφέρει πως ο ιεράρχης ανέφερε πως ο αποθανών αρχιεπ. Αργολίδος Καλλίνικος Τερζόπουλος "εμέθυσε δια να λάβει την πατερίτσα και έδωκε 42.000 δρχ. τας οποίας εδανείσθη, και τας οποίας εμοίραζε σαν στραγάλια". Ο ίδιος ιεράρχης ερωτήθηκε σε ποιον έδωσε τα χρήματα, ανέφερε πως έμαθε ότι τα έδωσε στον υπουργό επί των εκκλησιαστικών. Ο πρώην υπουργός των Οικονομικών Ν. Παπαμιχαλόπουλος στην κυβέρνηση Δ. Βούλγαρη, ανέφερε πως πολλά άκουσε αλλά τίποτα δεν είδε. Ο μάρτυρας είπε πως άκουσε ότι ο αρχιεπ. Πατρών Αβέρκιος έδωσε 60.000 δρχ, ο αρχιεπ. Μεσσηνίας 25.000 δρχ και ο αρχιεπ. Κεφαλληνίας 35.000 δρχ. Το δικαστήριο ήθελε να μάθει γιατί ο ίδιος έφερε το ζήτημα των σιμωνιακών (τα επισκοπικά) στο υπουργικό συμβούλιο για να συζητηθεί και απάντησε πως το έκανε πρώτον ως υπουργός και δεύτερον επειδή πίστευε πως έπρεπε να συζητηθεί το ζήτημα στο υπουργικό συμβούλιο. Αφορμή δόθηκε και από τη μη συζήτηση στο υπουργικό συμβούλιο για τους διορισμούς των προηγούμενων και σχολίασε πως ήταν άτοπο να μην γνωρίζουν για όλα αυτά τίποτα οι υπουργοί και να ενημερώνονται από άλλους226 Σε ένα άλλο έντυπο δημοσιεύεται το σκεπτικό και η απόφαση του ειδικού δικαστηρίου για απόρριψη όλων των ενστάσεων:
-124-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου